1 οι εμοι λογοι ειρηνται υπο θεου βασιλεως χρηματισμος ον επαιδευσεν η μητηρ αυτου | 1 - Come all'estate la neve, come alla mèsse la pioggia, così allo stolto la gloria non sta bene. |
2 τι τεκνον τηρησεις τι ρησεις θεου πρωτογενες σοι λεγω υιε τι τεκνον εμης κοιλιας τι τεκνον εμων ευχων | 2 Come uccello che passa via, come passero che se ne va, così la maledizione scagliata senza motivo, sorvolerà su chiunque fu detta. |
3 μη δως γυναιξι σον πλουτον και τον σον νουν και βιον εις υστεροβουλιαν | 3 La sferza al cavallo, la cavezza all'asino, e al dosso degli stolti, il bastone. |
4 μετα βουλης παντα ποιει μετα βουλης οινοποτει οι δυνασται θυμωδεις εισιν οινον δε μη πινετωσαν | 4 Non risponder allo stolto secondo la sua stoltezza, affinchè non diventi par suo anche tu. |
5 ινα μη πιοντες επιλαθωνται της σοφιας και ορθα κριναι ου μη δυνωνται τους ασθενεις | 5 Rispondi allo stolto secondo la sua stoltezza, affinchè non si creda saggio ai suoi occhi. |
6 διδοτε μεθην τοις εν λυπαις και οινον πινειν τοις εν οδυναις | 6 Resta a piè zoppo e col male in corpochi manda commissioni per mezzo d'uno stolto. |
7 ινα επιλαθωνται της πενιας και των πονων μη μνησθωσιν ετι | 7 Come a uno zoppo non serve aver belli gli stinchi, così non serve il proverbio in bocca agli stolti. |
8 ανοιγε σον στομα λογω θεου και κρινε παντας υγιως | 8 Come chi getta sassi alle macerie, così chi dà lode allo stolto. |
9 ανοιγε σον στομα και κρινε δικαιως διακρινε δε πενητα και ασθενη | 9 Come uno spino se in mano a un ubriaco spuntasse, così il proverbio in bocca agli stolti. |
10 γυναικα ανδρειαν τις ευρησει τιμιωτερα δε εστιν λιθων πολυτελων η τοιαυτη | 10 La sentenza tronca le litie chi impone il silenzio allo stolto acqueta gli sdegni. |
11 θαρσει επ' αυτη η καρδια του ανδρος αυτης η τοιαυτη καλων σκυλων ουκ απορησει | 11 Come il cane che ritorna al vomito, così lo stolto che ricasca nella sua stoltezza. |
12 ενεργει γαρ τω ανδρι αγαθα παντα τον βιον | 12 Hai visto un uomo sapiente ai suoi propri occhi? c'è da aspettarsi più da uno stolto che da costui. |
13 μηρυομενη ερια και λινον εποιησεν ευχρηστον ταις χερσιν αυτης | 13 Dice il pigro: «Di fuori c'è il leone, c'è la pantera per istrada». |
14 εγενετο ωσει ναυς εμπορευομενη μακροθεν συναγει δε αυτη τον βιον | 14 Come la porta si gira sui propri cardinicosì il pigro nel proprio letto. |
15 και ανισταται εκ νυκτων και εδωκεν βρωματα τω οικω και εργα ταις θεραπαιναις | 15 Il pigro mette la mano sotto l'ascella, e a stento la ritira per portarsela alla bocca. |
16 θεωρησασα γεωργιον επριατο απο δε καρπων χειρων αυτης κατεφυτευσεν κτημα | 16 Ai suoi occhi lo stolto è più sapientedi sette uomini che dànno responsi assennati. |
17 αναζωσαμενη ισχυρως την οσφυν αυτης ηρεισεν τους βραχιονας αυτης εις εργον | 17 Come chi afferra un cane per gli orecchi, così il passante impronto che s'immischia nelle questioni altrui. |
18 εγευσατο οτι καλον εστιν το εργαζεσθαι και ουκ αποσβεννυται ολην την νυκτα ο λυχνος αυτης | 18 Come è colpevole chi lancia dardi e giavellotti micidiali, |
19 τους πηχεις αυτης εκτεινει επι τα συμφεροντα τας δε χειρας αυτης ερειδει εις ατρακτον | 19 così chi dolosamente nuoce all'amico, e preso in fallo dice: «Lo feci per celia». |
20 χειρας δε αυτης διηνοιξεν πενητι καρπον δε εξετεινεν πτωχω | 20 Col finir delle legna il fuoco si spegne, e levato di mezzo il detrattore, si sopiscono le contese. |
21 ου φροντιζει των εν οικω ο ανηρ αυτης οταν που χρονιζη παντες γαρ οι παρ' αυτης ενδιδυσκονται | 21 Il carbone per la brace, la legna pel fuoco e l'accattabrighe per attizzar le risse. |
22 δισσας χλαινας εποιησεν τω ανδρι αυτης εκ δε βυσσου και πορφυρας εαυτη ενδυματα | 22 Le parole del maldicente paiono cose delle più lievi, ma s'insinuano sino al fondo delle viscere. |
23 περιβλεπτος δε γινεται εν πυλαις ο ανηρ αυτης ηνικα αν καθιση εν συνεδριω μετα των γεροντων κατοικων της γης | 23 Come chi vuole inverniciare un vaso di terracotta con argentone, così chi unisce labbra riboccanti d'affetto a tristo cuore. |
24 σινδονας εποιησεν και απεδοτο περιζωματα δε τοις χαναναιοις | 24 Dal suo parlare si conosce il nemico, quando in cuor suo ha progettato l'inganno. |
25 στομα αυτης διηνοιξεν προσεχοντως και εννομως και ταξιν εστειλατο τη γλωσση αυτης | 25 Quando fa la voce sommessa non credergli, poichè sette scelleratezze sono nel suo cuore. |
26 ισχυν και ευπρεπειαν ενεδυσατο και ευφρανθη εν ημεραις εσχαταις | 26 Chi nasconde dolosamente il suo odio, vedrà la sua malizia svelata nell'assemblea. |
27 στεγναι διατριβαι οικων αυτης σιτα δε οκνηρα ουκ εφαγεν | 27 Chi scava la fossa ci casca dentro, e la pietra ritorna su chi l'ha rotata. |
28 το στομα δε ανοιγει σοφως και νομοθεσμως η δε ελεημοσυνη αυτης ανεστησεν τα τεκνα αυτης και επλουτησαν και ο ανηρ αυτης ηνεσεν αυτην | 28 La lingua bugiarda non ama la schiettezza e la bocca adulatrice prepara i precipizi. |
29 πολλαι θυγατερες εκτησαντο πλουτον πολλαι εποιησαν δυνατα συ δε υπερκεισαι και υπερηρας πασας | |
30 ψευδεις αρεσκειαι και ματαιον καλλος γυναικος γυνη γαρ συνετη ευλογειται φοβον δε κυριου αυτη αινειτω | |
31 δοτε αυτη απο καρπων χειρων αυτης και αινεισθω εν πυλαις ο ανηρ αυτης . | |