Livre de Job 16

BIBLES DES PEUPLES	LXX
1 Job prit la parole et dit:	1 υπολαβων δε ιωβ λεγει
2 J’ai entendu bien des choses de ce genre: vous êtes de tristes consolateurs!	2 ακηκοα τοιαυτα πολλα παρακλητορες κακων παντες
3 Ces paroles en l’air vont-elles bientôt finir? Quel besoin as-tu de discuter ainsi?	3 τι γαρ μη ταξις εστιν ρημασιν πνευματος η τι παρενοχλησει σοι οτι αποκρινη
4 Moi aussi, je pourrais parler comme vous si vous étiez à ma place, et moi à la vôtre. Je pourrais vous accabler de discours, et hocher la tête d’un air entendu.	4 καγω καθ' υμας λαλησω ει υπεκειτο γε η ψυχη υμων αντι της εμης ειτ' εναλουμαι υμιν ρημασιν κινησω δε καθ' υμων κεφαλην
5 J’en aurais des mots, pour vous réconforter! je ne m’arrêterais pas.	5 ειη δε ισχυς εν τω στοματι μου κινησιν δε χειλεων ου φεισομαι
6 Mais si je parle, ma douleur ne se calme pas, et si je me tais, elle ne s’en va pas.	6 εαν γαρ λαλησω ουκ αλγησω το τραυμα εαν δε και σιωπησω τι ελαττον τρωθησομαι
7 Car déjà la malveillance me pousse à bout, toute cette bande	7 νυν δε κατακοπον με πεποιηκεν μωρον σεσηποτα
8 s’empare de moi. Elle s’est levée pour témoigner contre moi, elle me répond par des calomnies.	8 και επελαβου μου εις μαρτυριον εγενηθη και ανεστη εν εμοι το ψευδος μου κατα προσωπον μου ανταπεκριθη
9 Dans leur colère ils me déchirent et me poursuivent, ils grincent des dents contre moi: mes adversaires me lancent des regards de haine.	9 οργη χρησαμενος κατεβαλεν με εβρυξεν επ' εμε τους οδοντας βελη πειρατων αυτου επ' εμοι επεσεν
10 Ils me narguent de haut et leurs insultes m’atteignent comme des gifles; ils m’enserrent à m’étouffer.	10 ακισιν οφθαλμων ενηλατο οξει επαισεν με εις σιαγονα ομοθυμαδον δε κατεδραμον επ' εμοι
11 Oui, Dieu m’a livré à des hommes injustes, il me jette aux mains des méchants.	11 παρεδωκεν γαρ με ο κυριος εις χειρας αδικου επι δε ασεβεσιν ερριψεν με
12 Quand tout allait bien il m’a brisé, il m’a pris par la nuque et m’a mis en pièces. Il a fait de moi sa cible.	12 ειρηνευοντα διεσκεδασεν με λαβων με της κομης διετιλεν κατεστησεν με ωσπερ σκοπον
13 De partout me viennent ses flèches, sans pitié, il me transperce les reins et ma bile se répand sur le sol.	13 εκυκλωσαν με λογχαις βαλλοντες εις νεφρους μου ου φειδομενοι εξεχεαν εις την γην την χολην μου
14 Blessure après blessure, comme un guerrier il ne me lâche pas.	14 κατεβαλον με πτωμα επι πτωματι εδραμον προς με δυναμενοι
15 J’ai cousu un sac sur ma peau, j’ai plongé mon front dans la poussière.	15 σακκον ερραψα επι βυρσης μου το δε σθενος μου εν γη εσβεσθη
16 Mon visage est rougi par les larmes, le tour de mes yeux est tout noir.	16 η γαστηρ μου συγκεκαυται απο κλαυθμου επι δε βλεφαροις μου σκια
17 Je n’ai pourtant pas commis de violence, et je priais d’un cœur pur.	17 αδικον δε ουδεν ην εν χερσιν μου ευχη δε μου καθαρα
18 Ô terre, ne cache pas mon sang, et que mon cri ne s’arrête pas en chemin!	18 γη μη επικαλυψης εφ' αιματι της σαρκος μου μηδε ειη τοπος τη κραυγη μου
19 Mais voici que j’ai un témoin dans les cieux, j’ai là-haut un défenseur.	19 και νυν ιδου εν ουρανοις ο μαρτυς μου ο δε συνιστωρ μου εν υψιστοις
20 Mon cri parle pour moi auprès de Dieu, tandis que mes larmes coulent devant lui.	20 αφικοιτο μου η δεησις προς κυριον εναντι δε αυτου σταζοι μου ο οφθαλμος
21 Ah, si l’homme pouvait discuter avec Dieu, tout comme un être humain fait avec son prochain! …	21 ειη δε ελεγχος ανδρι εναντι κυριου και υιος ανθρωπου τω πλησιον αυτου
22 Il me reste bien peu des années de ma vie, et je suis déjà sur le chemin sans retour.	22 ετη δε αριθμητα ηκασιν οδω δε η ουκ επαναστραφησομαι πορευσομαι