1 υπολαβων δε ελιφας ο θαιμανιτης λεγει | 1 Elifaz de Temán replicó, diciendo: |
2 ποτερον ουχι ο κυριος εστιν ο διδασκων συνεσιν και επιστημην | 2 ¿Puede un hombre ser útil a Dios? Incluso el más capaz, ¿le es útil en algo? |
3 τι γαρ μελει τω κυριω εαν συ ησθα τοις εργοις αμεμπτος η ωφελεια οτι απλωσης την οδον σου | 3 ¿Le importa al Todopoderoso que tú seas justo? ¿Obtiene una ganancia si tu conducta es perfecta? |
4 η λογον σου ποιουμενος ελεγξει σε και συνεισελευσεται σοι εις κρισιν | 4 ¿Es por tu piedad que te reprueba y entabla un juicio contigo? |
5 ποτερον ουχ η κακια σου εστιν πολλη αναριθμητοι δε σου εισιν αι αμαρτιαι | 5 ¿No es más bien por tu enorme maldad y porque tus faltas no tienen límite? |
6 ηνεχυραζες δε τους αδελφους σου δια κενης αμφιασιν δε γυμνων αφειλου | 6 Tú exigías sin motivo prendas a tus hermanos y despojabas de su ropa a los desnudos. |
7 ουδε υδωρ διψωντας εποτισας αλλα πεινωντων εστερησας ψωμον | 7 No dabas de beber al extenuado y negabas el pan al hambriento. |
8 εθαυμασας δε τινων προσωπον ωκισας δε τους επι της γης | 8 «¡El país pertenece al de brazo fuerte; el privilegiado se instala en él!». |
9 χηρας δε εξαπεστειλας κενας ορφανους δε εκακωσας | 9 Despedías a las viudas con las manos vacías y quebraban los brazos de los huérfanos. |
10 τοιγαρουν εκυκλωσαν σε παγιδες και εσπουδασεν σε πολεμος εξαισιος | 10 Por eso ahora estás rodeado de lazos y te estremece un terror repentino. |
11 το φως σοι σκοτος απεβη κοιμηθεντα δε υδωρ σε εκαλυψεν | 11 Se oscureció la luz, y no ves; te sumergen las aguas desbordadas. |
12 μη ουχι ο τα υψηλα ναιων εφορα τους δε υβρει φερομενους εταπεινωσεν | 12 ¿No está Dios en la cima del cielo? ¡Mira qué alta es la bóveda estrellada! |
13 και ειπας τι εγνω ο ισχυρος η κατα του γνοφου κρινει | 13 Por eso dijiste: «¿Qué sabe Dios? ¿Puede juzgar a través de los nubarrones? |
14 νεφη αποκρυφη αυτου και ουχ οραθησεται και γυρον ουρανου διαπορευσεται | 14 Las nubes lo tapan, no puede ver; él se pasea por los bordes del cielo». |
15 μη τριβον αιωνιον φυλαξεις ην επατησαν ανδρες αδικοι | 15 ¿Quieres seguir por el camino antiguo que recorrieron los hombres perversos? |
16 οι συνελημφθησαν αωροι ποταμος επιρρεων οι θεμελιοι αυτων | 16 Ellos fueron arrebatados antes de tiempo, cuando un río inundó sus cimientos. |
17 οι λεγοντες κυριος τι ποιησει ημιν η τι επαξεται ημιν ο παντοκρατωρ | 17 Decían a Dios: «¡Apártate de nosotros! ¿Qué puede hacernos el Todopoderoso?». |
18 ος δε ενεπλησεν τους οικους αυτων αγαθων βουλη δε ασεβων πορρω απ' αυτου | 18 Y aunque él llenaba sus casas de bienes, el designio de los malvados seguía lejos de él. |
19 ιδοντες δικαιοι εγελασαν αμεμπτος δε εμυκτηρισεν | 19 Los justos lo ven y se alegran, el inocente se burla de ellos: |
20 ει μη ηφανισθη η υποστασις αυτων και το καταλειμμα αυτων καταφαγεται πυρ | 20 «¿No ha sido aniquilada su fortuna y el fuego devoró hasta sus residuos?». |
21 γενου δη σκληρος εαν υπομεινης ειτ' ο καρπος σου εσται εν αγαθοις | 21 Llega a un acuerdo con Dios, reconcíliate, y así alcanzarás la felicidad. |
22 εκλαβε δε εκ στοματος αυτου εξηγοριαν και αναλαβε τα ρηματα αυτου εν καρδια σου | 22 Recibe la instrucción de sus labios y guarda sus palabras en tu corazón. |
23 εαν δε επιστραφης και ταπεινωσης σεαυτον εναντι κυριου πορρω εποιησας απο διαιτης σου το αδικον | 23 Si vuelves al Todopoderoso con humildad y alejas de tu carpa la injusticia; |
24 θηση επι χωματι εν πετρα και ως πετρα χειμαρρους ωφιρ | 24 si arrojas el oro en el polvo y el oro de Ofir entre las piedras del torrente, |
25 εσται ουν σου ο παντοκρατωρ βοηθος απο εχθρων καθαρον δε αποδωσει σε ωσπερ αργυριον πεπυρωμενον | 25 entonces el Todopoderoso será tu oro, él será un montón de plata para ti. |
26 ειτα παρρησιασθηση εναντι κυριου αναβλεψας εις τον ουρανον ιλαρως | 26 En el Todopoderoso estará tu deleite y levantarás tu rostro hacia Dios. |
27 ευξαμενου δε σου προς αυτον εισακουσεται σου δωσει δε σοι αποδουναι τας ευχας | 27 Tú le suplicarás y él te escuchará, y podrás cumplir tus votos. |
28 αποκαταστησει δε σοι διαιταν δικαιοσυνης επι δε οδοις σου εσται φεγγος | 28 Si te propones algo, te saldrá bien, y sobre tus senderos brillará la luz. |
29 οτι εταπεινωσεν αυτον και ερεις υπερηφανευσατο και κυφοντα οφθαλμοις σωσει | 29 Porque él humilla la altivez del soberbio pero salva al que baja los ojos. |
30 ρυσεται αθωον και διασωθητι εν καθαραις χερσιν σου | 30 El libra al hombre inocente, y tú te librarás por la pureza de tus manos. |