ΙΩΒ - Giobbe - Job 9

GREEK BIBLE	BIBLES DES PEUPLES
1 Και απεκριθη ο Ιωβ και ειπεν?	1 Job prit la parole et dit:
2 Αληθως εξευρω οτι ουτως εχει? αλλα πως ο ανθρωπος θελει δικαιωθη ενωπιον του Θεου;	2 Oui, je le reconnais, tout cela est vrai: comment un homme aurait-il raison contre Dieu?
3 Εαν θεληση να διαδικασθη μετ' αυτου δεν δυναται να αποκριθη προς αυτον εν εκ χιλιων.	3 S’il voulait discuter avec lui, pourrait-il répondre une fois sur mille?
4 Ειναι σοφος την καρδιαν και κραταιος την δυναμιν? τις εσκληρυνθη εναντιον αυτου και ευτυχησεν;	4 Il pense avec sagesse, sa force a tout pouvoir, peut-on lui résister impunément?
5 Αυτος μετακινει τα ορη, και δεν γνωριζουσι τις εστρεψεν αυτα εν τη οργη αυτου.	5 Il déplace les montagnes sans qu’elles le sachent, il les retourne s’il se met en colère.
6 Αυτος σειει την γην απο του τοπου αυτης, και οι στυλοι αυτης σαλευονται.	6 Il ébranle la terre sur son socle et ses colonnes vacillent.
7 Αυτος προσταζει τον ηλιον, και δεν ανατελλει? και κρυπτει υπο σφραγιδα τα αστρα.	7 Il suffit qu’il parle, le soleil ne brille plus, un tour de clé, et ce sont les étoiles.
8 Αυτος μονος εκτεινει τους ουρανους και πατει επι τα υψη της θαλασσης.	8 Il a déployé, tout seul, la voûte aux étoiles, il chemine sur le plancher des eaux.
9 Αυτος καμνει τον Αρκτουρον, τον Ωριωνα και την Πλειαδα και τα ταμεια του νοτου.	9 Il a fait la Grande Ourse, et puis Orion, et les Pléiades et les Chambres du Sud.
10 Αυτος καμνει μεγαλεια ανεξιχνιαστα και θαυμασια αναριθμητα.	10 Il fait des choses si grandes qu’on ne peut les sonder, des merveilles impossibles à compter!
11 Ιδου, διαβαινει πλησιον μου, και δεν βλεπω αυτον? διερχεται, και δεν εννοω αυτον.	11 S’il passe près de moi, je ne le vois pas, il me frôle sans que je l’aperçoive.
12 Ιδου, αφαιρει? τις θελει εμποδισει αυτον; τις θελει ειπει προς αυτον, Τι καμνεις;	12 S’il prend de force, va-t-on l’en empêcher, ou lui dire: “Que fais-tu là?”
13 Εαν ο Θεος δεν συρη την οργην αυτου, οι επηρμενοι βοηθοι καταβαλλονται υποκατω αυτου.	13 Dieu ne se reprend pas quand il s’est emporté, ceux qui aidaient Rahab sont toujours sous ses pieds.
14 Ποσον ολιγωτερον εγω ηθελον αποκριθη προς αυτον, εκλεγων τους προς αυτον λογους μου;	14 Voulez-vous que j’aille, moi, lui répliquer et me mettre à discuter avec lui,
15 προς τον οποιον, και αν ημην δικαιος, δεν ηθελον αποκριθη, αλλ' ηθελον ζητησει ελεος παρα του Κριτου μου.	15 ou à supplier mon juge qui ne me répond pas quand je suis dans mon droit?
16 Εαν κραξω, και μοι αποκριθη, δεν ηθελον πιστευσει οτι εισηκουσε της φωνης μου.	16 Je pourrais l’appeler, attendant une réponse, mais comment croire qu’il entendra ma voix?
17 Διοτι με κατασυντριβει με ανεμοστροβιλον και πληθυνει τας πληγας μου αναιτιως.	17 C’est lui qui m’écrase pour un cheveu, qui multiplie sans raison mes blessures.
18 Δεν με αφινει να αναπνευσω, αλλα με χορταζει απο πικριας.	18 Il ne me laisse pas reprendre mon souffle tandis qu’il m’envoie jusqu’à plus soif la peine.
19 Εαν προκηται περι δυναμεως, ιδου, ειναι δυνατος? και εαν περι κρισεως, τις θελει μαρτυρησει υπερ εμου;	19 Employer la force? Il sera le plus fort. Aller aux juges? Qui fera la convocation?
20 Εαν ηθελον να δικαιωσω εμαυτον, το στομα μου ηθελε με καταδικασει? εαν ηθελον ειπει, ειμαι αμεμπτος, ηθελε με αποδειξει διεφθαρμενον.	20 Je peux être juste, mes paroles m’accuseront, même si je suis parfait, elles me condamneront.
21 Και αν ημην αμεμπτος, δεν ηθελον φροντισει περι εμαυτου? ηθελον καταφρονησει την ζωην μου.	21 Mais suis-je parfait? Je ne le sais pas: la vie n’a pas de sens!
22 Εν τουτο ειναι, δια τουτο ειπα, αυτος αφανιζει τον αμεμπτον και τον ασεβη.	22 Tout est pareil et je peux dire: il supprime l’innocent avec le coupable.
23 Και αν η μαστιξ αυτου θανατονη ευθυς, γελα ομως εις την δοκιμασιαν των αθωων.	23 Quand une catastrophe répand soudain la mort, il se moque de l’épreuve des innocents.
24 Η γη παρεδοθη εις τας χειρας του ασεβους? αυτος σκεπαζει τα προσωπα των κριτων αυτης? αν ουχι αυτος, που και τις ειναι;	24 Quand un pays tombe aux mains des méchants, il met un bandeau sur les yeux des juges. Si ce n’est pas lui, qui donc alors?
25 Αι δε ημεραι μου ειναι ταχυδρομου ταχυτεραι? φευγουσι και δεν βλεπουσι καλον.	25 Mes jours ont passé plus vite qu’un coureur: ils fuyaient sans connaître le bonheur.
26 Παρηλθον ως πλοια σπευδοντα? ως αετος πετωμενος επι το θηραμα.	26 Ils glissaient comme une barque de joncs, comme un aigle qui fond sur sa proie.
27 Εαν ειπω, Θελω λησμονησει το παραπονον μου, θελω παραιτησει το πενθος μου και παρηγορηθη?	27 J’ai beau dire: “Laissons là ces plaintes, montrons un autre visage: le sourire!”
28 τρομαζω δια πασας τας θλιψεις μου, γνωριζων οτι δεν θελεις με αθωωσει.	28 mes épreuves me laissent angoissé car je sais que tu ne me vois pas innocent.
29 Ειμαι ασεβης? δια τι λοιπον να κοπιαζω εις ματην;	29 Si je dois être coupable, à quoi bon me fatiguer pour rien?
30 Εαν λουσθω εν υδατι χιονος και επιμελως αποκαθαρισω τας χειρας μου?	30 J’aurais beau me laver à l’eau de neige et me blanchir les mains avec du savon,
31 συ ομως θελεις με βυθισει εις τον βορβορον, ωστε και αυτα μου τα ιματια θελουσι με βδελυττεσθαι.	31 tu me jetterais aussitôt dans la boue, et même ma tunique m’aurait en dégoût!
32 Διοτι δεν ειναι ανθρωπος ως εγω, δια να αποκριθω προς αυτον, και να ελθωμεν εις κρισιν ομου.	32 Il n’est pas quelqu’un comme moi, pour que je lui dise: Allons ensemble au tribunal!
33 Δεν υπαρχει μεσιτης μεταξυ ημων, δια να βαλη την χειρα αυτου επ' αμφοτερους ημας.	33 Il faudrait un arbitre entre nous, pour nous prendre l’un et l’autre par l’épaule,
34 Ας απομακρυνη απ' εμου την ραβδον αυτου, και ο φοβος αυτου ας μη με εκπληττη?	34 pour écarter son bâton qui me frappe et l’épouvante où me jettent ses terreurs.
35 τοτε θελω λαλησει και δεν θελω φοβηθη αυτον? διοτι ουτω δεν ειμαι εν εμαυτω.	35 Mais puisqu’il n’en est pas ainsi, je veux parler sans crainte, seul avec moi-même.