Cantique des cantiques 6

BIBLES DES PEUPLES	GREEK BIBLE
1 Où s’en est-il allé, ton aimé, - ô la plus belle des femmes - où s’est-il dirigé, ton aimé, pour que nous le cherchions avec toi? ELLE:	1 Που υπηγεν ο αγαπητος σου, ω ωραια μεταξυ των γυναικων; που εστραφη ο αγαπητος σου; και θελομεν ζητησει αυτον μετα σου.
2 Mon aimé est descendu à son jardin, à ses parterres de plantes odorantes; il fait paître le troupeau dans son jardin, il y cueille des lys.	2 Ο αγαπητος μου κατεβη εις τον κηπον αυτου, εις τας πρασιας των αρωματων, δια να ποιμαινη εν τοις κηποις και να συναγη κρινα.
3 Je suis à mon aimé, et mon aimé à moi, lui qui mène le troupeau parmi les lys. LUI:	3 Εγω ειμαι του αγαπητου μου, και εμου ο αγαπητος μου? ποιμαινει μεταξυ των κρινων.
4 Tu es belle, ô mon amour, comme Tirsa, gracieuse comme Jérusalem.	4 Εισαι ωραια, αγαπητη μου, ως Θερσα, ευχαρις ως η Ιερουσαλημ, τρομερα ως στρατευμα με σημαιας.
5 Détourne de moi tes yeux, ils m’ont ensorcelé. Tes boucles sont un troupeau de chèvres qui s’accrochent aux pentes de Galaad;	5 Αποστρεψον τους οφθαλμους σου απεναντιον μου, διοτι με κατεπληξαν? τα μαλλια σου ειναι ως ποιμνιον αιγων καταβαινοντων απο Γαλααδ.
6 tes dents sont des brebis tondues qui remontent toutes blanches du lavoir; chacune a sa jumelle, pas une ne l’a perdue.	6 Οι οδοντες σου ειναι ως ποιμνιον προβατων, αναβαινοντων απο της λουσεως, τα οποια παντα γεννωσι διδυμα, και δεν υπαρχει ατεκνον μεταξυ αυτων?
7 Tes joues, sous ton voile, sont les moitiés d’un fruit vermeil.	7 αι παρειαι σου ως τμημα ροιδιου μεταξυ των πλοκαμων σου.
8 Les reines sont soixante, les favorites quatre-vingts, les filles, innombrables:	8 Εξηκοντα βασιλισσαι ειναι και ογδοηκοντα παλλακαι, και νεανιδες αναριθμητοι?
9 unique est ma colombe, ma parfaite! Elle est unique pour sa mère, la préférée de celle qui l’a enfantée. Les filles, en la voyant, l’ont dite bienheureuse, reines et favorites proclament ses louanges:	9 μια ειναι η περιστερα μου, η αμωμητος μου? αυτη ειναι η μονη της μητρος αυτης? ειναι η εκλεκτη της τεκουσης αυτην. Ειδον αυτην αι θυγατερες και εμακαρισαν αυτην? αι βασιλισσαι και αι παλλακαι, και επηνεσαν αυτην.
10 “Qui est celle-ci dont l’aurore se lève, belle comme la lune, flamboyante comme soleil en son midi, redoutable comme une armée bien ordonnée?”	10 Τις αυτη, η προκυπτουσα ως αυγη, ωραια ως η σεληνη, λαμπουσα ως ο ηλιος, τρομερα ως στρατευμα με σημαιας;
11 Au jardin des noyers je suis descendu, pour voir si cela pousse dans la vallée, pour voir si la vigne bourgeonne, si les grenadiers sont en fleur.	11 Κατεβην εις τον κηπον των καρυων δια να ιδω την χλοην της κοιλαδος, να ιδω εαν εβλαστησεν η αμπελος και εξηνθησαν αι ροιδιαι.
12 Et je ne sais, d’un coup, cela m’est venu: j’ai pris la tête des chars de mon peuple! Le Chœur:	12 Χωρις να αισθανθω, η ψυχη μου με κατεστησεν ως τας αμαξας του Αμινναδιβ.
	13 Επιστρεψον, επιστρεψον, ω Σουλαμιτις? επιστρεψον, επιστρεψον, δια να σε θεωρησωμεν. Τι θελετε ιδει εις την Σουλαμιτιν; Ως χορον δυο στρατοπεδων;