1 ο ζων εις τον αιωνα εκτισεν τα παντα κοινη | 1 O Eterno tudo criou sem exceção, só o Senhor será considerado justo. Ele é o rei invencível que permanece para sempre. |
2 κυριος μονος δικαιωθησεται | 2 Quem será capaz de relatar as suas obras? |
3 - | 3 Quem poderá compreender as suas maravilhas? |
4 ουθενι εξεποιησεν εξαγγειλαι τα εργα αυτου και τις εξιχνευσει τα μεγαλεια αυτου | 4 Quem poderá descrever todo o poder de sua grandeza? Quem empreenderá a explicação de sua misericórdia? |
5 κρατος μεγαλωσυνης αυτου τις εξαριθμησεται και τις προσθησει εκδιηγησασθαι τα ελεη αυτου | 5 Nada há a subtrair, nada a acrescentar às maravilhas de Deus; elas são incompreensíveis. |
6 ουκ εστιν ελαττωσαι ουδε προσθειναι και ουκ εστιν εξιχνιασαι τα θαυμασια του κυριου | 6 Quando o homem tiver acabado, então estará no começo; e quando cessar a pesquisa, ficará perplexo. |
7 οταν συντελεση ανθρωπος τοτε αρχεται και οταν παυσηται τοτε απορηθησεται | 7 Que é o homem, e para que serve? Que mal ou que bem pode ele fazer? |
8 τι ανθρωπος και τι η χρησις αυτου τι το αγαθον αυτου και τι το κακον αυτου | 8 A duração da vida humana é quando muito cem anos. No dia da eternidade esses breves anos serão contados como uma gota de água do mar, como um grão de areia. |
9 αριθμος ημερων ανθρωπου πολλα ετη εκατον | 9 É por isso que o Senhor é paciente com os homens, e espalha sobre eles a sua misericórdia. |
10 ως σταγων υδατος απο θαλασσης και ψηφος αμμου ουτως ολιγα ετη εν ημερα αιωνος | 10 Ele vê quanto é má a presunção do seu coração, e reconhece que o fim deles é lamentável; |
11 δια τουτο εμακροθυμησεν κυριος επ' αυτοις και εξεχεεν επ' αυτους το ελεος αυτου | 11 é por isso que ele os trata com toda a doçura, e mostra-lhes o caminho da justiça. |
12 ειδεν και επεγνω την καταστροφην αυτων οτι πονηρα δια τουτο επληθυνεν τον εξιλασμον αυτου | 12 A compaixão de um homem concerne ao seu próximo, mas a misericórdia divina estende-se sobre todo ser vivo. |
13 ελεος ανθρωπου επι τον πλησιον αυτου ελεος δε κυριου επι πασαν σαρκα ελεγχων και παιδευων και διδασκων και επιστρεφων ως ποιμην το ποιμνιον αυτου | 13 Cheio de compaixão, (Deus) ensina os homens, e os repreende como um pastor o faz com o seu rebanho. |
14 τους εκδεχομενους παιδειαν ελεα και τους κατασπευδοντας επι τα κριματα αυτου | 14 Compadece-se daquele que recebe os ensinamentos de sua misericórdia, e do que se apressa a cumprir os seus preceitos. |
15 τεκνον εν αγαθοις μη δως μωμον και εν παση δοσει λυπην λογων | 15 Meu filho, não mistures a repreensão com o benefício, não acrescentes nunca palavras duras e más às tuas dádivas. |
16 ουχι καυσωνα αναπαυσει δροσος ουτως κρεισσων λογος η δοσις | 16 Porventura o orvalho não refresca o calor ardente? Assim, uma palavra doce vale mais do que um presente. |
17 ουκ ιδου λογος υπερ δομα αγαθον και αμφοτερα παρα ανδρι κεχαριτωμενω | 17 A doçura das palavras não prevalece sobre a própria dádiva? Mas uma e outra coisa se encontram no homem justo. |
18 μωρος αχαριστως ονειδιει και δοσις βασκανου εκτηκει οφθαλμους | 18 O insensato censura com aspereza; a dádiva de um indiscreto resseca os olhos. |
19 πριν η λαλησαι μανθανε και προ αρρωστιας θεραπευου | 19 Antes de julgar, procura ser justo; antes de falar, aprende. |
20 προ κρισεως εξεταζε σεαυτον και εν ωρα επισκοπης ευρησεις εξιλασμον | 20 Usa o remédio antes de ficares doente. Interroga-te a ti mesmo antes do juízo, e acharás misericórdia diante de Deus. |
21 πριν αρρωστησαι σε ταπεινωθητι και εν καιρω αμαρτηματων δειξον επιστροφην | 21 Antes da doença, humilha-te, e no tempo da enfermidade mostra o teu proceder. |
22 μη εμποδισθης του αποδουναι ευχην ευκαιρως και μη μεινης εως θανατου δικαιωθηναι | 22 Nada te impeça de orar sempre, e não te envergonhes de progredir na justiça até a morte; pois a recompensa de Deus é eterna. |
23 πριν ευξασθαι ετοιμασον σεαυτον και μη γινου ως ανθρωπος πειραζων τον κυριον | 23 Antes da oração, prepara a tua alma, e não sejas como um homem que tenta a Deus. |
24 μνησθητι θυμου εν ημεραις τελευτης και καιρον εκδικησεως εν αποστροφη προσωπου | 24 Lembra-te da ira do último dia, e do tempo em que Deus castigará, desviando o rosto. |
25 μνησθητι καιρον λιμου εν καιρω πλησμονης πτωχειαν και ενδειαν εν ημεραις πλουτου | 25 Lembra-te da pobreza quando estiveres na abundância e das necessidades da indigência no dia da riqueza. |
26 απο πρωιθεν εως εσπερας μεταβαλλει καιρος και παντα εστιν ταχινα εναντι κυριου | 26 Entre a manhã e a tarde muda o tempo, e tudo isto acontece num instante aos olhos de Deus. |
27 ανθρωπος σοφος εν παντι ευλαβηθησεται και εν ημεραις αμαρτιων προσεξει απο πλημμελειας | 27 Um homem sábio está sempre alerta; nos dias de tentação, se resguarda do pecado. |
28 πας συνετος εγνω σοφιαν και τω ευροντι αυτην δωσει εξομολογησιν | 28 Todo homem sagaz reconhece a sabedoria, e presta homenagem àquele que a encontrou. |
29 συνετοι εν λογοις και αυτοι εσοφισαντο και ανωμβρησαν παροιμιας ακριβεις | 29 Os homens de linguagem sensata procedem também com sabedoria, compreendem a verdade e a justiça, e espalham uma multidão de sentenças e máximas. |
30 οπισω των επιθυμιων σου μη πορευου και απο των ορεξεων σου κωλυου | 30 Não te deixes levar por tuas más inclinações, e refreia os teus apetites. |
31 εαν χορηγησης τη ψυχη σου ευδοκιαν επιθυμιας ποιησει σε επιχαρμα των εχθρων σου | 31 Se satisfizeres a cobiça de tua alma, ela fará de ti a alegria dos teus inimigos. |
32 μη ευφραινου επι πολλη τρυφη μη προσδεθης συμβολη αυτης | 32 Não te comprazas no meio das multidões, mesmo da menores, porque nelas somos constantemente comprometidos. |
33 μη γινου πτωχος συμβολοκοπων εκ δανεισμου και ουδεν σοι εστιν εν μαρσιππιω | 33 Não te empobreças, pedindo empréstimos para aparentar, quando nada tens na algibeira; isso equivaleria a atentar contra a tua própria vida. |