Livre de Judith 10

BIBLES DES PEUPLES	LXX
1 Quand Judith termina de crier vers le Dieu d’Israël, quand elle eut mis fin à sa prière,	1 και εγενετο ως επαυσατο βοωσα προς τον θεον ισραηλ και συνετελεσεν παντα τα ρηματα ταυτα
2 elle se releva, appela sa servante et descendit dans la maison comme elle faisait les jours de sabbat et les jours de fête.	2 και ανεστη απο της πτωσεως και εκαλεσεν την αβραν αυτης και κατεβη εις τον οικον εν ω διετριβεν εν αυτω εν ταις ημεραις των σαββατων και εν ταις εορταις αυτης
3 Elle enleva le sac qu’elle portait sur son corps et quitta ses habits de deuil, elle prit un bain, se parfuma abondamment, peigna ses cheveux; elle se mit un turban et enfila une robe de fête qu’elle portait du vivant de son mari Manassé.	3 και περιειλατο τον σακκον ον ενεδεδυκει και εξεδυσατο τα ιματια της χηρευσεως αυτης και περιεκλυσατο το σωμα υδατι και εχρισατο μυρω παχει και διεξανε τας τριχας της κεφαλης αυτης και επεθετο μιτραν επ' αυτης και ενεδυσατο τα ιματια της ευφροσυνης αυτης εν οις εστολιζετο εν ταις ημεραις της ζωης του ανδρος αυτης μανασση
4 Elle mit des sandales, elle passa ses colliers, ses bracelets, ses bagues, ses boucles d’oreilles, en un mot, tous ses bijoux. Elle se fit, on ne peut plus belle: rien qu’à la voir, n’importe quel homme aurait été séduit.	4 και ελαβεν σανδαλια εις τους ποδας αυτης και περιεθετο τους χλιδωνας και τα ψελια και τους δακτυλιους και τα ενωτια και παντα τον κοσμον αυτης και εκαλλωπισατο σφοδρα εις απατησιν οφθαλμων ανδρων οσοι αν ιδωσιν αυτην
5 Elle confia à sa servante une outre de vin, une jarre d’huile, elle mit dans un sac des grains rôtis, un gâteau de figues et des pains purs; elle enveloppa le tout soigneusement et le lui donna.	5 και εδωκεν τη αβρα αυτης ασκοπυτινην οινου και καψακην ελαιου και πηραν επληρωσεν αλφιτων και παλαθης και αρτων καθαρων και περιεδιπλωσε παντα τα αγγεια αυτης και επεθηκεν αυτη
6 Elles sortirent toutes deux par la porte de la ville de Béthulie; là se trouvaient Osias et les anciens de la ville Chabris et Charmis.	6 και εξηλθοσαν επι την πυλην της πολεως βαιτυλουα και ευροσαν εφεστωτα επ' αυτη οζιαν και τους πρεσβυτερους της πολεως χαβριν και χαρμιν
7 Lorsqu’ils la virent changée d’aspect et si belle dans ses vêtements, ils furent émerveillés de sa beauté. Ils lui dirent:	7 ως δε ειδον αυτην και ην ηλλοιωμενον το προσωπον αυτης και την στολην μεταβεβληκυιαν αυτης και εθαυμασαν επι τω καλλει αυτης επι πολυ σφοδρα και ειπαν αυτη
8 “Que le Dieu de nos pères te garde en sa bonté et qu’il te permette de réaliser tes projets pour la joie des fils d’Israël et la gloire de Jérusalem!”	8 ο θεος των πατερων ημων δωη σε εις χαριν και τελειωσαι τα επιτηδευματα σου εις γαυριαμα υιων ισραηλ και υψωμα ιερουσαλημ
9 Elle adora Dieu puis elle leur dit: “Ordonnez qu’on m’ouvre la porte de la ville et je sortirai pour faire cela même que vous venez de dire.” Alors ils ordonnèrent aux gardes de lui ouvrir, comme elle l’avait demandé.	9 και προσεκυνησεν τω θεω και ειπεν προς αυτους επιταξατε ανοιξαι μοι την πυλην της πολεως και εξελευσομαι εις τελειωσιν των λογων ων ελαλησατε μετ' εμου και συνεταξαν τοις νεανισκοις ανοιξαι αυτη καθοτι ελαλησεν
10 On ouvrit la porte et Judith sortit avec sa servante; les hommes de la ville la suivirent du regard pendant qu’elle descendait de la montagne, puis lorsqu’elle franchit le vallon; ensuite ils ne la virent plus.	10 και εποιησαν ουτως και εξηλθεν ιουδιθ αυτη και η παιδισκη αυτης μετ' αυτης απεσκοπευον δε αυτην οι ανδρες της πολεως εως ου κατεβη το ορος εως διηλθεν τον αυλωνα και ουκετι εθεωρουν αυτην
11 Comme elle marchait tout droit dans le vallon, des éclaireurs assyriens vinrent à sa rencontre.	11 και επορευοντο εν τω αυλωνι εις ευθειαν και συνηντησεν αυτη προφυλακη των ασσυριων
12 Ils l’arrêtèrent et lui demandèrent: “De quel côté es-tu? D’où viens-tu et où vas-tu?” Elle répondit: “Je suis une fille des Hébreux et je m’enfuis, car ils ne vont pas tarder à être livrés au pillage.	12 και συνελαβον αυτην και επηρωτησαν τινων ει και ποθεν ερχη και που πορευη και ειπεν θυγατηρ ειμι των εβραιων και αποδιδρασκω απο προσωπου αυτων οτι μελλουσιν διδοσθαι υμιν εις καταβρωμα
13 Et moi, je viens voir Holoferne, le général en chef de votre armée, pour lui donner des renseignements précis. Je vais lui indiquer un chemin par lequel il pourra passer pour se rendre maître de toute la montagne, sans aucun risque pour ses hommes.”	13 καγω ερχομαι εις το προσωπον ολοφερνου αρχιστρατηγου δυναμεως υμων του απαγγειλαι ρηματα αληθειας και δειξω προ προσωπου αυτου οδον καθ' ην πορευσεται και κυριευσει πασης της ορεινης και ου διαφωνησει των ανδρων αυτου σαρξ μια ουδε πνευμα ζωης
14 Les soldats qui la voyaient et l’entendaient parler ainsi lui dirent:	14 ως δε ηκουσαν οι ανδρες τα ρηματα αυτης και κατενοησαν το προσωπον αυτης και ην εναντιον αυτων θαυμασιον τω καλλει σφοδρα και ειπαν προς αυτην
15 “Tu as eu bien raison de descendre au plus vite pour aller voir notre seigneur. Va donc le trouver dans sa tente. Quelques-uns d’entre nous vont t’accompagner et te remettront entre ses mains.	15 σεσωκας την ψυχην σου σπευσασα καταβηναι εις προσωπον του κυριου ημων και νυν προσελθε επι την σκηνην αυτου και αφ' ημων προπεμψουσιν σε εως παραδωσουσιν σε εις χειρας αυτου
16 Lorsque tu seras devant lui, n’aie pas peur, mais dis-lui bien tout ce que tu as à lui dire et il te le revaudra.”	16 εαν δε στης εναντιον αυτου μη φοβηθης τη καρδια σου αλλα αναγγειλον κατα τα ρηματα σου και ευ σε ποιησει
17 Ils choisirent donc 100 hommes qui se joignirent à elle et à sa servante et qui les conduisirent toutes deux à la tente d’Holoferne.	17 και επελεξαν εξ αυτων ανδρας εκατον και παρεζευξαν αυτη και τη αβρα αυτης και ηγαγον αυτας επι την σκηνην ολοφερνου
18 De tout le camp on accourut, car la nouvelle de sa présence s’était répandue dans les tentes. On se rassemblait autour d’elle pendant qu’elle attendait devant la tente d’Holoferne à qui l’on avait annoncé son arrivée.	18 και εγενετο συνδρομη εν παση τη παρεμβολη διεβοηθη γαρ εις τα σκηνωματα η παρουσια αυτης και ελθοντες εκυκλουν αυτην ως ειστηκει εξω της σκηνης ολοφερνου εως προσηγγειλαν αυτω περι αυτης
19 Tous étaient émerveillés de sa beauté et, à travers elle, ils admiraient les Israélites. Ils se disaient l’un à l’autre: “Qui pourrait mépriser un peuple qui possède de si belles femmes? Il n’est pas bon d’en laisser un seul en vie, ceux qui resteraient seraient capables de séduire toute la terre.”	19 και εθαυμαζον επι τω καλλει αυτης και εθαυμαζον τους υιους ισραηλ απ' αυτης και ειπεν εκαστος προς τον πλησιον αυτου τις καταφρονησει του λαου τουτου ος εχει εν εαυτω γυναικας τοιαυτας οτι ου καλον εστιν υπολειπεσθαι εξ αυτων ανδρα ενα οι αφεθεντες δυνησονται κατασοφισασθαι πασαν την γην
20 Les gardes d’Holoferne et tous ses officiers sortirent, ils la firent entrer dans la tente.	20 και εξηλθον οι παρακαθευδοντες ολοφερνη και παντες οι θεραποντες αυτου και εισηγαγον αυτην εις την σκηνην
21 À ce moment Holoferne était étendu sur son lit, sous une draperie de pourpre et d’or brodée d’émeraudes et de pierres précieuses.	21 και ην ολοφερνης αναπαυομενος επι της κλινης αυτου εν τω κωνωπιω ο ην εκ πορφυρας και χρυσιου και σμαραγδου και λιθων πολυτελων καθυφασμενων
22 Dès qu’on lui parla d’elle, il vint à sa rencontre dans le vestibule de la tente, précédé de flambeaux d’argent.	22 και ανηγγειλαν αυτω περι αυτης και εξηλθεν εις το προσκηνιον και λαμπαδες αργυραι προαγουσαι αυτου
23 Lorsque Judith arriva devant lui et devant ses officiers, tous furent émerveillés de sa beauté; quant à elle, elle tomba la face contre terre et se prosterna devant lui. Les serviteurs d’Holoferne la relevèrent.	23 ως δε ηλθεν κατα προσωπον αυτου ιουδιθ και των θεραποντων αυτου εθαυμασαν παντες επι τω καλλει του προσωπου αυτης και πεσουσα επι προσωπον προσεκυνησεν αυτω και ηγειραν αυτην οι δουλοι αυτου