Scrutatio

Martedi, 14 maggio 2024 - San Mattia ( Letture di oggi)

ΨΑΛΜΟΙ - Salmi - Psalms 104


font
LXXKING JAMES BIBLE
1 αλληλουια εξομολογεισθε τω κυριω και επικαλεισθε το ονομα αυτου απαγγειλατε εν τοις εθνεσιν τα εργα αυτου1 Bless the LORD, O my soul. O LORD my God, thou art very great; thou art clothed with honour and majesty.
2 ασατε αυτω και ψαλατε αυτω διηγησασθε παντα τα θαυμασια αυτου2 Who coverest thyself with light as with a garment: who stretchest out the heavens like a curtain:
3 επαινεισθε εν τω ονοματι τω αγιω αυτου ευφρανθητω καρδια ζητουντων τον κυριον3 Who layeth the beams of his chambers in the waters: who maketh the clouds his chariot: who walketh upon the wings of the wind:
4 ζητησατε τον κυριον και κραταιωθητε ζητησατε το προσωπον αυτου δια παντος4 Who maketh his angels spirits; his ministers a flaming fire:
5 μνησθητε των θαυμασιων αυτου ων εποιησεν τα τερατα αυτου και τα κριματα του στοματος αυτου5 Who laid the foundations of the earth, that it should not be removed for ever.
6 σπερμα αβρααμ δουλοι αυτου υιοι ιακωβ εκλεκτοι αυτου6 Thou coveredst it with the deep as with a garment: the waters stood above the mountains.
7 αυτος κυριος ο θεος ημων εν παση τη γη τα κριματα αυτου7 At thy rebuke they fled; at the voice of thy thunder they hasted away.
8 εμνησθη εις τον αιωνα διαθηκης αυτου λογου ου ενετειλατο εις χιλιας γενεας8 They go up by the mountains; they go down by the valleys unto the place which thou hast founded for them.
9 ον διεθετο τω αβρααμ και του ορκου αυτου τω ισαακ9 Thou hast set a bound that they may not pass over; that they turn not again to cover the earth.
10 και εστησεν αυτην τω ιακωβ εις προσταγμα και τω ισραηλ διαθηκην αιωνιον10 He sendeth the springs into the valleys, which run among the hills.
11 λεγων σοι δωσω την γην χανααν σχοινισμα κληρονομιας υμων11 They give drink to every beast of the field: the wild asses quench their thirst.
12 εν τω ειναι αυτους αριθμω βραχεις ολιγοστους και παροικους εν αυτη12 By them shall the fowls of the heaven have their habitation, which sing among the branches.
13 και διηλθον εξ εθνους εις εθνος εκ βασιλειας εις λαον ετερον13 He watereth the hills from his chambers: the earth is satisfied with the fruit of thy works.
14 ουκ αφηκεν ανθρωπον αδικησαι αυτους και ηλεγξεν υπερ αυτων βασιλεις14 He causeth the grass to grow for the cattle, and herb for the service of man: that he may bring forth food out of the earth;
15 μη απτεσθε των χριστων μου και εν τοις προφηταις μου μη πονηρευεσθε15 And wine that maketh glad the heart of man, and oil to make his face to shine, and bread which strengtheneth man's heart.
16 και εκαλεσεν λιμον επι την γην παν στηριγμα αρτου συνετριψεν16 The trees of the LORD are full of sap; the cedars of Lebanon, which he hath planted;
17 απεστειλεν εμπροσθεν αυτων ανθρωπον εις δουλον επραθη ιωσηφ17 Where the birds make their nests: as for the stork, the fir trees are her house.
18 εταπεινωσαν εν πεδαις τους ποδας αυτου σιδηρον διηλθεν η ψυχη αυτου18 The high hills are a refuge for the wild goats; and the rocks for the conies.
19 μεχρι του ελθειν τον λογον αυτου το λογιον κυριου επυρωσεν αυτον19 He appointed the moon for seasons: the sun knoweth his going down.
20 απεστειλεν βασιλευς και ελυσεν αυτον αρχων λαων και αφηκεν αυτον20 Thou makest darkness, and it is night: wherein all the beasts of the forest do creep forth.
21 κατεστησεν αυτον κυριον του οικου αυτου και αρχοντα πασης της κτησεως αυτου21 The young lions roar after their prey, and seek their meat from God.
22 του παιδευσαι τους αρχοντας αυτου ως εαυτον και τους πρεσβυτερους αυτου σοφισαι22 The sun ariseth, they gather themselves together, and lay them down in their dens.
23 και εισηλθεν ισραηλ εις αιγυπτον και ιακωβ παρωκησεν εν γη χαμ23 Man goeth forth unto his work and to his labour until the evening.
24 και ηυξησεν τον λαον αυτου σφοδρα και εκραταιωσεν αυτον υπερ τους εχθρους αυτου24 O LORD, how manifold are thy works! in wisdom hast thou made them all: the earth is full of thy riches.
25 μετεστρεψεν την καρδιαν αυτων του μισησαι τον λαον αυτου του δολιουσθαι εν τοις δουλοις αυτου25 So is this great and wide sea, wherein are things creeping innumerable, both small and great beasts.
26 εξαπεστειλεν μωυσην τον δουλον αυτου ααρων ον εξελεξατο αυτον26 There go the ships: there is that leviathan, whom thou hast made to play therein.
27 εθετο εν αυτοις τους λογους των σημειων αυτου και των τερατων εν γη χαμ27 These wait all upon thee; that thou mayest give them their meat in due season.
28 εξαπεστειλεν σκοτος και εσκοτασεν και παρεπικραναν τους λογους αυτου28 That thou givest them they gather: thou openest thine hand, they are filled with good.
29 μετεστρεψεν τα υδατα αυτων εις αιμα και απεκτεινεν τους ιχθυας αυτων29 Thou hidest thy face, they are troubled: thou takest away their breath, they die, and return to their dust.
30 εξηρψεν η γη αυτων βατραχους εν τοις ταμιειοις των βασιλεων αυτων30 Thou sendest forth thy spirit, they are created: and thou renewest the face of the earth.
31 ειπεν και ηλθεν κυνομυια και σκνιπες εν πασι τοις οριοις αυτων31 The glory of the LORD shall endure for ever: the LORD shall rejoice in his works.
32 εθετο τας βροχας αυτων χαλαζαν πυρ καταφλεγον εν τη γη αυτων32 He looketh on the earth, and it trembleth: he toucheth the hills, and they smoke.
33 και επαταξεν τας αμπελους αυτων και τας συκας αυτων και συνετριψεν παν ξυλον οριου αυτων33 I will sing unto the LORD as long as I live: I will sing praise to my God while I have my being.
34 ειπεν και ηλθεν ακρις και βρουχος ου ουκ ην αριθμος34 My meditation of him shall be sweet: I will be glad in the LORD.
35 και κατεφαγεν παντα τον χορτον εν τη γη αυτων και κατεφαγεν τον καρπον της γης αυτων35 Let the sinners be consumed out of the earth, and let the wicked be no more. Bless thou the LORD, O my soul. Praise ye the LORD.
36 και επαταξεν παν πρωτοτοκον εν τη γη αυτων απαρχην παντος πονου αυτων
37 και εξηγαγεν αυτους εν αργυριω και χρυσιω και ουκ ην εν ταις φυλαις αυτων ασθενων
38 ευφρανθη αιγυπτος εν τη εξοδω αυτων οτι επεπεσεν ο φοβος αυτων επ' αυτους
39 διεπετασεν νεφελην εις σκεπην αυτοις και πυρ του φωτισαι αυτοις την νυκτα
40 ητησαν και ηλθεν ορτυγομητρα και αρτον ουρανου ενεπλησεν αυτους
41 διερρηξεν πετραν και ερρυησαν υδατα επορευθησαν εν ανυδροις ποταμοι
42 οτι εμνησθη του λογου του αγιου αυτου του προς αβρααμ τον δουλον αυτου
43 και εξηγαγεν τον λαον αυτου εν αγαλλιασει και τους εκλεκτους αυτου εν ευφροσυνη
44 και εδωκεν αυτοις χωρας εθνων και πονους λαων εκληρονομησαν
45 οπως αν φυλαξωσιν τα δικαιωματα αυτου και τον νομον αυτου εκζητησωσιν