Deuxième livre des Chroniques 30

BIBLES DES PEUPLES	LXX
1 Ézékias envoya des messagers par tout Israël et tout Juda - il écrivit même des lettres en ce sens à Éphraïm et à Manassé - pour que l’on vienne à la Maison de Yahvé à Jérusalem, afin de célébrer une Pâque en l’honneur de Yahvé, Dieu d’Israël.	1 και απεστειλεν εζεκιας επι παντα ισραηλ και ιουδαν και επιστολας εγραψεν επι τον εφραιμ και μανασση ελθειν εις οικον κυριου εις ιερουσαλημ ποιησαι το φασεκ τω κυριω θεω ισραηλ
2 Le roi, les chefs et toute l’assemblée de Jérusalem, tombèrent d’accord pour célébrer la Pâque au second mois	2 και εβουλευσατο ο βασιλευς και οι αρχοντες και πασα η εκκλησια η εν ιερουσαλημ ποιησαι το φασεκ τω μηνι τω δευτερω
3 car on n’avait pas pu la célébrer en son temps: les prêtres ne s’étaient pas purifiés en nombre suffisant et le peuple n’était pas encore rassemblé à Jérusalem.	3 ου γαρ ηδυνασθησαν αυτο ποιησαι εν τω καιρω εκεινω οτι οι ιερεις ουχ ηγνισθησαν ικανοι και ο λαος ου συνηχθη εις ιερουσαλημ
4 La décision parut juste au yeux du roi et de toute l’assemblée,	4 και ηρεσεν ο λογος εναντιον του βασιλεως και εναντιον της εκκλησιας
5 à la suite de quoi ils décidèrent de faire passer un avis dans tout Israël, de Bersabée jusqu’à Dan, pour que l’on vienne célébrer une Pâque en l’honneur de Yahvé Dieu d’Israël. En effet, ceux qui l’avaient fait conformément à l’Écriture, étaient peu nombreux.	5 και εστησαν λογον διελθειν κηρυγμα εν παντι ισραηλ απο βηρσαβεε εως δαν ελθοντας ποιησαι το φασεκ κυριω θεω ισραηλ εν ιερουσαλημ οτι πληθος ουκ εποιησεν κατα την γραφην
6 Les messagers partirent donc dans tout Israël et tout Juda avec les lettres signées de la main du roi et des chefs qui contenaient les instructions du roi: “Israélites! Revenez à Yahvé, Dieu d’Abraham et d’Israël, pour qu’il revienne lui aussi vers les survivants, vers vous qui avez échappé à la main des rois d’Assyrie.	6 και επορευθησαν οι τρεχοντες συν ταις επιστολαις παρα του βασιλεως και των αρχοντων εις παντα ισραηλ και ιουδαν κατα το προσταγμα του βασιλεως λεγοντες υιοι ισραηλ επιστρεψατε προς θεον αβρααμ και ισαακ και ισραηλ και επιστρεψει τους ανασεσωσμενους τους καταλειφθεντας απο χειρος βασιλεως ασσουρ
7 Ne soyez pas comme vos pères et vos frères qui ont été infidèles à Yahvé, le Dieu de leurs pères: il les a livrés à la ruine comme vous l’avez vu.	7 και μη γινεσθε καθως οι πατερες υμων και οι αδελφοι υμων οι απεστησαν απο κυριου θεου πατερων αυτων και παρεδωκεν αυτους εις ερημωσιν καθως υμεις ορατε
8 Ne faites plus maintenant la forte tête comme l’ont fait vos pères, rendez gloire à Yahvé, venez au sanctuaire qu’il a consacré pour toujours; servez Yahvé votre Dieu, et lui détournera de vous sa violente colère.	8 και νυν μη σκληρυνητε τους τραχηλους υμων δοτε δοξαν κυριω τω θεω και εισελθατε εις το αγιασμα αυτου ο ηγιασεν εις τον αιωνα και δουλευσατε τω κυριω θεω υμων και αποστρεψει αφ' υμων θυμον οργης
9 Si vous revenez à Yahvé, vos frères et vos fils trouveront grâce auprès de leurs gardiens et reviendront en ce pays, car Yahvé votre Dieu est bon et fait miséricorde. Si vous revenez à lui, il ne détournera pas de vous son visage.”	9 οτι εν τω επιστρεφειν υμας προς κυριον οι αδελφοι υμων και τα τεκνα υμων εσονται εν οικτιρμοις εναντι παντων των αιχμαλωτισαντων αυτους και αποστρεψει εις την γην ταυτην οτι ελεημων και οικτιρμων κυριος ο θεος ημων και ουκ αποστρεψει το προσωπον αυτου αφ' ημων εαν επιστρεψωμεν προς αυτον
10 Les messagers allaient de ville en ville dans le pays d’Éphraïm et de Manassé et jusqu’en Zabulon; mais on riait d’eux, on se moquait d’eux.	10 και ησαν οι τρεχοντες διαπορευομενοι πολιν εκ πολεως εν τω ορει εφραιμ και μανασση και εως ζαβουλων και εγενοντο ως καταγελωντες αυτων και καταμωκωμενοι
11 Quelques hommes d’Asher cependant, de Manassé et de Zabulon, firent pénitence et vinrent à Jérusalem.	11 αλλα ανθρωποι ασηρ και απο μανασση και απο ζαβουλων ενετραπησαν και ηλθον εις ιερουσαλημ
12 La main de Dieu était à l’œuvre en Juda pour leur donner un seul cœur et pour exécuter l’ordre du roi et des chefs, selon la parole de Yahvé.	12 και εν ιουδα εγενετο χειρ κυριου δουναι αυτοις καρδιαν μιαν ελθειν του ποιησαι κατα το προσταγμα του βασιλεως και των αρχοντων εν λογω κυριου
13 Un peuple nombreux se trouva donc rassemblé à Jérusalem au second mois pour célébrer la fête des Azymes: c’était une énorme assemblée.	13 και συνηχθησαν εις ιερουσαλημ λαος πολυς του ποιησαι την εορτην των αζυμων εν τω μηνι τω δευτερω εκκλησια πολλη σφοδρα
14 Ils se mirent au travail, firent disparaître les autels à travers Jérusalem; tous les autels à encens furent jetés dans le torrent du Cédron.	14 και ανεστησαν και καθειλαν τα θυσιαστηρια τα εν ιερουσαλημ και παντα εν οις εθυμιωσαν τοις ψευδεσιν κατεσπασαν και ερριψαν εις τον χειμαρρουν κεδρων
15 On immola la Pâque au 14 du second mois. Tout confus, les prêtres et les lévites se purifièrent et firent avancer les holocaustes vers la Maison de Yahvé.	15 και εθυσαν το φασεκ τη τεσσαρεσκαιδεκατη του μηνος του δευτερου και οι ιερεις και οι λευιται ενετραπησαν και ηγνισθησαν και εισηνεγκαν ολοκαυτωματα εις οικον κυριου
16 Ils se tenaient à leur poste selon la règle, selon la Loi de Moïse, l’homme de Dieu; les prêtres faisaient l’aspersion avec le sang reçu de la main des lévites.	16 και εστησαν επι την στασιν αυτων κατα το κριμα αυτων κατα την εντολην μωυση ανθρωπου του θεου και οι ιερεις εδεχοντο τα αιματα εκ χειρος των λευιτων
17 Comme beaucoup dans l’assemblée ne s’étaient pas purifiés, les lévites étaient chargés d’immoler les victimes pascales pour tous ceux qui n’étaient pas purs, et de les consacrer à Yahvé.	17 οτι πληθος της εκκλησιας ουχ ηγνισθη και οι λευιται ησαν του θυειν το φασεκ παντι τω μη δυναμενω αγνισθηναι τω κυριω
18 La plus grande partie du peuple, beaucoup de gens d’Éphraïm, de Manassé et de Zabulon, ne s’étaient pas purifiés: ils avaient mangé la Pâque sans se conformer à ce qui est écrit. Ézékias pria donc pour eux: “Que Yahvé qui est bon, pardonne	18 οτι το πλειστον του λαου απο εφραιμ και μανασση και ισσαχαρ και ζαβουλων ουχ ηγνισθησαν αλλα εφαγον το φασεκ παρα την γραφην και προσηυξατο εζεκιας περι αυτων λεγων κυριος ο αγαθος εξιλασασθω υπερ
19 à tous ceux qui s’appliquent à rechercher Yahvé, le Dieu de leurs pères, même s’ils n’ont pas la pureté nécessaire pour les rites sacrés.”	19 πασης καρδιας κατευθυνουσης εκζητησαι κυριον τον θεον των πατερων αυτων και ου κατα την αγνειαν των αγιων
20 Yahvé écouta Ézékias et il épargna le peuple.	20 και επηκουσεν κυριος τω εζεκια και ιασατο τον λαον
21 Les Israélites qui étaient à Jérusalem, célébrèrent donc la fête des Azymes durant sept jours, au milieu de la joie générale. Jour après jour les lévites et les prêtres louaient Yahvé au son puissant des instruments sacrés.	21 και εποιησαν οι υιοι ισραηλ οι ευρεθεντες εν ιερουσαλημ την εορτην των αζυμων επτα ημερας εν ευφροσυνη μεγαλη και καθυμνουντες τω κυριω ημεραν καθ' ημεραν και οι ιερεις και οι λευιται εν οργανοις τω κυριω
22 Ézékias sut parler au cœur de tous les lévites qui se montraient si zélés pour le culte de Yahvé. On termina la semaine de célébration en offrant des sacrifices de communion, rendant grâces à Yahvé, le Dieu des pères.	22 και ελαλησεν εζεκιας επι πασαν καρδιαν των λευιτων και των συνιοντων συνεσιν αγαθην τω κυριω και συνετελεσαν την εορτην των αζυμων επτα ημερας θυοντες θυσιας σωτηριου και εξομολογουμενοι τω κυριω θεω των πατερων αυτων
23 Alors toute l’assemblée décida d’un commun accord de célébrer encore sept autres jours: on les fêta dans la joie,	23 και εβουλευσατο η εκκλησια αμα ποιησαι επτα ημερας αλλας και εποιησαν επτα ημερας εν ευφροσυνη
24 car Ézékias, roi de Juda, avait prélevé pour l’assemblée 1 000 taureaux et 7 000 moutons; de leur côté les chefs avaient prélevé 1 000 taureaux et 10 000 moutons. Cette fois les prêtres s’étaient purifiés en grand nombre.	24 οτι εζεκιας απηρξατο τω ιουδα τη εκκλησια μοσχους χιλιους και επτακισχιλια προβατα και οι αρχοντες απηρξαντο τω λαω μοσχους χιλιους και προβατα δεκα χιλιαδας και τα αγια των ιερεων εις πληθος
25 Toute l’assemblée de Juda était dans la joie, et avec elle les prêtres et les lévites, et de même l’assemblée venue d’Israël, aussi bien ceux qui étaient venus d’Israël pour quelques jours, que ceux qui habitaient en Juda.	25 και ηυφρανθη πασα η εκκλησια οι ιερεις και οι λευιται και πασα η εκκλησια ιουδα και οι ευρεθεντες εξ ισραηλ και οι προσηλυτοι οι ελθοντες απο γης ισραηλ και οι κατοικουντες εν ιουδα
26 La joie était grande à Jérusalem car, depuis les jours de Salomon fils de David, roi d’Israël, on n’avait rien vu de semblable.	26 και εγενετο ευφροσυνη μεγαλη εν ιερουσαλημ απο ημερων σαλωμων υιου δαυιδ βασιλεως ισραηλ ουκ εγενετο τοιαυτη εορτη εν ιερουσαλημ
27 Les prêtres-lévites se levèrent et bénirent le peuple; on entendait leurs voix, leurs prières qui montaient jusqu’aux cieux, là où habite Sa Sainteté.	27 και ανεστησαν οι ιερεις οι λευιται και ηυλογησαν τον λαον και επηκουσθη η φωνη αυτων και ηλθεν η προσευχη αυτων εις το κατοικητηριον το αγιον αυτου εις τον ουρανον