Deuxième livre de Samuel 18

JERUSALEM	LXX
1 David passa en revue les troupes qui étaient avec lui et il mit à leur tête des chefs de mille et deschefs de cent.	1 και επεσκεψατο δαυιδ τον λαον τον μετ' αυτου και κατεστησεν επ' αυτων χιλιαρχους και εκατονταρχους
2 David divisa l'armée en trois corps: un tiers aux mains de Joab, un tiers aux mains d'Abishaï, filsde Ceruya et frère de Joab, un tiers aux mains d'Ittaï de Gat. Puis David dit aux troupes: "Je partirai en guerreavec vous moi aussi."	2 και απεστειλεν δαυιδ τον λαον το τριτον εν χειρι ιωαβ και το τριτον εν χειρι αβεσσα υιου σαρουιας αδελφου ιωαβ και το τριτον εν χειρι εθθι του γεθθαιου και ειπεν δαυιδ προς τον λαον εξελθων εξελευσομαι και γε εγω μεθ' υμων
3 Mais les troupes répondirent: "Tu ne dois pas partir. Car, si nous prenions la fuite, on n'y feraitpas attention, et si la moitié d'entre nous mourait, on n'y ferait pas attention, tandis que toi tu es comme 10.000d'entre nous. Et puis, il vaut mieux que tu nous sois un secours prêt à venir de la ville."	3 και ειπαν ουκ εξελευση οτι εαν φυγη φυγωμεν ου θησουσιν εφ' ημας καρδιαν και εαν αποθανωμεν το ημισυ ημων ου θησουσιν εφ' ημας καρδιαν οτι συ ως ημεις δεκα χιλιαδες και νυν αγαθον οτι εση ημιν εν τη πολει βοηθεια του βοηθειν
4 David leur dit: "Je ferai ce qui vous semble bon." Le roi se tint à côté de la porte, tandis quel'armée sortait par unités de cent et de mille.	4 και ειπεν προς αυτους ο βασιλευς ο εαν αρεση εν οφθαλμοις υμων ποιησω και εστη ο βασιλευς ανα χειρα της πυλης και πας ο λαος εξεπορευετο εις εκατονταδας και εις χιλιαδας
5 Le roi fit un commandement à Joab, à Abishaï et à Ittaï: "Par égard pour moi, ménagez le jeuneAbsalom!" et toute l'armée entendit que le roi donnait à tous les chefs cet ordre concernant Absalom.	5 και ενετειλατο ο βασιλευς τω ιωαβ και τω αβεσσα και τω εθθι λεγων φεισασθε μοι του παιδαριου του αβεσσαλωμ και πας ο λαος ηκουσεν εντελλομενου του βασιλεως πασιν τοις αρχουσιν υπερ αβεσσαλωμ
6 L'armée sortit en pleine campagne à la rencontre d'Israël et la bataille eut lieu dans la forêtd'Ephraïm.	6 και εξηλθεν πας ο λαος εις τον δρυμον εξ εναντιας ισραηλ και εγενετο ο πολεμος εν τω δρυμω εφραιμ
7 L'armée d'Israël y fut battue devant la garde de David, et ce fut ce jour-là une grande défaite, quifrappa 20.000 hommes.	7 και επταισεν εκει ο λαος ισραηλ ενωπιον των παιδων δαυιδ και εγενετο η θραυσις μεγαλη εν τη ημερα εκεινη εικοσι χιλιαδες ανδρων
8 Le combat s'éparpilla dans toute la région et, ce jour-là, la forêt fit dans l'armée plus de victimesque l'épée.	8 και εγενετο εκει ο πολεμος διεσπαρμενος επι προσωπον πασης της γης και επλεονασεν ο δρυμος του καταφαγειν εκ του λαου υπερ ους κατεφαγεν εν τω λαω η μαχαιρα εν τη ημερα εκεινη
9 Absalom se heurta par hasard à des gardes de David. Absalom montait un mulet et le mulets'engagea sous la ramure d'un grand chêne. La tête d'Absalom se prit dans le chêne et il resta suspendu entre cielet terre tandis que continuait le mulet qui était sous lui.	9 και συνηντησεν αβεσσαλωμ ενωπιον των παιδων δαυιδ και αβεσσαλωμ επιβεβηκως επι του ημιονου αυτου και εισηλθεν ο ημιονος υπο το δασος της δρυος της μεγαλης και εκρεμασθη η κεφαλη αυτου εν τη δρυι και εκρεμασθη ανα μεσον του ουρανου και ανα μεσον της γης και ο ημιονος υποκατω αυτου παρηλθεν
10 Quelqu'un l'aperçut et prévint Joab: "Je viens de voir, dit-il, Absalom suspendu à un chêne."	10 και ειδεν ανηρ εις και ανηγγειλεν ιωαβ και ειπεν ιδου εωρακα τον αβεσσαλωμ κρεμαμενον εν τη δρυι
11 Joab répondit à l'homme qui portait cette nouvelle: "Puisque tu l'as vu, pourquoi ne l'as-tu pasabattu sur place? J'aurais pris sur moi de te donner dix sicles d'argent et une ceinture!"	11 και ειπεν ιωαβ τω ανδρι τω απαγγελλοντι και ιδου εορακας τι οτι ουκ επαταξας αυτον εις την γην και εγω αν δεδωκειν σοι δεκα αργυριου και παραζωνην μιαν
12 Mais l'homme répondit à Joab: "Quand même je soupèserais dans mes paumes mille siclesd'argent, je ne porterais pas la main sur le fils du roi! C'est à nos oreilles que le roi t'a donné cet ordre ainsi qu'àAbishaï et à Ittaï: Par égard pour moi, épargnez le jeune Absalom.	12 ειπεν δε ο ανηρ προς ιωαβ και εγω ειμι ιστημι επι τας χειρας μου χιλιους σικλους αργυριου ου μη επιβαλω χειρα μου επι τον υιον του βασιλεως οτι εν τοις ωσιν ημων ενετειλατο ο βασιλευς σοι και αβεσσα και τω εθθι λεγων φυλαξατε μοι το παιδαριον τον αβεσσαλωμ
13 Que si je m'étais menti à moi-même, rien ne reste caché au roi, et toi, tu te serais tenu àdistance."	13 μη ποιησαι εν τη ψυχη αυτου αδικον και πας ο λογος ου λησεται απο του βασιλεως και συ στηση εξ εναντιας
14 Alors Joab dit: "Je ne vais pas ainsi perdre mon temps avec toi." Il prit en mains trois javelots etles planta dans le coeur d'Absalom encore vivant au milieu du chêne.	14 και ειπεν ιωαβ τουτο εγω αρξομαι ουχ ουτως μενω ενωπιον σου και ελαβεν ιωαβ τρια βελη εν τη χειρι αυτου και ενεπηξεν αυτα εν τη καρδια αβεσσαλωμ ετι αυτου ζωντος εν τη καρδια της δρυος
15 Puis s'approchèrent dix cadets, les écuyers de Joab, qui frappèrent Absalom et l'achevèrent.	15 και εκυκλωσαν δεκα παιδαρια αιροντα τα σκευη ιωαβ και επαταξαν τον αβεσσαλωμ και εθανατωσαν αυτον
16 Joab fit alors sonner du cor et l'armée cessa de poursuivre Israël, car Joab retint l'armée.	16 και εσαλπισεν ιωαβ εν κερατινη και απεστρεψεν ο λαος του μη διωκειν οπισω ισραηλ οτι εφειδετο ιωαβ του λαου
17 On prit Absalom, on le jeta dans une grande fosse en pleine forêt et on dressa sur lui un énormemonceau de pierres. Tous les Israélites s'étaient enfuis, chacun à ses tentes.	17 και ελαβεν τον αβεσσαλωμ και ερριψεν αυτον εις χασμα μεγα εν τω δρυμω εις τον βοθυνον τον μεγαν και εστηλωσεν επ' αυτον σωρον λιθων μεγαν σφοδρα και πας ισραηλ εφυγεν ανηρ εις το σκηνωμα αυτου
18 De son vivant, Absalom avait entrepris de s'ériger la stèle qui est dans la vallée du Roi, car ils'était dit: "Je n'ai pas de fils pour commémorer mon nom", et il avait donné son nom à la stèle. On l'appelleencore aujourd'hui le monument d'Absalom.	18 και αβεσσαλωμ ετι ζων και εστησεν εαυτω την στηλην εν η ελημφθη και εστηλωσεν αυτην λαβειν την στηλην την εν τη κοιλαδι του βασιλεως οτι ειπεν ουκ εστιν αυτω υιος ενεκεν του αναμνησαι το ονομα αυτου και εκαλεσεν την στηλην χειρ αβεσσαλωμ εως της ημερας ταυτης
19 Ahimaaç, fils de Sadoq, dit: "Je vais courir et annoncer au roi cette bonne nouvelle, que Yahvélui a rendu justice en le délivrant de ses ennemis."	19 και αχιμαας υιος σαδωκ ειπεν δραμω δη και ευαγγελιω τω βασιλει οτι εκρινεν αυτω κυριος εκ χειρος των εχθρων αυτου
20 Mais Joab lui dit: "Tu ne serais pas un porteur d'heureux message aujourd'hui; tu le seras unautre jour, mais aujourd'hui tu ne porterais pas une bonne nouvelle, puisque le fils du roi est mort."	20 και ειπεν αυτω ιωαβ ουκ ανηρ ευαγγελιας συ εν τη ημερα ταυτη και ευαγγελιη εν ημερα αλλη εν δε τη ημερα ταυτη ουκ ευαγγελιη ου εινεκεν ο υιος του βασιλεως απεθανεν
21 Et Joab dit au Kushite: "Va rapporter au roi tout ce que tu as vu." Le Kushite se prosternadevant Joab et partit en courant.	21 και ειπεν ιωαβ τω χουσι βαδισας αναγγειλον τω βασιλει οσα ειδες και προσεκυνησεν χουσι τω ιωαβ και εξηλθεν
22 Ahimaaç, fils de Sadoq, insista encore et dit à Joab: "Advienne que pourra, je veux courir moiaussi derrière le Kushite." Joab dit: "Pourquoi courrais-tu, mon fils, tu n'en tireras aucune récompense."	22 και προσεθετο ετι αχιμαας υιος σαδωκ και ειπεν προς ιωαβ και εστω οτι δραμω και γε εγω οπισω του χουσι και ειπεν ιωαβ ινα τι τουτο τρεχεις υιε μου δευρο ουκ εστιν σοι ευαγγελια εις ωφελειαν πορευομενω
23 Il reprit: "Advienne que pourra, je courrai!" Joab lui dit: "Cours donc." Et Ahimaaç partit encourant par le chemin de la Plaine et il dépassa le Kushite.	23 και ειπεν τι γαρ εαν δραμουμαι και ειπεν αυτω ιωαβ δραμε και εδραμεν αχιμαας οδον την του κεχαρ και υπερεβη τον χουσι
24 David était assis entre les deux portes. Le guetteur étant monté à la terrasse de la porte, sur lerempart, leva les yeux et aperçut un homme qui courait seul.	24 και δαυιδ εκαθητο ανα μεσον των δυο πυλων και επορευθη ο σκοπος εις το δωμα της πυλης προς το τειχος και επηρεν τους οφθαλμους αυτου και ειδεν και ιδου ανηρ τρεχων μονος ενωπιον αυτου
25 Le guetteur cria et avertit le roi, et le roi dit: "S'il est seul, c'est qu'il a une bonne nouvelle surles lèvres." Comme celui-là continuait d'approcher,	25 και ανεβοησεν ο σκοπος και απηγγειλεν τω βασιλει και ειπεν ο βασιλευς ει μονος εστιν ευαγγελια εν τω στοματι αυτου και επορευετο πορευομενος και εγγιζων
26 le guetteur vit un autre homme qui courait, et le guetteur qui était sur la porte cria: "Voici unautre homme, qui court seul." Et David dit: "Celui-ci est encore un messager de bon augure."	26 και ειδεν ο σκοπος ανδρα ετερον τρεχοντα και εβοησεν ο σκοπος προς τη πυλη και ειπεν ιδου ανηρ ετερος τρεχων μονος και ειπεν ο βασιλευς και γε ουτος ευαγγελιζομενος
27 Le guetteur dit: "Je reconnais la façon de courir du premier, c'est la façon de courir d'Ahimaaç,fils de Sadoq." Le roi dit: "C'est un homme de bien, il vient pour une bonne nouvelle."	27 και ειπεν ο σκοπος εγω ορω τον δρομον του πρωτου ως δρομον αχιμαας υιου σαδωκ και ειπεν ο βασιλευς ανηρ αγαθος ουτος και γε εις ευαγγελιαν αγαθην ελευσεται
28 Ahimaaç s'approcha du roi et dit: "Salut!" Il se prosterna face contre terre devant le roi etpoursuivit: "Béni soit Yahvé ton Dieu qui a livré les hommes qui avaient levé la main contre Monseigneur leroi!"	28 και εβοησεν αχιμαας και ειπεν προς τον βασιλεα ειρηνη και προσεκυνησεν τω βασιλει επι προσωπον αυτου επι την γην και ειπεν ευλογητος κυριος ο θεος σου ος απεκλεισεν τους ανδρας τους μισουντας την χειρα αυτων εν τω κυριω μου τω βασιλει
29 Le roi demanda: "En va-t-il bien pour le jeune Absalom?" Et Ahimaaç répondit: "J'ai vu ungrand tumulte au moment où Joab, serviteur du roi, envoyait ton serviteur, mais je ne sais pas ce que c'était."	29 και ειπεν ο βασιλευς ειρηνη τω παιδαριω τω αβεσσαλωμ και ειπεν αχιμαας ειδον το πληθος το μεγα του αποστειλαι τον δουλον του βασιλεως ιωαβ και τον δουλον σου και ουκ εγνων τι εκει
30 Le roi dit: "Range-toi et tiens-toi là." Il se rangea et attendit.	30 και ειπεν ο βασιλευς επιστρεψον στηλωθητι ωδε και επεστραφη και εστη
31 Alors arriva le Kushite et il dit: "Que Monseigneur le roi apprenne la bonne nouvelle. Yahvé t'arendu justice aujourd'hui en te délivrant de tous ceux qui s'étaient dressés contre toi."	31 και ιδου ο χουσι παρεγενετο και ειπεν τω βασιλει ευαγγελισθητω ο κυριος μου ο βασιλευς οτι εκρινεν σοι κυριος σημερον εκ χειρος παντων των επεγειρομενων επι σε
32 Le roi demanda au Kushite: "En va-t-il bien pour le jeune Absalom?" Et le Kushite répondit:"Qu'ils aient le sort de ce jeune homme, les ennemis de Monseigneur le roi et tous ceux qui se sont dresséscontre toi pour le mal!"	32 και ειπεν ο βασιλευς προς τον χουσι ει ειρηνη τω παιδαριω τω αβεσσαλωμ και ειπεν ο χουσι γενοιντο ως το παιδαριον οι εχθροι του κυριου μου του βασιλεως και παντες οσοι επανεστησαν επ' αυτον εις κακα