Scrutatio

Sabato, 11 maggio 2024 - San Fabio e compagni ( Letture di oggi)

Giobbe 39


font
DIODATIVULGATA
1 Sai tu il tempo che le camozze delle rocce figliano? Hai tu osservato quando le cerve partoriscono?1 Numquid nosti tempus partus ibicum in petris,
vel parturientes cervas observasti ?
2 Annoveri tu i mesi del termine del lor portato, E sai tu il tempo che devono figliare?2 Dinumerasti menses conceptus earum,
et scisti tempus partus earum ?
3 Elle si chinano, fanno scoppiar fuori il lor feto, Si alleviano delle lor doglie.3 Incurvantur ad fœtum, et pariunt,
et rugitus emittunt.
4 I lor figli son gagliardi, crescono per le biade, Escono fuori, e non ritornano più a quelle.4 Separantur filii earum, et pergunt ad pastum :
egrediuntur, et non revertuntur ad eas.
5 Chi ne ha mandato libero l’asino salvatico, E chi ha sciolti i suoi legami?5 Quis dimisit onagrum liberum,
et vincula ejus quis solvit ?
6 A cui io ho ordinato il deserto per casa; E per abitazioni, i luoghi salsugginosi.6 cui dedi in solitudine domum,
et tabernacula ejus in terra salsuginis.
7 Egli si beffa dello strepito della città; Egli non ode gli schiamazzi del sollecitator delle opere.7 Contemnit multitudinem civitatis :
clamorem exactoris non audit.
8 I monti, ch’egli va spiando, sono il suo pasco; Ed egli va ricercando qualunque verdura.8 Circumspicit montes pascuæ suæ,
et virentia quæque perquirit.
9 Il liocorno ti vorrà egli servire? Si riparerà egli presso alla tua mangiatoia?9 Numquid volet rhinoceros servire tibi,
aut morabitur ad præsepe tuum ?
10 Legherai tu il liocorno con la sua fune, per farlo arare al solco? Erpicherà egli le valli dietro a te?10 Numquid alligabis rhinocerota ad arandum loro tuo,
aut confringet glebas vallium post te ?
11 Ti fiderai tu in lui, perchè la sua forza è grande? E gli rimetterai tu il tuo lavoro?11 Numquid fiduciam habebis in magna fortitudine ejus,
et derelinques ei labores tuos ?
12 Ti fiderai tu in lui ch’egli ti renda la ricolta della tua sementa, E ch’egli te l’accolga nella tua aia?12 Numquid credes illi quod sementem reddat tibi,
et aream tuam congreget ?
13 Le ale de’ paoni son esse vaghe per opera tua? Od ha da te lo struzzolo le penne e la piuma?13 Penna struthionis similis est
pennis herodii et accipitris.
14 Fai tu ch’egli abbandoni le sue uova in su la terra, E che le lasci scaldare in su la polvere?14 Quando derelinquit ova sua in terra,
tu forsitan in pulvere calefacies ea ?
15 E che dimentichi che il piè d’alcuno le schiaccerà, Ovvero che le fiere della campagna le calpesteranno?15 Obliviscitur quod pes conculcet ea,
aut bestia agri conterat.
16 Egli è spietato inverso i suoi figli, come se non fosser suoi; Indarno è la sua fatica, egli è senza tema;16 Duratur ad filios suos, quasi non sint sui :
frustra laboravit, nullo timore cogente.
17 Perciocchè Iddio l’ha privo di senno, E non l’ha fatto partecipe d’intendimento.17 Privavit enim eam Deus sapientia,
nec dedit illi intelligentiam.
18 Quando egli si solleva in alto, Egli si beffa del cavallo, e di colui che lo cavalca18 Cum tempus fuerit, in altum alas erigit :
deridet equum et ascensorem ejus.
19 Hai tu data la forza al cavallo? Hai tu adorna la sua gola di fremito?19 Numquid præbebis equo fortitudinem,
aut circumdabis collo ejus hinnitum ?
20 Lo spaventerai tu come una locusta? Il suo magnifico nitrire è spaventevole.20 Numquid suscitabis eum quasi locustas ?
gloria narium ejus terror.
21 Egli raspa nella valle, si rallegra della sua forza, Esce ad incontrare le armi.21 Terram ungula fodit ; exultat audacter :
in occursum pergit armatis.
22 Egli si beffa della paura, e non si spaventa, E non si volge indietro per la spada.22 Contemnit pavorem,
nec cedit gladio.
23 Il turcasso, e la folgorante lancia, E lo spuntone gli risuonano addosso.23 Super ipsum sonabit pharetra ;
vibrabit hasta et clypeus :
24 D’impazienza e di stizza pare ch’egli voglia trangugiar la terra; E non può credere che sia il suon della tromba.24 fervens et fremens sorbet terram,
nec reputat tubæ sonare clangorem.
25 Come prima la tromba ha sonato, egli dice: Aha, Aha; Da lontano annasa la battaglia, Lo schiamazzo de’ capitani; e le grida25 Ubi audierit buccinam, dicit : Vah !
procul odoratur bellum :
exhortationem ducum, et ululatum exercitus.
26 È per il tuo senno che lo sparviere vola? Che spiega le sue ali verso il mezzodì?26 Numquid per sapientiam tuam plumescit accipiter,
expandens alas suas ad austrum ?
27 L’aquila si leva ella ad alto per lo tuo comandamento? E fai tu ch’ella faccia il suo nido in luoghi elevati?27 Numquid ad præceptum tuum elevabitur aquila,
et in arduis ponet nidum suum ?
28 Ella dimora e si ripara nelle rupi, Nelle punte delle rocce, ed in luoghi inaccessibili.28 In petris manet,
et in præruptis silicibus commoratur,
atque inaccessis rupibus.
29 Di là ella spia il pasto, Gli occhi suoi mirano da lontano.29 Inde contemplatur escam,
et de longe oculi ejus prospiciunt.
30 I suoi aquilini ancora sorbiscono il sangue, E dove sono corpi morti, quivi ella si ritrova30 Pulli ejus lambent sanguinem :
et ubicumque cadaver fuerit, statim adest.
31 Et adjecit Dominus, et locutus est ad Job :
32 Numquid qui contendit cum Deo, tam facile conquiescit ?
utique qui arguit Deum, debet respondere ei.
33 Respondens autem Job Domino, dixit :
34 Qui leviter locutus sum, respondere quid possum ?
manum meam ponam super os meum.
35 Unum locutus sum, quod utinam non dixissem :
et alterum, quibus ultra non addam.