ΠΑΡΟΙΜΙΑΙ - Proverbi - Proverbs 14

GREEK BIBLE	JERUSALEM
1 Αι σοφαι γυναικες οικοδομουσι τον οικον αυτων? η δε αφρων κατασκαπτει αυτον δια των χειρων αυτης.	1 La Sagesse bâtit sa maison, de sa main, la Folie la renverse.
2 Ο περιπατων εν τη ευθυτητι αυτου φοβειται τον Κυριον? ο δε σκολιος τας οδους αυτου καταφρονει αυτον.	2 Qui marche dans sa droiture craint Yahvé, qui dévie de ses chemins le méprise.
3 Εν στοματι αφρονος ειναι η ραβδος της υπερηφανιας? τα δε χειλη των σοφων θελουσι φυλαττει αυτους.	3 Dans la bouche du fou il y a un surgeon d'orgueil, les lèvres des sages les gardent.
4 Οπου δεν ειναι βοες, η αποθηκη ειναι κενη? η δε αφθονια των γεννηματων ειναι εκ της δυναμεως του βοος.	4 Point de boeufs, mangeoire vide; taureau vigoureux, revenus abondants.
5 Ο αληθης μαρτυς δεν θελει ψευδεσθαι? ο δε ψευδης μαρτυς εκχεει ψευδη.	5 Le témoin véridique ne ment pas, mais le faux témoin exhale le mensonge.
6 Ο χλευαστης ζητει σοφιαν και δεν ευρισκει? εις δε τον συνετον ειναι ευκολος η μαθησις.	6 Le railleur poursuit la sagesse, mais en vain, à l'homme intelligent le savoir est chose aisée.
7 Υπαγε κατεναντι του αφρονος ανθρωπου και δεν θελεις ευρει χειλη συνεσεως.	7 Ecarte-toi du sot, tu ignorerais les lèvres savantes.
8 Η σοφια του φρονιμου ειναι να γνωριζη την οδον αυτου? η δε μωρια των αφρονων αποπλανησις.	8 Pour l'homme avisé, la sagesse est de surveiller sa conduite, mais la folie des sots n'est quetromperie.
9 Οι αφρονες γελωσιν εις την ανομιαν? εν μεσω δε των ευθεων ειναι χαρις.	9 Les fous raillent le sacrifice pour le péché, mais parmi les hommes droits se trouve la faveur.
10 Η καρδια του ανθρωπου γνωριζει την πικριαν της ψυχης αυτου? και ξενος δεν συμμετεχει της χαρας αυτης.	10 Le coeur connaît son propre chagrin et nul étranger ne partage sa joie.
11 Η οικια των ασεβων θελει αφανισθη? η δε σκηνη των ευθεων θελει ανθει.	11 La maison des méchants sera détruite, la tente des hommes droits prospérera.
12 Υπαρχει οδος, ητις φαινεται ορθη εις τον ανθρωπον, αλλα τα τελη αυτης φερουσιν εις θανατον.	12 Tel chemin paraît droit à quelqu'un, mais en fin de compte c'est le chemin de la mort.
13 Ετι και εις τον γελωτα πονει η καρδια? και το τελος της χαρας ειναι λυπη.	13 Dans le rire même, le coeur trouve la peine, et la joie s'achève en chagrin.
14 Ο διεφθαρμενος την καρδιαν θελει εμπλησθη απο των οδων αυτου? ο δε αγαθος ανθρωπος αφ' εαυτου.	14 Le coeur dévoyé se rassasie de ses démarches, et l'homme de bien de ses oeuvres.
15 Ο απλους πιστευει εις παντα λογον? ο δε φρονιμος προσεχει εις τα βηματα αυτου.	15 Le niais croit tout ce qu'on dit, l'homme avisé surveille ses pas.
16 Ο σοφος φοβειται και φευγει απο του κακου? αλλ' ο αφρων προχωρει και θρασυνεται.	16 Le sage craint le mal et se détourne, le sot est insolent et sûr de lui.
17 Ο οξυθυμος πραττει αστοχαστως? και ο κακοβουλος ανθρωπος ειναι μισητος.	17 L'homme prompt à la colère fait des sottises, l'homme malintentionné est odieux.
18 Οι αφρονες κληρονομουσι μωριαν? οι δε φρονιμοι στεφανουνται συνεσιν.	18 La part des niais, c'est la folie, les gens avisés se font du savoir une couronne.
19 Οι κακοι υποκλινουσιν εμπροσθεν των αγαθων, και οι ασεβεις εις τας πυλας των δικαιων.	19 Devant les bons, les méchants se prosternent, et aux portes des justes, les impies.
20 Ο πτωχος μισειται και υπο του πλησιον αυτου? του δε πλουσιου οι φιλοι πολλοι.	20 Même à son voisin, le pauvre est odieux, mais nombreux sont ceux qui aiment le riche.
21 Ο καταφρονων τον πλησιον αυτου αμαρτανει? ο δε ελεων τους πτωχους ειναι μακαριος.	21 Il pèche, celui qui méprise son prochain; heureux qui a pitié des pauvres.
22 Δεν πλανωνται οι βουλευομενοι κακον; ελεος ομως και αληθεια θελει εισθαι εις τους βουλευομενους αγαθον.	22 N'est-ce pas s'égarer que machiner le mal? Miséricorde et fidélité pour qui s'applique au bien.
23 Εν παντι κοπω υπαρχει κερδος? η δε φλυαρια των χειλεων φερει μονον εις ενδειαν.	23 Tout labeur donne du profit, le bavardage ne produit que disette.
24 Τα πλουτη των σοφων ειναι στεφανος εις αυτους? των δε αφρονων η υπεροχη μωρια.	24 Couronne des sages: leur richesse; la folie des sots est folie.
25 Ο αληθης μαρτυς ελευθερονει ψυχας? ο δε δολιος εκχεει ψευδη.	25 Un témoin véridique sauve des vies, qui profère des mensonges est un imposteur.
26 Εν τω φοβω του Κυριου ειναι ελπις ισχυρα? και εις τα τεκνα αυτου θελει υπαρχει καταφυγιον.	26 Dans la crainte de Yahvé, puissante sécurité; pour ses enfants il est un refuge.
27 Ο φοβος του Κυριου ειναι πηγη ζωης, απομακρυνων απο παγιδων θανατου.	27 La crainte de Yahvé est source de vie pour éviter les pièges de la mort.
28 Εν τω πληθει του λαου ειναι η δοξα του βασιλεως? εν δε τη ελλειψει του λαου ο αφανισμος του ηγεμονευοντος.	28 Peuple nombreux, gloire du roi; baisse de population, ruine du prince.
29 Ο μακροθυμος εχει μεγαλην φρονησιν? ο δε οξυθυμος ανεγειρει την αφροσυνην αυτου.	29 L'homme lent à la colère est plein d'intelligence, qui a l'humeur prompte exalte la folie.
30 Η υγιαινουσα καρδια ειναι ζωη της σαρκος? ο δε φθονος σαπρια των οστεων.	30 Vie du corps: un coeur paisible; mais l'envie est carie des os.
31 Ο καταθλιβων τον πενητα ονειδιζει τον Ποιητην αυτου? ο δε τιμων αυτον ελεει τον πτωχον.	31 Opprimer le faible, c'est outrager son Créateur; c'est l'honorer que d'être bon pour lesmalheureux.
32 Ο ασεβης εκτινασσεται εν τη ασεβεια αυτου? ο δε δικαιος και εν τω θανατω αυτου εχει ελπιδα.	32 Par sa propre malice le méchant est terrassé, le juste trouve un refuge dans son intégrité.
33 Εν τη καρδια του συνετου επαναπαυεται σοφια? εν μεσω δε των αφρονων φανερουται.	33 En un coeur intelligent demeure la sagesse; on ne la reconnaît pas au coeur des sots.
34 Η δικαιοσυνη υψονει εθνος? η δε αμαρτια ειναι ονειδος λαων.	34 La justice grandit une nation, le péché est la honte des peuples.
35 Ευνοια του βασιλεως ειναι προς φρονιμον δουλον? θυμος δε αυτου προς τον προξενουντα αισχυνην.	35 La faveur du roi va au serviteur intelligent et sa colère à celui qui fait honte.