Livre de Daniel 9

BIBLES DES PEUPLES	GREEK BIBLE
1 C’était la première année de Darius fils d’Artaxerxès, le Mède, qui régna sur le royaume de Kaldée.	1 Εν τω πρωτω ετει του Δαρειου, του υιου του Ασσουηρου, εκ του σπερματος των Μηδων, οστις εβασιλευσεν επι το βασιλειον των Χαλδαιων,
2 En cette première année de son règne, moi Daniel j’étudiais les Écritures et je faisais le compte de ces 70 années qui doivent passer sur Jérusalem en ruines, comme cela a été révélé au prophète Jérémie.	2 εν τω πρωτω ετει της βασιλειας αυτου, εγω ο Δανιηλ ενοησα εν τοις βιβλιοις τον αριθμον των ετων, περι των οποιων ο λογος του Κυριου εγεινε προς Ιερεμιαν τον προφητην, οτι ηθελον συμπληρωθη εβδομηκοντα ετη εις τας ερημωσεις της Ιερουσαλημ.
3 Je tournai mon regard vers le Seigneur Dieu pour l’invoquer dans la prière et le supplier par le jeûne, le sac et la cendre.	3 Και εστρεψα το προσωπον μου προς Κυριον τον Θεον, δια να καμω προσευχην και δεησεις εν νηστεια και σακκω και σποδω?
4 Je suppliai Yahvé mon Dieu et je lui fis cette confession: “Ah mon Seigneur, Dieu grand et redoutable qui gardes l’alliance et ta miséricorde envers ceux qui t’aiment et observent tes commandements!	4 και εδεηθην προς Κυριον τον Θεον μου και εξωμολογηθην και ειπον, Ω Κυριε, ο μεγας και φοβερος Θεος, ο φυλαττων την διαθηκην και το ελεος προς τους αγαπωντας αυτον και τηρουντας τας εντολας αυτου?
5 “Nous avons péché, nous avons commis l’injustice, nous avons été infidèles, nous nous sommes révoltés; nous nous sommes détournés de tes commandements et de tes lois.	5 ημαρτησαμεν και ηνομησαμεν και ησεβησαμεν και απεστατησαμεν και εξεκλιναμεν απο των εντολων σου και απο των κρισεων σου.
6 Nous n’avons pas écouté tes serviteurs les prophètes qui parlaient en ton nom à nos rois, à nos chefs et à nos pères, comme au peuple-du-pays.	6 Και δεν υπηκουσαμεν εις τους δουλους σου τους προφητας, οιτινες ελαλουν εν τω ονοματι σου προς τους βασιλεις ημων, τους αρχοντας ημων και τους πατερας ημων, και προς παντα τον λαον της γης.
7 “Toi, Seigneur, tu as été juste, et nous n’avons droit qu’à la honte comme en ce jour, nous les gens de Juda, les habitants de Jérusalem et tout Israël, qu’ils soient proches ou au loin dans tous les pays où tu nous as dispersés à cause des infidélités que nous avons commises contre toi.	7 Εις σε, Κυριε, ειναι η δικαιοσυνη, εις ημας δε η αισχυνη του προσωπου, ως εν τη ημερα ταυτη, εις τους ανδρας του Ιουδα και εις τους κατοικους της Ιερουσαλημ και εις παντα τον Ισραηλ, τους εγγυς και τους μακραν, κατα παντας τους τοπους οπου εδιωξας αυτους, δια την παραβασιν αυτων, την οποιαν παρεβησαν εις σε.
8 “À nous, Yahvé, la honte, à nos rois, nos chefs et nos prêtres, car nous avons péché contre toi.	8 Κυριε, εις ημας ειναι η αισχυνη του προσωπου, εις τους βασιλεις ημων, τους αρχοντας ημων και εις τους πατερας ημων, οιτινες ημαρτησαμεν εις σε.
9 Que le Seigneur notre Dieu ait miséricorde et pardonne, car nous nous sommes révoltés contre lui.	9 Εις Κυριον τον Θεον ημων ειναι οι οικτιρμοι και αι αφεσεις? διοτι απεστατησαμεν απ' αυτου,
10 “Nous n’avons pas obéi à Yahvé notre Dieu, nous n’avons pas marché selon les lois qu’il avait fait placer devant nous par ses serviteurs les prophètes.	10 και δεν υπηκουσαμεν εις την φωνην Κυριου του Θεου ημων, να περιπατωμεν εν τοις νομοις αυτου, τους οποιους εθεσεν ενωπιον ημων δια των δουλων αυτου των προφητων.
11 Tout Israël a désobéi à ta Loi et s’est détourné de ta parole; aussi la malédiction et la menace qui sont écrites dans la loi de Moïse, serviteur de Dieu, sont-elles venues sur nous, car nous avions péché contre toi.	11 Και πας ο Ισραηλ παρεβη τον νομον σου και εξεκλινε δια να μη υπακουη εις την φωνην σου? δια τουτο εξεχυθη εφ' ημας η καταρα και ο ορκος ο γεγραμμενος εν τω νομω του Μωυσεως, δουλου του Θεου? διοτι ημαρτησαμεν εις αυτον.
12 “Yahvé a accompli les paroles qu’il avait prononcées contre nous et contre les chefs qui nous gouvernaient. Il a fait venir contre nous un terrible malheur; on n’avait jamais vu sous le ciel ce qui est arrivé à Jérusalem.	12 Και εβεβαιωσε τους λογους αυτου, τους οποιους ελαλησεν εναντιον ημων και εναντιον των κριτων ημων, οιτινες μας εκρινον, φερων εφ' ημας κακον μεγα? διοτι δεν εγεινεν υποκατω παντος του ουρανου, ως εγεινεν εν Ιερουσαλημ.
13 “Le malheur est venu sur nous comme il est écrit dans la loi de Moïse, mais nous n’avons pas pour autant apaisé Yahvé notre Dieu en renonçant à notre mauvaise conduite et en faisant attention à sa vérité.	13 Ως ειναι γεγραμμενον εν τω νομω Μωυσεως, απαν το κακον τουτο ηλθεν εφ' ημας? πλην δεν εδεηθημεν ενωπιον Κυριου του Θεου ημων, δια να επιστρεψωμεν απο των ανομιων ημων και να προσεξωμεν εις την αληθειαν σου?
14 C’est Yahvé qui a prévu ce malheur et l’a fait venir sur nous, car Yahvé notre Dieu est juste dans tout ce qu’il fait: nous n’avions pas écouté sa voix.	14 δια τουτο ο Κυριος εγρηγορησεν επι το κακον και εφερεν αυτο εφ' ημας? διοτι δικαιος ειναι Κυριος ο Θεος ημων εν πασι τοις εργοις αυτου, οσα πραττει? επειδη ημεις δεν υπηκουσαμεν εις την φωνην αυτου.
15 “Oui, Seigneur notre Dieu, toi qui as fait sortir ton peuple du pays d’Égypte par ta main puissante, c’est envers toi dont la renommée est éternelle, que nous avons péché et que nous avons été infidèles.	15 Και τωρα, Κυριε ο Θεος ημων, οστις εξηγαγες τον λαον σου εκ γης Αιγυπτου εν χειρι κραταια και εκαμες εις σεαυτον ονομα, ως εν τη ημερα ταυτη, ημαρτησαμεν, ησεβησαμεν.
16 “Dans ta grande bonté, Seigneur, détourne ta colère et ta fureur de Jérusalem, ta ville, et de ta montagne sainte, car à cause de nos péchés et des péchés de nos pères Jérusalem et ton peuple sont un objet de moquerie pour tous ceux qui nous entourent.	16 Κυριε, κατα πασας τας δικαιοσυνας σου ας αποστραφη, δεομαι, ο θυμος σου και η οργη σου απο της πολεως σου Ιερουσαλημ, του ορους του αγιου σου? διοτι δια τας αμαρτιας ημων και δια τας ανομιας των πατερων ημων η Ιερουσαλημ και ο λαος σου κατεσταθημεν ονειδος εις παντας τους περιξ ημων.
17 “Toi donc, notre Dieu, écoute la prière de ton serviteur et sa supplication. Pour ton honneur, Seigneur, fais briller ton visage sur ton sanctuaire en ruines.	17 Τωρα λοιπον εισακουσον, Θεε ημων, την προσευχην του δουλου σου και τας δεησεις αυτου, και επιλαμψον το προσωπον σου, ενεκεν του Κυριου, επι το ηρημωμενον αγιαστηριον σου.
18 “Prête l’oreille, ô mon Dieu, écoute, ouvre tes yeux, regarde notre ruine et la ville sur laquelle ton Nom a été prononcé. Nous te supplions: nous n’attendons rien de nos mérites, mais nous confions en ta grande miséricorde.	18 Κλινον, Θεε μου, το ωτιον σου και ακουσον? ανοιξον τους οφθαλμους σου και ιδε τας ερημωσεις ημων και την πολιν, επι την οποιαν εκληθη το ονομα σου? διοτι ημεις δεν προσφερομεν τας ικεσιας ημων ενωπιον σου δια τας δικαιοσυνας ημων, αλλα δια τους πολλους οικτιρμους σου.
19 “Écoute, Seigneur, pardonne, Seigneur, regarde, Seigneur. Agis ô mon Dieu, ne tarde pas par amour de toi-même, car ta ville et ton peuple sont appelés de ton nom.”	19 Κυριε, εισακουσον? Κυριε, συγχωρησον? Κυριε, ακροασθητι και καμε? μη χρονισης, ενεκεν σου, Θεε μου? διοτι το ονομα σου εκληθη επι την πολιν σου και επι τον λαον σου.
20 Je parlais encore, je priais et confessais mon péché et celui de mon peuple Israël et je faisais monter ma supplication devant Yahvé mon Dieu sur sa sainte montagne -	20 Και ενω εγω ελαλουν ετι και προσηυχομην και εξωμολογουμην την αμαρτιαν μου και την αμαρτιαν του λαου μου Ισραηλ, και προσεφερον την ικεσιαν μου ενωπιον Κυριου του Θεου μου περι του ορους του αγιου του Θεου μου,
21 je parlais et priais encore lorsque Gabriel arriva vers moi en volant, celui que j’avais vu en vision au commencement. C’était l’heure de l’offrande du soir.	21 και ενω εγω ελαλουν ετι εν τη προσευχη, ο ανηρ Γαβριηλ, τον οποιον ειδον εν τη ορασει κατ' αρχας, πετων ταχεως με ηγγισε περι την ωραν της εσπερινης θυσιας?
22 Il vint vers moi et me dit: “Daniel, je suis venu maintenant pour que tu puisses comprendre.	22 και με συνετισε και ελαλησε μετ' εμου και ειπε, Δανιηλ, τωρα εξηλθον δια να σε καμω να λαβης συνεσιν.
23 “Au commencement de ta prière, une parole est sortie et je suis venu pour te la faire connaître, car tu es aimé de Dieu. Applique ton esprit à cette parole et comprends la vision:	23 Εν τη αρχη των ικεσιων σου εξηλθεν η προσταγη και εγω ηλθον να δειξω τουτο εις σε? διοτι εισαι σφοδρα αγαπητος? δια τουτο εννοησον τον λογον και καταλαβε την οπτασιαν.
24 “Pour ton peuple et ta ville sainte, 70 semaines ont été fixées pour faire cesser l’injustice, pour mettre un terme au péché, pour expier l’offense, pour faire venir la justice éternelle, pour accomplir vision et prophétie, pour oindre le Saint des saints.	24 Εβδομηκοντα εβδομαδες διωρισθησαν επι τον λαον σου και επι την πολιν την αγιαν σου, δια να συντελεσθη η παραβασις και να τελειωσωσιν αι αμαρτιαι, και να γεινη εξιλεωσις περι της ανομιας και να εισαχθη δικαιοσυνη αιωνιος και να σφραγισθη ορασις και προφητεια και να χρισθη ο Αγιος των αγιων.
25 “Comprends donc bien ceci: Depuis que l’ordre a été donné de reconstruire Jérusalem jusqu’à un chef consacré, ce seront 7 semaines; puis 62 semaines pour reconstruire la place et les fossés. Puis viendra la fin.	25 Γνωρισον λοιπον και καταλαβε οτι απο της εξελευσεως της προσταγης του να ανοικοδομηθη η Ιερουσαλημ εως του Χριστου του ηγουμενου θελουσιν εισθαι εβδομαδες επτα και εβδομαδες εξηκοντα δυο? θελει οικοδομηθη παλιν η πλατεια και το τειχος, μαλιστα εν καιροις στενοχωριας.
26 “Après les 62 semaines, un homme consacré sera mis à mort, bien que l’on n’ait pas trouvé de faute en lui. Un peuple viendra dont le chef détruira la ville et le Temple. Et jusqu’à la fin il n’y aura que guerre et désastres.	26 Και μετα τας εξηκοντα δυο εβδομαδας θελει εκκοπη ο Χριστος, πλην ουχι δι' εαυτον? και ο λαος του ηγουμενου, οστις θελει ελθει, θελει αφανισει την πολιν και το αγιαστηριον? και το τελος αυτης θελει ελθει μετα κατακλυσμου, και εως του τελους του πολεμου ειναι διωρισμενοι αφανισμοι.
27 “Durant une semaine il consolidera son alliance avec beaucoup; le temps d’une demi-semaine il fera cesser le sacrifice et l’offrande. Sur le côté du Temple se dressera l’Abomination de la Désolation jusqu’au temps fixé pour la ruine du dévastateur.”	27 Και θελει στερεωσει την διαθηκην εις πολλους εν μια εβδομαδι? και εν τω ημισει της εβδομαδος θελει παυσει η θυσια και η προσφορα, και επι το πτερυγιον του Ιερου θελει εισθαι το βδελυγμα της ερημωσεως, και εως της συντελειας του καιρου θελει δοθη διορια επι την ερημωσιν.