Proverbs 7

DOUAI-RHEIMS	GREEK BIBLE
1 My son, keep my words, and lay up my precepts with thee. Son,	1 Υιε μου, φυλαττε τους λογους μου και ταμιευσον τας εντολας μου παρα σεαυτω.
2 Keep my commandments, and thou shalt live: and my law as the apple of thy eye:	2 Φυλαττε τας εντολας μου, και θελεις ζησει? και τον νομον μου, ως την κορην των οφθαλμων σου.
3 Bind it upon thy fingers, write it upon the tables of thy heart.	3 Δεσον αυτα επι τους δακτυλους σου, εγχαραξον αυτα επι την πλακα της καρδιας σου.
4 Say to wisdom: Thou art my sister: and call prudence thy friend,	4 Ειπε προς την σοφιαν; συ εισαι αδελφη μου? και καλεσον την φρονησιν συγγενη σου?
5 That she may keep thee from the woman that is not thine, and from the stranger who sweeteneth her words.	5 δια να σε φυλαττωσιν απο ξενης γυναικος, απο αλλοτριας κολακευουσης δια των λογων αυτης.
6 For I look out of the window of my house through the lattice,	6 Επειδη απο του παραθυρου της οικιας μου εκυψα δια του δικτυωτου μου?
7 And I see little ones, I behold a foolish young man,	7 και ειδον μεταξυ των αφρονων, παρετηρησα μεταξυ των νεανισκων, νεον ενδεη φρενων?
8 Who passeth through the street by the corner, and goeth nigh the way of her house.	8 οστις διεβαινε δια της πλατειας, πλησιον της γωνιας αυτης, και διηρχετο την οδον προς την οικιαν αυτης,
9 In the dark, when it grows late, in the darkness and obscurity of the night,	9 εν τω εσπερινω σκοτει της ημερας, εν τω σκοτασμω της νυκτος και τω γνοφω?
10 And behold a woman meeteth him in harlot's attire prepared to deceive souls; talkative and wandering,	10 και ιδου, συναπαντα αυτον γυνη εχουσα σχημα πορνικον, και καρδιαν δολιοφρονα,
11 Not bearing to be quiet, not able to abide still at home,	11 φλυαρος και αναιδης? οι ποδες αυτης δεν μενουσιν εν τω οικω αυτης?
12 Now abroad, now in the streets, now lying in wait near the corners.	12 τωρα ειναι εξω, τωρα εν ταις πλατειαις, και ενεδρευει πλησιον πασης γωνιας.
13 And catching the young man, she kisseth him, and with an impudent face, flattereth, saying:	13 Και πιανει αυτον και φιλει αυτον και με αναιδες προσωπον λεγει προς αυτον,
14 I vowed victims for prosperity, this day I have paid my vows.	14 Εχω θυσιας ειρηνικας? σημερον απεδωκα τας ευχας μου?
15 Therefore I am come out to meet thee, desirous to see thee, and I have found thee.	15 δια τουτο εξηλθον εις απαντησιν σου, ποθουσα το προσωπον σου, και σε ευρηκα?
16 I have woven my bed with cords, I have covered it with painted tapestry, brought from Egypt.	16 εστρωσα την κλινην μου με πεπλους, με ταπητας πεποικιλμενους, με νηματα της Αιγυπτου?
17 I have perfumed my bed with myrrh, aloes, and cinnamon.	17 εθυμιασα την κλινην μου με σμυρναν, αλοην και κιναμωμον?
18 Come, let us be inebriated with the breasts, and let us enjoy the desired embraces, till the day appear.	18 ελθε, ας μεθυσθωμεν απο ερωτος μεχρι της αυγης? ας εντρυφησωμεν εις ερωτας?
19 For my husband is not at home, he is gone a very long journey.	19 διοτι δεν ειναι ο ανηρ εν τη οικια αυτου, υπηγεν εις οδον μακραν?
20 He took with him a bag of money: he mill return home the day of the full moon.	20 ελαβε βαλαντιον αργυριου εν τη χειρι αυτου? εν ωρισμενω καιρω θελει επανελθει εις την οικιαν αυτου.
21 She entangled him with many words, and drew him away with the flattery of her lips.	21 Δια της πολλης αυτης τεχνης απεπλανησεν αυτον? δια της κολακειας των χειλεων αυτης ειλκυσεν αυτον.
22 Immediately he followeth her as an ox led to be a victim, and as a lamb playing the wanton, and not knowing that he is drawn like a fool to bonds,	22 Ευθυς ακολουθει αυτην κατοπιν, καθως ο βους υπαγει εις την σφαγην, η καθως η ελαφος πηδα εις τον βροχον,
23 Till the arrow pierce his liver: as if a bird should make haste to the snare, and knoweth not that his life is in danger.	23 εωσου βελος διαπεραση το ηπαρ αυτης? καθως το πτηνον σπευδει εις την παγιδα και δεν εξευρει οτι ειναι εναντιον της ζωης αυτου.
24 Now therefore, my son, hear me, and attend to the words of my mouth.	24 Τωρα λοιπον ακουσατε μου, τεκνα, και προσεχετε εις τους λογους του στοματος μου.
25 Let not thy mind be drawn away in her ways: neither be thou deceived with her paths.	25 Ας μη εκκλινη εις τας οδους αυτης η καρδια σου, μη παρεκτραπης εις τας τριβους αυτης.
26 For she hath cast down many wounded, and the strongest have been slain by her.	26 Διοτι πολλους εκαμε να πεσωσι πεπληγωμενοι, και δυνατοι ειναι οι φονευθεντες υπ' αυτης.
27 Her house is the way to hell, reaching even to the inner chambers of death.	27 Οδοι αδου ειναι ο οικος αυτης, καταβαινουσαι εις τα ταμεια του θανατου.