ΙΩΒ - Giobbe - Job 6

LXX	NOVA VULGATA
1 υπολαβων δε ιωβ λεγει	1 Respondens autem Iob dixit:
2 ει γαρ τις ιστων στησαι μου την οργην τας δε οδυνας μου αραι εν ζυγω ομοθυμαδον	2 “ Utinam appenderetur aegritu do mea, et calamitatem meam assumerent in statera!
3 και δη αμμου παραλιας βαρυτερα εσται αλλ' ως εοικεν τα ρηματα μου εστιν φαυλα	3 Nunc vero arena maris haec gravior apparet, inde verbis meis haesito.
4 βελη γαρ κυριου εν τω σωματι μου εστιν ων ο θυμος αυτων εκπινει μου το αιμα οταν αρξωμαι λαλειν κεντουσι με	4 Quia sagittae Omnipotentis in me sunt, quarum venenum ebibit spiritus meus; et terrores Dei militant contra me.
5 τι γαρ μη δια κενης κεκραξεται ονος αγριος αλλ' η τα σιτα ζητων ει δε και ρηξει φωνην βους επι φατνης εχων τα βρωματα	5 Numquid rugiet onager, cum habueritherbam? Aut mugiet bos, cum ante praesepe plenum steterit?
6 ει βρωθησεται αρτος ανευ αλος ει δε και εστιν γευμα εν ρημασιν κενοις	6 Aut poterit comedi insulsum, quod non est sale conditum? Aut poterit gustari herba insulsa?
7 ου δυναται γαρ παυσασθαι μου η ψυχη βρομον γαρ ορω τα σιτα μου ωσπερ οσμην λεοντος	7 Quae prius nolebat tangere anima mea, nunc prae angustia cibi mei sunt.
8 ει γαρ δωη και ελθοι μου η αιτησις και την ελπιδα μου δωη ο κυριος	8 Quis det, ut veniat petitio mea, et, quod exspecto, tribuat mihi Deus?
9 αρξαμενος ο κυριος τρωσατω με εις τελος δε μη με ανελετω	9 Utinam Deus me conterat; solvat manum suam et succidat me!
10 ειη δε μου πολις ταφος εφ' ης επι τειχεων ηλλομην επ' αυτης ου μη φεισωμαι ου γαρ εψευσαμην ρηματα αγια θεου μου	10 Et haec mihi sit consolatio, et exsultabo vel in pavore, qui non parcat, nec celabo sermones Sancti.
11 τις γαρ μου η ισχυς οτι υπομενω η τις μου ο χρονος οτι ανεχεται μου η ψυχη	11 Quae est enim fortitudo mea, ut sustineam? Aut quis finis meus, ut patienter agam?
12 μη ισχυς λιθων η ισχυς μου η αι σαρκες μου εισιν χαλκειαι	12 Num fortitudo lapidum, fortitudo mea? Num caro mea aenea est?
13 η ουκ επ' αυτω επεποιθειν βοηθεια δε απ' εμου απεστιν	13 An non est auxilium mihi in me, et virtus quoque remota est a me?
14 απειπατο με ελεος επισκοπη δε κυριου υπερειδεν με	14 Qui tollit ab amico suo misericordiam, timorem Omnipotentis derelinquit.
15 ου προσειδον με οι εγγυτατοι μου ωσπερ χειμαρρους εκλειπων η ωσπερ κυμα παρηλθον με	15 Fratres mei mentiti sunt me sicut alveus torrentium, qui evanescunt
16 οιτινες με διευλαβουντο νυν επιπεπτωκασιν μοι ωσπερ χιων η κρυσταλλος πεπηγως	16 nigrescentes glacie, cum ingruit super eos nix.
17 καθως τακεισα θερμης γενομενης ουκ επεγνωσθη οπερ ην	17 Tempore, quo diffluunt, arescunt et, ut incaluerit, solvuntur de loco suo.
18 ουτως καγω κατελειφθην υπο παντων απωλομην δε και εξοικος εγενομην	18 Deflectunt viatorum turmae de viis suis, ascendentes per desertum pereunt.
19 ιδετε οδους θαιμανων ατραπους σαβων οι διορωντες	19 Commeatus Thema consideraverunt, viatores Saba speraverunt in eis.
20 και αισχυνην οφειλησουσιν οι επι πολεσιν και χρημασιν πεποιθοτες	20 Confusi sunt, quia speraverunt; venerunt eo usque, et pudore cooperti sunt.
21 αταρ δε και υμεις επεβητε μοι ανελεημονως ωστε ιδοντες το εμον τραυμα φοβηθητε	21 Ita nunc vos facti estis mihi; videntes plagam meam, timetis.
22 τι γαρ μη τι υμας ητησα η της παρ' υμων ισχυος επιδεομαι	22 Numquid dixi: Afferte mihi et de substantia vestra donate mihi?
23 ωστε σωσαι με εξ εχθρων η εκ χειρος δυναστων ρυσασθαι με	23 vel: Liberate me de manu hostis et de manu robustorum eruite me?
24 διδαξατε με εγω δε κωφευσω ει τι πεπλανημαι φρασατε μοι	24 Docete me, et ego tacebo, et, si quid forte ignoravi, instruite me.
25 αλλ' ως εοικεν φαυλα αληθινου ρηματα ου γαρ παρ' υμων ισχυν αιτουμαι	25 Quare detraxistis sermonibus veritatis, cum e vobis nullus sit, qui possit arguere me?
26 ουδε ο ελεγχος υμων ρημασιν με παυσει ουδε γαρ υμων φθεγμα ρηματος ανεξομαι	26 Ad increpandum tantum eloquia concinnatis, sed in ventum verba desperati.
27 πλην οτι επ' ορφανω επιπιπτετε εναλλεσθε δε επι φιλω υμων	27 Super pupillum irruitis et subvertere nitimini amicum vestrum.
28 νυνι δε εισβλεψας εις προσωπα υμων ου ψευσομαι	28 Nunc, quaeso, convertimini ad me, et in faciem vestram non mentiar.
29 καθισατε δη και μη ειη αδικον και παλιν τω δικαιω συνερχεσθε	29 Revertite! Nulla erit improbitas. Revertite! Adhuc praesens adest iustitia mea.
30 ου γαρ εστιν εν γλωσση μου αδικον η ο λαρυγξ μου ουχι συνεσιν μελετα	30 Estne in lingua mea improbitas? An palatum meum non discernit nequitiam?