Psalmi 69

Biblija Hrvatski	BIBLIA
1 Zborovođi. Po napjevu »Ljiljani«. Davidov.	1 Del maestro de coro. Según la melodía: «Lirios..». De David.
2 Spasi me, Bože: vode mi dođoše do grla!	2 ¡Sálvame, oh Dios, porque las aguas me llegan hasta el cuello!
3 U duboko blato zapadoh i nemam kamo nogu staviti; u duboku tonem vodu, pokrivaju me valovi.	3 Me hundo en el cieno del abismo, sin poder hacer pie; he llegado hasta el fondo de las aguas, y las olas me anegan.
4 Iznemogoh od vikanja, grlo mi je promuklo, oči mi klonuše Boga mog čekajuć’.	4 Estoy exhausto de gritar, arden mis fauces, mis ojos se consumen de esperar a mi Dios.
5 Brojniji su od vlasi na glavi mojoj oni koji me mrze nizašto. Tvrđi su od kostiju mojih oni što mi se nepravedno protive: zar mogu vratiti što nisam oteo?	5 Son más que los cabellos de mi cabeza los que sin causa me odian; más duros que mis huesos los que me hostigan sin razón. (¿Lo que yo no he robado tengo que devolver?)
6 Bože, ti znadeš bezumnost moju, moji ti grijesi nisu sakriti.	6 Tú, oh Dios, mi torpeza conoces, no se te ocultan mis ofensas.
7 Nek’ se ne postide zbog mene koji se u te uzdaju, Gospode, Jahve nad vojskama! Neka se ne posrame zbog mene koji traže tebe, Bože Izraelov!	7 ¡No se avergüencen por mí los que en ti esperan, oh Yahveh Sebaot! ¡No sufran confusión por mí los que te buscan, oh Dios de Israel!
8 Jer zbog tebe podnesoh pogrdu, i stid mi pokri lice.	8 Pues por ti sufro el insulto, y la vergüenza cubre mi semblante;
9 Tuđinac postadoh braći i stranac djeci majke svoje.	9 para mis hermanos soy un extranjero, un desconocido para los hijos de mi madre;
10 Jer me izjela revnost za dom tvoj i poruge onih koji se rugaju tebi padoše na me.	10 pues me devora el celo de tu casa, y caen sobre mí los insultos de los que te insultan.
11 Dušu sam postom mučio, okrenulo mi se u ruglo.	11 Si mortifico mi alma con ayuno, se me hace un pretexto de insulto;
12 Uzeh kostrijet za haljinu, i postah im igračka.	12 si tomo un sayal por vestido, para ellos me convierto en burla,
13 Koji sjede na vratima protiv mene govore, vinopije mi rugalice poju.	13 cuento de los que están sentados a la puerta, y copla de los que beben licor fuerte.
14 No tebi se molim, Jahve, u vrijeme milosti, Bože; po velikoj dobroti svojoj ti me usliši po svojoj vjernoj pomoći!	14 Mas mi oración hacia ti, Yahveh, en el tiempo propicio: por tu gran amor, oh Dios, respóndeme, por la verdad de tu salvación.
15 Izvuci me iz blata da ne potonem, od onih koji me mrze izbavi me – iz voda dubokih.	15 ¡Sácame del cieno, no me hunda, escape yo a los que me odian, a las honduras de las aguas!
16 Nek’ me ne pokriju valovi, nek’ me ne proguta dubina, nek’ bezdan ne zatvori usta nada mnom!	16 ¡El flujo de las aguas no me anegue no me trague el abismo, ni el pozo cierre sobre mí su boca!
17 Usliši me, Jahve, jer je dobrostiva milost tvoja, po velikom milosrđu pogledaj na me!	17 ¡Respóndeme, Yahveh, pues tu amor es bondad; en tu inmensa ternura vuelve a mí tus ojos;
18 Ne sakrivaj lica pred slugom svojim; jer sam u stisci, usliši me brzo!	18 no retires tu rostro de tu siervo, que en angustias estoy, pronto, respóndeme;
19 Približi se duši mojoj i spasi je; zbog dušmana mojih oslobodi me!	19 acércate a mi alma, rescátala, por causa de mis enemigos, líbrame!
20 Ti mi znadeš porugu, stid i sramotu, pred tvojim su očima svi koji me muče.	20 Tú conoces mi oprobio, mi vergüenza y mi afrenta, ante ti están todos mis opresores.
21 Ruganje mi slomilo srce i klonuh;čekao sam da se tko sažali nada mnom, ali ga ne bi; i da me tko utješi, ali ga ne nađoh.	21 El oprobio me ha roto el corazón y desfallezco. Espero compasión, y no la hay, consoladores, y no encuentro ninguno.
22 U jelo mi žuči umiješaše, u mojoj me žeđi octom napojiše.	22 Veneno me han dado por comida, en mi sed me han abrevado con vinagre.
23 Nek’ im stol bude zamka, a žrtvene gozbe stupica!	23 ¡Que su mesa ante ellos se convierta en un lazo, y su abundancia en una trampa;
24 Nek’ im potamne oči da ne vide, nek’ im bokovi zasvagda oslabe!	24 anúblense sus ojos y no vean, haz que sus fuerzas sin cesar les fallen!
25 Izlij na njih ljutinu, žar tvoga gnjeva nek’ ih zahvati!	25 Derrama tu enojo sobre ellos, los alcance el ardor de tu cólera;
26 Njihova kuća nek’ opusti, u njihovu šatoru nek’ nitko ne stanuje!	26 su recinto quede hecho un desierto, en sus tiendas no haya quien habite:
27 Jer su progonili koga ti pokara, bol povećaše onomu koga ti rani.	27 porque acosan al que tú has herido, y aumentan la herida de tu víctima.
28 Na njihovu krivnju krivnju još dodaj, ne opravdali se pred tobom!	28 Culpa añade a su culpa, no tengan más acceso a tu justicia;
29 Nek’ budu izbrisani iz knjige živih, među pravednike neka se ne broje!	29 del libro de la vida sean borrados, no sean inscritos con los justos.
30 A ja sam jadnik i bolnik – nek’ me štiti tvoja pomoć, o Bože!	30 Y yo desdichado, dolorido, ¡tu salvación, oh Dios, me restablezca!
31 Božje ću ime hvaliti popijevkom, hvalit ću ga zahvalnicom.	31 El nombre de Dios celebraré en un cántico, le ensalzaré con la acción de gracias;
32 Bit će to milije Jahvi no bik žrtveni, milije nego junac s papcima i rozima.	32 y más que un toro agradará a Yahveh, más que un novillo con cuernos y pezuñas.
33 Gledajte, ubogi, i radujte se, nek’ vam oživi srce, svima koji Boga tražite.	33 Lo han visto los humildes y se alegran; ¡viva vuestro corazón, los que buscáis a Dios!
34 Jer siromahe Jahve čuje, on ne prezire sužanja svojih.	34 Porque Yahveh escucha a los pobres, no desprecia a sus cautivos.
35 Neka ga hvale nebesa i zemlja, mora i sve što se u njima miče.	35 ¡Alábenle los cielos y la tierra, el mar y cuanto bulle en él!
36 Jer Bog će spasiti Sion – on će sagradit’ gradove Judine – tu će oni stanovat’, imati baštinu.	36 Pues salvará Dios a Sión, reconstruirá las ciudades de Judá: habitarán allí y las poseerán;
37 Baštinit će ga potomci slugu njegovih; prebivat će u njemu oni što ljube ime Božje.	37 la heredará la estirpe de sus siervos, los que aman su nombre en ella morarán.