Livre d'Ézéchiel 37

BIBLES DES PEUPLES	LXX
1 La main de Yahvé fut sur moi. Yahvé me fit sortir par son esprit. Il me déposa au milieu de la vallée, et voici qu’elle était pleine d’ossements.	1 και εγενετο επ' εμε χειρ κυριου και εξηγαγεν με εν πνευματι κυριος και εθηκεν με εν μεσω του πεδιου και τουτο ην μεστον οστεων ανθρωπινων
2 Il me fit parcourir la vallée en tout sens; les ossements étaient très nombreux à la surface du sol, et ils étaient complètement secs.	2 και περιηγαγεν με επ' αυτα κυκλοθεν κυκλω και ιδου πολλα σφοδρα επι προσωπου του πεδιου ξηρα σφοδρα
3 Alors il me dit: “Fils d’homme, ces ossements pourront-ils revivre?” Je répondis: “Yahvé, c’est toi qui le sais.”	3 και ειπεν προς με υιε ανθρωπου ει ζησεται τα οστα ταυτα και ειπα κυριε συ επιστη ταυτα
4 Il me dit: “Prophétise sur ces ossements, tu leur diras: Ossements desséchés, écoutez la parole de Yahvé!	4 και ειπεν προς με προφητευσον επι τα οστα ταυτα και ερεις αυτοις τα οστα τα ξηρα ακουσατε λογον κυριου
5 Voici ce que dit Yahvé à ces ossements: Je vais faire qu’un esprit entre en vous, et vous vivrez.	5 ταδε λεγει κυριος τοις οστεοις τουτοις ιδου εγω φερω εις υμας πνευμα ζωης
6 Je mettrai sur vous des nerfs, je ferai pousser sur vous la chair, j’étendrai sur vous la peau, je mettrai en vous un esprit et vous vivrez: et vous saurez que je suis Yahvé.”	6 και δωσω εφ' υμας νευρα και αναξω εφ' υμας σαρκας και εκτενω εφ' υμας δερμα και δωσω πνευμα μου εις υμας και ζησεσθε και γνωσεσθε οτι εγω ειμι κυριος
7 Je fis donc comme j’en avais reçu l’ordre et, tandis que je prophétisais, il y eut toute une agitation: les os se rapprochaient les uns des autres.	7 και επροφητευσα καθως ενετειλατο μοι και εγενετο εν τω εμε προφητευσαι και ιδου σεισμος και προσηγαγε τα οστα εκατερον προς την αρμονιαν αυτου
8 Je regardai: je les vis se couvrir de nerfs, la chair repoussait et la peau se tendait par-dessus. Mais il n’y avait pas d’esprit en eux.	8 και ειδον και ιδου επ' αυτα νευρα και σαρκες εφυοντο και ανεβαινεν επ' αυτα δερμα επανω και πνευμα ουκ ην εν αυτοις
9 Alors il me dit: “Prophétise, fils d’homme, appelle l’Esprit! Tu diras à l’Esprit: Voici ce que dit Yahvé: Esprit, viens des quatre vents, souffle sur ces morts afin qu’ils vivent.”	9 και ειπεν προς με προφητευσον υιε ανθρωπου προφητευσον επι το πνευμα και ειπον τω πνευματι ταδε λεγει κυριος εκ των τεσσαρων πνευματων ελθε και εμφυσησον εις τους νεκρους τουτους και ζησατωσαν
10 Je prophétisai comme j’en avais reçu l’ordre et l’Esprit entra en eux; ils reprirent vie et se dressèrent sur leurs pieds: c’était une grande, une immense armée.	10 και επροφητευσα καθοτι ενετειλατο μοι και εισηλθεν εις αυτους το πνευμα και εζησαν και εστησαν επι των ποδων αυτων συναγωγη πολλη σφοδρα
11 Yahvé me dit alors: “Fils d’homme, ces ossements, c’est toute la maison d’Israël. Ils disent: ‘Nos os sont desséchés, nos espoirs sont morts, nous avons été rejetés.’	11 και ελαλησεν κυριος προς με λεγων υιε ανθρωπου τα οστα ταυτα πας οικος ισραηλ εστιν και αυτοι λεγουσιν ξηρα γεγονεν τα οστα ημων απολωλεν η ελπις ημων διαπεφωνηκαμεν
12 C’est pourquoi prophétise! Tu leur diras cette parole de Yahvé: “Je vais ouvrir vos tombes, ô mon peuple, je vous ferai remonter de vos tombes et je vous ramènerai sur la terre d’Israël.	12 δια τουτο προφητευσον και ειπον ταδε λεγει κυριος ιδου εγω ανοιγω υμων τα μνηματα και αναξω υμας εκ των μνηματων υμων και εισαξω υμας εις την γην του ισραηλ
13 Alors vous saurez que je suis Yahvé lorsque j’ouvrirai vos tombes, que je vous en ferai remonter.	13 και γνωσεσθε οτι εγω ειμι κυριος εν τω ανοιξαι με τους ταφους υμων του αναγαγειν με εκ των ταφων τον λαον μου
14 Je mettrai en vous mon Esprit et vous vivrez; je vous établirai sur votre terre et vous saurez que moi, Yahvé, je dis et je fais - parole de Yahvé.”	14 και δωσω το πνευμα μου εις υμας και ζησεσθε και θησομαι υμας επι την γην υμων και γνωσεσθε οτι εγω κυριος λελαληκα και ποιησω λεγει κυριος
15 Cette parole de Yahvé me fut adressée:	15 και εγενετο λογος κυριου προς με λεγων
16 Fils d’homme, prends un morceau de bois sur lequel tu écriras: “À Juda et aux enfants d’Israël qui lui sont réunis.” Tu prendras ensuite un autre morceau de bois et tu écriras dessus: “À Joseph.” Ce sera le bois (d’Éphraïm et) de toute la maison d’Israël qui lui est réunie.	16 υιε ανθρωπου λαβε σεαυτω ραβδον και γραψον επ' αυτην τον ιουδαν και τους υιους ισραηλ τους προσκειμενους επ' αυτον και ραβδον δευτεραν λημψη σεαυτω και γραψεις αυτην τω ιωσηφ ραβδον εφραιμ και παντας τους υιους ισραηλ τους προστεθεντας προς αυτον
17 Puis tu les rapprocheras l’un de l’autre pour qu’ils soient dans ta main comme d’une seule pièce.	17 και συναψεις αυτας προς αλληλας σαυτω εις ραβδον μιαν του δησαι αυτας και εσονται εν τη χειρι σου
18 Lorsque les enfants de ton peuple te diront: “Vas-tu nous expliquer ce que cela signifie?”	18 και εσται οταν λεγωσιν προς σε οι υιοι του λαου σου ουκ αναγγελεις ημιν τι εστιν ταυτα σοι
19 tu leur répondras: “Voici ce que dit Yahvé: Je m’apprête à prendre le bois de Joseph avec les tribus d’Israël qui lui sont réunies; je les joindrai au bois de Juda et ils n’en feront plus qu’un dans ma main.”	19 και ερεις προς αυτους ταδε λεγει κυριος ιδου εγω λημψομαι την φυλην ιωσηφ την δια χειρος εφραιμ και τας φυλας ισραηλ τας προσκειμενας προς αυτον και δωσω αυτους επι την φυλην ιουδα και εσονται εις ραβδον μιαν εν τη χειρι ιουδα
20 Tu tiendras dans ta main sous leurs yeux les morceaux de bois sur lesquels tu auras écrit,	20 και εσονται αι ραβδοι εφ' αις συ εγραψας επ' αυταις εν τη χειρι σου ενωπιον αυτων
21 et tu leur diras de la part de Yahvé: Je vais reprendre les enfants d’Israël du milieu des nations où ils sont allés, je les rassemblerai de toutes parts et les réunirai sur leur terre.	21 και ερεις αυτοις ταδε λεγει κυριος κυριος ιδου εγω λαμβανω παντα οικον ισραηλ εκ μεσου των εθνων ου εισηλθοσαν εκει και συναξω αυτους απο παντων των περικυκλω αυτων και εισαξω αυτους εις την γην του ισραηλ
22 Je ferai d’eux une seule nation dans mon pays sur les montagnes d’Israël; un roi unique régnera sur eux tous, ils ne seront plus deux nations, ils ne seront plus séparés en deux royaumes.	22 και δωσω αυτους εις εθνος εν εν τη γη μου και εν τοις ορεσιν ισραηλ και αρχων εις εσται αυτων και ουκ εσονται ετι εις δυο εθνη ουδε μη διαιρεθωσιν ουκετι εις δυο βασιλειας
23 Ils ne se souilleront plus avec leurs sales idoles, car je les délivrerai de leurs péchés et de toutes leurs révoltes et je les purifierai; ils seront mon peuple et je serai leur Dieu.	23 ινα μη μιαινωνται ετι εν τοις ειδωλοις αυτων και ρυσομαι αυτους απο πασων των ανομιων αυτων ων ημαρτοσαν εν αυταις και καθαριω αυτους και εσονται μοι εις λαον και εγω κυριος εσομαι αυτοις εις θεον
24 Mon serviteur David régnera sur eux, il n’auront tous qu’un seul berger. Alors ils marcheront selon mes commandements, ils observeront mes lois et les mettront en pratique.	24 και ο δουλος μου δαυιδ αρχων εν μεσω αυτων και ποιμην εις εσται παντων οτι εν τοις προσταγμασιν μου πορευσονται και τα κριματα μου φυλαξονται και ποιησουσιν αυτα
25 Ils habiteront sur la terre que j’ai donnée à mon serviteur Jacob, cette terre où ils ont habité. Ils y habiteront pour toujours, eux et leurs fils et les fils de leurs fils; mon serviteur David sera leur prince à jamais.	25 και κατοικησουσιν επι της γης αυτων ην εγω δεδωκα τω δουλω μου ιακωβ ου κατωκησαν εκει οι πατερες αυτων και κατοικησουσιν επ' αυτης αυτοι και δαυιδ ο δουλος μου αρχων αυτων εσται εις τον αιωνα
26 Je leur accorderai une alliance de paix, une alliance avec moi pour toujours; je placerai mon sanctuaire au milieu d’eux pour toujours.	26 και διαθησομαι αυτοις διαθηκην ειρηνης διαθηκη αιωνια εσται μετ' αυτων και θησω τα αγια μου εν μεσω αυτων εις τον αιωνα
27 Ma Demeure restera au-dessus d’eux, je serai leur Dieu et ils seront mon peuple.	27 και εσται η κατασκηνωσις μου εν αυτοις και εσομαι αυτοις θεος και αυτοι μου εσονται λαος
28 Les nations sauront que je suis Yahvé qui sanctifie Israël lorsque mon sanctuaire sera au milieu d’eux pour toujours.	28 και γνωσονται τα εθνη οτι εγω ειμι κυριος ο αγιαζων αυτους εν τω ειναι τα αγια μου εν μεσω αυτων εις τον αιωνα