Actes des Apôtres 16

BIBLES DES PEUPLES	GREEK BIBLE
1 Paul se dirigea ensuite vers Derbé et Lystres. Il y avait là un disciple du nom de Timothée, fils d’une Juive devenue croyante, mais dont le père était Grec;	1 Κατηντησε δε εις Δερβην και Λυστραν. Και ιδου, ητο εκει μαθητης τις ονοματι Τιμοθεος, υιος γυναικος τινος Ιουδαιας πιστης, πατρος δε Ελληνος,
2 les frères de Lystres et Iconium en disaient beaucoup de bien.	2 οστις ειχε καλην μαρτυριαν υπο των εν Λυστροις και Ικονιω αδελφων.
3 Paul voulait qu’il vienne avec lui, aussi lui fit-il la circoncision, pensant aux Juifs qui se trouvaient dans ces parages, car tous savaient que son père était grec.	3 Τουτον ηθελησεν ο Παυλος να εξελθη μεθ' εαυτου, και λαβων αυτον περιετεμε δια τους Ιουδαιους τους οντας εν τοις τοποις εκεινοις? επειδη εγνωριζον παντες τον πατερα αυτου οτι ητο Ελλην.
4 Dans les villes qu’ils traversaient, ils transmettaient les décrets que les apôtres et les Anciens de Jérusalem avaient demandé d’observer.	4 Ως δε διηρχοντο τας πολεις, παρεδιδον εις αυτους διαταγας να φυλαττωσι τα δογματα τα εγκεκριμενα υπο των αποστολων και των πρεσβυτερων των εν Ιερουσαλημ.
5 Ces Églises s’affermissaient dans la foi et de jour en jour avaient davantage de monde.	5 Αι μεν λοιπον εκκλησιαι εστερεουντο εις την πιστιν και ηυξανοντο τον αριθμον καθ' ημεραν.
6 L’Esprit Saint ne leur permit pas d’annoncer la parole en Asie. Les voilà donc qui traversent la Phrygie - c’est une partie de la Galatie.	6 Διελθοντες δε την Φρυγιαν και την γην της Γαλατιας, επειδη εμποδισθησαν υπο του Αγιου Πνευματος να κηρυξωσι τον λογον εν τη Ασια,
7 Quand ils arrivent en Mysie, ils veulent faire marche vers la Bithynie, mais l’Esprit de Jésus ne le leur permet pas.	7 ηλθον κατα την Μυσιαν και εδοκιμαζον να υπαγωσι προς την Βιθυνιαν? πλην δεν αφηκεν αυτους το Πνευμα.
8 Ils traversent donc la Mysie et arrivent à Troas.	8 Περασαντες δε την Μυσιαν κατεβησαν εις Τρωαδα.
9 Là, de nuit, Paul a une vision: un Macédonien se tient devant lui et lui présente une supplique: "Passe en Macédoine, viens à notre secours!”	9 Και οραμα εφανη δια νυκτος εις τον Παυλον. Ανηρ τις Μακεδων ιστατο, παρακαλων αυτον και λεγων? Διαβα εις Μακεδονιαν και βοηθησον ημας.
10 À la suite de cette vision de Paul, nous cherchons à partir au plus tôt pour la Macédoine, persuadés que Dieu nous appelle à les évangéliser.	10 Και ως ειδε το οραμα, ευθυς εζητησαμεν να υπαγωμεν εις την Μακεδονιαν, συμπεραινοντες οτι ο Κυριος προσκαλει ημας, δια να κηρυξωμεν το ευαγγελιον προς αυτους.
11 Nous prenons donc le bateau à Troas et nous courons droit sur l’île de Samothrace; le lendemain c’est Néapolis;	11 Αποπλευσαντες λοιπον απο της Τρωαδος, επερασαμεν κατ' ευθειαν εις Σαμοθρακην και την ακολουθον ημεραν εις Νεαπολιν
12 de là nous atteignons Philippes, cité principale de la Macédoine, ville de colonie. Nous y demeurons quelques jours,	12 και εκειθεν εις Φιλιππους, ητις ειναι πρωτη πολις του μερους εκεινου της Μακεδονιας, αποικια Ρωμαικη. Και διετριβομεν εν τη πολει ταυτη ημερας τινας?
13 et le jour du sabbat nous passons la porte de la ville en direction de la rivière où nous pensons qu’aura lieu la prière. Nous nous asseyons et commençons à parler avec les femmes qui se sont réunies.	13 και τη ημερα του σαββατου εξηλθομεν εξω της πολεως πλησιον του ποταμου, οπου εσυνειθιζετο να γινηται προσευχη, και καθησαντες ελαλουμεν προς τας εκει συνελθουσας γυναικας.
14 L’une d’elles est une adoratrice de Dieu du nom de Lydia, une marchande de pourpre de la ville de Thyatire. Tandis qu’elle nous écoute, le Seigneur lui ouvre le cœur et la fait s’attacher aux paroles de Paul.	14 Και γυνη τις Λυδια το ονομα, πωλητρια πορφυρας εκ πολεως Θυατειρων, σεβομενη τον Θεον, ηκουε, της οποιας ο Κυριος διηνοιξε την καρδιαν δια να προσεχη εις τα λαλουμενα υπο του Παυλου.
15 Elle se fait baptiser avec toute sa maison, après quoi elle nous invite avec insistance: "Si vous croyez que j’ai bien la foi au Seigneur, venez donc et restez dans ma maison.” Elle nous y obligea presque.	15 Αφου δε εβαπτισθη αυτη και ο οικος αυτης, παρεκαλεσε λεγουσα? Εαν με εκρινατε οτι ειμαι πιστη εις τον Κυριον, εισελθετε εις τον οικον μου και μεινατε? και μας εβιασεν.
16 Un jour où nous nous rendions à la prière, une fille qui avait un esprit de divination se trouva sur notre chemin. Elle disait la bonne aventure et procurait ainsi de gros revenus à ses maîtres.	16 Ενω δε επορευομεθα εις την προσευχην, απηντησεν ημας δουλη τις εχουσα πνευμα πυθωνος, ητις εδιδε πολυ κερδος εις τους κυριους αυτης μαντευομενη.
17 Et voici qu’elle se met à nous suivre, avec Paul, en criant: "Ces gens sont des serviteurs du Dieu Très-Haut, ils vous annoncent le chemin du salut!”	17 Αυτη ακολουθησασα τον Παυλον και ημας εκραζε, λεγουσα? Ουτοι οι ανθρωποι ειναι δουλοι του Θεου του Υψιστου, οιτινες κηρυττουσι προς ημας οδον σωτηριας.
18 Et cela se répète un certain nombre de jours. À la fin Paul est excédé, il se retourne et dit à l’esprit: "Je te l’ordonne par le Nom de Jésus Christ, sors de cette fille!” L’esprit sort à l’instant même.	18 Τουτο δε εκαμνεν επι πολλας ημερας. Βαρυνθεις δε ο Παυλος και στραφεις, ειπε προς το πνευμα, Προσταζω σε εν τω ονοματι του Ιησου Χριστου να εξελθης απ' αυτης. Και εξηλθε την αυτην ωραν.
19 Mais du coup les patrons de la fille voient s’envoler les profits sur lesquels ils comptaient. Ils mettent la main sur Paul et Silas et les traînent devant les magistrats à la cour de justice.	19 Ιδοντες δε οι κυριοι αυτης οτι εξηλθεν η ελπις του κερδους αυτων, πιασαντες τον Παυλον και τον Σιλαν, εσυραν εις την αγοραν προς τους αρχοντας,
20 Ils les présentent aux officiers de police en disant: "Ces gens-là sont juifs et ils viennent mettre le trouble dans notre ville.	20 και φεροντες αυτους προς τους στρατηγους, ειπον? Ουτοι οι ανθρωποι εκταραττουσι την πολιν ημων, Ιουδαιοι οντες,
21 Ils prêchent des usages que nous, Romains, ne pouvons pas accepter ni mettre en pratique.”	21 και διδασκουσιν εθιμα, τα οποια δεν ειναι εις ημας συγκεχωρημενον να παραδεχωμεθα μηδε να πραττωμεν, Ρωμαιοι οντες.
22 L’assistance se tourne contre eux; les officiers de police ordonnent de leur arracher les vêtements et de les frapper à coups de bâton.	22 Και συνεφωρμησεν ο οχλος κατ' αυτων. Και οι στρατηγοι διασχισαντες αυτων τα ιματια, προσεταττον να ραβδιζωσιν αυτους,
23 Après quoi ils les font jeter dans la prison couverts de plaies et ils ordonnent au gardien de prison de bien veiller sur eux.	23 και αφου εδωκαν εις αυτους πολλους ραβδισμους, εβαλον εις φυλακην, παραγγειλαντες τον δεσμοφυλακα να φυλαττη αυτους ασφαλως?
24 Avec une telle consigne, il les jette dans le cachot intérieur de la prison et leur immobilise les pieds dans des entraves.	24 οστις λαβων τοιαυτην παραγγελιαν, εβαλεν αυτους εις την εσωτεραν φυλακην και συνεκλεισε τους ποδας αυτων εις το ξυλον.
25 Vers le milieu de la nuit, Paul et Silas chantaient à Dieu des hymnes et les prisonniers les écoutaient.	25 Κατα δε το μεσονυκτιον ο Παυλος και ο Σιλας προσευχομενοι υμνουν τον Θεον? και ηκροαζοντο αυτους οι δεσμιοι.
26 Subitement la terre tremble, et la secousse est telle que les fondations de la prison sont ébranlées. D’un seul coup toutes les portes s’ouvrent et les chaînes de tous les prisonniers se défont.	26 Και εξαιφνης εγεινε σεισμος μεγας, ωστε εσαλευθησαν τα θεμελια του δεσμωτηριου, και παρευθυς ηνοιχθησαν πασαι αι θυραι και ελυθησαν παντων τα δεσμα.
27 Le gardien de prison se réveille; voyant ouvertes les portes de la prison, il tire son épée et pense à se tuer, à l’idée que les prisonniers se sont échappés.	27 Εξυπνησας δε ο δεσμοφυλαξ και ιδων ανεωγμενας τας θυρας της φυλακης, εσυρε μαχαιραν και εμελλε να θανατωση εαυτον, νομιζων οτι εφυγον οι δεσμιοι.
28 Mais Paul l’appelle à grands cris: "Ne te fais pas de mal, nous sommes tous ici!”	28 Πλην ο Παυλος εκραξε μετα φωνης μεγαλης, λεγων? Μη πραξης μηδεν κακον εις σεαυτον? διοτι παντες ειμεθα εδω.
29 L’homme demande de la lumière: il entre et, après avoir bien enfermé les autres prisonniers, il se jette plein de crainte aux pieds de Paul et de Silas.	29 Ζητησας δε φωτα εισεπηδησε, και εντρομος γενομενος επεσεν εμπροσθεν του Παυλου και του Σιλα,
30 Puis il les fait sortir et demande: "Seigneurs, que dois-je faire pour être sauvé?”	30 και εκβαλων αυτους εξω, ειπε? Κυριοι, τι πρεπει να καμω δια να σωθω;
31 Ils lui disent: "Crois au Seigneur Jésus et tu seras sauvé avec toute ta famille.”	31 Οι δε ειπον? Πιστευσον εις τον Κυριον Ιησουν Χριστον, και θελεις σωθη, συ και ο οικος σου.
32 Alors ils lui annoncent la parole du Seigneur comme à tous ceux de sa maison,	32 Και ελαλησαν προς αυτον τον λογον του Κυριου και προς παντας τους εν τη οικια αυτου.
33 et lui, sans attendre, bien que ce soit la nuit, il lave leurs plaies puis se fait baptiser avec tous les siens.	33 Και παραλαβων αυτους εν εκεινη τη ωρα της νυκτος, ελουσε τας πληγας αυτων και εβαπτισθη ευθυς αυτος και παντες οι αυτου,
34 Dans sa maison où il les a conduits, il leur fait préparer la table, et toute la maison est en fête parce qu’ils ont cru en Dieu.	34 και αναβιβασας αυτους εις τον οικον αυτου παρεθηκε τραπεζαν, και ευφρανθη πανοικι πιστευσας εις το Θεον.
35 Le jour venu, les officiers de police envoient des sergents avec ce message: "Renvoie ces gens-là!”	35 Αφου δε εγεινεν ημερα, εστειλαν οι στρατηγοι τους ραβδουχους, λεγοντες? Απολυσον τους ανθρωπους εκεινους.
36 Le gardien de prison fait part de ce message à Paul: "Les officiers de police ont dit de vous libérer, allez donc et marchez en paix.”	36 Και ο δεσμοφυλαξ απηγγειλε τους λογους τουτους προς τον Παυλον, λεγων οτι οι στρατηγοι εστειλαν δια να απολυθητε? τωρα λοιπον εξελθετε και υπαγετε εν ειρηνη.
37 Mais Paul réplique: "Nous sommes citoyens romains et ils nous ont fait bâtonner publiquement, ils nous ont fait emprisonner sans jugement. Vont-ils maintenant nous mettre dehors à la sauvette? Pas du tout! Ils viendront eux-mêmes pour nous faire sortir.”	37 Αλλ' ο Παυλος ειπε προς αυτους? Αφου εδειραν ημας δημοσια χωρις να καταδικασθωμεν, ανθρωπους Ρωμαιους οντας, εβαλον εις φυλακην? και τωρα μας εκβαλλουσι κρυφιως; ουχι βεβαιως, αλλ' αυτοι ας ελθωσι και ας μας εκβαλωσιν.
38 Les sergents rapportèrent ces paroles aux officiers de police, et ils eurent très peur en apprenant que c’étaient des citoyens romains.	38 Ανηγγειλαν δε προς τους στρατηγους οι ραβδουχοι τους λογους τουτους? και εφοβηθησαν ακουσαντες οτι ειναι Ρωμαιοι,
39 Ils vinrent à la prison accompagnés d’un groupe d’amis de Paul pour leur demander de s’en aller. Ils disaient: "Comment allions-nous savoir que vous êtes des gens très bien?” Et lorsque Paul et Silas partirent, ils leur firent cette recommandation: "Quand vous serez dehors, ayez la bonté de ne pas nous créer de problèmes pour vous avoir ainsi parlé un peu durement.”	39 και ελθοντες παρεκαλεσαν αυτους, και αφου εξεβαλον, παρεκαλουν αυτους να εξελθωσιν εκ της πολεως.
40 Aussitôt sortis de prison, ils allèrent chez Lydia. Là ils virent les frères, et ils leur remontèrent le moral avant de s’en aller.	40 Οι δε εξελθοντες εκ της φυλακης, υπηγον εις τον οικον της Λυδιας, και ιδοντες τους αδελφους, παρηγορησαν αυτους και ανεχωρησαν.