Scrutatio

Mercoledi, 15 maggio 2024 - Sant'Isidoro agricoltore ( Letture di oggi)

ΙΟΥΔΙΘ - Giuditta - Judith 16


font
LXXBIBBIA CEI 1974
1 και ειπεν ιουδιθ εξαρχετε τω θεω μου εν τυμπανοις ασατε τω κυριω εν κυμβαλοις εναρμοσασθε αυτω ψαλμον και αινον υψουτε και επικαλεισθε το ονομα αυτου1 Giuditta disse:

"Lodate il mio Dio con i timpani,
cantate al Signore con cembali,
elevate a lui l'accordo del salmo e della lode;
esaltate e invocate il suo nome.
2 οτι θεος συντριβων πολεμους κυριος οτι εις παρεμβολας αυτου εν μεσω λαου εξειλατο με εκ χειρος καταδιωκοντων με2 Poiché il Signore è il Dio che stronca le guerre;
egli mi ha riportata nel suo accampamento
in mezzo al suo popolo,
mi ha salvata dalle mani dei miei persecutori.
3 ηλθεν ασσουρ εξ ορεων απο βορρα ηλθεν εν μυριασι δυναμεως αυτου ων το πληθος αυτων ενεφραξεν χειμαρρους και η ιππος αυτων εκαλυψεν βουνους3 Calò Assur dai monti, giù da settentrione,
calò con le torme dei suoi armati,
il suo numero ostruì i torrenti,
i suoi cavalli coprirono i colli.
4 ειπεν εμπρησειν τα ορια μου και τους νεανισκους μου ανελειν εν ρομφαια και τα θηλαζοντα μου θησειν εις εδαφος και τα νηπια μου δωσειν εις προνομην και τας παρθενους μου σκυλευσαι4 Affermò di bruciare il mio paese,
di stroncare i miei giovani con la spada,
di schiacciare al suolo i miei lattanti,
di prender come preda i miei fanciulli,
di rapire le mie vergini.
5 κυριος παντοκρατωρ ηθετησεν αυτους εν χειρι θηλειας5 Il Signore onnipotente li ha rintuzzati
per mano di donna!
6 ου γαρ υπεπεσεν ο δυνατος αυτων υπο νεανισκων ουδε υιοι τιτανων επαταξαν αυτον ουδε υψηλοι γιγαντες επεθεντο αυτω αλλα ιουδιθ θυγατηρ μεραρι εν καλλει προσωπου αυτης παρελυσεν αυτον6 Poiché non cadde il loro capo contro giovani forti,
né figli di titani lo percossero,
né alti giganti l'oppressero,
ma Giuditta figlia di Merari,
con la bellezza del suo volto lo fiaccò.
7 εξεδυσατο γαρ στολην χηρευσεως αυτης εις υψος των πονουντων εν ισραηλ ηλειψατο το προσωπον αυτης εν μυρισμω7 Essa depose la veste di vedova
per sollievo degli afflitti in Israele,
si unse con aroma il volto,
8 και εδησατο τας τριχας αυτης εν μιτρα και ελαβεν στολην λινην εις απατην αυτου8 cinse del diadema i capelli,
indossò una veste di lino per sedurlo.
9 το σανδαλιον αυτης ηρπασεν οφθαλμον αυτου και το καλλος αυτης ηχμαλωτισεν ψυχην αυτου διηλθεν ο ακινακης τον τραχηλον αυτου9 I suoi sandali rapirono i suoi occhi
la sua bellezza avvinse il suo cuore
e la scimitarra gli troncò il collo.
10 εφριξαν περσαι την τολμαν αυτης και μηδοι το θρασος αυτης εταραχθησαν10 I Persiani rabbrividirono per il suo coraggio,
per la sua forza raccapricciarono i Medi.
11 τοτε ηλαλαξαν οι ταπεινοι μου και εφοβηθησαν οι ασθενουντες μου και επτοηθησαν υψωσαν την φωνην αυτων και ανετραπησαν11 Allora i miei poveri alzarono il grido di guerra
e quelli si spaventarono;
i miei deboli alzarono il grido
e quelli furono sconvolti;
gettarono alte grida e quelli volsero in fuga.
12 υιοι κορασιων κατεκεντησαν αυτους και ως παιδας αυτομολουντων ετιτρωσκον αυτους απωλοντο εκ παραταξεως κυριου μου12 Come figli di donnicciuole li trafissero,
li trapassarono come disertori,
perirono sotto le schiere del mio Signore.
13 υμνησω τω θεω μου υμνον καινον κυριε μεγας ει και ενδοξος θαυμαστος εν ισχυι ανυπερβλητος13 Innalzerò al mio Dio un canto nuovo:
Signore, grande sei tu e glorioso,
mirabile nella tua potenza e invincibile.
14 σοι δουλευσατω πασα η κτισις σου οτι ειπας και εγενηθησαν απεστειλας το πνευμα σου και ωκοδομησεν και ουκ εστιν ος αντιστησεται τη φωνη σου14 Ti sia sottomessa ogni tua creatura:
perché tu dicesti e tutte le cose furon fatte;
mandasti il tuo spirito e furono costruite
e nessuno può resistere alla tua voce.
15 ορη γαρ εκ θεμελιων συν υδασιν σαλευθησεται πετραι δ' απο προσωπου σου ως κηρος τακησονται ετι δε τοις φοβουμενοις σε συ ευιλατευσεις αυτοις15 I monti sulle loro basi insieme con le acque sussulteranno,
davanti a te le rocce si struggeranno come cera;
ma a coloro che ti temono
tu sarai sempre propizio.
16 οτι μικρον πασα θυσια εις οσμην ευωδιας και ελαχιστον παν στεαρ εις ολοκαυτωμα σοι ο δε φοβουμενος τον κυριον μεγας δια παντος16 Poca cosa è per te ogni sacrificio in soave odore,
non basta quanto è pingue per farti un olocausto;
ma chi teme il Signore è sempre grande.
17 ουαι εθνεσιν επανιστανομενοις τω γενει μου κυριος παντοκρατωρ εκδικησει αυτους εν ημερα κρισεως δουναι πυρ και σκωληκας εις σαρκας αυτων και κλαυσονται εν αισθησει εως αιωνος17 Guai alle genti che insorgono contro il mio popolo:
il Signore onnipotente li punirà nel giorno del giudizio,
immettendo fuoco e vermi nelle loro carni,
e piangeranno nel tormento per sempre".

18 ως δε ηλθοσαν εις ιερουσαλημ προσεκυνησαν τω θεω και ηνικα εκαθαρισθη ο λαος ανηνεγκαν τα ολοκαυτωματα αυτων και τα εκουσια αυτων και τα δοματα18 Quando giunsero a Gerusalemme si prostrarono ad adorare Dio e, appena il popolo fu purificato, offrirono i loro olocausti e le offerte spontanee e i doni.
19 και ανεθηκεν ιουδιθ παντα τα σκευη ολοφερνου οσα εδωκεν ο λαος αυτη και το κωνωπιον ο ελαβεν εαυτη εκ του κοιτωνος αυτου εις αναθημα τω θεω εδωκεν19 Giuditta dedicò tutti gli oggetti di Oloferne, che il popolo le aveva dati, e anche la cortina che aveva presa direttamente dal letto di lui, come offerta consacrata a Dio.
20 και ην ο λαος ευφραινομενος εν ιερουσαλημ κατα προσωπον των αγιων επι μηνας τρεις και ιουδιθ μετ' αυτων κατεμεινεν20 Il popolo continuò a far festa in Gerusalemme vicino al tempio per tre mesi e Giuditta rimase con loro.
21 μετα δε τας ημερας ταυτας ανεζευξεν εκαστος εις την κληρονομιαν αυτου και ιουδιθ απηλθεν εις βαιτυλουα και κατεμεινεν επι της υπαρξεως αυτης και εγενετο κατα τον καιρον αυτης ενδοξος εν παση τη γη21 Dopo quei giorni, ognuno tornò nella propria sede ereditaria; Giuditta tornò a Betulia e dimorò nella sua proprietà e divenne famosa in tutta la terra durante la sua vita.
22 και πολλοι επεθυμησαν αυτην και ουκ εγνω ανηρ αυτην πασας τας ημερας της ζωης αυτης αφ' ης ημερας απεθανεν μανασσης ο ανηρ αυτης και προσετεθη προς τον λαον αυτου22 Molti ne erano anche invaghiti, ma nessun uomo poté avvicinarla per tutti i giorni della sua vita da quando suo marito Manàsse morì e fu riunito al suo popolo.
23 και ην προβαινουσα μεγαλη σφοδρα και εγηρασεν εν τω οικω του ανδρος αυτης ετη εκατον πεντε και αφηκεν την αβραν αυτης ελευθεραν και απεθανεν εις βαιτυλουα και εθαψαν αυτην εν τω σπηλαιω του ανδρος αυτης μανασση23 Essa andò molto avanti negli anni protraendo la vecchiaia nella casa del marito fino a centocinque anni: alla sua ancella preferita aveva concesso la libertà. Morì in Betulia e la seppellirono nella grotta sepolcrale del marito Manàsse
24 και επενθησεν αυτην οικος ισραηλ ημερας επτα και διειλεν τα υπαρχοντα αυτης προ του αποθανειν αυτην πασι τοις εγγιστα μανασση του ανδρος αυτης και τοις εγγιστα του γενους αυτης24 e la casa d'Israele la pianse sette giorni. Prima di morire aveva diviso i suoi beni tra i parenti più stretti di Manàsse suo marito e tra i parenti più stretti della sua famiglia.
25 και ουκ ην ετι ο εκφοβων τους υιους ισραηλ εν ταις ημεραις ιουδιθ και μετα το αποθανειν αυτην ημερας πολλας .25 Né vi fu più nessuno che incutesse timore agli Israeliti finché visse Giuditta e per un lungo periodo dopo la sua morte.