Psalms 71

DOUAI-RHEIMS	LXX
1 A psalm for David. Of the sons of Jonadab, and the former captives. In thee, O Lord, I have hoped, let me never be put to confusion:	1 εις σαλωμων ο θεος το κριμα σου τω βασιλει δος και την δικαιοσυνην σου τω υιω του βασιλεως
2 deliver me in thy justice, and rescue me. Incline thy ear unto me, and save me.	2 κρινειν τον λαον σου εν δικαιοσυνη και τους πτωχους σου εν κρισει
3 Be thou unto me a God, a protector, and a place of strength: that thou mayst make me safe. For thou art my firmament and my refuge.	3 αναλαβετω τα ορη ειρηνην τω λαω σου και οι βουνοι εν δικαιοσυνη
4 Deliver me, O my God, out of the hand of the sinner, and out of the hand of the transgressor of the law and of the unjust.	4 κρινει τους πτωχους του λαου και σωσει τους υιους των πενητων και ταπεινωσει συκοφαντην
5 For thou art my patience, O Lord: my hope, O Lord, from my youth;	5 και συμπαραμενει τω ηλιω και προ της σεληνης γενεας γενεων
6 By thee have I been confirmed from the womb: from my mother's womb thou art my protector. Of thee shall I continually sing:	6 και καταβησεται ως υετος επι ποκον και ωσει σταγονες σταζουσαι επι την γην
7 I run become unto many as a wonder, but thou art a strong helper.	7 ανατελει εν ταις ημεραις αυτου δικαιοσυνη και πληθος ειρηνης εως ου ανταναιρεθη η σεληνη
8 Let my mouth be filled with praise, that I may sing thy glory; thy greatness all the day long.	8 και κατακυριευσει απο θαλασσης εως θαλασσης και απο ποταμου εως περατων της οικουμενης
9 Cast me not off in the time of old age: when my strength shall fail, do not thou forsake me.	9 ενωπιον αυτου προπεσουνται αιθιοπες και οι εχθροι αυτου χουν λειξουσιν
10 For my enemies have spoken against me; and they that watched my soul have consulted together,	10 βασιλεις θαρσις και αι νησοι δωρα προσοισουσιν βασιλεις αραβων και σαβα δωρα προσαξουσιν
11 Saying: God hath forsaken him: pursue and take him, for there is none to deliver him.	11 και προσκυνησουσιν αυτω παντες οι βασιλεις παντα τα εθνη δουλευσουσιν αυτω
12 O God, be not thou far from me: O my God, make haste to my help.	12 οτι ερρυσατο πτωχον εκ χειρος δυναστου και πενητα ω ουχ υπηρχεν βοηθος
13 Let them be confounded and come to nothing that detract my soul; let them be covered with confusion and shame that seek my hurt.	13 φεισεται πτωχου και πενητος και ψυχας πενητων σωσει
14 But I will always hope; and will add to all thy praise.	14 εκ τοκου και εξ αδικιας λυτρωσεται τας ψυχας αυτων και εντιμον το ονομα αυτων ενωπιον αυτου
15 My mouth shall shew forth thy justice; thy salvation all the day long. Because I have not knows learning,	15 και ζησεται και δοθησεται αυτω εκ του χρυσιου της αραβιας και προσευξονται περι αυτου δια παντος ολην την ημεραν ευλογησουσιν αυτον
16 I will enter into the powers of the Lord: O Lord, I will be mindful of thy justice alone.	16 εσται στηριγμα εν τη γη επ' ακρων των ορεων υπεραρθησεται υπερ τον λιβανον ο καρπος αυτου και εξανθησουσιν εκ πολεως ωσει χορτος της γης
17 Thou hast taught me, O God, from my youth: and till now I will declare thy wonderful works.	17 εστω το ονομα αυτου ευλογημενον εις τους αιωνας προ του ηλιου διαμενει το ονομα αυτου και ευλογηθησονται εν αυτω πασαι αι φυλαι της γης παντα τα εθνη μακαριουσιν αυτον
18 And unto old age and grey hairs: O God, forsake me not, Until I shew forth thy arm to all the generation that is to come: Thy power,	18 ευλογητος κυριος ο θεος ο θεος ισραηλ ο ποιων θαυμασια μονος
19 and thy justice, O God, even to the highest great things thou hast done: O God, who is like to thee?	19 και ευλογητον το ονομα της δοξης αυτου εις τον αιωνα και εις τον αιωνα του αιωνος και πληρωθησεται της δοξης αυτου πασα η γη γενοιτο γενοιτο
20 How great troubles hast thou shewn me, many and grievous: and turning thou hast brought me to life, and hast brought me back again from the depths of the earth :	20 εξελιπον οι υμνοι δαυιδ του υιου ιεσσαι
21 Thou hast multiplied thy magnificence; and turning to me thou hast comforted me.
22 For I will also confess to thee thy truth with the instruments of psaltery: O God, I will sing to thee with the harp, thou holy one of Israel.
23 My lips shall greatly rejoice, when I shall sing to thee; and my soul which thou hast redeemed.
24 Yea and my tongue shall meditate on thy justice all the day; when they shall be confounded and put to shame that seek evils to me.