ΠΑΡΟΙΜΙΑΙ - Proverbi - Proverbs 14

GREEK BIBLE	NOVA VULGATA
1 Αι σοφαι γυναικες οικοδομουσι τον οικον αυτων? η δε αφρων κατασκαπτει αυτον δια των χειρων αυτης.	1 Sapientia mulierum aedificat domum suam, insipientia eam manibus destruet.
2 Ο περιπατων εν τη ευθυτητι αυτου φοβειται τον Κυριον? ο δε σκολιος τας οδους αυτου καταφρονει αυτον.	2 Ambulans recto itinere timet Deum; despicit illum, qui infami graditur via.
3 Εν στοματι αφρονος ειναι η ραβδος της υπερηφανιας? τα δε χειλη των σοφων θελουσι φυλαττει αυτους.	3 In ore stulti virga superbiae, labia autem sapientium custodiunt eos.
4 Οπου δεν ειναι βοες, η αποθηκη ειναι κενη? η δε αφθονια των γεννηματων ειναι εκ της δυναμεως του βοος.	4 Ubi non sunt boves, praesepe vacuum est; plurimae autem segetes in fortitudine bovis.
5 Ο αληθης μαρτυς δεν θελει ψευδεσθαι? ο δε ψευδης μαρτυς εκχεει ψευδη.	5 Testis fidelis non mentitur, profert autem mendacium dolosus testis.
6 Ο χλευαστης ζητει σοφιαν και δεν ευρισκει? εις δε τον συνετον ειναι ευκολος η μαθησις.	6 Quaerit derisor sapientiam et non invenit; doctrina prudentibus facilis.
7 Υπαγε κατεναντι του αφρονος ανθρωπου και δεν θελεις ευρει χειλη συνεσεως.	7 Cede coram viro stulto, quia nescies labia prudentiae.
8 Η σοφια του φρονιμου ειναι να γνωριζη την οδον αυτου? η δε μωρια των αφρονων αποπλανησις.	8 Sapientia callidi est intellegere viam suam, et imprudentia stultorum errans.
9 Οι αφρονες γελωσιν εις την ανομιαν? εν μεσω δε των ευθεων ειναι χαρις.	9 Stulti parvipendent peccatum, et inter iustos morabitur gratia.
10 Η καρδια του ανθρωπου γνωριζει την πικριαν της ψυχης αυτου? και ξενος δεν συμμετεχει της χαρας αυτης.	10 Cor novit amaritudinem animae suae, in gaudio eius non miscebitur extraneus.
11 Η οικια των ασεβων θελει αφανισθη? η δε σκηνη των ευθεων θελει ανθει.	11 Domus impiorum delebitur, tabernacula vero iustorum germinabunt.
12 Υπαρχει οδος, ητις φαινεται ορθη εις τον ανθρωπον, αλλα τα τελη αυτης φερουσιν εις θανατον.	12 Est via, quae videtur homini recta, novissima autem eius deducunt ad mortem.
13 Ετι και εις τον γελωτα πονει η καρδια? και το τελος της χαρας ειναι λυπη.	13 Etiam in risu cor dolore miscebitur, et extrema gaudii luctus occupat.
14 Ο διεφθαρμενος την καρδιαν θελει εμπλησθη απο των οδων αυτου? ο δε αγαθος ανθρωπος αφ' εαυτου.	14 Viis suis replebitur stultus, et super eum erit vir bonus.
15 Ο απλους πιστευει εις παντα λογον? ο δε φρονιμος προσεχει εις τα βηματα αυτου.	15 Simplex credit omni verbo, astutus considerat gressus suos.
16 Ο σοφος φοβειται και φευγει απο του κακου? αλλ' ο αφρων προχωρει και θρασυνεται.	16 Sapiens timet et declinat a malo, stultus transilit et confidit.
17 Ο οξυθυμος πραττει αστοχαστως? και ο κακοβουλος ανθρωπος ειναι μισητος.	17 Impatiens operabitur stultitiam, et vir versutus odiosus est.
18 Οι αφρονες κληρονομουσι μωριαν? οι δε φρονιμοι στεφανουνται συνεσιν.	18 Possidebunt simplices stultitiam, et astuti coronabuntur scientia.
19 Οι κακοι υποκλινουσιν εμπροσθεν των αγαθων, και οι ασεβεις εις τας πυλας των δικαιων.	19 Procumbunt mali ante bonos, et impii ante portas iustorum.
20 Ο πτωχος μισειται και υπο του πλησιον αυτου? του δε πλουσιου οι φιλοι πολλοι.	20 Etiam proximo suo pauper odiosus erit, amici vero divitum multi.
21 Ο καταφρονων τον πλησιον αυτου αμαρτανει? ο δε ελεων τους πτωχους ειναι μακαριος.	21 Qui despicit proximum suum, peccat; qui autem miseretur pauperis, beatus erit.
22 Δεν πλανωνται οι βουλευομενοι κακον; ελεος ομως και αληθεια θελει εισθαι εις τους βουλευομενους αγαθον.	22 Nonne errant, qui operantur malum? Misericordia et veritas iis, qui praeparant bona.
23 Εν παντι κοπω υπαρχει κερδος? η δε φλυαρια των χειλεων φερει μονον εις ενδειαν.	23 In omni labore erit abundantia; verbum autem labiorum tendit tantummodo ad egestatem.
24 Τα πλουτη των σοφων ειναι στεφανος εις αυτους? των δε αφρονων η υπεροχη μωρια.	24 Corona sapientium divitiae eorum, fatuitas stultorum fatuitas est.
25 Ο αληθης μαρτυς ελευθερονει ψυχας? ο δε δολιος εκχεει ψευδη.	25 Liberat animas testis fidelis, et profert mendacia versipellis.
26 Εν τω φοβω του Κυριου ειναι ελπις ισχυρα? και εις τα τεκνα αυτου θελει υπαρχει καταφυγιον.	26 In timore Domini fiducia fortis, et filiis eius erit spes.
27 Ο φοβος του Κυριου ειναι πηγη ζωης, απομακρυνων απο παγιδων θανατου.	27 Timor Domini fons vitae, declinans a laqueis mortis.
28 Εν τω πληθει του λαου ειναι η δοξα του βασιλεως? εν δε τη ελλειψει του λαου ο αφανισμος του ηγεμονευοντος.	28 In multitudine populi dignitas regis, et in paucitate plebis ruina principis.
29 Ο μακροθυμος εχει μεγαλην φρονησιν? ο δε οξυθυμος ανεγειρει την αφροσυνην αυτου.	29 Qui patiens est, multa gubernatur prudentia; qui autem impatiens est, exaltat stultitiam.
30 Η υγιαινουσα καρδια ειναι ζωη της σαρκος? ο δε φθονος σαπρια των οστεων.	30 Vita carnium sanitas cordis, putredo ossium invidia.
31 Ο καταθλιβων τον πενητα ονειδιζει τον Ποιητην αυτου? ο δε τιμων αυτον ελεει τον πτωχον.	31 Qui calumniatur egentem, exprobrat Factori eius; honorat autem eum, qui miseretur pauperis.
32 Ο ασεβης εκτινασσεται εν τη ασεβεια αυτου? ο δε δικαιος και εν τω θανατω αυτου εχει ελπιδα.	32 In malitia sua impelletur impius, sperat autem iustus in integritate sua.
33 Εν τη καρδια του συνετου επαναπαυεται σοφια? εν μεσω δε των αφρονων φανερουται.	33 In corde prudentis requiescit sapientia, at in medio stultorum agnoscetur?
34 Η δικαιοσυνη υψονει εθνος? η δε αμαρτια ειναι ονειδος λαων.	34 Iustitia elevat gentem, vituperium autem populorum est peccatum.
35 Ευνοια του βασιλεως ειναι προς φρονιμον δουλον? θυμος δε αυτου προς τον προξενουντα αισχυνην.	35 Acceptus est regi minister intellegens, et iracundia ei, qui turpiter agit.