Scrutatio

Martedi, 14 maggio 2024 - San Mattia ( Letture di oggi)

ΨΑΛΜΟΙ - Salmi - Psalms 104


font
LXXDOUAI-RHEIMS
1 αλληλουια εξομολογεισθε τω κυριω και επικαλεισθε το ονομα αυτου απαγγειλατε εν τοις εθνεσιν τα εργα αυτου1 For David himself. Bless the Lord, O my soul: O Lord my God, thou art exceedingly great. Thou hast put on praise and beauty:
2 ασατε αυτω και ψαλατε αυτω διηγησασθε παντα τα θαυμασια αυτου2 and art clothed with light as with a garment. Who stretchest out the heaven like a pavilion:
3 επαινεισθε εν τω ονοματι τω αγιω αυτου ευφρανθητω καρδια ζητουντων τον κυριον3 who coverest the higher rooms thereof with water. Who makest the clouds thy chariot: who walkest upon the wings of the winds.
4 ζητησατε τον κυριον και κραταιωθητε ζητησατε το προσωπον αυτου δια παντος4 Who makest thy angels spirits: and thy ministers a burning fire.
5 μνησθητε των θαυμασιων αυτου ων εποιησεν τα τερατα αυτου και τα κριματα του στοματος αυτου5 Who hast founded the earth upon its own bases: it shall not be moved for ever and ever.
6 σπερμα αβρααμ δουλοι αυτου υιοι ιακωβ εκλεκτοι αυτου6 The deep like a garment is its clothing: above the mountains shall the waters stand.
7 αυτος κυριος ο θεος ημων εν παση τη γη τα κριματα αυτου7 At thy rebuke they shall flee: at the voice of thy thunder they shall fear.
8 εμνησθη εις τον αιωνα διαθηκης αυτου λογου ου ενετειλατο εις χιλιας γενεας8 The mountains ascend, and the plains descend into the place which thou hast founded for them.
9 ον διεθετο τω αβρααμ και του ορκου αυτου τω ισαακ9 Thou hast set a bound which they shall not pass over; neither shall they return to cover the earth.
10 και εστησεν αυτην τω ιακωβ εις προσταγμα και τω ισραηλ διαθηκην αιωνιον10 Thou sendest forth springs in the vales: between the midst of the hills the waters shall pass.
11 λεγων σοι δωσω την γην χανααν σχοινισμα κληρονομιας υμων11 All the beasts of the field shall drink: the wild asses shall expect in their thirst.
12 εν τω ειναι αυτους αριθμω βραχεις ολιγοστους και παροικους εν αυτη12 Over them the birds of the air shall dwell: from the midst of the rocks they shall give forth their voices.
13 και διηλθον εξ εθνους εις εθνος εκ βασιλειας εις λαον ετερον13 Thou waterest the hills from thy upper rooms: the earth shall be filled with the fruit of thy works:
14 ουκ αφηκεν ανθρωπον αδικησαι αυτους και ηλεγξεν υπερ αυτων βασιλεις14 Bringing forth grass for cattle, and herb for the service of men. That thou mayst bring bread out of the earth:
15 μη απτεσθε των χριστων μου και εν τοις προφηταις μου μη πονηρευεσθε15 and that wine may cheer the heart of man. That he may make the face cheerful with oil: and that bread may strengthen man's heart.
16 και εκαλεσεν λιμον επι την γην παν στηριγμα αρτου συνετριψεν16 The trees of the field shall be filled, and the cedars of Libanus which he hath planted:
17 απεστειλεν εμπροσθεν αυτων ανθρωπον εις δουλον επραθη ιωσηφ17 there the sparrows shall make their nests. The highest of them is the house of the heron.
18 εταπεινωσαν εν πεδαις τους ποδας αυτου σιδηρον διηλθεν η ψυχη αυτου18 The high hills are a refuge for the harts, the rock for the irchins.
19 μεχρι του ελθειν τον λογον αυτου το λογιον κυριου επυρωσεν αυτον19 He hath made the moon for seasons: the sun knoweth his going down.
20 απεστειλεν βασιλευς και ελυσεν αυτον αρχων λαων και αφηκεν αυτον20 Thou hast appointed darkness, and it is night: in it shall all the beasts of the woods go about:
21 κατεστησεν αυτον κυριον του οικου αυτου και αρχοντα πασης της κτησεως αυτου21 The young lions roaring after their prey, and seeking their meat from God.
22 του παιδευσαι τους αρχοντας αυτου ως εαυτον και τους πρεσβυτερους αυτου σοφισαι22 The sun ariseth, and they are gathered together: and they shall lie down in their dens.
23 και εισηλθεν ισραηλ εις αιγυπτον και ιακωβ παρωκησεν εν γη χαμ23 Man shall go forth to his work, and to his labour until the evening.
24 και ηυξησεν τον λαον αυτου σφοδρα και εκραταιωσεν αυτον υπερ τους εχθρους αυτου24 How great are thy works, O Lord? thou hast made all things in wisdom: the earth is filled with thy riches.
25 μετεστρεψεν την καρδιαν αυτων του μισησαι τον λαον αυτου του δολιουσθαι εν τοις δουλοις αυτου25 So is this great sea, which stretcheth wide its arms: there are creeping things without number: Creatures little and great.
26 εξαπεστειλεν μωυσην τον δουλον αυτου ααρων ον εξελεξατο αυτον26 There the ships shall go. This sea dragon which thou hast formed to play therein.
27 εθετο εν αυτοις τους λογους των σημειων αυτου και των τερατων εν γη χαμ27 All expect of thee that thou give them food in season.
28 εξαπεστειλεν σκοτος και εσκοτασεν και παρεπικραναν τους λογους αυτου28 What thou givest to them they shall gather up: when thou openest thy hand, they shall all be filled with good.
29 μετεστρεψεν τα υδατα αυτων εις αιμα και απεκτεινεν τους ιχθυας αυτων29 But if thou turnest away thy face, they shall be troubled: thou shalt take away their breath, and they shall fail, and shall return to their dust.
30 εξηρψεν η γη αυτων βατραχους εν τοις ταμιειοις των βασιλεων αυτων30 Thou shalt send forth thy spirit, and they shall be created: and thou shalt renew the face of the earth.
31 ειπεν και ηλθεν κυνομυια και σκνιπες εν πασι τοις οριοις αυτων31 May the glory of the Lord endure for ever: the Lord shall rejoice in his works.
32 εθετο τας βροχας αυτων χαλαζαν πυρ καταφλεγον εν τη γη αυτων32 He looketh upon the earth, and maketh it tremble: he toucheth the mountains, and they smoke.
33 και επαταξεν τας αμπελους αυτων και τας συκας αυτων και συνετριψεν παν ξυλον οριου αυτων33 I will sing to the Lord as long as I live: I will sing praise to my God while I have my being.
34 ειπεν και ηλθεν ακρις και βρουχος ου ουκ ην αριθμος34 Let my speech be acceptable to him: but I will take delight in the Lord.
35 και κατεφαγεν παντα τον χορτον εν τη γη αυτων και κατεφαγεν τον καρπον της γης αυτων35 Let sinners be consumed out of the earth, and the unjust, so that they be no more: O my soul, bless thou the Lord.
36 και επαταξεν παν πρωτοτοκον εν τη γη αυτων απαρχην παντος πονου αυτων
37 και εξηγαγεν αυτους εν αργυριω και χρυσιω και ουκ ην εν ταις φυλαις αυτων ασθενων
38 ευφρανθη αιγυπτος εν τη εξοδω αυτων οτι επεπεσεν ο φοβος αυτων επ' αυτους
39 διεπετασεν νεφελην εις σκεπην αυτοις και πυρ του φωτισαι αυτοις την νυκτα
40 ητησαν και ηλθεν ορτυγομητρα και αρτον ουρανου ενεπλησεν αυτους
41 διερρηξεν πετραν και ερρυησαν υδατα επορευθησαν εν ανυδροις ποταμοι
42 οτι εμνησθη του λογου του αγιου αυτου του προς αβρααμ τον δουλον αυτου
43 και εξηγαγεν τον λαον αυτου εν αγαλλιασει και τους εκλεκτους αυτου εν ευφροσυνη
44 και εδωκεν αυτοις χωρας εθνων και πονους λαων εκληρονομησαν
45 οπως αν φυλαξωσιν τα δικαιωματα αυτου και τον νομον αυτου εκζητησωσιν