1 E un'altra fiata Iesù entrò nella sinagoga; e qui era uno uomo avente la mano secca. | 1 Et introivit iterum in synagogam : et erat ibi homo habens manum aridam. |
2 E (li Farisei) tenevano cura, se egli il sanasse nel giorno del sabhato, acciò accusassero quello. | 2 Et observabant eum, si sabbatis curaret, ut accusarent illum. |
3 Ed egli disse all' uomo avente la mano secca: lèvati in mezzo. | 3 Et ait homini habenti manum aridam : Surge in medium. |
4 E disse a quelli: è lecito nel giorno del sabbato a fare bene, ovvero male? è lecito a salvare l'anima, ovvero ucciderla? E loro tacevano. | 4 Et dicit eis : Licet sabbatis benefacere, an male ? animam salvam facere, an perdere ? At illi tacebant. |
5 E con isdegno guardando quelli, contristato sopra la cecità de' loro cuori, disse all' uomo: istendi la tua mano. Ed egli la estese, e fu restituita sana la mano di quello uomo. | 5 Et circumspiciens eos cum ira, contristatus super cæcitate cordis eorum, dicit homini : Extende manum tuam. Et extendit, et restituta est manus illi. |
6 Onde usciti fuori li Farisei, incontanente facevano consiglio con gli Erodiani contro di lui, a qual modo uccidessero lui. | 6 Exeuntes autem pharisæi, statim cum Herodianis consilium faciebant adversus eum quomodo eum perderent.
|
7 Ma Iesù con li suoi discepoli vennero al mare; e da Galilea e Iudea seguillo molta turba, | 7 Jesus autem cum discipulis suis secessit ad mare : et multa turba a Galilæa et Judæa secuta est eum, |
8 ed etiam da Ierusalem e da Idumea, oltre il Giordano; e quelli ch' erano dintorno a Tiro e Sidonia, una grande moltitudine, vedendo quello lui faceva, vennero a lui. | 8 et ab Jerosolymis, et ab Idumæa, et trans Jordanem : et qui circa Tyrum et Sidonem multitudo magna, audientes quæ faciebat, venerunt ad eum. |
9 Onde Iesù disse alli suoi discepoli, che dovessero conducere la navicella per amore della turba, acciò non lo comprimessero. | 9 Et dicit discipulis suis ut navicula sibi deserviret propter turbam, ne comprimerent eum : |
10 Imperò ch' egli sanava molti, per modo che si gittavano sopra lui, acciò che il toccassero, tutti quelli ch' erano impiagati. | 10 multos enim sanabat, ita ut irruerent in eum ut illum tangerent, quotquot habebant plagas. |
11 E vedendo [lui], li spiriti immondi gittavansi a terra, e gridavano dicendo: | 11 Et spiritus immundi, cum illum videbant, procidebant ei : et clamabant, dicentes : |
12 Tu sei figliuolo di Dio. Ma egli grandemente gli minacciava, che non dovessero manifestare chi era. | 12 Tu es Filius Dei. Et vehementer comminabatur eis ne manifestarent illum.
|
13 Ed egli salendo nel monte, chiamò a sè quelli ch' esso volse; li quali vennero a lui. | 13 Et ascendens in montem vocavit ad se quos voluit ipse : et venerunt ad eum. |
14 E fece che vi fussero li dodici con quello, e acciò che mandasse loro a predicare. | 14 Et fecit ut essent duodecim cum illo : et ut mitteret eos prædicare. |
15 Alli quali dette la potestà di sanare le infermità, e di scacciare le demonia. | 15 Et dedit illis potestatem curandi infirmitates et ejiciendi dæmonia. |
16 E a Simone pose nome Pietro. | 16 Et imposuit Simoni nomen Petrus : |
17 E chiamò Iacobo di Zebedeo, e Ioanne suo fratello, alli quali impose li loro nomi BOANERGES che vuol dire Figliuoli del tuono. | 17 et Jacobum Zebedæi, et Joannem fratrem Jacobi, et imposuit eis nomina Boanerges, quod est, Filii tonitrui : |
18 Ed etiam chiamò Andrea, Filippo e Bartolomeo e Matteo e Tomaso e Iacobo di Alfeo e Taddeo e Simone Cananeo, | 18 et Andream, et Philippum, et Bartholomæum, et Matthæum, et Thomam, et Jacobum Alphæi, et Thaddæum, et Simonem Cananæum, |
19 e Iuda Iscariote, il quale il traditte. | 19 et Judam Iscariotem, qui et tradidit illum.
|
20 E loro vengono a casa; e ancora raunossi la turba, per modo che non potevano nè etiam manducare il pane. | 20 Et veniunt ad domum : et convenit iterum turba, ita ut non possent neque panem manducare. |
21 E quando i suoi ebbero udito, vennero a tenerlo; e loro dicevano, come egli è ritornato in furore. | 21 Et cum audissent sui, exierunt tenere eum : dicebant enim : Quoniam in furorem versus est. |
22 Eli Scribi, li quali erano discesi da Jerusalem, dicevano ch' egli ha Belzebù, e come nel principe de' demonii scaccia le demonia. | 22 Et scribæ, qui ab Jerosolymis descenderant, dicebant : Quoniam Beelzebub habet, et quia in principe dæmoniorum ejicit dæmonia.
|
23 E Jesù, chiamati quelli, dicevali in parabole: in qual modo può satana scacciare satana? | 23 Et convocatis eis in parabolis dicebat illis : Quomodo potest Satanas Satanam ejicere ? |
24 E se in sè dividerassi il regno, non potrà stare fermo quel regno. | 24 Et si regnum in se dividatur, non potest regnum illud stare. |
25 E se si dividerà la casa in sè stessa, non potrà quella casa stare ferma. | 25 Et si domus super semetipsam dispertiatur, non potest domus illa stare. |
26 E se il diavolo si lieva contra sè medesimo, è diviso intra sè, e non potrà durare, anzi mancherà. | 26 Et si Satanas consurrexerit in semetipsum, dispertitus est, et non poterit stare, sed finem habet. |
27 Niuno può, ben ch' entrato nella casa, fracassare le masserizie del forte, se prima non lega il forte; e allora ruberà la casa sua. | 27 Nemo potest vasa fortis ingressus in domum diripere, nisi prius fortem alliget, et tunc domum ejus diripiet. |
28 In verità vi dico, che sarà perdonato li peccati alli figliuoli dell' uomo, e le blasfemie con quali hanno biastemato. | 28 Amen dico vobis, quoniam omnia dimittentur filiis hominum peccata, et blasphemiæ quibus blasphemaverint : |
29 Ed egli che arà biastemato nel Spirito santo, non avrà rimessione in eterno; ma sarà degno dell' eterno delitto. | 29 qui autem blasphemaverit in Spiritum Sanctum, non habebit remissionem in æternum, sed reus erit æterni delicti. |
30 Imperò che dicevano: egli ha il spirito immondo. | 30 Quoniam dicebant : Spiritum immundum habet.
|
31 Ed ecco che vennero la sua madre e fratelli; li quali, stanti di fuori, madoronlo a chiamare. | 31 Et veniunt mater ejus et fratres : et foris stantes miserunt ad eum vocantes eum, |
32 Onde dintorno a lui sedeva la turba, e si li dicono: ecco che la madre tuta e li fratelli tuoi sono di fuori, e ti cercano | 32 et sedebat circa eum turba : et dicunt ei : Ecce mater tua et fratres tui foris quærunt te. |
33 Ed egli rispose dicendo: qual è la madre mia, e li fratelli miei? | 33 Et respondens eis, ait : Quæ est mater mea et fratres mei ? |
34 E riguardando quelli che sedevano dintorno a lui, disse: ecco che questi sono la mia madre e li miei fratelli. | 34 Et circumspiciens eos, qui in circuitu ejus sedebant, ait : Ecce mater mea et fratres mei. |
35 Imperò che chi farà la volontà di Dio, egli è mio fratello, mia sorella e mia madre. | 35 Qui enim fecerit voluntatem Dei, hic frater meus, et soror mea, et mater est. |