ΙΩΒ - Giobbe - Job 19

GREEK BIBLE	EL LIBRO DEL PUEBLO DE DIOS
1 Και απεκριθη ο Ιωβ και ειπεν?	1 Job respondió, diciendo:
2 Εως ποτε θελετε θλιβει την ψυχην μου, και θελετε με κατασυντριβει με λογους;	2 ¿Hasta cuándo me va a afligir y me van a torturar con sus palabras?
3 Δεκακις ηδη με ωνειδισατε? δεν αισχυνεσθε να σκληρυνησθε εναντιον μου;	3 Ya es la décima vez que me ultrajan, que me maltratan desvergonzadamente.
4 Και εαν τωοντι εσφαλα, το σφαλμα μου μενει εν εμοι.	4 Aunque fuera verdad que cometí un error, mi error me concierne sólo a mí.
5 Αλλ' εαν θελητε εξαπαντος να μεγαλυνθητε εναντιον μου, και να ριπτητε κατ' εμου το ονειδος μου,	5 Ustedes se envalentonan contra mí y me imputan mi ignominia:
6 μαθετε τωρα οτι ο Θεος με κατεστρεψε, και με περιεκυκλωσε με το δικτυον αυτου.	6 pero sepan que es Dios el que me agravia y que él me ha envuelto en su red.
7 Ιδου, φωναζω, Αδικια? αλλα δεν εισακουομαι? επικαλουμαι, αλλ' ουδεμια κρισις.	7 Si grito: «¡Violencia!», no tengo respuesta; si pido auxilio, no se hace justicia.
8 Εφραξε την οδον μου, και δεν δυναμαι να περασω, και εθεσε σκοτος εις τας τριβους μου.	8 El cercó mi camino y no puedo pasar; cubrió de tinieblas mi sendero.
9 Με εξεδυσε την δοξαν μου, και αφηρεσε τον στεφανον της κεφαλης μου.	9 Me ha despojado de mi honor y quitó la corona de mi cabeza.
10 Με ηφανισε πανταχοθεν, και χανομαι? και εξερριζωσε την ελπιδα μου ως δενδρον.	10 Me demolió por completo, y ya me voy; arrancó, como un árbol, mi esperanza.
11 Και εξηψε κατ' εμου τον θυμον αυτου, και με στοχαζεται ως εχθρον αυτου.	11 Encendió su indignación contra mí y me trató como a su enemigo.
12 Τα ταγματα αυτου ηλθον ομου και ητοιμασαν την οδον αυτων εναντιον μου, και εστρατοπεδευσαν περιξ της σκηνης μου.	12 Sus escuadrones llegaron en tropel, se abrieron camino hasta mí y acamparon alrededor de mi carpa.
13 Απεμακρυνεν απ' εμου τους αδελφους μου, και ηλλοτριωθησαν ολως απ' εμου οι γνωριμοι μου.	13 Mis hermanos se alejaron de mí y soy un extraño para mis amigos.
14 Οι πλησιον μου με αφηκαν, και οι γνωστοι μου με ελησμονησαν.	14 Desaparecieron mis allegados y familiares, me olvidaron
15 Οι κατοικουντες εν τω οικω μου και αι θεραπαιναι μου με στοχαζονται ως ξενον? ξενος κατεσταθην εις τους οφθαλμους αυτων.	15 los huéspedes de mi casa. Mis servidoras me consideran un extraño, me he convertido en un intruso para ellas.
16 Καλω τον υπηρετην μου, και δεν αποκρινεται? με το στομα μου ικετευσα αυτον.	16 Llamo a mi servidor, y no responde, aunque se lo pida por favor.
17 Η πνοη μου εγεινε ξενη εις την γυναικα μου, και αι παρακλησεις μου εις τα τεκνα της κοιλιας μου.	17 Mi mujer siente asco de mi aliento, soy repugnante para los hijos de mis entrañas.
18 Και αυτα τα παιδαρια με κατεφρονησαν? εσηκωθην, και ελαλησαν εναντιον μου.	18 Hasta los niños pequeños me desprecian: cuando me levanto, se burlan de mí.
19 Παντες οι μυστικοι φιλοι μου με εβδελυχθησαν? και εκεινοι, τους οποιους ηγαπησα, εστραφησαν εναντιον μου.	19 Mis amigos íntimos me abominan, los que yo amaba se vuelven contra mí.
20 Τα οστα μου εκολληθησαν εις το δερμα μου και εις την σαρκα μου και διεσωθην με το δερμα των οδοντων μου.	20 Los huesos se me pegan a la piel y se me desprenden los dientes de las envías.
21 Ελεησατε με, ελεησατε με, σεις φιλοι μου? διοτι χειρ Θεου με επληγωσε.	21 ¡Apiádense, apiádense de mí, amigos míos, porque me ha herido la mano de Dios!
22 Δια τι με κατατρεχετε ως ο Θεος, και δεν εχορτασθητε απο των σαρκων μου;	22 ¿Por qué ustedes me persiguen como Dios y no terminan de saciarse con mi carne?
23 Ω και να εγραφοντο οι λογοι μου? να ενετυπουντο εν βιβλιω?	23 ¡Ah, si se escribieran mis palabras y se las grabara en el bronce;
24 να ενεχαραττοντο επι βραχον δια σιδηρας γραφιδος και μολυβδου διαπαντος	24 si con un punzón de hierro y plomo fueran esculpidas en la roca para siempre!
25 Διοτι εξευρω οτι ζη ο Λυτρωτης μου, και θελει εγερθη εν τοις εσχατοις καιροις επι της γης?	25 Porque yo sé que mi Redentor vive y que él, el último, se alzará sobre el polvo
26 και αφου μετα το δερμα μου το σωμα τουτο φθαρη, παλιν με την σαρκα μου θελω ιδη τον Θεον?	26 Y después que me arranquen esta piel, yo, con mi propia carne, veré a Dios.
27 τον οποιον αυτος εγω θελω ιδει, και θελουσι θεωρησει οι οφθαλμοι μου, και ουχι αλλος? οι νεφροι μου κατατηκονται εν τω κολπω μου.	27 Sí, yo mismo lo veré, lo contemplarán mis ojos, no los de un extraño. ¡Mi corazón se deshace en mi pecho!
28 Αλλα σεις επρεπε να ειπητε, Δια τι κατατρεχομεν αυτον; επειδη η ριζα του πραγματος ευρισκεται εν εμοι.	28 Si ustedes dicen: «¿Cómo lo perseguiremos y qué pretexto encontraremos para procesarlo?»,
29 Φοβηθητε την ρομφαιαν? διοτι η ρομφαια ειναι ο εκδικητης των ανομιων, δια να γνωρισητε οτι υπαρχει κρισις.	29 teman que la espada los hiera a ustedes mismos, porque esas son culpas dignas de la espada: y entonces sabrán que hay un juez.