Livre d'Isaïe 63

BIBLES DES PEUPLES	LXX
1 Qui est donc celui-ci qui arrive d’Édom, qui vient de Bosra vêtu de rouge? Son vêtement lui donne fière allure, il se redresse plein d’assurance: “C’est moi qui parle de justice et je suis puissant pour sauver.”	1 τις ουτος ο παραγινομενος εξ εδωμ ερυθημα ιματιων εκ βοσορ ουτως ωραιος εν στολη βια μετα ισχυος εγω διαλεγομαι δικαιοσυνην και κρισιν σωτηριου
2 “Pourquoi ce rouge de ton manteau et ces habits tachés d’un fouleur au pressoir?”	2 δια τι σου ερυθρα τα ιματια και τα ενδυματα σου ως απο πατητου ληνου
3 “J’étais seul pour fouler dans la cuve, personne de mon peuple n’est venu avec moi. Aussi dans ma colère je les ai écrasés, dans ma fureur je les ai piétinés, leur jus a giclé sur mes habits, il a taché tous mes vêtements.	3 πληρης καταπεπατημενης και των εθνων ουκ εστιν ανηρ μετ' εμου και κατεπατησα αυτους εν θυμω και κατεθλασα αυτους ως γην και κατηγαγον το αιμα αυτων εις γην
4 Oui, j’avais fixé un jour de vengeance, l’année du rachat était venue.	4 ημερα γαρ ανταποδοσεως επηλθεν αυτοις και ενιαυτος λυτρωσεως παρεστιν
5 J’ai regardé: personne pour m’aider! J’étais déconcerté: pas un pour me soutenir! Alors j’ai agi par moi-même, ma fureur m’a donné des forces.	5 και επεβλεψα και ουδεις βοηθος και προσενοησα και ουθεις αντελαμβανετο και ερρυσατο αυτους ο βραχιων μου και ο θυμος μου επεστη
6 J’ai écrasé des peuples dans ma colère, dans ma fureur je les ai brisés et j’ai répandu à terre leur jus.”	6 και κατεπατησα αυτους τη οργη μου και κατηγαγον το αιμα αυτων εις γην
7 Je veux célébrer les bienfaits de Yahvé et dire ses louanges. Que n’a-t-il pas fait pour nous? Quelle bonté pour la maison d’Israël! Il leur a montré beaucoup de compassion, il leur a multiplié ses bienfaits!	7 τον ελεον κυριου εμνησθην τας αρετας κυριου εν πασιν οις ο κυριος ημιν ανταποδιδωσιν κυριος κριτης αγαθος τω οικω ισραηλ επαγει ημιν κατα το ελεος αυτου και κατα το πληθος της δικαιοσυνης αυτου
8 Il avait dit: “Ils sont vraiment mon peuple, des fils qui ne décevront pas!” C’est pourquoi il s’est fait leur sauveur	8 και ειπεν ουχ ο λαος μου τεκνα ου μη αθετησωσιν και εγενετο αυτοις εις σωτηριαν
9 dans leurs épreuves. Ce n’était pas un envoyé qui les sauvait, ce n’était pas un ange, mais sa Face; dans son amour et sa miséricorde il les rachetait lui-même. Il les a portés tout au long des temps anciens.	9 εκ πασης θλιψεως ου πρεσβυς ουδε αγγελος αλλ' αυτος κυριος εσωσεν αυτους δια το αγαπαν αυτους και φειδεσθαι αυτων αυτος ελυτρωσατο αυτους και ανελαβεν αυτους και υψωσεν αυτους πασας τας ημερας του αιωνος
10 Mais ils se sont révoltés; comme ils attristaient son Esprit saint, il s’est fait leur ennemi: il a combattu contre eux.	10 αυτοι δε ηπειθησαν και παρωξυναν το πνευμα το αγιον αυτου και εστραφη αυτοις εις εχθραν και αυτος επολεμησεν αυτους
11 Alors ils se sont souvenus des jours d’autrefois, des jours de Moïse: Où est le berger qui sauva des eaux son troupeau? Où est celui qui mit au milieu d’eux son Esprit saint,	11 και εμνησθη ημερων αιωνιων ο αναβιβασας εκ της γης τον ποιμενα των προβατων που εστιν ο θεις εν αυτοις το πνευμα το αγιον
12 qui aux côtés de Moïse, frappait de ses coups formidables, qui se rendit célèbre pour toujours en ouvrant les eaux devant eux?	12 ο αγαγων τη δεξια μωυσην ο βραχιων της δοξης αυτου κατισχυσεν υδωρ απο προσωπου αυτου ποιησαι αυτω ονομα αιωνιον
13 Car il les a conduits sur le fond de la mer comme un cheval dans le désert; ils ont cheminé sans problèmes	13 ηγαγεν αυτους δια της αβυσσου ως ιππον δι' ερημου και ουκ εκοπιασαν
14 comme le bétail qui descend dans la vallée: l’Esprit de Yahvé les menait au repos. C’est ainsi que tu conduisais ton peuple, et c’est ce qui t’a valu ton renom.	14 και ως κτηνη δια πεδιου κατεβη πνευμα παρα κυριου και ωδηγησεν αυτους ουτως ηγαγες τον λαον σου ποιησαι σεαυτω ονομα δοξης
15 Regarde du haut des cieux et vois de ta résidence sainte et glorieuse. Où sont aujourd’hui tes soins jaloux et ta puissance, ta tendresse et ta miséricorde? Non, ne te ferme pas,	15 επιστρεψον εκ του ουρανου και ιδε εκ του οικου του αγιου σου και δοξης που εστιν ο ζηλος σου και η ισχυς σου που εστιν το πληθος του ελεους σου και των οικτιρμων σου οτι ανεσχου ημων
16 car tu es notre père. Abraham ne nous connaît plus, Israël ne sait plus rien de nous! C’est toi, Yahvé, qui es notre père, notre “rédempteur”. C’est là ton Nom depuis toujours!	16 συ γαρ ημων ει πατηρ οτι αβρααμ ουκ εγνω ημας και ισραηλ ουκ επεγνω ημας αλλα συ κυριε πατηρ ημων ρυσαι ημας απ' αρχης το ονομα σου εφ' ημας εστιν
17 Pourquoi, Yahvé, nous laisses-tu nous égarer loin de tes voies, pourquoi laisses-tu nos cœurs s’endurcir et ne plus te craindre? Pense à tes serviteurs, aux tribus de ton héritage: reviens!	17 τι επλανησας ημας κυριε απο της οδου σου εσκληρυνας ημων τας καρδιας του μη φοβεισθαι σε επιστρεψον δια τους δουλους σου δια τας φυλας της κληρονομιας σου
18 Pourquoi des méchants sont-ils entrés dans ton Saint-Lieu? Pourquoi nos ennemis ont-ils piétiné ton Sanctuaire?	18 ινα μικρον κληρονομησωμεν του ορους του αγιου σου οι υπεναντιοι ημων κατεπατησαν το αγιασμα σου
19 Depuis longtemps nous sommes un peuple que tu ne gouvernes plus et que ton Nom ne protège plus. Ah! Si tu déchirais les cieux, si tu descendais, les montagnes frémiraient devant toi.	19 εγενομεθα ως το απ' αρχης οτε ουκ ηρξας ημων ουδε επεκληθη το ονομα σου εφ' ημας εαν ανοιξης τον ουρανον τρομος λημψεται απο σου ορη και τακησονται