Livre de Jérémie 22

BIBLES DES PEUPLES	LXX
1 Une parole de Yahvé me fut adressée: Descends au palais du roi de Juda, et là tu prononceras cette parole.	1 ταδε λεγει κυριος πορευου και καταβηθι εις τον οικον του βασιλεως ιουδα και λαλησεις εκει τον λογον τουτον
2 Tu diras: Écoute la parole de Yahvé, roi de Juda, toi qui sièges sur le trône de David. Toi, tes serviteurs et ton peuple qui passez par ces portes, écoutez!	2 και ερεις ακουε λογον κυριου βασιλευ ιουδα ο καθημενος επι θρονου δαυιδ συ και ο οικος σου και ο λαος σου και οι εισπορευομενοι ταις πυλαις ταυταις
3 Voici ce que dit Yahvé: Pratiquez le droit et la justice, libérez celui qui est opprimé de la main de l’oppresseur! Ne faites pas violence, n’exploitez pas l’étranger, l’orphelin et la veuve; ne répandez pas en ce lieu le sang innocent.	3 ταδε λεγει κυριος ποιειτε κρισιν και δικαιοσυνην και εξαιρεισθε διηρπασμενον εκ χειρος αδικουντος αυτον και προσηλυτον και ορφανον και χηραν μη καταδυναστευετε και μη ασεβειτε και αιμα αθωον μη εκχεητε εν τω τοπω τουτω
4 Si vous faites cela, des rois successeurs de David entreront par les portes de ce palais avec chars et chevaux, avec leurs serviteurs et leur peuple.	4 διοτι εαν ποιουντες ποιησητε τον λογον τουτον και εισελευσονται εν ταις πυλαις του οικου τουτου βασιλεις καθημενοι επι θρονου δαυιδ και επιβεβηκοτες εφ' αρματων και ιππων αυτοι και οι παιδες αυτων και ο λαος αυτων
5 Mais si vous n’écoutez pas ces paroles, je le jure par moi-même - parole de Yahvé - ce palais sera ruiné.	5 εαν δε μη ποιησητε τους λογους τουτους κατ' εμαυτου ωμοσα λεγει κυριος οτι εις ερημωσιν εσται ο οικος ουτος
6 Car voici ce que dit Yahvé à propos de la maison de Juda: J’aimais te voir élevée, comme le pays de Galaad, comme le sommet du Liban. Mais je le jure, je vais faire de toi un désert, une ville sans habitants.	6 οτι ταδε λεγει κυριος κατα του οικου βασιλεως ιουδα γαλααδ συ μοι αρχη του λιβανου εαν μη θω σε εις ερημον πολεις μη κατοικηθησομενας
7 J’envoie contre toi des destructeurs, chacun avec ses outils; ils couperont tes plus beaux cèdres et les jetteront au feu.	7 και επαξω επι σε ανδρα ολεθρευοντα και τον πελεκυν αυτου και εκκοψουσιν τας εκλεκτας κεδρους σου και εμβαλουσιν εις το πυρ
8 Quand les gens de toute nation passeront par cette ville, ils se diront l’un à l’autre: “Pourquoi Yahvé a-t-il traité ainsi cette grande ville?”	8 και διελευσονται εθνη δια της πολεως ταυτης και ερουσιν εκαστος προς τον πλησιον αυτου δια τι εποιησεν κυριος ουτως τη πολει τη μεγαλη ταυτη
9 On répondra: “C’est parce qu’ils ont abandonné l’Alliance de Yahvé leur Dieu et qu’ils se sont prosternés devant d’autres dieux pour les servir.”	9 και ερουσιν ανθ' ων εγκατελιπον την διαθηκην κυριου θεου αυτων και προσεκυνησαν θεοις αλλοτριοις και εδουλευσαν αυτοις
10 Ne pleurez pas celui qui est mort, ne vous lamentez pas sur lui; pleurez, pleurez plutôt celui qui est parti et qui ne reviendra plus, car il ne reverra pas le pays où il est né!	10 μη κλαιετε τον τεθνηκοτα μηδε θρηνειτε αυτον κλαυσατε κλαυθμω τον εκπορευομενον οτι ουκ επιστρεψει ετι και ου μη ιδη την γην πατριδος αυτου
11 Voici en effet ce que dit Yahvé à propos de Challoum, fils de Josias, roi de Juda, qui a régné à la place de son père et a dû quitter ce lieu: “Il n’y reviendra pas”.	11 διοτι ταδε λεγει κυριος επι σελλημ υιον ιωσια τον βασιλευοντα αντι ιωσια του πατρος αυτου ος εξηλθεν εκ του τοπου τουτου ουκ αναστρεψει εκει ουκετι
12 Il mourra là où on l’a emmené prisonnier, il ne reverra jamais ce pays!	12 αλλ' η εν τω τοπω ου μετωκισα αυτον εκει αποθανειται και την γην ταυτην ουκ οψεται ετι
13 Malheur à celui qui construit son palais de façon malhonnête, et se fait des terrasses en ne respectant pas les droits! Malheur à celui qui fait travailler son prochain pour rien, sans lui verser le prix de son travail!	13 ω ο οικοδομων οικιαν αυτου ου μετα δικαιοσυνης και τα υπερωα αυτου ουκ εν κριματι παρα τω πλησιον αυτου εργαται δωρεαν και τον μισθον αυτου ου μη αποδωσει αυτω
14 Il se dit: “Je vais construire un palais grandiose avec de belles terrasses”. Il y perce des fenêtres, il le couvre d’un plafond de cèdre et le décore de peintures…	14 ωκοδομησας σεαυτω οικον συμμετρον υπερωα ριπιστα διεσταλμενα θυρισιν και εξυλωμενα εν κεδρω και κεχρισμενα εν μιλτω
15 Crois-tu qu’il faille tant de cèdre pour être roi? Ton père n’a-t-il pas eu à manger et à boire? Et tout allait bien pour lui! Mais il pratiquait le droit et la justice,	15 μη βασιλευσεις οτι συ παροξυνη εν αχαζ τω πατρι σου ου φαγονται και ου πιονται βελτιον ην σε ποιειν κριμα και δικαιοσυνην καλην
16 il jugeait la cause du pauvre et du petit. N’est-ce pas cela me connaître? - parole de Yahvé.	16 ουκ εγνωσαν ουκ εκριναν κρισιν ταπεινω ουδε κρισιν πενητος ου τουτο εστιν το μη γνωναι σε εμε λεγει κυριος
17 Mais tu ne vois et ne connais que ton propre intérêt, tu répands le sang innocent et tu maintiens l’oppression et la violence.	17 ιδου ουκ εισιν οι οφθαλμοι σου ουδε η καρδια σου καλη αλλ' εις την πλεονεξιαν σου και εις το αιμα το αθωον του εκχεειν αυτο και εις αδικημα και εις φονον του ποιειν
18 C’est pourquoi voici ce que dit Yahvé au sujet de Joïaqim fils de Josias, roi de Juda: On ne dira pas sur lui la lamentation: Hélas mon frère, hélas ma sœur! On ne dira pas sur lui la lamentation: Hélas mon seigneur, hélas majesté!	18 δια τουτο ταδε λεγει κυριος επι ιωακιμ υιον ιωσια βασιλεα ιουδα ουαι επι τον ανδρα τουτον ου μη κοψωνται αυτον ω αδελφε ουδε μη κλαυσονται αυτον οιμμοι κυριε
19 Mais il sera enterré comme on enterre un âne: traîné dehors et jeté au-delà des portes de Jérusalem.	19 ταφην ονου ταφησεται συμψησθεις ριφησεται επεκεινα της πυλης ιερουσαλημ
20 Monte sur le Liban et crie, fais entendre ta voix dans le Bashan, pousse des cris du haut des Abarim, car tous tes amants ont été écrasés.	20 αναβηθι εις τον λιβανον και κεκραξον και εις την βασαν δος την φωνην σου και βοησον εις το περαν της θαλασσης οτι συνετριβησαν παντες οι ερασται σου
21 Je t’ai parlé quand tout allait bien mais tu as répondu: Je n’écouterai pas. C’est ainsi que tu t’es comportée depuis ta jeunesse; tu n’as pas écouté ma voix.	21 ελαλησα προς σε εν τη παραπτωσει σου και ειπας ουκ ακουσομαι αυτη η οδος σου εκ νεοτητος σου ουκ ηκουσας της φωνης μου
22 Tu as tes bergers? Le vent les enverra paître; tes amants partiront en captivité. Ta mauvaise conduite ne te rapportera que la honte et le mépris.	22 παντας τους ποιμενας σου ποιμανει ανεμος και οι ερασται σου εν αιχμαλωσια εξελευσονται οτι τοτε αισχυνθηση και ατιμωθηση απο παντων των φιλουντων σε
23 Toi qui habites le Liban et qui places ton repaire au milieu des cèdres, tu gémiras lorsque les douleurs viendront sur toi, une angoisse comme celle d’une femme qui accouche.	23 κατοικουσα εν τω λιβανω εννοσσευουσα εν ταις κεδροις καταστεναξεις εν τω ελθειν σοι ωδινας ως τικτουσης
24 Je suis vivant! - parole de Yahvé. Même si Jékonias fils de Joïaqim, roi de Juda, était un anneau à ma main droite, je l’en retirerais.	24 ζω εγω λεγει κυριος εαν γενομενος γενηται ιεχονιας υιος ιωακιμ βασιλευς ιουδα αποσφραγισμα επι της χειρος της δεξιας μου εκειθεν εκσπασω σε
25 Voici que je te livre à ceux qui en veulent à ta vie et qui te font trembler.	25 και παραδωσω σε εις χειρας των ζητουντων την ψυχην σου ων συ ευλαβη απο προσωπου αυτων εις χειρας των χαλδαιων
26 Toi et ta mère qui t’a mis au monde, je vous jette dans un autre pays où vous n’êtes pas nés, et c’est là que vous mourrez.	26 και απορριψω σε και την μητερα σου την τεκουσαν σε εις γην ου ουκ ετεχθης εκει και εκει αποθανεισθε
27 Ils ne reviendront pas au pays auquel ils ne cessaient de penser.	27 εις δε την γην ην αυτοι ευχονται ταις ψυχαις αυτων ου μη αποστρεψωσιν
28 Jékonias est-il donc un objet usé et cassé, un vase dont personne ne veut plus? Pourquoi ont-ils été enlevés, lui et sa race, et jetés sur une terre qu’ils ne connaissaient pas?	28 ητιμωθη ιεχονιας ως σκευος ου ουκ εστιν χρεια αυτου οτι εξερριφη και εξεβληθη εις γην ην ουκ ηδει
29 Terre, terre, terre, écoute la parole de Yahvé:	29 γη γη ακουε λογον κυριου
30 Inscrivez cet homme au nombre des sans-enfants: pas un de sa race ne réussira à remonter sur le trône de David, pour régner encore sur Juda.	30 γραψον τον ανδρα τουτον εκκηρυκτον ανθρωπον οτι ου μη αυξηθη εκ του σπερματος αυτου ανηρ καθημενος επι θρονου δαυιδ αρχων ετι εν τω ιουδα