Scrutatio

Martedi, 14 maggio 2024 - San Mattia ( Letture di oggi)

ΙΩΒ - Giobbe - Job 32


font
GREEK BIBLENEW AMERICAN BIBLE
1 Επαυσαν δε και οι τρεις ουτοι ανθρωποι αποκρινομενοι προς τον Ιωβ, διοτι ητο δικαιος εις τους οφθαλμους αυτου.1 Then the three men ceased to answer Job, because he was righteous in his own eyes.
2 Τοτε εξηφθη ο θυμος του Ελιου, υιου του Βαραχιηλ του Βουζιτου, εκ της συγγενειας του Αραμ? κατα του Ιωβ εξηφθη ο θυμος αυτου, διοτι εδικαιονεν εαυτον μαλλον παρα τον Θεον.2 But the anger of Elihu, son of Barachel the Buzite, of the family of Ram, was kindled. He was angry with Job for considering himself rather than God to be in the right.
3 Και κατα των τριων αυτου φιλων εξηφθη ο θυμος αυτου, διοτι δεν ευρηκαν αποκρισιν και κατεδικασαν τον Ιωβ.3 He was angry also with the three friends because they had not found a good answer and had not condemned Job.
4 Ο δε Ελιου περιεμενε να λαληση προς τον Ιωβ, διοτι εκεινοι ησαν γεροντοτεροι αυτου.4 But since these men were older than he, Elihu bided his time before addressing Job.
5 Οτε δε ο Ελιου ειδεν, οτι δεν ητο αποκρισις εν τω στοματι των τριων ανδρων, εξηφθη ο θυμος αυτου.5 When, however, Elihu saw that there was no reply in the mouths of the three men, his wrath was inflamed.
6 και απεκριθη ο Ελιου ο υιος του Βαραχιηλ του Βουζιτου και ειπεν? Εγω ειμαι νεος την ηλικιαν, και σεις γεροντες? δια τουτο εφοβηθην και συνεσταλην να σας φανερωσω την γνωμην μου.6 So Elihu, son of Barachel the Buzite, spoke out and said: I am young and you are very old; therefore I held back and was afraid to declare to you my knowledge.
7 Εγω ειπα, Αι ημεραι ας λαλησωσι και το πληθος των ετων ας διδαξη, σοφιαν.7 Days should speak, I thought, and many years teach wisdom!
8 Βεβαιως ειναι πνευμα εν τω ανθρωπω η εμπνευσις ομως του Παντοδυναμου συνετιζει αυτον.8 But it is a spirit in man, the breath of the Almighty, that gives him understanding.
9 Οι μεγαλητεροι δεν ειναι παντοτε σοφοι? ουτε οι γεροντες νοουσι κρισιν.9 It is not those of many days who are wise, nor the aged who understand the right.
10 Δια τουτο ειπα, Ακουσατε μου? θελω φανερωσει και εγω την γνωμην μου.10 Therefore I say, hearken to me; let me too set forth my knowledge!
11 Ιδου, επροσμενα τους λογους σας? ηκροασθην τα επιχειρηματα σας, εωσου εξετασητε τους λογους.11 Behold, I have waited for your discourses, and have given ear to your arguments.
12 Και σας παρετηρουν, και ιδου, ουδεις εξ υμων ηδυνηθη να καταπειση τον Ιωβ, αποκρινομενος εις τους λογους αυτου?12 Yes, I followed you attentively as you searched out what to say; And behold, there is none who has convicted Job, not one of you who could refute his statements.
13 δια να μη ειπητε, Ημεις ευρηκαμεν σοφιαν. Ο Θεος θελει καταβαλει αυτον, ουχι ανθρωπος.13 Yet do not say, "We have met wisdom. God may vanquish him but not man!"
14 Εκεινος δε δεν διηυθυνε λογους προς εμε? και δεν θελω αποκριθη προς αυτον κατα τας ομιλιας σας.14 For had he addressed his words to me, I should not then have answered him as you have done.
15 Εκεινοι ετρομαξαν, δεν απεκριθησαν πλεον? εχασαν τους λογους αυτων.15 They are dismayed, they make no more reply; words fail them.
16 Και περιεμενον, επειδη δεν ελαλουν? αλλ' ισταντο? δεν απεκρινοντο πλεον.16 Must I wait? Now that they speak no more, and have ceased to make reply,
17 Ας αποκριθω και εγω το μερος μου? ας φανερωσω και εγω την γνωμην μου.17 I too will speak my part; I also will show my knowledge!
18 Διοτι ειμαι πληρης λογων? το πνευμα εντος μου με αναγκαζει.18 For I am full of matters to utter; the spirit within me compels me.
19 Ιδου, η κοιλια μου ειναι ως οινος οστις δεν ηνοιχθη? ειναι ετοιμη να σπαση, ως ασκοι γλευκους.19 Like a new wineskin with wine under pressure, my bosom is ready to burst.
20 Θελω λαλησει δια να αναπνευσω? θελω ανοιξει τα χειλη μου και αποκριθη.20 Let me speak and obtain relief; let me open my lips, and make reply.
21 Μη γενοιτο να γεινω προσωποληπτης, μηδε να κολακευσω ανθρωπον.21 I would not be partial to anyone, nor give flattering titles to any.
22 Διοτι δεν εξευρω να κολακευω? ο Ποιητης μου ηθελε με αναρπασει ευθυς.22 For I know nought of flattery; if I did, my Maker would soon take me away.