1 אָנֹכִי הַגֶּפֶן הָאֲמִתִּית וְאָבִי הוּא הַכֹּרֵם | 1 Ego sum vitis vera, et Pater meus agricola est. |
2 כָּל־שָׂרִיג בִּי אֲשֶׁר אֵינֶנּוּ עֹשֶׂה־פְּרִי יְסִירֶנּוּ וַאֲשֶׁר יַעֲשֶׂה פְרִי יְטַהֲרֶנּוּ לְהַרְבּוֹת אֶת־פִּרְיוֹ | 2 Omnem palmitem in me non ferentem fructum, tollet eum, et omnem qui fert fructum, purgabit eum, ut fructum plus afferat. |
3 אַתֶּם כָּעֵת מְטֹהָרִים בַּעֲבוּר דְּבָרִי אֲשֶׁר דִּבַּרְתִּי אֲלֵיכֶם | 3 Jam vos mundi estis propter sermonem quem locutus sum vobis. |
4 עִמְדוּ־בִי וַאֲנִי בָכֶם כַּאֲשֶׁר הַשָּׂרִיג בַּל־יַעֲשֶׂה פְרִי מֵאֵלָיו אִם־לֹא יַעֲמֹד בַּגֶּפֶן כֵּן גַּם־אַתֶּם אִם־לֹא תַעַמְדוּ בִּי | 4 Manete in me, et ego in vobis. Sicut palmes non potest ferre fructum a semetipso, nisi manserit in vite, sic nec vos, nisi in me manseritis. |
5 אָנֹכִי הוּא הַגֶּפֶן וְאַתֶּם הַשָּׂרִגִים הָעֹמֵד בִּי וַאֲנִי בוֹ הוּא יַעֲשֶׂה־פְּרִי לָרֹב כִּי בִלְעָדַי לֹא תוּכְלוּן עֲשֹוֹת מְאוּמָה | 5 Ego sum vitis, vos palmites : qui manet in me, et ego in eo, hic fert fructum multum, quia sine me nihil potestis facere. |
6 אִישׁ אֲשֶׁר לֹא יַעֲמֹד בִּי יֻשְׁלַךְ כַּשָּׂרִיג הַחוּצָה וְיִיבָשׁ וְיִלְקְטוּם וְיַשְׁלִיכוּם אֶל־תּוֹךְ הָאֵשׁ וְהָיָה לְבָעֵר | 6 Si quis in me non manserit, mittetur foras sicut palmes, et arescet, et colligent eum, et in ignem mittent, et ardet. |
7 וְהָיָה אִם־תַּעַמְדוּ בִי וּדְבָרַי יִהְיוּ בָכֶם כְּכָל־חֶפְצְכֶם תִּשְׁאֲלוּ וְיֵעָשֶׂה לָכֶם | 7 Si manseritis in me, et verba mea in vobis manserint, quodcumque volueritis petetis, et fiet vobis. |
8 בְּזֹאת נִכְבַּד אָבִי בַּעֲשׂוֹתְכֶם פְּרִי לָרֹב וִהְיִיתֶם לִי לְתַלְמִידִים | 8 In hoc clarificatus est Pater meus, ut fructum plurimum afferatis, et efficiamini mei discipuli.
|
9 כַּאֲשֶׁר אֲהֵבַנִי אָבִי אָהַבְתִּי אֶתְכֶם גַּם־אָנִי וְאַתֶּם עִמְדוּ בְאַהֲבָתִי | 9 Sicut dilexit me Pater, et ego dilexi vos. Manete in dilectione mea. |
10 אִם־תִּשְׁמְרוּ אֶת־מִצְוֹתַי תַּעַמְדוּ בְּאַהֲבָתִי כַּאֲשֶׁר שָׁמַרְתִּי גַם־אֲנִי אֶת־מִצְוֹת אָבִי וְעָמַדְתִּי בְּאַהֲבָתוֹ | 10 Si præcepta mea servaveritis, manebitis in dilectione mea, sicut et ego Patris mei præcepta servavi, et maneo in ejus dilectione. |
11 אֶת־אֵלֶּה דִּבַּרְתִּי אֲלֵיכֶם בַּעֲבוּר תִּהְיֶה שִׂמְחָתִי בָּכֶם וְתִמָּלֵא שִׂמְחַתְכֶם | 11 Hæc locutus sum vobis : ut gaudium meum in vobis sit, et gaudium vestrum impleatur. |
12 הִנֵּה־זֹאת מִצְוָתִי כִּי תֶאֱהָבוּן אִישׁ אֶת־אָחִיו כַּאֲשֶׁר אֲהַבְתִּיכֶם | 12 Hoc est præceptum meum, ut diligatis invicem, sicut dilexi vos. |
13 אֵין לְאִישׁ אַהֲבָה יְתֵרָה מִתִּתּוֹ אֶת־נַפְשׁוֹ בְּעַד יְדִידָיו | 13 Majorem hac dilectionem nemo habet, ut animam suam ponat quis pro amicis suis. |
14 וְאַתֶּם יְדִידַי אַתֶּם אִם־תַּעֲשֹוּ אֵת אֲשֶׁר־אֲנִי מְצַוֶּה אֶתְכֶם | 14 Vos amici mei estis, si feceritis quæ ego præcipio vobis. |
15 לֹא־אֶקְרָא לָכֶם עוֹד עֲבָדִים כִּי הָעֶבֶד אֵינֶנּוּ יֹדֵעַ אֶת־אֲשֶׁר יַעֲשֶׂה אֲדֹנָיו כִּי אִם־אָמַרְתִּי יְדִידַי אַתֶּם כִּי כָל־אֲשֶׁר שָׁמַעְתִּי מֵאֵת אָבִי הוֹדַעְתִּי אֶתְכֶם | 15 Jam non dicam vos servos : quia servus nescit quid faciat dominus ejus. Vos autem dixi amicos : quia omnia quæcumque audivi a Patre meo, nota feci vobis. |
16 לֹא אַתֶּם בְּחַרְתֶּם בִּי כִּי אִם־אָנֹכִי בָּחַרְתִּי בָכֶם וְהִפְקַדְתִּי אֶתְכֶם לָלֶכֶת וְלַעֲשֹוֹת פֶּרִי וּפֶרְיְכֶם יָקוּם וְהָיָה כֹּל אֲשֶׁר תִּשְׁאֲלוּ מֵאָבִי בִּשְׁמִי יִתֵּן לָכֶם | 16 Non vos me elegistis, sed ego elegi vos, et posui vos ut eatis, et fructum afferatis, et fructus vester maneat : ut quodcumque petieritis Patrem in nomine meo, det vobis. |
17 אֶת־אֵלֶּה אֲנִי מְצַוֶּה אֶתְכֶם לְמַעַן תֱּאֱהָבוּן אִישׁ אֶת־אָחִיו | 17 Hæc mando vobis : ut diligatis invicem.
|
18 אִם־הָעוֹלָם שׂנֵא אֶתְכֶם דְּעוּ כִּי אֹתִי שָׂנֵא רִאשׁוֹנָה | 18 Si mundus vos odit, scitote quia me priorem vobis odio habuit. |
19 אִלּוּ מִן־הָעוֹלָם הֱיִיתֶם כִּי־אָז אָהַב הָעוֹלָם אֵת אֲשֶׁר־לוֹ וְיַעַן כִּי־אֵינְכֶם מִן־הָעוֹלָם כִּי אִם־בָּחַרְתִּי אֶתְכֶם מִתּוֹךְ הָעוֹלָם לָכֵן הָעוֹלָם יִשְׂנָא אֶתְכֶם | 19 Si de mundo fuissetis, mundus quod suum erat diligeret : quia vero de mundo non estis, sed ego elegi vos de mundo, propterea odit vos mundus. |
20 זִכְרוּ אֶת־דְּבָרִי אֲשֶׁר דִּבַּרְתִּי אֲלֵיכֶם הָעֶבֶד אֵינֶנּוּ גָדוֹל מֵאֲדֹנָיו אִם־רָדְפוּ אֹתִי גַּם־אֶתְכֶם יִרְדֹּפוּ אִם־שָׁמְרוּ אֶת־דְּבָרִי גַּם אֶת־דְּבַרְכֶם יִשְׁמֹרוּ | 20 Mementote sermonis mei, quem ego dixi vobis : non est servus major domino suo. Si me persecuti sunt, et vos persequentur ; si sermonem meum servaverunt, et vestrum servabunt. |
21 אֲבָל כָּל־זֹאת יַעֲשֹוּ לָכֶם בַּעֲבוּר שְׁמִי כִּי לֹא־יָדְעוּ אֶת־שֹׁלְחִי | 21 Sed hæc omnia facient vobis propter nomen meum : quia nesciunt eum qui misit me. |
22 לוּלֵא בָאתִי וְדִבַּרְתִּי אֲלֵיהֶם לֹא־הָיָה בָהֶם חֵטְא וְעַתָּה לֹא יוּכְלוּ לְהִתְנַצֵּל עַל־חַטֹּאתָם | 22 Si non venissem, et locutus fuissem eis, peccatum non haberent : nunc autem excusationem non habent de peccato suo. |
23 הַשּׂנֵא אֹתִי יִשְׂנָא גַּם־אֶת־אָבִי | 23 Qui me odit, et Patrem meum odit. |
24 לוּלֵא עָשִׂיתִי בְתוֹכָם אֶת־הַמַּעֲשִׂים אֲשֶׁר־אִישׁ זוּלָתִי לֹא עָשָׂה לֹא־הָיָה בָהֶם חֵטְא וְעַתָּה רָאוּ וַיִּשְׂנְאוּ גַּם־אֹתִי גַּם־אֶת־אָבִי | 24 Si opera non fecissem in eis quæ nemo alius fecit, peccatum non haberent : nunc autem et viderunt, et oderunt et me, et Patrem meum. |
25 אַךְ לְמַלֹּאת דְּבַר־הַכָּתוּב בְּתוֹרָתָם שִׂנְאַת חִנָּם שְׂנֵאוּנִי | 25 Sed ut adimpleatur sermo, qui in lege eorum scriptus est : Quia odio habuerunt me gratis. |
26 וּבְבוֹא הַפְּרַקְלִיט אֲשֶׁר אֶשְׁלָחֶנּוּ לָכֶם מֵאֵת אָבִי רוּחַ הָאֱמֶת הַיּוֹצֵא מֵאֵת אָבִי הוּא יָעִיד עָלָי | 26 Cum autem venerit Paraclitus, quem ego mittam vobis a Patre, Spiritum veritatis, qui a Patre procedit, ille testimonium perhibebit de me ; |
27 וְגַם־אַתֶּם תָּעִידוּ כִּי מֵרֹאשׁ הֱיִיתֶם עִמָּדִי | 27 et vos testimonium perhibebitis, quia ab initio mecum estis. |