ΨΑΛΜΟΙ - Salmi - Psalms 17

LXX	VULGATA
1 εις το τελος τω παιδι κυριου τω δαυιδ α ελαλησεν τω κυριω τους λογους της ωδης ταυτης εν ημερα η ερρυσατο αυτον κυριος εκ χειρος παντων των εχθρων αυτου και εκ χειρος σαουλ	1 In finem. Puero Domini David, qui locutus est Domino verba cantici hujus, in die qua eripuit eum Dominus de manu omnium inimicorum ejus, et de manu Saul, et dixit :
2 και ειπεν αγαπησω σε κυριε η ισχυς μου	2 Diligam te, Domine, fortitudo mea.
3 κυριος στερεωμα μου και καταφυγη μου και ρυστης μου ο θεος μου βοηθος μου και ελπιω επ' αυτον υπερασπιστης μου και κερας σωτηριας μου αντιλημπτωρ μου	3 Dominus firmamentum meum, et refugium meum, et liberator meus. Deus meus adjutor meus, et sperabo in eum ; protector meus, et cornu salutis meæ, et susceptor meus.
4 αινων επικαλεσομαι κυριον και εκ των εχθρων μου σωθησομαι	4 Laudans invocabo Dominum, et ab inimicis meis salvus ero.
5 περιεσχον με ωδινες θανατου και χειμαρροι ανομιας εξεταραξαν με	5 Circumdederunt me dolores mortis, et torrentes iniquitatis conturbaverunt me.
6 ωδινες αδου περιεκυκλωσαν με προεφθασαν με παγιδες θανατου	6 Dolores inferni circumdederunt me ; præoccupaverunt me laquei mortis.
7 και εν τω θλιβεσθαι με επεκαλεσαμην τον κυριον και προς τον θεον μου εκεκραξα ηκουσεν εκ ναου αγιου αυτου φωνης μου και η κραυγη μου ενωπιον αυτου εισελευσεται εις τα ωτα αυτου	7 In tribulatione mea invocavi Dominum, et ad Deum meum clamavi : et exaudivit de templo sancto suo vocem meam ; et clamor meus in conspectu ejus introivit in aures ejus.
8 και εσαλευθη και εντρομος εγενηθη η γη και τα θεμελια των ορεων εταραχθησαν και εσαλευθησαν οτι ωργισθη αυτοις ο θεος	8 Commota est, et contremuit terra ; fundamenta montium conturbata sunt, et commota sunt : quoniam iratus est eis.
9 ανεβη καπνος εν οργη αυτου και πυρ απο προσωπου αυτου κατεφλογισεν ανθρακες ανηφθησαν απ' αυτου	9 Ascendit fumus in ira ejus, et ignis a facie ejus exarsit ; carbones succensi sunt ab eo.
10 και εκλινεν ουρανον και κατεβη και γνοφος υπο τους ποδας αυτου	10 Inclinavit cælos, et descendit, et caligo sub pedibus ejus.
11 και επεβη επι χερουβιν και επετασθη επετασθη επι πτερυγων ανεμων	11 Et ascendit super cherubim, et volavit ; volavit super pennas ventorum.
12 και εθετο σκοτος αποκρυφην αυτου κυκλω αυτου η σκηνη αυτου σκοτεινον υδωρ εν νεφελαις αερων	12 Et posuit tenebras latibulum suum ; in circuitu ejus tabernaculum ejus, tenebrosa aqua in nubibus aëris.
13 απο της τηλαυγησεως ενωπιον αυτου αι νεφελαι διηλθον χαλαζα και ανθρακες πυρος	13 Præ fulgore in conspectu ejus nubes transierunt ; grando et carbones ignis.
14 και εβροντησεν εξ ουρανου κυριος και ο υψιστος εδωκεν φωνην αυτου	14 Et intonuit de cælo Dominus, et Altissimus dedit vocem suam : grando et carbones ignis.
15 και εξαπεστειλεν βελη και εσκορπισεν αυτους και αστραπας επληθυνεν και συνεταραξεν αυτους	15 Et misit sagittas suas, et dissipavit eos ; fulgura multiplicavit, et conturbavit eos.
16 και ωφθησαν αι πηγαι των υδατων και ανεκαλυφθη τα θεμελια της οικουμενης απο επιτιμησεως σου κυριε απο εμπνευσεως πνευματος οργης σου	16 Et apparuerunt fontes aquarum, et revelata sunt fundamenta orbis terrarum, ab increpatione tua, Domine, ab inspiratione spiritus iræ tuæ.
17 εξαπεστειλεν εξ υψους και ελαβεν με προσελαβετο με εξ υδατων πολλων	17 Misit de summo, et accepit me ; et assumpsit me de aquis multis.
18 ρυσεται με εξ εχθρων μου δυνατων και εκ των μισουντων με οτι εστερεωθησαν υπερ εμε	18 Eripuit me de inimicis meis fortissimis, et ab his qui oderunt me. Quoniam confortati sunt super me ;
19 προεφθασαν με εν ημερα κακωσεως μου και εγενετο κυριος αντιστηριγμα μου	19 prævenerunt me in die afflictionis meæ : et factus est Dominus protector meus.
20 και εξηγαγεν με εις πλατυσμον ρυσεται με οτι ηθελησεν με ρυσεται με εξ εχθρων μου δυνατων και εκ των μισουντων με	20 Et eduxit me in latitudinem ; salvum me fecit, quoniam voluit me,
21 και ανταποδωσει μοι κυριος κατα την δικαιοσυνην μου και κατα την καθαριοτητα των χειρων μου ανταποδωσει μοι	21 et retribuet mihi Dominus secundum justitiam meam, et secundum puritatem manuum mearum retribuet mihi :
22 οτι εφυλαξα τας οδους κυριου και ουκ ησεβησα απο του θεου μου	22 quia custodivi vias Domini, nec impie gessi a Deo meo ;
23 οτι παντα τα κριματα αυτου ενωπιον μου και τα δικαιωματα αυτου ουκ απεστησα απ' εμου	23 quoniam omnia judicia ejus in conspectu meo, et justitias ejus non repuli a me.
24 και εσομαι αμωμος μετ' αυτου και φυλαξομαι απο της ανομιας μου	24 Et ero immaculatus cum eo ; et observabo me ab iniquitate mea.
25 και ανταποδωσει μοι κυριος κατα την δικαιοσυνην μου και κατα την καθαριοτητα των χειρων μου ενωπιον των οφθαλμων αυτου	25 Et retribuet mihi Dominus secundum justitiam meam, et secundum puritatem manuum mearum in conspectu oculorum ejus.
26 μετα οσιου οσιωθηση και μετα ανδρος αθωου αθωος εση	26 Cum sancto sanctus eris, et cum viro innocente innocens eris,
27 και μετα εκλεκτου εκλεκτος εση και μετα στρεβλου διαστρεψεις	27 et cum electo electus eris, et cum perverso perverteris.
28 οτι συ λαον ταπεινον σωσεις και οφθαλμους υπερηφανων ταπεινωσεις	28 Quoniam tu populum humilem salvum facies, et oculos superborum humiliabis.
29 οτι συ φωτιεις λυχνον μου κυριε ο θεος μου φωτιεις το σκοτος μου	29 Quoniam tu illuminas lucernam meam, Domine ; Deus meus, illumina tenebras meas.
30 οτι εν σοι ρυσθησομαι απο πειρατηριου και εν τω θεω μου υπερβησομαι τειχος	30 Quoniam in te eripiar a tentatione ; et in Deo meo transgrediar murum.
31 ο θεος μου αμωμος η οδος αυτου τα λογια κυριου πεπυρωμενα υπερασπιστης εστιν παντων των ελπιζοντων επ' αυτον	31 Deus meus, impolluta via ejus ; eloquia Domini igne examinata : protector est omnium sperantium in se.
32 οτι τις θεος πλην του κυριου και τις θεος πλην του θεου ημων	32 Quoniam quis deus præter Dominum ? aut quis deus præter Deum nostrum ?
33 ο θεος ο περιζωννυων με δυναμιν και εθετο αμωμον την οδον μου	33 Deus qui præcinxit me virtute, et posuit immaculatam viam meam ;
34 ο καταρτιζομενος τους ποδας μου ως ελαφου και επι τα υψηλα ιστων με	34 qui perfecit pedes meos tamquam cervorum, et super excelsa statuens me ;
35 διδασκων χειρας μου εις πολεμον και εθου τοξον χαλκουν τους βραχιονας μου	35 qui docet manus meas ad prælium. Et posuisti, ut arcum æreum, brachia mea,
36 και εδωκας μοι υπερασπισμον σωτηριας μου και η δεξια σου αντελαβετο μου και η παιδεια σου ανωρθωσεν με εις τελος και η παιδεια σου αυτη με διδαξει	36 et dedisti mihi protectionem salutis tuæ : et dextera tua suscepit me, et disciplina tua correxit me in finem, et disciplina tua ipsa me docebit.
37 επλατυνας τα διαβηματα μου υποκατω μου και ουκ ησθενησαν τα ιχνη μου	37 Dilatasti gressus meos subtus me, et non sunt infirmata vestigia mea.
38 καταδιωξω τους εχθρους μου και καταλημψομαι αυτους και ουκ αποστραφησομαι εως αν εκλιπωσιν	38 Persequar inimicos meos, et comprehendam illos ; et non convertar donec deficiant.
39 εκθλιψω αυτους και ου μη δυνωνται στηναι πεσουνται υπο τους ποδας μου	39 Confringam illos, nec poterunt stare ; cadent subtus pedes meos.
40 και περιεζωσας με δυναμιν εις πολεμον συνεποδισας παντας τους επανιστανομενους επ' εμε υποκατω μου	40 Et præcinxisti me virtute ad bellum, et supplantasti insurgentes in me subtus me.
41 και τους εχθρους μου εδωκας μοι νωτον και τους μισουντας με εξωλεθρευσας	41 Et inimicos meos dedisti mihi dorsum, et odientes me disperdidisti.
42 εκεκραξαν και ουκ ην ο σωζων προς κυριον και ουκ εισηκουσεν αυτων	42 Clamaverunt, nec erat qui salvos faceret ; ad Dominum, nec exaudivit eos.
43 και λεπτυνω αυτους ως χουν κατα προσωπον ανεμου ως πηλον πλατειων λεανω αυτους	43 Et comminuam eos ut pulverem ante faciem venti ; ut lutum platearum delebo eos.
44 ρυση με εξ αντιλογιων λαου καταστησεις με εις κεφαλην εθνων λαος ον ουκ εγνων εδουλευσεν μοι	44 Eripies me de contradictionibus populi ; constitues me in caput gentium.
45 εις ακοην ωτιου υπηκουσεν μοι υιοι αλλοτριοι εψευσαντο μοι	45 Populus quem non cognovi servivit mihi ; in auditu auris obedivit mihi.
46 υιοι αλλοτριοι επαλαιωθησαν και εχωλαναν απο των τριβων αυτων	46 Filii alieni mentiti sunt mihi, filii alieni inveterati sunt, et claudicaverunt a semitis suis.
47 ζη κυριος και ευλογητος ο θεος μου και υψωθητω ο θεος της σωτηριας μου	47 Vivit Dominus, et benedictus Deus meus, et exaltetur Deus salutis meæ.
48 ο θεος ο διδους εκδικησεις εμοι και υποταξας λαους υπ' εμε	48 Deus qui das vindictas mihi, et subdis populos sub me ; liberator meus de inimicis meis iracundis.
49 ο ρυστης μου εξ εχθρων μου οργιλων απο των επανιστανομενων επ' εμε υψωσεις με απο ανδρος αδικου ρυση με	49 Et ab insurgentibus in me exaltabis me ; a viro iniquo eripies me.
50 δια τουτο εξομολογησομαι σοι εν εθνεσιν κυριε και τω ονοματι σου ψαλω	50 Propterea confitebor tibi in nationibus, Domine, et nomini tuo psalmum dicam ;
51 μεγαλυνων τας σωτηριας του βασιλεως αυτου και ποιων ελεος τω χριστω αυτου τω δαυιδ και τω σπερματι αυτου εως αιωνος	51 magnificans salutes regis ejus, et faciens misericordiam christo suo David, et semini ejus usque in sæculum.