ΨΑΛΜΟΙ - Salmi - Psalms 104
123456789101112131415161718192021222324252627282930313233343536373839404142434445464748495051525354555657585960616263646566676869707172737475767778798081828384858687888990919293949596979899100101102103104105106107108109110111112113114115116117118119120121122123124125126127128129130131132133134135136137138139140141142143144145146147148149150151
Confronta con un'altra Bibbia
Cambia Bibbia
LXX | KING JAMES BIBLE |
---|---|
1 αλληλουια εξομολογεισθε τω κυριω και επικαλεισθε το ονομα αυτου απαγγειλατε εν τοις εθνεσιν τα εργα αυτου | 1 Bless the LORD, O my soul. O LORD my God, thou art very great; thou art clothed with honour and majesty. |
2 ασατε αυτω και ψαλατε αυτω διηγησασθε παντα τα θαυμασια αυτου | 2 Who coverest thyself with light as with a garment: who stretchest out the heavens like a curtain: |
3 επαινεισθε εν τω ονοματι τω αγιω αυτου ευφρανθητω καρδια ζητουντων τον κυριον | 3 Who layeth the beams of his chambers in the waters: who maketh the clouds his chariot: who walketh upon the wings of the wind: |
4 ζητησατε τον κυριον και κραταιωθητε ζητησατε το προσωπον αυτου δια παντος | 4 Who maketh his angels spirits; his ministers a flaming fire: |
5 μνησθητε των θαυμασιων αυτου ων εποιησεν τα τερατα αυτου και τα κριματα του στοματος αυτου | 5 Who laid the foundations of the earth, that it should not be removed for ever. |
6 σπερμα αβρααμ δουλοι αυτου υιοι ιακωβ εκλεκτοι αυτου | 6 Thou coveredst it with the deep as with a garment: the waters stood above the mountains. |
7 αυτος κυριος ο θεος ημων εν παση τη γη τα κριματα αυτου | 7 At thy rebuke they fled; at the voice of thy thunder they hasted away. |
8 εμνησθη εις τον αιωνα διαθηκης αυτου λογου ου ενετειλατο εις χιλιας γενεας | 8 They go up by the mountains; they go down by the valleys unto the place which thou hast founded for them. |
9 ον διεθετο τω αβρααμ και του ορκου αυτου τω ισαακ | 9 Thou hast set a bound that they may not pass over; that they turn not again to cover the earth. |
10 και εστησεν αυτην τω ιακωβ εις προσταγμα και τω ισραηλ διαθηκην αιωνιον | 10 He sendeth the springs into the valleys, which run among the hills. |
11 λεγων σοι δωσω την γην χανααν σχοινισμα κληρονομιας υμων | 11 They give drink to every beast of the field: the wild asses quench their thirst. |
12 εν τω ειναι αυτους αριθμω βραχεις ολιγοστους και παροικους εν αυτη | 12 By them shall the fowls of the heaven have their habitation, which sing among the branches. |
13 και διηλθον εξ εθνους εις εθνος εκ βασιλειας εις λαον ετερον | 13 He watereth the hills from his chambers: the earth is satisfied with the fruit of thy works. |
14 ουκ αφηκεν ανθρωπον αδικησαι αυτους και ηλεγξεν υπερ αυτων βασιλεις | 14 He causeth the grass to grow for the cattle, and herb for the service of man: that he may bring forth food out of the earth; |
15 μη απτεσθε των χριστων μου και εν τοις προφηταις μου μη πονηρευεσθε | 15 And wine that maketh glad the heart of man, and oil to make his face to shine, and bread which strengtheneth man's heart. |
16 και εκαλεσεν λιμον επι την γην παν στηριγμα αρτου συνετριψεν | 16 The trees of the LORD are full of sap; the cedars of Lebanon, which he hath planted; |
17 απεστειλεν εμπροσθεν αυτων ανθρωπον εις δουλον επραθη ιωσηφ | 17 Where the birds make their nests: as for the stork, the fir trees are her house. |
18 εταπεινωσαν εν πεδαις τους ποδας αυτου σιδηρον διηλθεν η ψυχη αυτου | 18 The high hills are a refuge for the wild goats; and the rocks for the conies. |
19 μεχρι του ελθειν τον λογον αυτου το λογιον κυριου επυρωσεν αυτον | 19 He appointed the moon for seasons: the sun knoweth his going down. |
20 απεστειλεν βασιλευς και ελυσεν αυτον αρχων λαων και αφηκεν αυτον | 20 Thou makest darkness, and it is night: wherein all the beasts of the forest do creep forth. |
21 κατεστησεν αυτον κυριον του οικου αυτου και αρχοντα πασης της κτησεως αυτου | 21 The young lions roar after their prey, and seek their meat from God. |
22 του παιδευσαι τους αρχοντας αυτου ως εαυτον και τους πρεσβυτερους αυτου σοφισαι | 22 The sun ariseth, they gather themselves together, and lay them down in their dens. |
23 και εισηλθεν ισραηλ εις αιγυπτον και ιακωβ παρωκησεν εν γη χαμ | 23 Man goeth forth unto his work and to his labour until the evening. |
24 και ηυξησεν τον λαον αυτου σφοδρα και εκραταιωσεν αυτον υπερ τους εχθρους αυτου | 24 O LORD, how manifold are thy works! in wisdom hast thou made them all: the earth is full of thy riches. |
25 μετεστρεψεν την καρδιαν αυτων του μισησαι τον λαον αυτου του δολιουσθαι εν τοις δουλοις αυτου | 25 So is this great and wide sea, wherein are things creeping innumerable, both small and great beasts. |
26 εξαπεστειλεν μωυσην τον δουλον αυτου ααρων ον εξελεξατο αυτον | 26 There go the ships: there is that leviathan, whom thou hast made to play therein. |
27 εθετο εν αυτοις τους λογους των σημειων αυτου και των τερατων εν γη χαμ | 27 These wait all upon thee; that thou mayest give them their meat in due season. |
28 εξαπεστειλεν σκοτος και εσκοτασεν και παρεπικραναν τους λογους αυτου | 28 That thou givest them they gather: thou openest thine hand, they are filled with good. |
29 μετεστρεψεν τα υδατα αυτων εις αιμα και απεκτεινεν τους ιχθυας αυτων | 29 Thou hidest thy face, they are troubled: thou takest away their breath, they die, and return to their dust. |
30 εξηρψεν η γη αυτων βατραχους εν τοις ταμιειοις των βασιλεων αυτων | 30 Thou sendest forth thy spirit, they are created: and thou renewest the face of the earth. |
31 ειπεν και ηλθεν κυνομυια και σκνιπες εν πασι τοις οριοις αυτων | 31 The glory of the LORD shall endure for ever: the LORD shall rejoice in his works. |
32 εθετο τας βροχας αυτων χαλαζαν πυρ καταφλεγον εν τη γη αυτων | 32 He looketh on the earth, and it trembleth: he toucheth the hills, and they smoke. |
33 και επαταξεν τας αμπελους αυτων και τας συκας αυτων και συνετριψεν παν ξυλον οριου αυτων | 33 I will sing unto the LORD as long as I live: I will sing praise to my God while I have my being. |
34 ειπεν και ηλθεν ακρις και βρουχος ου ουκ ην αριθμος | 34 My meditation of him shall be sweet: I will be glad in the LORD. |
35 και κατεφαγεν παντα τον χορτον εν τη γη αυτων και κατεφαγεν τον καρπον της γης αυτων | 35 Let the sinners be consumed out of the earth, and let the wicked be no more. Bless thou the LORD, O my soul. Praise ye the LORD. |
36 και επαταξεν παν πρωτοτοκον εν τη γη αυτων απαρχην παντος πονου αυτων | |
37 και εξηγαγεν αυτους εν αργυριω και χρυσιω και ουκ ην εν ταις φυλαις αυτων ασθενων | |
38 ευφρανθη αιγυπτος εν τη εξοδω αυτων οτι επεπεσεν ο φοβος αυτων επ' αυτους | |
39 διεπετασεν νεφελην εις σκεπην αυτοις και πυρ του φωτισαι αυτοις την νυκτα | |
40 ητησαν και ηλθεν ορτυγομητρα και αρτον ουρανου ενεπλησεν αυτους | |
41 διερρηξεν πετραν και ερρυησαν υδατα επορευθησαν εν ανυδροις ποταμοι | |
42 οτι εμνησθη του λογου του αγιου αυτου του προς αβρααμ τον δουλον αυτου | |
43 και εξηγαγεν τον λαον αυτου εν αγαλλιασει και τους εκλεκτους αυτου εν ευφροσυνη | |
44 και εδωκεν αυτοις χωρας εθνων και πονους λαων εκληρονομησαν | |
45 οπως αν φυλαξωσιν τα δικαιωματα αυτου και τον νομον αυτου εκζητησωσιν |