Livre de Judith 13

JERUSALEM	LXX
1 Quand il se fit tard, ses officiers se hâtèrent de partir. Bagoas ferma la tente de l'extérieur, aprèsavoir éconduit d'auprès de son maître ceux qui s'y trouvaient encore. Ils allèrent se coucher, fatigués par l'excèsde boisson,	1 ως δε οψια εγενετο εσπουδασαν οι δουλοι αυτου αναλυειν και βαγωας συνεκλεισεν την σκηνην εξωθεν και απεκλεισεν τους παρεστωτας εκ προσωπου του κυριου αυτου και απωχοντο εις τας κοιτας αυτων ησαν γαρ παντες κεκοπωμενοι δια το επι πλειον γεγονεναι τον ποτον
2 et Judith fut laissée seule dans la tente avec Holopherne effondré sur son lit, noyé dans le vin.	2 υπελειφθη δε ιουδιθ μονη εν τη σκηνη και ολοφερνης προπεπτωκως επι την κλινην αυτου ην γαρ περικεχυμενος αυτω ο οινος
3 Judith dit alors à sa servante de se tenir dehors, près de la chambre à coucher, et d'attendre sa sortiecomme elle le faisait chaque jour. Elle avait d'ailleurs eu soin de dire qu'elle sortirait pour sa prière et avait parlédans le même sens à Bagoas.	3 και ειπεν ιουδιθ τη δουλη αυτης στηναι εξω του κοιτωνος αυτης και επιτηρειν την εξοδον αυτης καθαπερ καθ' ημεραν εξελευσεσθαι γαρ εφη επι την προσευχην αυτης και τω βαγωα ελαλησεν κατα τα ρηματα ταυτα
4 Tous s'en étaient allés de chez Holopherne et nul, petit ou grand, n'avait été laissé dans la chambre àcoucher. Debout près du lit Judith dit en elle-même: "Seigneur, Dieu de toute force, en cette heure, favorisel'oeuvre de mes mains pour l'exaltation de Jérusalem.	4 και απηλθοσαν παντες εκ προσωπου και ουδεις κατελειφθη εν τω κοιτωνι απο μικρου εως μεγαλου και στασα ιουδιθ παρα την κλινην αυτου ειπεν εν τη καρδια αυτης κυριε ο θεος πασης δυναμεως επιβλεψον εν τη ωρα ταυτη επι τα εργα των χειρων μου εις υψωμα ιερουσαλημ
5 C'est maintenant le moment de ressaisir ton héritage et de réaliser mes plans pour écraser lesennemis levés contre nous."	5 οτι νυν καιρος αντιλαβεσθαι της κληρονομιας σου και ποιησαι το επιτηδευμα μου εις θραυσμα εχθρων οι επανεστησαν ημιν
6 Elle s'avança alors vers la traverse du lit proche de la tête d'Holopherne, en détacha son cimeterre,	6 και προσελθουσα τω κανονι της κλινης ος ην προς κεφαλης ολοφερνου καθειλεν τον ακινακην αυτου απ' αυτου
7 puis s'approchant de la couche elle saisit la chevelure de l'homme et dit: "Rends-moi forte en ce jour,Seigneur, Dieu d'Israël!"	7 και εγγισασα της κλινης εδραξατο της κομης της κεφαλης αυτου και ειπεν κραταιωσον με κυριε ο θεος ισραηλ εν τη ημερα ταυτη
8 Par deux fois elle le frappa au cou, de toute sa force, et détacha sa tête.	8 και επαταξεν εις τον τραχηλον αυτου δις εν τη ισχυι αυτης και αφειλεν την κεφαλην αυτου απ' αυτου
9 Elle fit ensuite rouler le corps loin du lit et enleva la draperie des colonnes. Peu après elle sortit etdonna la tête d'Holopherne à sa servante,	9 και απεκυλισε το σωμα αυτου απο της στρωμνης και αφειλε το κωνωπιον απο των στυλων και μετ' ολιγον εξηλθεν και παρεδωκεν τη αβρα αυτης την κεφαλην ολοφερνου
10 qui la mit dans la besace à vivres, et toutes deux sortirent du camp comme elles avaient coutume dele faire pour aller prier. Une fois le camp traversé elles contournèrent le ravin, gravirent la pente de Béthulie etparvinrent aux portes.	10 και ενεβαλεν αυτην εις την πηραν των βρωματων αυτης και εξηλθον αι δυο αμα κατα τον εθισμον αυτων επι την προσευχην και διελθουσαι την παρεμβολην εκυκλωσαν την φαραγγα εκεινην και προσανεβησαν το ορος βαιτυλουα και ηλθοσαν προς τας πυλας αυτης
11 De loin Judith cria aux gardiens des portes: "Ouvrez, ouvrez la porte! Car le Seigneur notre Dieuest encore avec nous pour accomplir des prouesses en Israël et déployer sa force contre nos ennemis comme il l'afait aujourd'hui!"	11 και ειπεν ιουδιθ μακροθεν τοις φυλασσουσιν επι των πυλων ανοιξατε ανοιξατε δη την πυλην μεθ' ημων ο θεος ο θεος ημων ποιησαι ετι ισχυν εν ισραηλ και κρατος κατα των εχθρων καθα και σημερον εποιησεν
12 Quand les hommes de la ville eurent entendu sa voix, ils se hâtèrent de descendre à la porte de leurcité et appelèrent les anciens.	12 και εγενετο ως ηκουσαν οι ανδρες της πολεως αυτης την φωνην αυτης εσπουδασαν του καταβηναι επι την πυλην της πολεως αυτων και συνεκαλεσαν τους πρεσβυτερους της πολεως
13 Du plus petit jusqu'au plus grand tout le monde accourut, car on ne s'attendait pas à son arrivée.Les gens ouvrirent la porte, accueillirent les deux femmes, firent du feu pour y voir et les entourèrent.	13 και συνεδραμον παντες απο μικρου εως μεγαλου αυτων οτι παραδοξον ην αυτοις το ελθειν αυτην και ηνοιξαν την πυλην και υπεδεξαντο αυτας και αψαντες πυρ εις φαυσιν περιεκυκλωσαν αυτας
14 D'une voix forte Judith leur dit: "Louez Dieu! Louez-le! Louez le Dieu qui n'a pas détourné samiséricorde de la maison d'Israël, mais qui, cette nuit, a par ma main brisé nos ennemis."	14 η δε ειπεν προς αυτους φωνη μεγαλη αινειτε τον θεον αινειτε αινειτε τον θεον ος ουκ απεστησεν το ελεος αυτου απο του οικου ισραηλ αλλ' εθραυσε τους εχθρους ημων δια χειρος μου εν τη νυκτι ταυτη
15 Elle tire alors la tête de sa besace et la leur montre: "Voici la tête d'Holopherne, le général en chefde l'armée d'Assur, et voici la draperie sous laquelle il gisait dans son ivresse! Le Seigneur l'a frappé par la maind'une femme!	15 και προελουσα την κεφαλην εκ της πηρας εδειξεν και ειπεν αυτοις ιδου η κεφαλη ολοφερνου αρχιστρατηγου δυναμεως ασσουρ και ιδου το κωνωπιον εν ω κατεκειτο εν ταις μεθαις αυτου και επαταξεν αυτον ο κυριος εν χειρι θηλειας
16 Vive le Seigneur qui m'a gardée dans mon entreprise! Car mon visage n'a séduit cet homme quepour sa perte. Il n'a pas péché avec moi pour ma honte et mon déshonneur."	16 και ζη κυριος ος διεφυλαξεν με εν τη οδω μου η επορευθην οτι ηπατησεν αυτον το προσωπον μου εις απωλειαν αυτου και ουκ εποιησεν αμαρτημα μετ' εμου εις μιασμα και αισχυνην
17 En proie à une grande émotion tout le peuple se prosterna pour adorer Dieu et cria d'une seule voix:"Béni sois-tu, ô notre Dieu, toi qui, en ce jour, as anéanti les ennemis de ton peuple!"	17 και εξεστη πας ο λαος σφοδρα και κυψαντες προσεκυνησαν τω θεω και ειπαν ομοθυμαδον ευλογητος ει ο θεος ημων ο εξουδενωσας εν τη ημερα τη σημερον τους εχθρους του λαου σου
18 Ozias, à son tour, dit à Judith: "Sois bénie, ma fille, par le Dieu Très-Haut, plus que toutes lesfemmes de la terre; et béni soit le Seigneur Dieu, Créateur du ciel et de la terre, lui qui t'a conduite pour trancherla tête du chef de nos ennemis!	18 και ειπεν αυτη οζιας ευλογητη συ θυγατερ τω θεω τω υψιστω παρα πασας τας γυναικας τας επι της γης και ευλογημενος κυριος ο θεος ος εκτισεν τους ουρανους και την γην ος κατευθυνεν σε εις τραυμα κεφαλης αρχοντος εχθρων ημων
19 Jamais la confiance dont tu as fait preuve ne s'effacera de l'esprit des hommes; mais ils sesouviendront éternellement de la puissance de Dieu.	19 οτι ουκ αποστησεται η ελπις σου απο καρδιας ανθρωπων μνημονευοντων ισχυν θεου εως αιωνος
20 Fasse Dieu que tu sois éternellement exaltée et récompensée de mille biens, puisque tu n'as pasménagé ta vie quand notre race était humiliée, mais que tu as conjuré notre ruine en marchant droit devant notreDieu." Tout le peuple répondit: "Amen! Amen!"	20 και ποιησαι σοι αυτα ο θεος εις υψος αιωνιον του επισκεψασθαι σε εν αγαθοις ανθ' ων ουκ εφεισω της ψυχης σου δια την ταπεινωσιν του γενους ημων αλλ' επεξηλθες τω πτωματι ημων επ' ευθειαν πορευθεισα ενωπιον του θεου ημων και ειπαν πας ο λαος γενοιτο γενοιτο