Livre d'Isaïe 25

JERUSALEM	LXX
1 Yahvé, tu es mon Dieu, je t'exalterai, je louerai ton nom, car tu as accompli des merveilles, lesdesseins de jadis, fidèlement, fermement.	1 κυριε ο θεος μου δοξασω σε υμνησω το ονομα σου οτι εποιησας θαυμαστα πραγματα βουλην αρχαιαν αληθινην γενοιτο κυριε
2 Car tu as fait de la ville un tas de pierres, la cité fortifiée est une ruine, la citadelle des étrangers n'estplus une ville, jamais elle ne sera reconstruite.	2 οτι εθηκας πολεις εις χωμα πολεις οχυρας του πεσειν αυτων τα θεμελια των ασεβων πολις εις τον αιωνα ου μη οικοδομηθη
3 C'est pourquoi un peuple fort te glorifie, la cité des nations redoutables te craint.	3 δια τουτο ευλογησει σε ο λαος ο πτωχος και πολεις ανθρωπων αδικουμενων ευλογησουσιν σε
4 Car tu as été un refuge pour le faible, un refuge pour le malheureux plongé dans la détresse, un abricontre la pluie, un ombrage contre la chaleur, car le souffle des violents est comme la pluie d'hiver.	4 εγενου γαρ παση πολει ταπεινη βοηθος και τοις αθυμησασιν δια ενδειαν σκεπη απο ανθρωπων πονηρων ρυση αυτους σκεπη διψωντων και πνευμα ανθρωπων αδικουμενων
5 Comme la chaleur sur une terre aride, tu apaises le tumulte des étrangers: la chaleur tiédit à l'ombred'un nuage, le chant des violents se tait.	5 ευλογησουσιν σε ως ανθρωποι ολιγοψυχοι διψωντες εν σιων απο ανθρωπων ασεβων οις ημας παρεδωκας
6 Yahvé Sabaot prépare pour tous les peuples, sur cette montagne, un festin de viandes grasses, unfestin de bons vins, de viandes moelleuses, de vins dépouillés.	6 και ποιησει κυριος σαβαωθ πασι τοις εθνεσιν επι το ορος τουτο πιονται ευφροσυνην πιονται οινον χρισονται μυρον
7 Il a détruit sur cette montagne le voile qui voilait tous les peuples et le tissu tendu sur toutes lesnations;	7 εν τω ορει τουτω παραδος ταυτα παντα τοις εθνεσιν η γαρ βουλη αυτη επι παντα τα εθνη
8 il a fait disparaître la mort à jamais. Le Seigneur Yahvé a essuyé les pleurs sur tous les visages, ilôtera l'opprobre de son peuple sur toute la terre, car Yahvé a parlé.	8 κατεπιεν ο θανατος ισχυσας και παλιν αφειλεν ο θεος παν δακρυον απο παντος προσωπου το ονειδος του λαου αφειλεν απο πασης της γης το γαρ στομα κυριου ελαλησεν
9 Et on dira, en ce jour-là: Voyez, c'est notre Dieu, en lui nous espérions pour qu'il nous sauve; c'estYahvé, nous espérions en lui. Exultons, réjouissons-nous du salut qu'il nous a donné.	9 και ερουσιν τη ημερα εκεινη ιδου ο θεος ημων εφ' ω ηλπιζομεν και ηγαλλιωμεθα και ευφρανθησομεθα επι τη σωτηρια ημων
10 Car la main de Yahvé reposera sur cette montagne et Moab sera foulé sur place, comme on foule lapaille dans la fosse à fumier.	10 οτι αναπαυσιν δωσει ο θεος επι το ορος τουτο και καταπατηθησεται η μωαβιτις ον τροπον πατουσιν αλωνα εν αμαξαις
11 Il étend les mains, au milieu de la montagne, comme le nageur les étend pour nager. Mais ilrabaissera son orgueil, malgré les efforts de ses mains.	11 και ανησει τας χειρας αυτου ον τροπον και αυτος εταπεινωσεν του απολεσαι και ταπεινωσει την υβριν αυτου εφ' α τας χειρας επεβαλεν
12 Et la place forte inaccessible de tes remparts, il l'a abattue, abaissée, renversée à terre, dans lapoussière.	12 και το υψος της καταφυγης του τοιχου σου ταπεινωσει και καταβησεται εως του εδαφους