Livre d'Isaïe 43

BIBLES DES PEUPLES	LXX
1 Et maintenant, voici ce que dit Yahvé, celui qui t’a créé, Jacob, celui qui t’a formé, Israël: N’aie pas peur, puisque je t’ai racheté, je t’ai appelé par ton nom et tu es à moi.	1 και νυν ουτως λεγει κυριος ο θεος ο ποιησας σε ιακωβ ο πλασας σε ισραηλ μη φοβου οτι ελυτρωσαμην σε εκαλεσα σε το ονομα σου εμος ει συ
2 Si tu traverses les eaux je serai avec toi, les fleuves ne t’engloutiront pas. Si tu marches à travers le feu, tu ne souffriras pas et les flammes ne te brûleront pas.	2 και εαν διαβαινης δι' υδατος μετα σου ειμι και ποταμοι ου συγκλυσουσιν σε και εαν διελθης δια πυρος ου μη κατακαυθης φλοξ ου κατακαυσει σε
3 Car je suis Yahvé, ton Dieu, le Saint d’Israël, ton Sauveur. J’ai donné l’Égypte pour te racheter, j’ai livré Kouch et Séba en échange de toi.	3 οτι εγω κυριος ο θεος σου ο αγιος ισραηλ ο σωζων σε εποιησα σου αλλαγμα αιγυπτον και αιθιοπιαν και σοηνην υπερ σου
4 Tu comptes tellement à mes yeux, que je te rachète avec des vies humaines; pour toi je donnerai des peuples, parce que tu vaux pour moi et que je t’aime.	4 αφ' ου εντιμος εγενου εναντιον μου εδοξασθης καγω σε ηγαπησα και δωσω ανθρωπους πολλους υπερ σου και αρχοντας υπερ της κεφαλης σου
5 N’aie pas peur car je suis avec toi, du levant j’amènerai ta descendance, du couchant je te rassemblerai.	5 μη φοβου οτι μετα σου ειμι απο ανατολων αξω το σπερμα σου και απο δυσμων συναξω σε
6 Je dirai au nord: “Donne-les”, et au midi: “Ne les retiens pas, fais venir du plus loin mes fils, et mes filles, des extrémités de la terre,	6 ερω τω βορρα αγε και τω λιβι μη κωλυε αγε τους υιους μου απο γης πορρωθεν και τας θυγατερας μου απ' ακρων της γης
7 ramène tous ceux qui portent mon nom, que j’ai créés et formés pour ma gloire.	7 παντας οσοι επικεκληνται τω ονοματι μου εν γαρ τη δοξη μου κατεσκευασα αυτον και επλασα και εποιησα αυτον
8 Fais sortir le peuple aveugle et qui a des yeux, les sourds qui ont des oreilles.”	8 και εξηγαγον λαον τυφλον και οφθαλμοι εισιν ωσαυτως τυφλοι και κωφοι τα ωτα εχοντες
9 Que les nations se rassemblent toutes et que les peuples se joignent: qui parmi vous nous avait annoncé tout cela, et nous avait fait connaître ce qui est arrivé? Qui nous a fait connaître les choses anciennes? Qu’ils produisent des témoins pour se justifier, en les entendant on pourra dire: “C’était vrai!”.	9 παντα τα εθνη συνηχθησαν αμα και συναχθησονται αρχοντες εξ αυτων τις αναγγελει ταυτα η τα εξ αρχης τις αναγγελει υμιν αγαγετωσαν τους μαρτυρας αυτων και δικαιωθητωσαν και ειπατωσαν αληθη
10 Vous êtes mes témoins, dit Yahvé. et vous êtes le serviteur que je me suis choisi, sachez-le donc, croyez en moi et comprenez qui je suis. Aucun Dieu n’a été formé avant moi, et il n’y en aura pas après moi.	10 γενεσθε μοι μαρτυρες καγω μαρτυς λεγει κυριος ο θεος και ο παις ον εξελεξαμην ινα γνωτε και πιστευσητε και συνητε οτι εγω ειμι εμπροσθεν μου ουκ εγενετο αλλος θεος και μετ' εμε ουκ εσται
11 Il n’y a que moi, moi, Yahvé, et personne ne sauve sinon moi.	11 εγω ο θεος και ουκ εστιν παρεξ εμου σωζων
12 C’est moi qui ai parlé et qui ai dit juste, c’est moi qui l’ai fait savoir, et non pas un de vos dieux étrangers. Vous êtes mes témoins - parole de Yahvé: c’est moi qui suis Dieu!	12 ανηγγειλα και εσωσα ωνειδισα και ουκ ην εν υμιν αλλοτριος υμεις εμοι μαρτυρες καγω μαρτυς λεγει κυριος ο θεος
13 Depuis toujours je le suis, et nul ne peut délivrer de ma main, si je fais quelque chose, qui me fera reculer?	13 ετι απ' αρχης και ουκ εστιν ο εκ των χειρων μου εξαιρουμενος ποιησω και τις αποστρεψει αυτο
14 Voici ce que dit Yahvé, celui qui vous rachète, le Saint d’Israël: Pour vous j’ai envoyé du monde à Babylone et j’en ai fait tomber les verrous, chez les Kaldéens la joie s’est changée en pleurs.	14 ουτως λεγει κυριος ο θεος ο λυτρουμενος υμας ο αγιος ισραηλ ενεκεν υμων αποστελω εις βαβυλωνα και επεγερω παντας φευγοντας και χαλδαιοι εν πλοιοις δεθησονται
15 Je suis Yahvé, votre Saint, le Créateur d’Israël, votre Roi!	15 εγω κυριος ο θεος ο αγιος υμων ο καταδειξας ισραηλ βασιλεα υμων
16 Voici ce que dit Yahvé, lui qui ouvrit un chemin à travers la mer, un sentier dans les eaux déchaînées,	16 ουτως λεγει κυριος ο διδους οδον εν θαλασση και εν υδατι ισχυρω τριβον
17 qui fit sortir les chars et les chevaux, l’armée, avec tous ses guerriers… Puis ils se sont couchés pour ne plus se relever, ils se sont éteints, consumés comme une mèche.	17 ο εξαγαγων αρματα και ιππον και οχλον ισχυρον αλλα εκοιμηθησαν και ουκ αναστησονται εσβεσθησαν ως λινον εσβεσμενον
18 Mais ne parlez plus de ces faits anciens, cessez de penser aux événements du passé,	18 μη μνημονευετε τα πρωτα και τα αρχαια μη συλλογιζεσθε
19 car voici que je fais une chose nouvelle, elle sort de terre: ne le voyez-vous pas? Je vais tracer un chemin dans le désert, placer des fleuves dans la terre aride.	19 ιδου ποιω καινα α νυν ανατελει και γνωσεσθε αυτα και ποιησω εν τη ερημω οδον και εν τη ανυδρω ποταμους
20 Les bêtes sauvages me rendront grâces, les chacals et les hiboux du désert, pour avoir donné de l’eau au désert et des fleuves à la terre aride, afin que boive le peuple que je me suis choisi.	20 ευλογησει με τα θηρια του αγρου σειρηνες και θυγατερες στρουθων οτι εδωκα εν τη ερημω υδωρ και ποταμους εν τη ανυδρω ποτισαι το γενος μου το εκλεκτον
21 Ce peuple, je l’ai créé pour moi: il redira mes louanges.	21 λαον μου ον περιεποιησαμην τας αρετας μου διηγεισθαι
22 Vois, Jacob, tu ne criais guère vers moi, tu t’étais fatigué de moi.	22 ου νυν εκαλεσα σε ιακωβ ουδε κοπιασαι σε εποιησα ισραηλ
23 Tu ne m’apportais pas tes agneaux pour un holocauste, tu ne m’honorais pas par des sacrifices. Et moi, je ne t’imposais pas des offrandes, tu n’étais pas taxé pour de l’encens.	23 ουκ εμοι προβατα της ολοκαρπωσεως σου ουδε εν ταις θυσιαις σου εδοξασας με ουδε εγκοπον εποιησα σε εν λιβανω
24 Tu n’as pas dépensé beaucoup en roseaux parfumés, la graisse de tes sacrifices ne m’a pas étouffé. Tu m’as obligé à supporter tes péchés, j’étais fatigué de tes fautes.	24 ουδε εκτησω μοι αργυριου θυμιαμα ουδε το στεαρ των θυσιων σου επεθυμησα αλλα εν ταις αμαρτιαις σου και εν ταις αδικιαις σου προεστην σου
25 Mais moi, moi encore, j’efface tes fautes: je ne me souviendrai plus de tes péchés.	25 εγω ειμι εγω ειμι ο εξαλειφων τας ανομιας σου και ου μη μνησθησομαι
26 Rappelle-moi, que nous mettions les choses au point; explique-toi pour te justifier.	26 συ δε μνησθητι και κριθωμεν λεγε συ τας ανομιας σου πρωτος ινα δικαιωθης
27 Ton premier père a péché, et tes maîtres ensuite ont été infidèles;	27 οι πατερες υμων πρωτοι και οι αρχοντες αυτων ηνομησαν εις εμε
28 c’est pourquoi j’ai rejeté les chefs du Sanctuaire, j’ai livré Jacob à l’anathème, j’ai voulu qu’Israël soit méprisé.	28 και εμιαναν οι αρχοντες τα αγια μου και εδωκα απολεσαι ιακωβ και ισραηλ εις ονειδισμον