Scrutatio

Mercoledi, 15 maggio 2024 - Sant'Isidoro agricoltore ( Letture di oggi)

Salmi 38


font
BIBBIA RICCIOTTINOVA VULGATA
1 - Al corifeo, a Iditun. Cantico di David.1 Psalmus. David. Ad commemorandum.
2 Dissi: «Custodirò le mie vie, per non peccar con la mia lingua». Posi alla mia bocca un fermaglio, mentre stava l'empio di faccia a me.2 Domine, ne in furore tuo arguas me
neque in ira tua corripias me,
3 Ammutolii e m'umiliai e tacqui più del conveniente; e il dolor mio rincrudì.3 quoniam sagittae tuae infixae sunt mihi,
et descendit super me manus tua.
4 S'infiammò il mio cuore dentro di me, e nel pensarci su avvampò un fuoco in [me].4 Non est sanitas in carne mea a facie indignationis tuae,
non est pax ossibus meis a facie peccatorum meorum.
5 Con la mia lingua io parlai:«Fammi conoscere, o Signore, la mia fine, e il numero de' miei giorni qual è, affinchè io sappia quanto mi manca [ancora].5 Quoniam iniquitates meae supergressae sunt caput meum
et sicut onus grave gravant me nimis. -
6 Ecco, misurabili [a spanne] hai fatto i miei giorni, e l'esser mio è come un nulla dinanzi a te». Davvero è tutto vanità ogni uomo vivente.6 Putruerunt et corrupti sunt livores mei
a facie insipientiae meae.
7 Sì, come un'ombra passa l'uomo, e per di più vanamente s'agita. Accumula e non sa per chi raccoglie.7 Inclinatus sum et incurvatus nimis;
tota die contristatus ingrediebar.
8 Ed ora qual è la mia aspettazione? non forse il Signore? La mia fiducia è riposta in te.8 Quoniam lumbi mei impleti sunt ardoribus,
et non est sanitas in carne mea.
9 Da tutte le mie iniquità liberami tu! In ludibrio allo stolto tu m'hai abbandonato.9 Afflictus sum et humiliatus sum nimis,
rugiebam a gemitu cordis mei.
10 Ammutolisco e non apro la mia bocca, perchè tu l'hai fatto!10 Domine, ante te omne desiderium meum,
et gemitus meus a te non est absconditus.
11 Rimuovi da me le tue percosse;11 Palpitavit cor meum, dereliquit me virtus mea,
et lumen oculorum meorum, et ipsum non est mecum.
12 sotto la violenza della tua mano io vengo meno. Con i castighi dell'iniquità tu punisci l'uomo, e l'anima sua fai che come regno si conservi. Davvero vanamente s'angustia ogni uomo [vivente].12 Amici mei et proximi mei
procul a plaga mea steterunt,
et propinqui mei de longe steterunt.
13 Ascolta, o Signore, la mia preghiera, e alla mia supplica porgi orecchio, alle mie lagrime non esser sordo. Perchè un forestiero io son presso di te e un pellegrino, come tutti i miei padri.13 Et laqueos posuerunt, qui quaerebant animam meam;
et, qui requirebant mala mihi, locuti sunt insidias
et dolos tota die meditabantur.
14 Perdonami, sì che refrigerio io abbia, prima che me ne vada e più non sia!14 Ego autem tamquam surdus non audiebam
et sicut mutus non aperiens os suum;
15 et factus sum sicut homo non audiens
et non habens in ore suo redargutiones.
16 Quoniam in te, Domine, speravi,
tu exaudies, Domine Deus meus.
17 Quia dixi: “Ne quando supergaudeant mihi;
dum commoventur pedes mei,
magnificantur super me ”.
18 Quoniam ego in lapsum paratus sum,
et dolor meus in conspectu meo semper.
19 Quoniam iniquitatem meam annuntiabo
et sollicitus sum de peccato meo.
20 Inimici autem mei vivunt et confirmati sunt;
et multiplicati sunt, qui oderunt me inique.
21 Retribuentes mala pro bonis detrahebant mihi,
pro eo quod sequebar bonitatem.
22 Ne derelinquas me, Domine;
Deus meus, ne discesseris a me.
23 Festina in adiutorium meum,
Domine, salus mea.