Giobbe 30

BIBBIA MARTINI	Biblia Tysiąclecia
1 Ma adesso mi scherniscono i più giovani di me, ai padri de' quali non mi sarei degnato di dar la cura de' cani della mia greggia:	1 A teraz śmieją się ze mnie wiekiem ode mnie młodsi. Ich ojców umieścić nie chciałem z psami przy mojej trzodzie:
2 De' quali io nulla stimava la forza delle braccia, ed egli eran creduti indegni anche di vivere.	2 bo cóż mi po pracy ich rąk, gdy siły ich opuściły,
3 Secchi per la povertà, e per la fame, che cercavan da rodere pel deserto, squalidi nella calamità, e miseria.	3 wynędzniali z biedy i głodu? Zrywają rośliny pustyni, ziemi od dawna jałowej.
4 E l'erba mangiavano, e la corteccia degli alberi, e loro cibo era la radice del ginepro.	4 Żywią się malwą i liśćmi krzewów. Chlebem ich - korzeń jałowca.
5 E di simili cose andavano in cerca per le valli, e trovate che ne avessero correvano a prenderle con grande schiamazzo.	5 Społeczność się ich wyrzeka, krzyczy się na nich jak na złodzieja,
6 Abitavano nelle buche dei torrenti, e nelle caverne della terra, o sopra de' massi.	6 mieszkają na brzegu rzeki, w jamach podziemnych i skałach.
7 E in tale stato erano allegri, e per delizia contavano lo star sotto i pruni.	7 Między krzewami zawodzą, stłoczeni, nocują pod cierniem;
8 Figliuoli di gente stolta, e ignobile, i quali nemmen compariscono sopra la terra.	8 jak synów przestępcy i głupca wypędza się ich z ojczyzny.
9 Or io sua divenuto argomento delle loro canzoni, e oggetto de' loro schemi.	9 A teraz jestem przedmiotem ich fraszek i tematem wesołych pieśni,
10 Mi hanno in abominazione, e fnggon lungi da me, e non han ribrezzo di sputarmi in faccia.	10 brzydzą się, omijają z dala, nie wstydzą się pluć mi w twarz.
11 Perocché egli apri il suo turcasso, e mi trafisse, e il morso pose alla mia bocea.	11 Cięciwę mą On zluźnił, zwalił mnie, wytrącił mi wodze z ust moich.
12 Nel mio fiorire spuntarono subitamente accanto a me le mie sciagure, mi hanno roversciato per terra, e venendomi sopra come una piena mi hanno oppresso.	12 Motłoch mi stanął po prawej stronie, nogom mym odejść rozkazał, na zgubne skierował mnie drogi.
13 Mi hanno rotte le strade; coloro mi teser de' lacci, e la vinsero, perché non v'ebbe chi m'aiutasse.	13 Zniszczył mą ścieżkę, starał się o moją zagładę, nie było żadnego sprzeciwu.
14 Quasi rotto il muro, e sforzata la porta si scagliaron sopra di me, e incrudelirono sopra la mia miseria.	14 Wszedł poprzez wyłom szeroki, wpadł jak zawierucha.
15 Fui ridotto nel nulla; tu mi rapisti qual vento, i miei desiderj, ed ogni mio bene se n'andò come nebbia.	15 Nagły strach mnie ogarnął, jak burza porwał mi szczęście. Uciecha minęła jak chmura.
16 Ed ora dentro di me si strugge l'anima mia, e i giorni di afflizione si sono impossessati di me.	16 We łzach rozpływa się dusza, zgnębiły mnie dni niedoli,
17 La notte i dolori fiedono le mie ossa, e non assomma quelli che mi divorano.	17 nocą kości me jak piec rozpalone, cierpienie moje nie milknie.
18 Il grande lor numero consuma il mio vestimento, ed ei mi cingono come tonaca, che serra il collo.	18 Suknia mocno do mnie przywarła, szczelnie przylega tunika,
19 Sono considerato come fango, e son fatto simile alla polvere, ed alla cenere.	19 gwałtownie do błota On mnie wrzucił, podobny jestem do pyłu i piasku.
20 Alzo a te le mie grida, e tu non mi ascolti, e non volgi a me uno sguardo.	20 Ciebie błagam o pomoc. Bez echa. Stałem, a nie zważałeś na mnie.
21 Ti se' cambiato in crudele per me, e colla dura tua mano mi tratti come nemico.	21 Stałeś się dla mnie okrutny. Uderzasz potężną prawicą.
22 Mi innalzasti, e quasi ponendo mi sopra del vento mi desti orribil tracollo.	22 Porywasz, zezwalasz unosić wichrowi, rozwiewasz moją nadzieję.
23 Io so, che in balìa di morte tu mi darai là dove è assegnata abitazione ad ogni vivente.	23 Wiem, że mnie prowadzisz do śmierci, wspólnego miejsca żyjących.
24 Tu però la tua man non adopri a consumarli del tutto, e quando saranno abbattuti, tu li salverai.	24 Czy zniszczonemu nie podaje się ręki? W nieszczęściu nie woła się o pomoc?
25 Io piangeva una volta le altrui afflizioni, ed era pietosa col povero l'anima mia.	25 Czy nie płakałem z innym w dzień smutku? Współczuła z biedakiem ma dusza.
26 Mi aspettai felicità, e mi venner sciagure, sperai luce, e sopraggiunser le tenebre:	26 Czekałem na szczęście - a przyszło zło, szukałem światła - a nastał mrok.
27 Sono infuocate le mie viscere, e non mi dan posa: mi han sorpreso i giorni di afflizione.	27 Wnętrze mi kipi, nie milczy, bo spadły na mnie dni klęski.
28 Io me ne vo malinconico, ma senza trasporti d'ira; mi alzo, e grido in mezzo alla gente.	28 Chodzę sczerniały, spalony od słońca, powstaję w gromadzie, by krzyczeć.
29 Divenni fratello dei dragoni, e compagno degli struzzoli.	29 Stałem się bratem szakali i sąsiadem młodych strusiów:
30 Mi si è annerita addosso la pelle, le mie ossa sono inaridite pel grande ardore.	30 Ma skóra nad piec rozpalona, a kości me - nad wiatr piekący,
31 Rivolta in pianto è la mia cetra, e in voce di dolor la mia lira.	31 stąd gra mi harfa żałobnie, a głos piszczałki posmętniał.