Livre de Daniel 6

BIBLES DES PEUPLES	GREEK BIBLE
1 Et Darius le Mède reçut son royaume alors qu’il avait déjà 62 ans.	1 Αρεστον εφανη εις τον Δαρειον να καταστηση επι του βασιλειου εκατον εικοσι σατραπας, δια να ηναι εφ' ολου του βασιλειου?
2 Darius prit un décret pour son royaume: il mettait 120 gouverneurs à la tête de chacune des provinces du royaume.	2 και επ' αυτους τρεις προεδρους, εις των οποιων ητο ο Δανιηλ, δια ν' αποδιδωσι λογον εις αυτους οι σατραπαι ουτοι, και ο βασιλευς να μη ζημιονηται.
3 Pour préserver les intérêts du roi, ils devaient rendre des comptes à trois hauts fonctionnaires placés à leur tête (Daniel était l’un des trois).	3 Τοτε ο Δανιηλ ουτος προετιμηθη υπερ τους προεδρους και σατραπας, διοτι πνευμα εξοχον ητο εν αυτω? και ο βασιλευς εστοχασθη να καταστηση αυτον εφ' ολου του βασιλειου.
4 Mais Daniel se distingua vite parmi les hauts fonctionnaires et les gouverneurs, car il y avait en lui un esprit vraiment supérieur, et le roi songeait à le mettre à la tête du royaume tout entier.	4 Οι δε προεδροι και οι σατραπαι εζητουν να ευρωσι προφασιν κατα του Δανιηλ εκ των υποθεσεων της βασιλειας? πλην δεν ηδυναντο να ευρωσιν ουδεμιαν προφασιν ουδε αμαρτημα? διοτι ητο πιστος, και δεν ευρεθη εν αυτω ουδεν σφαλμα ουδε αμαρτημα.
5 C’est pourquoi les hauts fonctionnaires et les gouverneurs cherchèrent dans les affaires de l’État un prétexte pour accuser Daniel, mais ils ne trouvèrent pas un seul reproche à lui faire, car il était fidèle et l’on ne pouvait lui reprocher ni négligence ni faute.	5 Και ειπον οι ανθρωποι ουτοι, δεν θελομεν ευρει προφασιν κατα του Δανιηλ τουτου, εκτος εαν ευρωμεν τι εναντιον αυτου εκ του νομου του Θεου αυτου.
6 Ces hommes se dirent donc: “Puisqu’on ne peut rien reprocher à ce Daniel, trouvons quelque prétexte dans la religion de son Dieu.”	6 Τοτε οι προεδροι και οι σατραπαι ουτοι συνηχθησαν εις τον βασιλεα και ειπον ουτω προς αυτον? Βασιλευ Δαρειε, ζηθι εις τον αιωνα.
7 Les hauts fonctionnaires et les gouverneurs se précipitèrent chez le roi et lui dirent: “Vive le roi Darius à jamais!	7 Παντες οι προεδροι του βασιλειου, οι διοικηται και οι σατραπαι, οι αυλικοι και οι τοπαρχαι, συνεβουλευθησαν να εκδοθη βασιλικον ψηφισμα και να στηριχθη απαγορευσις, οτι οστις καμη αιτησιν τινα παρ' οποιουδηποτε θεου η ανθρωπου, εως τριακοντα ημερων, εκτος παρα σου, βασιλευ, ουτος να ριφθη εις τον λακκον των λεοντων?
8 Tous les hauts fonctionnaires du royaume, les préfets, les gouverneurs, les conseillers et les hommes de loi, pensent qu’il serait bon de proclamer cette interdiction par décret royal: Quiconque, durant ces 30 jours, adressera une prière à un autre dieu ou à une autre personne que toi, ô roi, sera jeté dans la fosse aux lions.	8 τωρα λοιπον, βασιλευ, καμε την απαγορευσιν και υπογραψον το ψηφισμα, δια να μη αλλαχθη, κατα τον νομον των Μηδων και Περσων, οστις δεν ακυρουται.
9 Maintenant, ô roi, prends cette décision, fais-la mettre par écrit pour qu’elle ne soit pas modifiée et ainsi, selon la loi des Mèdes et des Perses, personne ne pourra l’annuler.”	9 Οθεν ο βασιλευς Δαρειος υπεγραψε την γραφην και την απαγορευσιν.
10 Le roi Darius signa donc cette interdiction.	10 Και ο Δανιηλ, καθως εμαθεν οτι υπεγραφη η γραφη, εισηλθεν εις τον οικον αυτου? και εχων τας θυριδας του κοιτωνος αυτου ανεωγμενας προς την Ιερουσαλημ, επιπτεν επι τα γονατα αυτου τρις της ημερας, προσευχομενος και δοξολογων ενωπιον του Θεου αυτου, καθως εκαμνε προτερον.
11 Quand il apprit que ce décret était signé, Daniel rentra chez lui; la chambre était à l’étage et ses fenêtres regardaient vers Jérusalem. Trois fois par jour Daniel se mettait à genoux, priait et louait Dieu comme il l’avait toujours fait.	11 Τοτε οι ανθρωποι εκεινοι συνηχθησαν και ευρηκαν τον Δανιηλ καμνοντα αιτησιν και ικετευοντα ενωπιον του Θεου αυτου.
12 Or ces hommes arrivèrent en nombre et trouvèrent Daniel en train de supplier et d’implorer son Dieu.	12 Οθεν προσελθοντες ελαλησαν εμπροσθεν του βασιλεως περι της βασιλικης απαγορευσεως λεγοντες, Δεν υπεγραψας αποφασιν, οτι πας ανθρωπος, οστις καμη αιτησιν παρ' οποιουδηποτε θεου η ανθρωπου, εως τριακοντα ημερων, εκτος παρα σου, βασιλευ, θελει ριφθη εις τον λακκον των λεοντων; Ο βασιλευς απεκριθη και ειπεν, Αληθινος ειναι ο λογος, κατα τον νομον των Μηδων και Περσων, οστις δεν ακυρουται.
13 Ils coururent donc chez le roi et lui rappelèrent l’interdiction royale: “N’as-tu pas signé un décret selon lequel tout homme qui, dans les 30 jours à venir, adressera une prière à un autre dieu ou à une autre personne que toi, sera jeté dans la fosse aux lions?” Le roi répondit: “La chose a été décidée de façon ferme, selon la loi des Mèdes et des Perses: personne ne peut aller contre.”	13 Τοτε απεκριθησαν και ειπον εμπροσθεν του βασιλεως, Ο Δανιηλ εκεινος, ο εκ των υιων της αιχμαλωσιας του Ιουδα, δεν σε σεβεται, βασιλευ, ουδε την αποφασιν την οποιαν υπεγραψας, αλλα καμνει την δεησιν αυτου τρις της ημερας.
14 Alors ils dirent au roi: “Daniel, cet homme qui fait partie des déportés de Juda, n’a aucun respect pour toi, ni pour l’interdiction que tu as signée. Trois fois par jour il fait sa prière.”	14 Τοτε ο βασιλευς, ως ηκουσε τους λογους, ελυπηθη πολυ επ' αυτω και εφροντιζεν εγκαρδιως περι του Δανιηλ να ελευθερωση αυτον, και ηγωνιζετο μεχρι της δυσεως του ηλιου δια να λυτρωση αυτον.
15 En entendant ces mots, le roi fut très contrarié; il voulait sauver Daniel et, jusqu’au coucher du soleil, il chercha en vain une solution.	15 Τοτε οι ανθρωποι εκεινοι συνηχθησαν εις τον βασιλεα και ειπον προς αυτον, Εξευρε, βασιλευ, οτι ο νομος των Μηδων και Περσων ειναι, ουδεμια απαγορευσις ουτε διαταγη, την οποιαν ο βασιλευς καμη, να ακυρουται.
16 Mais ces hommes le pressaient, ils lui disaient: “Sache-le bien, ô roi, selon la loi des Mèdes et des Perses, aucune interdiction ou décret signé par le roi ne peut être annulé.”	16 Τοτε ο βασιλευς προσεταξε και εφεραν τον Δανιηλ και ερριψαν αυτον εις τον λακκον των λεοντων. Ελαλησε δε ο βασιλευς και ειπε προς τον Δανιηλ, Ο Θεος σου, τον οποιον συ λατρευεις ακαταπαυστως, αυτος θελει σε ελευθερωσει.
17 Alors le roi donna l’ordre d’amener Daniel et de le jeter dans la fosse aux lions. Le roi dit à Daniel: “Que ton Dieu que tu sers avec tant de fidélité te délivre!”	17 Και εφερθη εις λιθος και επετεθη επι το στομα του λακκου, και ο βασιλευς εσφραγισεν αυτον δια της ιδιας αυτου σφραγιδος και δια της σφραγιδος των μεγιστανων αυτου, δια να μη αλλοιωθη μηδεν περι του Δανιηλ.
18 On apporta une grosse pierre pour fermer l’entrée de la fosse; le roi et ses hauts fonctionnaires y apposèrent leurs sceaux, si bien que l’on ne pouvait plus rien changer au sort de Daniel.	18 Τοτε ο βασιλευς υπηγεν εις το παλατιον αυτου και διενυκτερευσε νηστικος και δεν εφερθησαν εμπροσθεν αυτου οργανα μουσικα, και ο υπνος αυτου εφυγεν απ' αυτου.
19 Le roi rentra dans son palais, jeûna toute la nuit et refusa de coucher avec ses concubines; il lui fut impossible de dormir.	19 Εξηγερθη δε ο βασιλευς πολλα ενωρις το πρωι και υπηγε μετα σπουδης εις τον λακκον των λεοντων.
20 Avant même le lever du soleil, le roi se leva et se rendit au plus vite à la fosse aux lions.	20 Και οτε ηλθεν εις τον λακκον, εφωνησε μετα φωνης κλαυθμηρας προς τον Δανιηλ? και ελαλησεν ο βασιλευς και ειπε προς τον Δανιηλ, Δανιηλ, δουλε του Θεου του ζωντος, ο Θεος σου, τον οποιον συ λατρευεις ακαταπαυστως, ηδυνηθη να σε ελευθερωση εκ των λεοντων;
21 Il s’approcha de la fosse et cria à Daniel d’une voix inquiète: “Daniel, serviteur du Dieu vivant, ce Dieu que tu sers avec tant de fidélité, a-t-il été capable de te délivrer des lions?”	21 Τοτε ελαλησεν ο Δανιηλ προς τον βασιλεα, Βασιλευ, ζηθι εις τον αιωνα.
22 Daniel répondit au roi: “Que le roi vive à jamais!	22 Ο Θεος μου απεστειλε τον αγγελον αυτου και εφραξε τα στοματα των λεοντων και δεν με εβλαψαν, διοτι αθωοτης ευρεθη εν εμοι ενωπιον αυτου, και ετι ενωπιον σου, βασιλευ, πταισμα δεν επραξα.
23 Mon Dieu a envoyé son ange, il a fermé la gueule des lions et ils ne m’ont pas touché car j’ai été trouvé innocent devant lui, et devant toi aussi, ô roi, je suis innocent.”	23 Τοτε ο βασιλευς μεγαλως εχαρη επ' αυτω και προσεταξε να αναβιβασωσι τον Δανιηλ εκ του λακκου. Και ανεβιβασθη ο Δανιηλ εκ του λακκου και ουδεμια βλαβη ηυρεθη εν αυτω, διοτι ειχε πιστιν εις τον Θεον αυτου.
24 Le roi éprouva une grande joie et donna l’ordre de faire sortir Daniel de la fosse. On fit donc sortir Daniel de la fosse aux lions et on le trouva en parfait état parce qu’il avait mis sa confiance en son Dieu.	24 Τοτε ο βασιλευς προσεταξε και εφεραν τους ανθρωπους εκεινους, οιτινες διεβαλον τον Δανιηλ, και ερριψαν εις τον λακκον των λεοντων αυτους, τα τεκνα αυτων και τας γυναικας αυτων? και πριν φθασωσιν εις το βαθος του λακκου, οι λεοντες συνηρπασαν αυτους και κατεσυντριψαν παντα τα οστα αυτων.
25 Alors le roi fit venir les hommes qui avaient calomnié Daniel, il les fit jeter dans la fosse aux lions avec leurs enfants et leurs femmes, et avant même qu’ils aient touché le sol de la fosse, les lions s’étaient jetés sur eux et leur brisaient les os.	25 Τοτε εγραψε Δαρειος ο βασιλευς προς παντας τους λαους, εθνη και γλωσσας, τους κατοικουντας επι πασης της γης, Ειρηνη ας πληθυνθη εις εσας.
26 Le roi Darius écrivit à tous les peuples, nations et langues qui habitent sur toute la terre: “Que l’abondance et la paix soient avec vous!	26 Διαταγη εξεδοθη παρ' εμου, εν ολω τω κρατει της βασιλειας μου, να τρεμωσιν οι ανθρωποι και να φοβωνται ενωπιον του Θεου του Δανιηλ? διοτι αυτος ειναι Θεος ζων και διαμενων εις τον αιωνα, και η βασιλεια αυτου δεν θελει φθαρη και η εξουσια αυτου θελει εισθαι μεχρι τελους?
27 Voici le décret que je prends: Dans toute l’étendue de mon royaume, les gens craindront et respecteront le Dieu de Daniel. “Il est le Dieu vivant, qui demeure à jamais: son royaume ne sera pas détruit et son empire n’aura pas de fin.	27 αυτος ο ελευθερωτης και σωτηρ και ποιων σημεια και τεραστια εν τω ουρανω και επι της γης, οστις ηλευθερωσε τον Δανιηλ εκ της δυναμεως των λεοντων.
28 “C’est lui qui sauve et qui délivre, qui opère des signes et des prodiges dans les cieux et sur la terre: il a sauvé Daniel des griffes et de la dent des lions.”	28 Και ευημερησεν αυτος ο Δανιηλ εν τη βασιλεια του Δαρειου και εν τη βασιλεια Κυρου του Περσου.
29 Durant le règne de Darius et celui de Cyrus le Perse, Daniel fut de plus en plus considéré.