Cantique des cantiques 4

JERUSALEM	GREEK BIBLE
1 Que tu es belle, ma bien-aimée, que tu es belle! Tes yeux sont des colombes, derrière ton voile, tescheveux comme un troupeau de chèvres, ondulant sur les pentes du mont Galaad.	1 Ιδου, εισαι ωραια, αγαπητη μου? ιδου, εισαι ωραια? οι οφθαλμοι σου ειναι ως περιστερων μεταξυ των πλοκαμων σου? τα μαλλια σου ειναι ως ποιμνιον αιγων, καταβαινοντων απο του ορους Γαλααδ.
2 Tes dents, un troupeau de brebis à tondre qui remontent du bain. Chacune a sa jumelle et nulle n'enest privée.	2 Οι οδοντες σου ειναι ως ποιμνιον προβατων κεκουρευμενων, αναβαινοντων απο της λουσεως, τα οποια παντα γεννωσι διδυμα, και δεν υπαρχει ατεκνον μεταξυ αυτων?
3 Tes lèvres, un fil d'écarlate, et tes discours sont ravissants. Tes joues, des moitiés de grenades,derrière ton voile.	3 τα χειλη σου ως ταινια ερυθρα, και η λαλια σου ευχαρις? αι παρειαι σου ως τμημα ροιδιου μεταξυ των πλοκαμων σου?
4 Ton cou, la tour de David, bâtie par assises. Mille rondaches y sont suspendues, tous les boucliersdes preux.	4 Ο τραχηλος σου ως ο πυργος του Δαβιδ, ο ωκοδομημενος δια οπλοθηκην, επι του οποιου κρεμανται χιλιοι θυρεοι, παντες ασπιδες ισχυρων?
5 Tes deux seins, deux faons, jumeaux d'une gazelle, qui paissent parmi les lis.	5 οι δυο μαστοι σου ως δυο σκυμνοι δορκαδος διδυμοι, βοσκοντες μεταξυ των κρινων.
6 Avant que souffle la brise du jour et que s'enfuient les ombres, j'irai à la montagne de la myrrhe, àla colline de l'encens.	6 Εωσου πνευση η αυρα της ημερας και φυγωσιν αι σκιαι, εγω θελω υπαγει εις το ορος της σμυρνης, και εις τον λοφον του θυμιαματος.
7 Tu es toute belle, ma bien-aimée, et sans tache aucune!	7 Ολη ωραια εισαι, αγαπητη μου? και μωμος δεν υπαρχει εν σοι.
8 Viens du Liban, ô fiancée, viens du Liban, fais ton entrée. Abaisse tes regards, des cimes del'Amana, des cimes du Sanir et de l'Hermon, repaire des lions, montagnes des léopards.	8 Ελθε μετ' εμου απο του Λιβανου, νυμφη απο του Λιβανου μετ' εμου? βλεψον απο της κορυφης του Αμανα, απο της κορυφης του Σενειρ και του Αερμων, απο των φωλεων των λεοντων, απο των ορεων των παρδαλεων.
9 Tu me fais perdre le sens, ma soeur, ô fiancée, tu me fais perdre le sens par un seul de tes regards,par un anneau de ton collier!	9 Ετρωσας την καρδιαν μου, αδελφη μου, νυμφη? ετρωσας την καρδιαν μου, δι' ενος των οφθαλμων σου, δι' ενος πλοκαμου του τραχηλου σου.
10 Que ton amour a de charmes, ma soeur, ô fiancée. Que ton amour est délicieux, plus que le vin!Et l'arôme de tes parfums, plus que tous les baumes!	10 Ποσον ωραια ειναι η αγαπη σου, αδελφη μου, νυμφη ποσον καλητερα η αγαπη σου παρα τον οινον και η οσμη των μυρων σου παρα παντα τα αρωματα
11 Tes lèvres, ô fiancée, distillent le miel vierge. Le miel et le lait sont sous ta langue; et le parfumde tes vêtements est comme le parfum du Liban.	11 Τα χειλη σου, νυμφη, σταζουσιν ως κηρηθρα? μελι και γαλα ειναι υπο την γλωσσαν σου? και η οσμη των ιματιων σου ως οσμη του Λιβανου.
12 Elle est un jardin bien clos, ma soeur, ô fiancée; un jardin bien clos, une source scellée.	12 Κηπος κεκλεισμενος ειναι η αδελφη μου, η νυμφη μου? βρυσις κεκλεισμενη, πηγη εσφραγισμενη.
13 Tes jets font un verger de grenadiers, avec les fruits les plus exquis:	13 Οι βλαστοι σου ειναι παραδεισος ροιδιων, μετα εκλεκτων καρπων? κυπρος μετα ναρδου?
14 le nard et le safran, le roseau odorant et le cinnamome, avec tous les arbres à encens; la myrrhe etl'aloès, avec les plus fins arômes.	14 ναρδος και κροκος? καλαμος και κινναμωμον, μετα παντων των δενδρων του θυμιαματος? σμυρνα και αλοη, μετα παντων των πρωτιστων αρωματων?
15 Source des jardins, puits d'eaux vives, ruissellement du Liban!	15 πηγη κηπων, φρεαρ υδατος ζωντος, και ρυακες απο του Λιβανου.
16 Lève-toi, aquilon, accours, autan! Soufflez sur mon jardin, qu'il distille ses aromates! Que monbien-aimé entre dans son jardin, et qu'il en goûte les fruits délicieux!	16 Εγερθητι, Βορρα? και ερχου, Νοτε? πνευσον εις τον κηπον μου? δια να εκχυθωσι τα αρωματα αυτου. Ας ελθη ο αγαπητος μου εις τον κηπον αυτου, και ας φαγη τους εξαιρετους καρπους αυτου.