ΙΩΒ - Giobbe - Job 32

GREEK BIBLE	NOVA VULGATA
1 Επαυσαν δε και οι τρεις ουτοι ανθρωποι αποκρινομενοι προς τον Ιωβ, διοτι ητο δικαιος εις τους οφθαλμους αυτου.	1 Omiserunt autem tres viri isti respondere Iob, eo quod iustus sibivideretur.
2 Τοτε εξηφθη ο θυμος του Ελιου, υιου του Βαραχιηλ του Βουζιτου, εκ της συγγενειας του Αραμ? κατα του Ιωβ εξηφθη ο θυμος αυτου, διοτι εδικαιονεν εαυτον μαλλον παρα τον Θεον.	2 Et iratus indignatusque est Eliu filius Barachel Buzites decognatione Ram; iratus est autem adversum Iob, eo quod iustum se esse diceretcoram Deo.
3 Και κατα των τριων αυτου φιλων εξηφθη ο θυμος αυτου, διοτι δεν ευρηκαν αποκρισιν και κατεδικασαν τον Ιωβ.	3 Porro adversum amicos eius indignatus est, eo quod non invenissentresponsionem, sed tantummodo condemnassent Iob.
4 Ο δε Ελιου περιεμενε να λαληση προς τον Ιωβ, διοτι εκεινοι ησαν γεροντοτεροι αυτου.	4 Igitur Eliu exspectavit Iobloquentem, eo quod seniores essent, qui loquebantur;
5 Οτε δε ο Ελιου ειδεν, οτι δεν ητο αποκρισις εν τω στοματι των τριων ανδρων, εξηφθη ο θυμος αυτου.	5 cum autem vidisset Eliuquod tres respondere non potuissent, iratus est vehementer.
6 και απεκριθη ο Ελιου ο υιος του Βαραχιηλ του Βουζιτου και ειπεν? Εγω ειμαι νεος την ηλικιαν, και σεις γεροντες? δια τουτο εφοβηθην και συνεσταλην να σας φανερωσω την γνωμην μου.	6 Respondensque Eliufilius Barachel Buzites dixit: “ Iunior sum tempore, vos autem antiquiores; idcirco veritus sum et timui vobis indicare meam sententiam.
7 Εγω ειπα, Αι ημεραι ας λαλησωσι και το πληθος των ετων ας διδαξη, σοφιαν.	7 Dixi: Aetas loquetur, et annorum multitudo docebit sapientiam.
8 Βεβαιως ειναι πνευμα εν τω ανθρωπω η εμπνευσις ομως του Παντοδυναμου συνετιζει αυτον.	8 Sed, ut video, spiritus est in hominibus, et inspiratio Omnipotentis dat intellegentiam.
9 Οι μεγαλητεροι δεν ειναι παντοτε σοφοι? ουτε οι γεροντες νοουσι κρισιν.	9 Non sunt longaevi sapientes, nec senes intellegunt iudicium.
10 Δια τουτο ειπα, Ακουσατε μου? θελω φανερωσει και εγω την γνωμην μου.	10 Ideo dicam: Audite me, ostendam vobis etiam ego meam sapientiam.
11 Ιδου, επροσμενα τους λογους σας? ηκροασθην τα επιχειρηματα σας, εωσου εξετασητε τους λογους.	11 Exspectavi enim sermones vestros, intendi aurem in prudentiam vestram, donec investigaretis,
12 Και σας παρετηρουν, και ιδου, ουδεις εξ υμων ηδυνηθη να καταπειση τον Ιωβ, αποκρινομενος εις τους λογους αυτου?	12 et ut vos intellegerem nitebar. Sed, ut video, non est qui possit arguere Iob et respondere ex vobis sermonibus eius.
13 δια να μη ειπητε, Ημεις ευρηκαμεν σοφιαν. Ο Θεος θελει καταβαλει αυτον, ουχι ανθρωπος.	13 Ne forte dicatis: “Invenimus sapientiam; Deus proiecit eum, non homo”.
14 Εκεινος δε δεν διηυθυνε λογους προς εμε? και δεν θελω αποκριθη προς αυτον κατα τας ομιλιας σας.	14 Non parabo mihi verba, et ego non secundum sermones vestros respondebo illi.
15 Εκεινοι ετρομαξαν, δεν απεκριθησαν πλεον? εχασαν τους λογους αυτων.	15 Extimuerunt nec responderunt ultra; abstuleruntque a se eloquia.
16 Και περιεμενον, επειδη δεν ελαλουν? αλλ' ισταντο? δεν απεκρινοντο πλεον.	16 Quoniam igitur exspectavi, et non sunt locuti, steterunt, nec ultra responderunt,
17 Ας αποκριθω και εγω το μερος μου? ας φανερωσω και εγω την γνωμην μου.	17 respondebo et ego partem meam et ostendam scientiam meam.
18 Διοτι ειμαι πληρης λογων? το πνευμα εντος μου με αναγκαζει.	18 Plenus sum enim sermonibus, et coarctat me spiritus pectoris mei;
19 Ιδου, η κοιλια μου ειναι ως οινος οστις δεν ηνοιχθη? ειναι ετοιμη να σπαση, ως ασκοι γλευκους.	19 en venter meus quasi mustum absque spiraculo, quod lagunculas novas disrumpit.
20 Θελω λαλησει δια να αναπνευσω? θελω ανοιξει τα χειλη μου και αποκριθη.	20 Loquar et respirabo paululum, aperiam labia mea et respondebo.
21 Μη γενοιτο να γεινω προσωποληπτης, μηδε να κολακευσω ανθρωπον.	21 Non accipiam personam viri et nulli homini blandiar.
22 Διοτι δεν εξευρω να κολακευω? ο Ποιητης μου ηθελε με αναρπασει ευθυς.	22 Nescio enim blandiri, quia in brevi tolleret me Factor meus.