ΙΩΒ - Giobbe - Job 9

GREEK BIBLE	NEW JERUSALEM
1 Και απεκριθη ο Ιωβ και ειπεν?	1 Job spoke next. He said:
2 Αληθως εξευρω οτι ουτως εχει? αλλα πως ο ανθρωπος θελει δικαιωθη ενωπιον του Θεου;	2 Indeed, I know it is as you say: how could anyone claim to be upright before God?
3 Εαν θεληση να διαδικασθη μετ' αυτου δεν δυναται να αποκριθη προς αυτον εν εκ χιλιων.	3 Anyone trying to argue matters with him, could not give him one answer in a thousand.
4 Ειναι σοφος την καρδιαν και κραταιος την δυναμιν? τις εσκληρυνθη εναντιον αυτου και ευτυχησεν;	4 Among the wisest and the hardiest, who then can successful y defy him?
5 Αυτος μετακινει τα ορη, και δεν γνωριζουσι τις εστρεψεν αυτα εν τη οργη αυτου.	5 He moves the mountains, though they do not know it; he throws them down when he is angry.
6 Αυτος σειει την γην απο του τοπου αυτης, και οι στυλοι αυτης σαλευονται.	6 He shakes the earth, and moves it from its place, making al its pil ars tremble.
7 Αυτος προσταζει τον ηλιον, και δεν ανατελλει? και κρυπτει υπο σφραγιδα τα αστρα.	7 The sun, at his command, forbears to rise, and on the stars he sets a seal.
8 Αυτος μονος εκτεινει τους ουρανους και πατει επι τα υψη της θαλασσης.	8 He and no other has stretched out the heavens and trampled on the back of the Sea.
9 Αυτος καμνει τον Αρκτουρον, τον Ωριωνα και την Πλειαδα και τα ταμεια του νοτου.	9 He has made the Bear and Orion, the Pleiades and the Mansions of the South.
10 Αυτος καμνει μεγαλεια ανεξιχνιαστα και θαυμασια αναριθμητα.	10 The works he does are great and unfathomable, and his marvels cannot be counted.
11 Ιδου, διαβαινει πλησιον μου, και δεν βλεπω αυτον? διερχεται, και δεν εννοω αυτον.	11 If he passes me, I do not see him; he slips by, imperceptible to me.
12 Ιδου, αφαιρει? τις θελει εμποδισει αυτον; τις θελει ειπει προς αυτον, Τι καμνεις;	12 If he snatches his prey, who is going to stop him or dare to ask, 'What are you doing?'
13 Εαν ο Θεος δεν συρη την οργην αυτου, οι επηρμενοι βοηθοι καταβαλλονται υποκατω αυτου.	13 God does not renounce his anger: beneath him, Rahab's minions stil lie prostrate.
14 Ποσον ολιγωτερον εγω ηθελον αποκριθη προς αυτον, εκλεγων τους προς αυτον λογους μου;	14 And here am I, proposing to defend myself and select my arguments against him!
15 προς τον οποιον, και αν ημην δικαιος, δεν ηθελον αποκριθη, αλλ' ηθελον ζητησει ελεος παρα του Κριτου μου.	15 Even if I am upright, what point is there in answering him? I can only plead for mercy with my judge!
16 Εαν κραξω, και μοι αποκριθη, δεν ηθελον πιστευσει οτι εισηκουσε της φωνης μου.	16 And if he deigned to answer my citation, I cannot believe he would listen to what I said,
17 Διοτι με κατασυντριβει με ανεμοστροβιλον και πληθυνει τας πληγας μου αναιτιως.	17 he who crushes me for one hair, who, for no reason, wounds and wounds again,
18 Δεν με αφινει να αναπνευσω, αλλα με χορταζει απο πικριας.	18 not even letting me regain my breath, with so much bitterness he fills me!
19 Εαν προκηται περι δυναμεως, ιδου, ειναι δυνατος? και εαν περι κρισεως, τις θελει μαρτυρησει υπερ εμου;	19 Shal I try force? Look how strong he is! Or go to court? But who wil summon him?
20 Εαν ηθελον να δικαιωσω εμαυτον, το στομα μου ηθελε με καταδικασει? εαν ηθελον ειπει, ειμαι αμεμπτος, ηθελε με αποδειξει διεφθαρμενον.	20 If I prove myself upright, his mouth may condemn me, even if I am innocent, he may pronounce meperverse.
21 Και αν ημην αμεμπτος, δεν ηθελον φροντισει περι εμαυτου? ηθελον καταφρονησει την ζωην μου.	21 But am I innocent? I am no longer sure, and life itself I despise!
22 Εν τουτο ειναι, δια τουτο ειπα, αυτος αφανιζει τον αμεμπτον και τον ασεβη.	22 It is al one, and hence I boldly say: he destroys innocent and guilty alike.
23 Και αν η μαστιξ αυτου θανατονη ευθυς, γελα ομως εις την δοκιμασιαν των αθωων.	23 When a sudden deadly scourge descends, he laughs at the plight of the innocent.
24 Η γη παρεδοθη εις τας χειρας του ασεβους? αυτος σκεπαζει τα προσωπα των κριτων αυτης? αν ουχι αυτος, που και τις ειναι;	24 When a country falls into the power of the wicked, he veils the faces of its judges. Or if not he, whoelse?
25 Αι δε ημεραι μου ειναι ταχυδρομου ταχυτεραι? φευγουσι και δεν βλεπουσι καλον.	25 My days pass: more swiftly than a runner they flee away with never a glimpse of happiness,
26 Παρηλθον ως πλοια σπευδοντα? ως αετος πετωμενος επι το θηραμα.	26 they skim past like a reed canoe, like an eagle swooping on its prey.
27 Εαν ειπω, Θελω λησμονησει το παραπονον μου, θελω παραιτησει το πενθος μου και παρηγορηθη?	27 If I decide to stifle my complaining, change countenance, and wear a smiling face,
28 τρομαζω δια πασας τας θλιψεις μου, γνωριζων οτι δεν θελεις με αθωωσει.	28 fear seizes me at the thought of al my woes, for I know you do not regard me as innocent.
29 Ειμαι ασεβης? δια τι λοιπον να κοπιαζω εις ματην;	29 And if I have done wrong, why should I put myself to useless trouble?
30 Εαν λουσθω εν υδατι χιονος και επιμελως αποκαθαρισω τας χειρας μου?	30 If I wash myself in melted snow, clean my hands with soda,
31 συ ομως θελεις με βυθισει εις τον βορβορον, ωστε και αυτα μου τα ιματια θελουσι με βδελυττεσθαι.	31 you wil only plunge me into the dung, til my clothes themselves recoil from me!
32 Διοτι δεν ειναι ανθρωπος ως εγω, δια να αποκριθω προς αυτον, και να ελθωμεν εις κρισιν ομου.	32 For he is not human like me: impossible for me to answer him or appear alongside him in court.
33 Δεν υπαρχει μεσιτης μεταξυ ημων, δια να βαλη την χειρα αυτου επ' αμφοτερους ημας.	33 There is no arbiter between us, to lay his hand on both,
34 Ας απομακρυνη απ' εμου την ραβδον αυτου, και ο φοβος αυτου ας μη με εκπληττη?	34 to stay his rod from me, or keep away his daunting terrors.
35 τοτε θελω λαλησει και δεν θελω φοβηθη αυτον? διοτι ουτω δεν ειμαι εν εμαυτω.	35 Nonetheless, unafraid of him, I shal speak: since I do not see myself like that at al !