1 υπολαβων δε ελιφας ο θαιμανιτης λεγει | 1 Elifaz de Temán tomó la palabra y dijo: |
2 ποτερον ουχι ο κυριος εστιν ο διδασκων συνεσιν και επιστημην | 2 ¿Acaso a Dios puede un hombre ser útil? ¡Sólo a sí mismo es útil el sensato! |
3 τι γαρ μελει τω κυριω εαν συ ησθα τοις εργοις αμεμπτος η ωφελεια οτι απλωσης την οδον σου | 3 ¿Tiene algún interés Sadday por tu justicia? ¿Gana algo con que seas intachable? |
4 η λογον σου ποιουμενος ελεγξει σε και συνεισελευσεται σοι εις κρισιν | 4 ¿Acaso por tu piedad él te corrige y entra en juicio contigo? |
5 ποτερον ουχ η κακια σου εστιν πολλη αναριθμητοι δε σου εισιν αι αμαρτιαι | 5 ¿No será más bien por tu mucha maldad, por tus culpas sin límite? |
6 ηνεχυραζες δε τους αδελφους σου δια κενης αμφιασιν δε γυμνων αφειλου | 6 Porque exigías sin razón prendas a tus hermanos, arrancabas a los desnudos sus vestidos, |
7 ουδε υδωρ διψωντας εποτισας αλλα πεινωντων εστερησας ψωμον | 7 no dabas agua al sediento, al hambriento le negabas el pan; |
8 εθαυμασας δε τινων προσωπον ωκισας δε τους επι της γης | 8 como hombre fuerte que hace suyo el país, y, rostro altivo, se sitúa en él, |
9 χηρας δε εξαπεστειλας κενας ορφανους δε εκακωσας | 9 despachabas a las viudas con las manos vacías y quebrabas los brazos de los huérfanos. |
10 τοιγαρουν εκυκλωσαν σε παγιδες και εσπουδασεν σε πολεμος εξαισιος | 10 Por eso los lazos te aprisionan y te estremece un pavor súbito. |
11 το φως σοι σκοτος απεβη κοιμηθεντα δε υδωρ σε εκαλυψεν | 11 La luz se hace tiniebla, y ya no ves, y una masa de agua te sumerge. |
12 μη ουχι ο τα υψηλα ναιων εφορα τους δε υβρει φερομενους εταπεινωσεν | 12 ¿No está Dios en lo alto de los cielos? ¡Mira la cabeza de las estrellas, qué altas! |
13 και ειπας τι εγνω ο ισχυρος η κατα του γνοφου κρινει | 13 Y tú has dicho: «¿Qué conoce Dios? ¿Discierne acaso a través del nublado? |
14 νεφη αποκρυφη αυτου και ουχ οραθησεται και γυρον ουρανου διαπορευσεται | 14 Un velo opaco son las nubes para él, y anda por el contorno de los cielos.» |
15 μη τριβον αιωνιον φυλαξεις ην επατησαν ανδρες αδικοι | 15 ¿Vas a seguir tú la ruta antigua que anduvieron los hombres perversos? |
16 οι συνελημφθησαν αωροι ποταμος επιρρεων οι θεμελιοι αυτων | 16 Antes de tiempo fueron aventados, cuando un río arrasó sus cimientos. |
17 οι λεγοντες κυριος τι ποιησει ημιν η τι επαξεται ημιν ο παντοκρατωρ | 17 Los que decían a Dios: «¡Apártate de nosotros! ¿Qué puede hacernos Sadday?» |
18 ος δε ενεπλησεν τους οικους αυτων αγαθων βουλη δε ασεβων πορρω απ' αυτου | 18 Y era él el que colmaba sus casas de ventura, aunque el consejo de los malos seguía lejos de él. |
19 ιδοντες δικαιοι εγελασαν αμεμπτος δε εμυκτηρισεν | 19 Al verlo los justos se recrean, y de ellos hace burla el inocente: |
20 ει μη ηφανισθη η υποστασις αυτων και το καταλειμμα αυτων καταφαγεται πυρ | 20 «¡Cómo acabó nuestro adversario! ¡el fuego ha devorado su opulencia!». |
21 γενου δη σκληρος εαν υπομεινης ειτ' ο καρπος σου εσται εν αγαθοις | 21 Reconcíliate con él y haz la paz: así tu dicha te será devuelta. |
22 εκλαβε δε εκ στοματος αυτου εξηγοριαν και αναλαβε τα ρηματα αυτου εν καρδια σου | 22 Recibe de su boca la enseñanza, pon sus palabras en tu corazón. |
23 εαν δε επιστραφης και ταπεινωσης σεαυτον εναντι κυριου πορρω εποιησας απο διαιτης σου το αδικον | 23 Si vuelves a Sadday con humildad, si alejas de tu tienda la injusticia, |
24 θηση επι χωματι εν πετρα και ως πετρα χειμαρρους ωφιρ | 24 si tiras al polvo el oro, el Ofir a los guijarros del torrente, |
25 εσται ουν σου ο παντοκρατωρ βοηθος απο εχθρων καθαρον δε αποδωσει σε ωσπερ αργυριον πεπυρωμενον | 25 Sadday se te hará lingotes de oro y plata a montones para ti. |
26 ειτα παρρησιασθηση εναντι κυριου αναβλεψας εις τον ουρανον ιλαρως | 26 Tendrás entonces en Sadday tus delicias y hacia Dios levantarás tu rostro. |
27 ευξαμενου δε σου προς αυτον εισακουσεται σου δωσει δε σοι αποδουναι τας ευχας | 27 El escuchará cuando le invoques, y podrás cumplir tus votos. |
28 αποκαταστησει δε σοι διαιταν δικαιοσυνης επι δε οδοις σου εσται φεγγος | 28 Todo lo que emprendas saldrá bien, y por tus caminos brillará la luz. |
29 οτι εταπεινωσεν αυτον και ερεις υπερηφανευσατο και κυφοντα οφθαλμοις σωσει | 29 Porque él abate el orgullo de los grandes, y salva al que baja los ojos. |
30 ρυσεται αθωον και διασωθητι εν καθαραις χερσιν σου | 30 El libra al inocente; si son tus manos puras, serás salvo. |