ΙΟΥΔΙΘ - Giuditta - Judith 16

LXX	BIBLES DES PEUPLES
1 και ειπεν ιουδιθ εξαρχετε τω θεω μου εν τυμπανοις ασατε τω κυριω εν κυμβαλοις εναρμοσασθε αυτω ψαλμον και αινον υψουτε και επικαλεισθε το ονομα αυτου	1 Chantez pour mon Dieu au son des tambourins, chantez le Seigneur au son des cymbales, chantez-lui des psaumes, des cantiques, célébrez son Nom, invoquez-le!
2 οτι θεος συντριβων πολεμους κυριος οτι εις παρεμβολας αυτου εν μεσω λαου εξειλατο με εκ χειρος καταδιωκοντων με	2 Le Seigneur est un Dieu qui brise les guerres, il a dressé son camp au milieu de son peuple, il m’a reprise aux mains de mes persécuteurs.
3 ηλθεν ασσουρ εξ ορεων απο βορρα ηλθεν εν μυριασι δυναμεως αυτου ων το πληθος αυτων ενεφραξεν χειμαρρους και η ιππος αυτων εκαλυψεν βουνους	3 L’Assyrien est venu des montagnes du nord, il est venu: une armée innombrable. Leur foule remplissait les vallées, leurs chevaux couvraient les montagnes.
4 ειπεν εμπρησειν τα ορια μου και τους νεανισκους μου ανελειν εν ρομφαια και τα θηλαζοντα μου θησειν εις εδαφος και τα νηπια μου δωσειν εις προνομην και τας παρθενους μου σκυλευσαι	4 Ils voulaient incendier mon pays, faire périr les jeunes gens par l’épée, écraser à terre mes nourrissons, livrer mes enfants au pillage, et mes jeunes filles au viol.
5 κυριος παντοκρατωρ ηθετησεν αυτους εν χειρι θηλειας	5 Le Seigneur tout-puissant les a eus, et par la main d’une femme.
6 ου γαρ υπεπεσεν ο δυνατος αυτων υπο νεανισκων ουδε υιοι τιτανων επαταξαν αυτον ουδε υψηλοι γιγαντες επεθεντο αυτω αλλα ιουδιθ θυγατηρ μεραρι εν καλλει προσωπου αυτης παρελυσεν αυτον	6 Pas de jeunes guerriers pour abattre leur chef, pas de géants pour le frapper, pas de surhommes pour le terrasser! C’est Judith, la fille de Mérari, qui l’a désarmé par la beauté de son visage.
7 εξεδυσατο γαρ στολην χηρευσεως αυτης εις υψος των πονουντων εν ισραηλ ηλειψατο το προσωπον αυτης εν μυρισμω	7 Elle a laissé ses vêtements de veuve, pour relever les opprimés d’Israël. Elle s’est parfumé le visage,
8 και εδησατο τας τριχας αυτης εν μιτρα και ελαβεν στολην λινην εις απατην αυτου	8 elle a serré ses cheveux dans un bandeau. Elle avait pour le séduire une robe de lin,
9 το σανδαλιον αυτης ηρπασεν οφθαλμον αυτου και το καλλος αυτης ηχμαλωτισεν ψυχην αυτου διηλθεν ο ακινακης τον τραχηλον αυτου	9 ses sandales ont accroché son regard, sa beauté a captivé son âme, et l’épée lui a tranché le cou.
10 εφριξαν περσαι την τολμαν αυτης και μηδοι το θρασος αυτης εταραχθησαν	10 Les Perses étaient émus de son audace, les Mèdes, décontenancés par son courage.
11 τοτε ηλαλαξαν οι ταπεινοι μου και εφοβηθησαν οι ασθενουντες μου και επτοηθησαν υψωσαν την φωνην αυτων και ανετραπησαν	11 Les humbles de mon peuple ont élevé la voix: les autres ont pris peur. Les miens étaient faibles: les autres ont tremblé; ils ont élevé la voix: les autres ont pris la fuite.
12 υιοι κορασιων κατεκεντησαν αυτους και ως παιδας αυτομολουντων ετιτρωσκον αυτους απωλοντο εκ παραταξεως κυριου μου	12 Des fils de femmelettes les ont transpercés, les ont abattus comme des déserteurs: ils sont morts, mon Seigneur a gagné la bataille.
13 υμνησω τω θεω μου υμνον καινον κυριε μεγας ει και ενδοξος θαυμαστος εν ισχυι ανυπερβλητος	13 Je chanterai pour mon Dieu un cantique nouveau. Seigneur, tu es grand et glorieux, ta force est admirable, invincible.
14 σοι δουλευσατω πασα η κτισις σου οτι ειπας και εγενηθησαν απεστειλας το πνευμα σου και ωκοδομησεν και ουκ εστιν ος αντιστησεται τη φωνη σου	14 Que toute ta création te serve, car tu commandes et tout existe, tu envoies ton souffle et tout est mis sur pied, nul ne peut résister à ta voix.
15 ορη γαρ εκ θεμελιων συν υδασιν σαλευθησεται πετραι δ' απο προσωπου σου ως κηρος τακησονται ετι δε τοις φοβουμενοις σε συ ευιλατευσεις αυτοις	15 Le socle des montagnes, des mers, peut trembler, et les rochers comme cire fondre devant ta face, mais toi toujours tu seras secourable pour ceux qui te craignent!
16 οτι μικρον πασα θυσια εις οσμην ευωδιας και ελαχιστον παν στεαρ εις ολοκαυτωμα σοι ο δε φοβουμενος τον κυριον μεγας δια παντος	16 C’est peu, un sacrifice d’agréable odeur, moins que rien, la graisse des holocaustes celui qui craint le Seigneur, c’est lui qui est grand.
17 ουαι εθνεσιν επανιστανομενοις τω γενει μου κυριος παντοκρατωρ εκδικησει αυτους εν ημερα κρισεως δουναι πυρ και σκωληκας εις σαρκας αυτων και κλαυσονται εν αισθησει εως αιωνος	17 Malheur à ces nations qui s’en prennent à ma race! Au jour du jugement, le Seigneur fera payer, le Tout-Puissant mettra le feu, les vers, dans leur chair, et ils pleureront de douleur pour toujours.
18 ως δε ηλθοσαν εις ιερουσαλημ προσεκυνησαν τω θεω και ηνικα εκαθαρισθη ο λαος ανηνεγκαν τα ολοκαυτωματα αυτων και τα εκουσια αυτων και τα δοματα	18 Quand ils arrivèrent à Jérusalem, ils adorèrent Dieu. Le peuple se purifia pour offrir des holocaustes, des offrandes volontaires et toute sorte d’offrandes.
19 και ανεθηκεν ιουδιθ παντα τα σκευη ολοφερνου οσα εδωκεν ο λαος αυτη και το κωνωπιον ο ελαβεν εαυτη εκ του κοιτωνος αυτου εις αναθημα τω θεω εδωκεν	19 Judith offrit au Temple tout le mobilier d’Holoferne que le peuple lui avait donné; elle voua à Dieu, par l’anathème, la draperie qu’elle avait prise elle-même dans sa chambre à coucher.
20 και ην ο λαος ευφραινομενος εν ιερουσαλημ κατα προσωπον των αγιων επι μηνας τρεις και ιουδιθ μετ' αυτων κατεμεινεν	20 Le peuple resta trois mois à Jérusalem, devant le Lieu Saint, pour célébrer l’événement, et Judith resta avec eux.
21 μετα δε τας ημερας ταυτας ανεζευξεν εκαστος εις την κληρονομιαν αυτου και ιουδιθ απηλθεν εις βαιτυλουα και κατεμεινεν επι της υπαρξεως αυτης και εγενετο κατα τον καιρον αυτης ενδοξος εν παση τη γη	21 Les jours de fête étant écoulés, chacun retourna dans son village et Judith revint à Béthulie pour y gérer sa propriété; elle était célèbre dans tout le pays.
22 και πολλοι επεθυμησαν αυτην και ουκ εγνω ανηρ αυτην πασας τας ημερας της ζωης αυτης αφ' ης ημερας απεθανεν μανασσης ο ανηρ αυτης και προσετεθη προς τον λαον αυτου	22 Beaucoup auraient voulu l’épouser, mais aucun homme ne la connut durant toute sa vie, depuis le jour où son mari Manassé mourut et fut réuni à ses pères.
23 και ην προβαινουσα μεγαλη σφοδρα και εγηρασεν εν τω οικω του ανδρος αυτης ετη εκατον πεντε και αφηκεν την αβραν αυτης ελευθεραν και απεθανεν εις βαιτυλουα και εθαψαν αυτην εν τω σπηλαιω του ανδρος αυτης μανασση	23 Sa gloire ne cessa de grandir; elle vieillit dans la maison de son mari jusqu’à l’âge de 105 ans. Elle mourut à Béthulie après avoir rendu la liberté à sa servante; c’est là qu’on l’enterra dans la grotte de son mari Manassé.
24 και επενθησεν αυτην οικος ισραηλ ημερας επτα και διειλεν τα υπαρχοντα αυτης προ του αποθανειν αυτην πασι τοις εγγιστα μανασση του ανδρος αυτης και τοις εγγιστα του γενους αυτης	24 Le peuple d’Israël fit pour elle un deuil de 7 jours. Avant de mourir, elle avait partagé ses biens entre tous les proches parents de Manassé, son mari, et les proches parents de sa propre famille.
25 και ουκ ην ετι ο εκφοβων τους υιους ισραηλ εν ταις ημεραις ιουδιθ και μετα το αποθανειν αυτην ημερας πολλας .	25 Durant les jours de Judith, personne n’osa plus inquiéter les fils d’Israël, et cela dura encore longtemps après sa mort.