ΙΩΒ - Giobbe - Job 32

GREEK BIBLE	BIBLES DES PEUPLES
1 Επαυσαν δε και οι τρεις ουτοι ανθρωποι αποκρινομενοι προς τον Ιωβ, διοτι ητο δικαιος εις τους οφθαλμους αυτου.	1 Alors ces trois hommes (Élifaz, Bildad et Sofar) cessèrent de répondre à Job, car il persistait à se considérer comme innocent.
2 Τοτε εξηφθη ο θυμος του Ελιου, υιου του Βαραχιηλ του Βουζιτου, εκ της συγγενειας του Αραμ? κατα του Ιωβ εξηφθη ο θυμος αυτου, διοτι εδικαιονεν εαυτον μαλλον παρα τον Θεον.	2 Mais Élihou, le fils de Barakel, se mit en colère. Cet homme était de la tribu de Bouz et de la famille de Ram. Il se mit en colère contre Job qui prétendait avoir raison contre Dieu,
3 Και κατα των τριων αυτου φιλων εξηφθη ο θυμος αυτου, διοτι δεν ευρηκαν αποκρισιν και κατεδικασαν τον Ιωβ.	3 mais aussi contre ses trois amis, parce qu’ils n’avaient pas trouvé de réponse, et qu’ils avaient ainsi donné tort à Dieu.
4 Ο δε Ελιου περιεμενε να λαληση προς τον Ιωβ, διοτι εκεινοι ησαν γεροντοτεροι αυτου.	4 Élihou s’était tu pendant qu’ils parlaient avec Job, car ils étaient plus âgés que lui.
5 Οτε δε ο Ελιου ειδεν, οτι δεν ητο αποκρισις εν τω στοματι των τριων ανδρων, εξηφθη ο θυμος αυτου.	5 Mais quand Élihou vit qu’aucun des trois n’avait plus rien à répondre, il se mit en colère.
6 και απεκριθη ο Ελιου ο υιος του Βαραχιηλ του Βουζιτου και ειπεν? Εγω ειμαι νεος την ηλικιαν, και σεις γεροντες? δια τουτο εφοβηθην και συνεσταλην να σας φανερωσω την γνωμην μου.	6 Élihou, fils de Barakel, de la tribu de Bouz, prit donc la parole: Je suis jeune encore et vous êtes âgés; c’est pourquoi j’étais intimidé, craintif, et je n’osais communiquer mon savoir.
7 Εγω ειπα, Αι ημεραι ας λαλησωσι και το πληθος των ετων ας διδαξη, σοφιαν.	7 Je me disais: “L’âge parlera, beaucoup d’années sont une garantie de sagesse!”
8 Βεβαιως ειναι πνευμα εν τω ανθρωπω η εμπνευσις ομως του Παντοδυναμου συνετιζει αυτον.	8 Mais non, elle est dans l’homme un fruit de l’esprit, un souffle du Puissant nous donne de comprendre.
9 Οι μεγαλητεροι δεν ειναι παντοτε σοφοι? ουτε οι γεροντες νοουσι κρισιν.	9 Les plus anciens ne sont pas les plus sages, l’âge ne suffit pas pour discerner le vrai.
10 Δια τουτο ειπα, Ακουσατε μου? θελω φανερωσει και εγω την γνωμην μου.	10 Je vous invite donc à m’écouter, à mon tour je dirai ce que je sais.
11 Ιδου, επροσμενα τους λογους σας? ηκροασθην τα επιχειρηματα σας, εωσου εξετασητε τους λογους.	11 J’ai attendu tandis que vous parliez, suivant vos raisons tandis que vous cherchiez vos mots.
12 Και σας παρετηρουν, και ιδου, ουδεις εξ υμων ηδυνηθη να καταπειση τον Ιωβ, αποκρινομενος εις τους λογους αυτου?	12 Je vous écoutais attentivement, mais aucun de vous n’a réfuté Job, personne n’a répondu à ses déclarations.
13 δια να μη ειπητε, Ημεις ευρηκαμεν σοφιαν. Ο Θεος θελει καταβαλει αυτον, ουχι ανθρωπος.	13 Cessez donc de dire que vous avez la sagesse, que c’est doctrine de Dieu et non des hommes.”
14 Εκεινος δε δεν διηυθυνε λογους προς εμε? και δεν θελω αποκριθη προς αυτον κατα τας ομιλιας σας.	14 Je ne prends pas à mon compte vos raisons, je ne lui répondrai pas avec vos arguments.
15 Εκεινοι ετρομαξαν, δεν απεκριθησαν πλεον? εχασαν τους λογους αυτων.	15 Consternés, vous n’aviez plus rien à dire, les mots vous manquaient.
16 Και περιεμενον, επειδη δεν ελαλουν? αλλ' ισταντο? δεν απεκρινοντο πλεον.	16 J’attendais! Mais si vous ne parlez plus, si vous restez là sans réponse,
17 Ας αποκριθω και εγω το μερος μου? ας φανερωσω και εγω την γνωμην μου.	17 à moi de répliquer, à mon tour de montrer mon savoir!
18 Διοτι ειμαι πληρης λογων? το πνευμα εντος μου με αναγκαζει.	18 Ce ne sont pas les mots qui me manquent, une conviction intime me presse:
19 Ιδου, η κοιλια μου ειναι ως οινος οστις δεν ηνοιχθη? ειναι ετοιμη να σπαση, ως ασκοι γλευκους.	19 c’est en moi comme un vin qui fermente et faute d’issues fait éclater les outres neuves.
20 Θελω λαλησει δια να αναπνευσω? θελω ανοιξει τα χειλη μου και αποκριθη.	20 Parler me soulagera, j’ai besoin de parler et de répondre.
21 Μη γενοιτο να γεινω προσωποληπτης, μηδε να κολακευσω ανθρωπον.	21 Je serai pourtant impartial, sans flatter qui que ce soit,
22 Διοτι δεν εξευρω να κολακευω? ο Ποιητης μου ηθελε με αναρπασει ευθυς.	22 car si je prétendais flatter, bien vite Celui qui m’a fait m’enlèverait.