Psalmi 43

VULGATA	LXX
1 In finem. Filiis Core ad intellectum.	1 εις το τελος τοις υιοις κορε εις συνεσιν ψαλμος
2 Deus, auribus nostris audivimus, patres nostri annuntiaverunt nobis, opus quod operatus es in diebus eorum, et in diebus antiquis.	2 ο θεος εν τοις ωσιν ημων ηκουσαμεν οι πατερες ημων ανηγγειλαν ημιν εργον ο ειργασω εν ταις ημεραις αυτων εν ημεραις αρχαιαις
3 Manus tua gentes disperdidit, et plantasti eos ; afflixisti populos, et expulisti eos.	3 η χειρ σου εθνη εξωλεθρευσεν και κατεφυτευσας αυτους εκακωσας λαους και εξεβαλες αυτους
4 Nec enim in gladio suo possederunt terram, et brachium eorum non salvavit eos : sed dextera tua et brachium tuum, et illuminatio vultus tui, quoniam complacuisti in eis.	4 ου γαρ εν τη ρομφαια αυτων εκληρονομησαν γην και ο βραχιων αυτων ουκ εσωσεν αυτους αλλ' η δεξια σου και ο βραχιων σου και ο φωτισμος του προσωπου σου οτι ευδοκησας εν αυτοις
5 Tu es ipse rex meus et Deus meus, qui mandas salutes Jacob.	5 συ ει αυτος ο βασιλευς μου και ο θεος μου ο εντελλομενος τας σωτηριας ιακωβ
6 In te inimicos nostros ventilabimus cornu, et in nomine tuo spernemus insurgentes in nobis.	6 εν σοι τους εχθρους ημων κερατιουμεν και εν τω ονοματι σου εξουθενωσομεν τους επανιστανομενους ημιν
7 Non enim in arcu meo sperabo, et gladius meus non salvabit me :	7 ου γαρ επι τω τοξω μου ελπιω και η ρομφαια μου ου σωσει με
8 salvasti enim nos de affligentibus nos, et odientes nos confudisti.	8 εσωσας γαρ ημας εκ των θλιβοντων ημας και τους μισουντας ημας κατησχυνας
9 In Deo laudabimur tota die, et in nomine tuo confitebimur in sæculum.	9 εν τω θεω επαινεσθησομεθα ολην την ημεραν και εν τω ονοματι σου εξομολογησομεθα εις τον αιωνα διαψαλμα
10 Nunc autem repulisti et confudisti nos, et non egredieris, Deus, in virtutibus nostris.	10 νυνι δε απωσω και κατησχυνας ημας και ουκ εξελευση εν ταις δυναμεσιν ημων
11 Avertisti nos retrorsum post inimicos nostros, et qui oderunt nos diripiebant sibi.	11 απεστρεψας ημας εις τα οπισω παρα τους εχθρους ημων και οι μισουντες ημας διηρπαζον εαυτοις
12 Dedisti nos tamquam oves escarum, et in gentibus dispersisti nos.	12 εδωκας ημας ως προβατα βρωσεως και εν τοις εθνεσιν διεσπειρας ημας
13 Vendidisti populum tuum sine pretio, et non fuit multitudo in commutationibus eorum.	13 απεδου τον λαον σου ανευ τιμης και ουκ ην πληθος εν τοις αλλαγμασιν αυτων
14 Posuisti nos opprobrium vicinis nostris ; subsannationem et derisum his qui sunt in circuitu nostro.	14 εθου ημας ονειδος τοις γειτοσιν ημων μυκτηρισμον και καταγελωτα τοις κυκλω ημων
15 Posuisti nos in similitudinem gentibus ; commotionem capitis in populis.	15 εθου ημας εις παραβολην εν τοις εθνεσιν κινησιν κεφαλης εν τοις λαοις
16 Tota die verecundia mea contra me est, et confusio faciei meæ cooperuit me :	16 ολην την ημεραν η εντροπη μου κατεναντιον μου εστιν και η αισχυνη του προσωπου μου εκαλυψεν με
17 a voce exprobrantis et obloquentis, a facie inimici et persequentis.	17 απο φωνης ονειδιζοντος και παραλαλουντος απο προσωπου εχθρου και εκδιωκοντος
18 Hæc omnia venerunt super nos ; nec obliti sumus te, et inique non egimus in testamento tuo.	18 ταυτα παντα ηλθεν εφ' ημας και ουκ επελαθομεθα σου και ουκ ηδικησαμεν εν διαθηκη σου
19 Et non recessit retro cor nostrum ; et declinasti semitas nostras a via tua :	19 και ουκ απεστη εις τα οπισω η καρδια ημων και εξεκλινας τας τριβους ημων απο της οδου σου
20 quoniam humiliasti nos in loco afflictionis, et cooperuit nos umbra mortis.	20 οτι εταπεινωσας ημας εν τοπω κακωσεως και επεκαλυψεν ημας σκια θανατου
21 Si obliti sumus nomen Dei nostri, et si expandimus manus nostras ad deum alienum,	21 ει επελαθομεθα του ονοματος του θεου ημων και ει διεπετασαμεν χειρας ημων προς θεον αλλοτριον
22 nonne Deus requiret ista ? ipse enim novit abscondita cordis. Quoniam propter te mortificamur tota die ; æstimati sumus sicut oves occisionis.	22 ουχι ο θεος εκζητησει ταυτα αυτος γαρ γινωσκει τα κρυφια της καρδιας
23 Exsurge ; quare obdormis, Domine ? exsurge, et ne repellas in finem.	23 οτι ενεκα σου θανατουμεθα ολην την ημεραν ελογισθημεν ως προβατα σφαγης
24 Quare faciem tuam avertis ? oblivisceris inopiæ nostræ et tribulationis nostræ ?	24 εξεγερθητι ινα τι υπνοις κυριε αναστηθι και μη απωση εις τελος
25 Quoniam humiliata est in pulvere anima nostra ; conglutinatus est in terra venter noster.	25 ινα τι το προσωπον σου αποστρεφεις επιλανθανη της πτωχειας ημων και της θλιψεως ημων
26 Exsurge, Domine, adjuva nos, et redime nos propter nomen tuum.	26 οτι εταπεινωθη εις χουν η ψυχη ημων εκολληθη εις γην η γαστηρ ημων
	27 αναστα κυριε βοηθησον ημιν και λυτρωσαι ημας ενεκεν του ονοματος σου