Isaiah 38

NEW AMERICAN BIBLE	LXX
1 In those days, when Hezekiah was mortally ill, the prophet Isaiah, son of Amoz, came and said to him: "Thus says the LORD: Put your house in order, for you are about to die; you shall not recover."	1 εγενετο δε εν τω καιρω εκεινω εμαλακισθη εζεκιας εως θανατου και ηλθεν προς αυτον ησαιας υιος αμως ο προφητης και ειπεν προς αυτον ταδε λεγει κυριος ταξαι περι του οικου σου αποθνησκεις γαρ συ και ου ζηση
2 Then Hezekiah turned his face to the wall and prayed to the LORD:	2 και απεστρεψεν εζεκιας το προσωπον αυτου προς τον τοιχον και προσηυξατο προς κυριον
3 "O LORD, remember how faithfully and wholeheartedly I conducted myself in your presence, doing what was pleasing to you!" And Hezekiah wept bitterly.	3 λεγων μνησθητι κυριε ως επορευθην ενωπιον σου μετα αληθειας εν καρδια αληθινη και τα αρεστα ενωπιον σου εποιησα και εκλαυσεν εζεκιας κλαυθμω μεγαλω
4 Then the word of the LORD came to Isaiah:	4 και εγενετο λογος κυριου προς ησαιαν λεγων
5 "Go, tell Hezekiah: Thus says the LORD, the God of your father David: I have heard your prayer and seen your tears. I will heal you: in three days you shall go up to the LORD'S temple; I will add fifteen years to your life.	5 πορευθητι και ειπον εζεκια ταδε λεγει κυριος ο θεος δαυιδ του πατρος σου ηκουσα της φωνης της προσευχης σου και ειδον τα δακρυα σου ιδου προστιθημι προς τον χρονον σου ετη δεκα πεντε
6 I will rescue you and this city from the hand of the king of Assyria; I will be a shield to this city."	6 και εκ χειρος βασιλεως ασσυριων σωσω σε και υπερ της πολεως ταυτης υπερασπιω
7 (Isaiah answered:) "This will be the sign for you from the LORD that he will do what he has promised:	7 τουτο δε σοι το σημειον παρα κυριου οτι ο θεος ποιησει το ρημα τουτο
8 See, I will make the shadow cast by the sun on the stairway to the terrace of Ahaz go back the ten steps it has advanced." So the sun came back the ten steps it had advanced.	8 την σκιαν των αναβαθμων ους κατεβη ο ηλιος τους δεκα αναβαθμους του οικου του πατρος σου αποστρεψω τον ηλιον τους δεκα αναβαθμους και ανεβη ο ηλιος τους δεκα αναβαθμους ους κατεβη η σκια
9 The song of Hezekiah, king of Judah, after he had been sick and had recovered from his illness:	9 προσευχη εζεκιου βασιλεως της ιουδαιας ηνικα εμαλακισθη και ανεστη εκ της μαλακιας αυτου
10 Once I said, "In the noontime of life I must depart! To the gates of the nether world I shall be consigned for the rest of my years."	10 εγω ειπα εν τω υψει των ημερων μου εν πυλαις αδου καταλειψω τα ετη τα επιλοιπα
11 I said, "I shall see the LORD no more in the land of the living. No longer shall I behold my fellow men among those who dwell in the world."	11 ειπα ουκετι μη ιδω το σωτηριον του θεου επι της γης ουκετι μη ιδω ανθρωπον
12 My dwelling, like a shepherd's tent, is struck down and borne away from me; You have folded up my life, like a weaver who severs the last thread. Day and night you give me over to torment;	12 εκ της συγγενειας μου κατελιπον το λοιπον της ζωης μου εξηλθεν και απηλθεν απ' εμου ωσπερ ο καταλυων σκηνην πηξας το πνευμα μου παρ' εμοι εγενετο ως ιστος εριθου εγγιζουσης εκτεμειν εν τη ημερα εκεινη παρεδοθην
13 I cry out until the dawn. Like a lion he breaks all my bones; (day and night you give me over to torment).	13 εως πρωι ως λεοντι ουτως τα οστα μου συνετριψεν απο γαρ της ημερας εως της νυκτος παρεδοθην
14 Like a swallow I utter shrill cries; I moan like a dove. My eyes grow weak, gazing heavenward: O Lord, I am in straits; be my surety!	14 ως χελιδων ουτως φωνησω και ως περιστερα ουτως μελετησω εξελιπον γαρ μου οι οφθαλμοι του βλεπειν εις το υψος του ουρανου προς τον κυριον ος εξειλατο με
15 What am I to say or tell him? He has done it! I shall go on through all my years despite the bitterness of my soul.	15 και αφειλατο μου την οδυνην της ψυχης
16 Those live whom the LORD protects; yours. . . the life of my spirit. You have given me health and life;	16 κυριε περι αυτης γαρ ανηγγελη σοι και εξηγειρας μου την πνοην και παρακληθεις εζησα
17 thus is my bitterness transformed into peace. You have preserved my life from the pit of destruction, When you cast behind your back all my sins.	17 ειλου γαρ μου την ψυχην ινα μη αποληται και απερριψας οπισω μου πασας τας αμαρτιας μου
18 For it is not the nether world that gives you thanks, nor death that praises you; Neither do those who go down into the pit await your kindness.	18 ου γαρ οι εν αδου αινεσουσιν σε ουδε οι αποθανοντες ευλογησουσιν σε ουδε ελπιουσιν οι εν αδου την ελεημοσυνην σου
19 The living, the living give you thanks, as I do today. Fathers declare to their sons, O God, your faithfulness.	19 οι ζωντως ευλογησουσιν σε ον τροπον καγω απο γαρ της σημερον παιδια ποιησω α αναγγελουσιν την δικαιοσυνην σου
20 The LORD is our savior; we shall sing to stringed instruments In the house of the LORD all the days of our life.	20 κυριε της σωτηριας μου και ου παυσομαι ευλογων σε μετα ψαλτηριου πασας τας ημερας της ζωης μου κατεναντι του οικου του θεου
21 Isaiah then ordered a poultice of figs to be taken and applied to the boil, that he might recover.	21 και ειπεν ησαιας προς εζεκιαν λαβε παλαθην εκ συκων και τριψον και καταπλασαι και υγιης εση
22 Then Hezekiah asked, "What is the sign that I shall go up to the temple of the LORD?"	22 και ειπεν εζεκιας τουτο το σημειον οτι αναβησομαι εις τον οικον κυριου του θεου