Livre de Job 15

BIBLES DES PEUPLES	LXX
1 Élifaz de Téman prit alors la parole:	1 υπολαβων δε ελιφας ο θαιμανιτης λεγει
2 Un savoir aussi creux, est-ce la réponse d’un sage: rien qu’un vent d’est, et le voilà rempli!	2 ποτερον σοφος αποκρισιν δωσει συνεσεως πνευματος και ενεπλησεν πονον γαστρος
3 Il parle, et ce sont des critiques négatives, des mots qui n’apportent rien.	3 ελεγχων εν ρημασιν οις ου δει εν λογοις οις ουδεν οφελος
4 Voilà que tu renverses la sainte crainte, tu ne veux plus penser à la manière de Dieu.	4 ου και συ απεποιησω φοβον συνετελεσω δε ρηματα τοιαυτα εναντι του κυριου
5 Ton fond mauvais te fait parler, et te fournit des raisons paradoxales.	5 ενοχος ει ρημασιν στοματος σου ουδε διεκρινας ρηματα δυναστων
6 Ce sont tes mots qui te condamnent, pas moi, ta propre bouche témoigne contre toi!	6 ελεγξαι σε το σον στομα και μη εγω τα δε χειλη σου καταμαρτυρησουσιν σου
7 Es-tu né le premier dans l’espèce humaine, venu au jour quand les montagnes n’étaient pas?	7 τι γαρ μη πρωτος ανθρωπων εγενηθης η προ θινων επαγης
8 Quand Dieu décidait, étais-tu là pour entendre, as-tu fais main basse sur la sagesse?	8 η συνταγμα κυριου ακηκοας εις δε σε αφικετο σοφια
9 Que sais-tu que nous ne sachions? Comprends-tu des choses qui nous échappent?	9 τι γαρ οιδας ο ουκ οιδαμεν η τι συνιεις ο ουχι και ημεις
10 Dans notre camp sont nos aînés, les anciens: ils seraient plus âgés que ton père.	10 και γε πρεσβυτης και γε παλαιος εν ημιν βαρυτερος του πατρος σου ημεραις
11 Tu ne veux donc pas des consolations de Dieu et des paroles qu’on te dit gentiment?	11 ολιγα ων ημαρτηκας μεμαστιγωσαι μεγαλως υπερβαλλοντως λελαληκας
12 Pourquoi réagir avec tant de passion, pourquoi ces regards égarés,	12 τι ετολμησεν η καρδια σου η τι επηνεγκαν οι οφθαλμοι σου
13 pour te défouler contre Dieu et déblatérer sans aucune retenue?	13 οτι θυμον ερρηξας εναντι κυριου εξηγαγες δε εκ στοματος ρηματα τοιαυτα
14 Un humain pourrait-il prétendre qu’il est pur? peut-il se justifier, celui qui naît d’une femme?	14 τις γαρ ων βροτος οτι εσται αμεμπτος η ως εσομενος δικαιος γεννητος γυναικος
15 À ses anges même Dieu ne fait pas confiance; la voûte cristalline n’est pas pure à ses yeux.	15 ει κατα αγιων ου πιστευει ουρανος δε ου καθαρος εναντιον αυτου
16 Que dire de cet être écœurant, corrompu, qui boit l’injustice comme l’eau?	16 εα δε εβδελυγμενος και ακαθαρτος ανηρ πινων αδικιας ισα ποτω
17 Écoute-moi, je veux t’instruire; je vais te raconter ce que j’ai vu.	17 αναγγελω δε σοι ακουε μου α δη εωρακα αναγγελω σοι
18 Voici ce qu’enseignent les sages: ce qu’ils nous disent, le tenant de leurs pères,	18 α σοφοι ερουσιν και ουκ εκρυψαν πατερας αυτων
19 ces hommes à qui le pays fut donné loin de toute présence étrangère:	19 αυτοις μονοις εδοθη η γη και ουκ επηλθεν αλλογενης επ' αυτους
20 c’est un tourment que la vie du méchant, les années auxquelles a droit le violent.	20 πας ο βιος ασεβους εν φροντιδι ετη δε αριθμητα δεδομενα δυναστη
21 Il entend sans cesse des propos alarmistes: est-il en paix? les pillards vont l’assaillir,	21 ο δε φοβος αυτου εν ωσιν αυτου οταν δοκη ηδη ειρηνευειν ηξει αυτου η καταστροφη
22 plus moyen d’échapper aux ténèbres, il en est sûr, son destin c’est l’épée,	22 μη πιστευετω αποστραφηναι απο σκοτους εντεταλται γαρ ηδη εις χειρας σιδηρου
23 après quoi il sera la proie des vautours, il sent que le jour fatal est proche: il est là!	23 κατατετακται δε εις σιτα γυψιν οιδεν δε εν εαυτω οτι μενει εις πτωμα ημερα δε αυτον σκοτεινη στροβησει
24 Détresse et angoisse: c’est l’épouvante; attaqué par un roi, son mal ne serait pas pire.	24 αναγκη δε και θλιψις αυτον καθεξει ωσπερ στρατηγος πρωτοστατης πιπτων
25 Mais voilà: il levait le poing contre Dieu, face au Tout-Puissant il jouait au brave.	25 οτι ηρκεν χειρας εναντιον του κυριου εναντι δε κυριου παντοκρατορος ετραχηλιασεν
26 Il s’élançait contre lui, tête baissée, s’abritant derrière un gros bouclier,	26 εδραμεν δε εναντιον αυτου υβρει εν παχει νωτου ασπιδος αυτου
27 on lui voyait une face bouffie, la ceinture alourdie de graisse.	27 οτι εκαλυψεν το προσωπον αυτου εν στεατι αυτου και εποιησεν περιστομιον επι των μηριων
28 Il s’était établi en des villes détruites, avec des maisons où nul n’habite, toujours en danger de s’écrouler.	28 αυλισθειη δε πολεις ερημους εισελθοι δε εις οικους αοικητους α δε εκεινοι ητοιμασαν αλλοι αποισονται
29 Mais il ne s’y fera pas riche! Sa fortune ne tiendra pas, il ne couvrira pas le pays de son ombre.	29 ουτε μη πλουτισθη ουτε μη μεινη αυτου τα υπαρχοντα ου μη βαλη επι την γην σκιαν
30 Il n’échappera pas aux ténèbres, le feu dessèchera ses tiges vertes, le vent emportera sa fleur.	30 ουδε μη εκφυγη το σκοτος τον βλαστον αυτου μαραναι ανεμος εκπεσοι δε αυτου το ανθος
31 Il a su s’élever: qu’il ne s’y fie pas, nous savons que c’est pure apparence.	31 μη πιστευετω οτι υπομενει κενα γαρ αποβησεται αυτω
32 Ses rejetons se flétriront avant le jour, sa ramure ne reverdira pas.	32 η τομη αυτου προ ωρας φθαρησεται και ο ραδαμνος αυτου ου μη πυκαση
33 Comme pour la vigne ses fruits verts se perdront, comme l’olivier il laissera tomber ses fleurs.	33 τρυγηθειη δε ωσπερ ομφαξ προ ωρας εκπεσοι δε ως ανθος ελαιας
34 Oui, le parti des impies est stérile, et les corrompus, le feu dévore leurs tentes.	34 μαρτυριον γαρ ασεβους θανατος πυρ δε καυσει οικους δωροδεκτων
35 Qui a conçu du Mal enfante le malheur; son propre ventre lui mûrit sa déception.	35 εν γαστρι δε λημψεται οδυνας αποβησεται δε αυτω κενα η δε κοιλια αυτου υποισει δολον