Livre de Judith 4

BIBLES DES PEUPLES	LXX
1 Les Israélites qui habitaient en Judée apprirent tout ce qu’Holoferne, le général en chef de Nabukodonozor, roi des Assyriens, avait fait aux nations païennes, comment il avait dépouillé tous leurs temples et les avait laissés en ruines.	1 και ηκουσαν οι υιοι ισραηλ οι κατοικουντες εν τη ιουδαια παντα οσα εποιησεν ολοφερνης τοις εθνεσιν ο αρχιστρατηγος ναβουχοδονοσορ βασιλεως ασσυριων και ον τροπον εσκυλευσεν παντα τα ιερα αυτων και εδωκεν αυτα εις αφανισμον
2 À son approche, ils furent remplis d’une peur effroyable, avec une grande inquiétude pour Jérusalem et pour le Temple du Seigneur leur Dieu.	2 και εφοβηθησαν σφοδρα σφοδρα απο προσωπου αυτου και περι ιερουσαλημ και του ναου κυριου θεου αυτων εταραχθησαν
3 En effet, ils rentraient à peine de la captivité, et depuis peu de temps seulement le peuple de Judée s’était rassemblé pour consacrer le mobilier, l’autel et le Temple, après leur profanation.	3 οτι προσφατως ησαν αναβεβηκοτες εκ της αιχμαλωσιας και νεωστι πας ο λαος συνελελεκτο της ιουδαιας και τα σκευη και το θυσιαστηριον και ο οικος εκ της βεβηλωσεως ηγιασμενα ην
4 Ils sonnèrent donc l’alerte dans toute la Samarie, à Kona, à Beth-Oron, à Belmaïn, à Jéricho, à Choba, à Ésora et dans la vallée de Salem.	4 και απεστειλαν εις παν οριον σαμαρειας και κωνα και βαιθωρων και βελμαιν και ιεριχω και εις χωβα και αισωρα και τον αυλωνα σαλημ
5 On occupa les sommets des plus hautes montagnes et l’on fortifia les villages qui s’y trouvaient. Comme les champs venaient d’être moissonnés, on prépara des réserves de nourriture en vue de la guerre.	5 και προκατελαβοντο πασας τας κορυφας των ορεων των υψηλων και ετειχισαν τας εν αυτοις κωμας και παρεθεντο εις επισιτισμον εις παρασκευην πολεμου οτι προσφατως ην τα πεδια αυτων τεθερισμενα
6 Le grand prêtre Yoakim, qui était alors en place à Jérusalem, envoya des lettres aux habitants de Béthulie et Bétomestaïm, car ils faisaient face à la plaine d’Esdrelon et la vallée de Dotaïn.	6 και εγραψεν ιωακιμ ο ιερευς ο μεγας ος ην εν ταις ημεραις εν ιερουσαλημ τοις κατοικουσι βαιτυλουα και βαιτομεσθαιμ η εστιν απεναντι εσδρηλων κατα προσωπον του πεδιου του πλησιον δωθαιμ
7 Il leur demandait d’occuper les défilés de la montagne qui étaient le seul chemin d’accès vers la Judée: il leur serait facile, disait-il, d’arrêter les ennemis, car les défilés étaient étroits et l’on ne pouvait passer que deux à la fois.	7 λεγων διακατασχειν τας αναβασεις της ορεινης οτι δι' αυτων ην η εισοδος εις την ιουδαιαν και ην ευχερως διακωλυσαι αυτους προσβαινοντας στενης της προσβασεως ουσης επ' ανδρας τους παντας δυο
8 Les Israélites exécutèrent les ordres du grand prêtre Yoakim et du conseil des anciens du peuple d’Israël qui siégeait à Jérusalem.	8 και εποιησαν οι υιοι ισραηλ καθα συνεταξεν αυτοις ιωακιμ ο ιερευς ο μεγας και η γερουσια παντος δημου ισραηλ οι εκαθηντο εν ιερουσαλημ
9 De toutes leurs forces, tous les hommes d’Israël crièrent vers Dieu et s’humilièrent devant lui.	9 και ανεβοησαν πας ανηρ ισραηλ προς τον θεον εν εκτενεια μεγαλη και εταπεινωσαν τας ψυχας αυτων εν εκτενεια μεγαλη
10 Eux, leurs femmes, leurs enfants, leurs troupeaux, tous ceux qui vivaient avec eux, serviteurs ou esclaves, s’habillèrent de sacs.	10 αυτοι και αι γυναικες αυτων και τα νηπια αυτων και τα κτηνη αυτων και πας παροικος και μισθωτος και αργυρωνητος αυτων επεθεντο σακκους επι τας οσφυας αυτων
11 Tous les Israélites de Jérusalem, avec leurs femmes et leurs enfants, se prosternèrent devant le Temple, la tête couverte de cendre; ils tendirent les mains vers le Seigneur.	11 και πας ανηρ ισραηλ και γυνη και τα παιδια οι κατοικουντες εν ιερουσαλημ επεσον κατα προσωπον του ναου και εσποδωσαντο τας κεφαλας αυτων και εξετειναν τους σακκους αυτων κατα προσωπον κυριου
12 L’autel lui-même fut recouvert d’un sac. Avec de grands cris, ils suppliaient d’un seul cœur le Dieu d’Israël de ne pas livrer leurs enfants à l’esclavage, leurs femmes au viol, leurs villes à la destruction, le Temple à la profanation et à la moquerie insolente des païens.	12 και το θυσιαστηριον σακκω περιεβαλον και εβοησαν προς τον θεον ισραηλ ομοθυμαδον εκτενως του μη δουναι εις διαρπαγην τα νηπια αυτων και τας γυναικας εις προνομην και τας πολεις της κληρονομιας αυτων εις αφανισμον και τα αγια εις βεβηλωσιν και ονειδισμον επιχαρμα τοις εθνεσιν
13 Attentif à leur détresse, le Seigneur écouta leur appel. Dans toute la Judée et à Jérusalem, devant le Temple du Seigneur tout-puissant, le peuple jeûnait à longueur de journée.	13 και εισηκουσεν κυριος της φωνης αυτων και εισειδεν την θλιψιν αυτων και ην ο λαος νηστευων ημερας πλειους εν παση τη ιουδαια και ιερουσαλημ κατα προσωπον των αγιων κυριου παντοκρατορος
14 Le grand prêtre Yoakim avec tous les prêtres et serviteurs du Seigneur qui se tenaient devant le Seigneur, habillés de sacs, offraient l’holocauste perpétuel, les offrandes et les dons volontaires du peuple;	14 και ιωακιμ ο ιερευς ο μεγας και παντες οι παρεστηκοτες ενωπιον κυριου ιερεις και οι λειτουργουντες κυριω σακκους περιεζωσμενοι τας οσφυας αυτων προσεφερον την ολοκαυτωσιν του ενδελεχισμου και τας ευχας και τα εκουσια δοματα του λαου
15 et le turban couvert de cendre, de toutes leurs forces ils suppliaient le Seigneur de venir au secours de la maison d’Israël.	15 και ην σποδος επι τας κιδαρεις αυτων και εβοων προς κυριον εκ πασης δυναμεως εις αγαθον επισκεψασθαι παν οικον ισραηλ