Livre de Judith 12

BIBLES DES PEUPLES	LXX
1 Holoferne ordonna alors de la conduire là où l’on avait préparé sa vaisselle d’argent, de lui servir de ses mets et de lui donner à boire de son vin.	1 και εκελευσεν εισαγαγειν αυτην ου ετιθετο τα αργυρωματα αυτου και συνεταξεν καταστρωσαι αυτη απο των οψοποιηματων αυτου και του οινου αυτου πινειν
2 Mais Judith répondit: “Je n’en mangerai pas, pour ne pas commettre de faute. J’ai apporté suffisamment avec moi.”	2 και ειπεν ιουδιθ ου φαγομαι εξ αυτων ινα μη γενηται σκανδαλον αλλ' εκ των ηκολουθηκοτων μοι χορηγηθησεται
3 Holoferne lui dit: “Si tes provisions viennent à se terminer, où pourrons-nous trouver une nourriture semblable pour te la donner? Car il n’y a avec nous personne de ta race.”	3 και ειπεν προς αυτην ολοφερνης εαν δε εκλιπη τα οντα μετα σου ποθεν εξοισομεν σοι δουναι ομοια αυτοις ου γαρ εστιν μεθ' ημων εκ του γενους σου
4 Mais Judith lui dit: “Aussi vrai que tu es vivant, mon seigneur, ta servante n’aura pas fini de manger ses provisions que le Seigneur aura exécuté par ma main ce qu’il a projeté.”	4 και ειπεν ιουδιθ προς αυτον ζη η ψυχη σου κυριε μου οτι ου δαπανησει η δουλη σου τα οντα μετ' εμου εως αν ποιηση κυριος εν χειρι μου α εβουλευσατο
5 Les officiers d’Holoferne la menèrent alors à sa tente. Elle dormit jusqu’au milieu de la nuit, puis elle se leva avant l’aube.	5 και ηγαγοσαν αυτην οι θεραποντες ολοφερνου εις την σκηνην και υπνωσεν μεχρι μεσουσης της νυκτος και ανεστη προς την εωθινην φυλακην
6 Elle envoya prévenir Holoferne: “Mon seigneur voudra bien ordonner qu’on laisse ta servante sortir pour la prière.”	6 και απεστειλεν προς ολοφερνην λεγουσα επιταξατω δη ο κυριος μου εασαι την δουλην σου επι προσευχην εξελθειν
7 Holoferne ordonna à ses gardes de ne pas l’empêcher. Elle resta trois jours dans le camp, mais la nuit elle se rendait dans le vallon de Béthulie, puis elle se baignait dans le camp établi à la source d’eau.	7 και προσεταξεν ολοφερνης τοις σωματοφυλαξιν μη διακωλυειν αυτην και παρεμεινεν εν τη παρεμβολη ημερας τρεις και εξεπορευετο κατα νυκτα εις την φαραγγα βαιτυλουα και εβαπτιζετο εν τη παρεμβολη επι της πηγης του υδατος
8 Lorsqu’elle remontait, elle priait le Seigneur, le Dieu d’Israël, de conduire ses pas pour le salut de son peuple.	8 και ως ανεβη εδεετο του κυριου θεου ισραηλ κατευθυναι την οδον αυτης εις αναστημα των υιων του λαου αυτου
9 Une fois rentrée, purifiée, elle restait dans sa tente jusqu’au moment où on lui servait son repas du soir.	9 και εισπορευομενη καθαρα παρεμενεν εν τη σκηνη μεχρι ου προσηνεγκατο την τροφην αυτης προς εσπεραν
10 Le quatrième jour, Holoferne fit un grand repas pour ses seuls conseillers; il n’invita aucun autre fonctionnaire.	10 και εγενετο εν τη ημερα τη τεταρτη εποιησεν ολοφερνης ποτον τοις δουλοις αυτου μονοις και ουκ εκαλεσεν εις την κλησιν ουδενα των προς ταις χρειαις
11 Mais il dit à Bagoas, l’eunuque de service: “Va donc persuader cette fille des Hébreux qui est chez toi, de venir chez nous, pour manger et boire avec nous.	11 και ειπεν βαγωα τω ευνουχω ος ην εφεστηκως επι παντων των αυτου πεισον δη πορευθεις την γυναικα την εβραιαν η εστιν παρα σοι του ελθειν προς ημας και φαγειν και πιειν μεθ' ημων
12 Ce serait vraiment une honte pour nous de laisser partir une telle femme sans lui avoir parlé à notre façon. Si nous ne réussissons pas, elle se moquera bien de nous.”	12 ιδου γαρ αισχρον τω προσωπω ημων ει γυναικα τοιαυτην παρησομεν ουχ ομιλησαντες αυτη οτι εαν ταυτην μη επισπασωμεθα καταγελασεται ημων
13 Bagoas sortit donc de chez Holoferne et entra dans la tente de Judith. Il lui dit: “Que cette belle servante n’hésite pas à venir chez mon seigneur. Elle sera entourée d’honneurs et elle boira avec nous le vin de la fête. Ce jour-là, elle sera comme l’une des femmes assyriennes qui sont à demeure dans le palais de Nabukodonozor.”	13 και εξηλθεν βαγωας απο προσωπου ολοφερνου και εισηλθεν προς αυτην και ειπεν μη οκνησατω δη η παιδισκη η καλη αυτη ελθουσα προς τον κυριον μου δοξασθηναι κατα προσωπον αυτου και πιεσαι μεθ' ημων εις ευφροσυνην οινον και γενηθηναι εν τη ημερα ταυτη ως θυγατηρ μια των υιων ασσουρ αι παρεστηκασιν εν οικω ναβουχοδονοσορ
14 Judith répondit: “Qui suis-je pour refuser l’invitation de mon Seigneur? Je ferai absolument tout ce qui est agréable à ses yeux, et ce sera pour moi une grande joie jusqu’au jour de ma mort.”	14 και ειπεν προς αυτον ιουδιθ και τις ειμι εγω αντερουσα τω κυριω μου οτι παν ο εσται εν τοις οφθαλμοις αυτου αρεστον σπευσασα ποιησω και εσται τουτο μοι αγαλλιαμα εως ημερας θανατου μου
15 Elle se leva, mit ses vêtements de fête et tous ses bijoux; sa servante marchait devant elle. Elle étala pour elle sur le sol, devant Holoferne, les couvertures qu’elle avait reçues de Bagoas, pour son usage personnel. Ainsi elle pourrait s’installer à terre pour manger.	15 και διαναστασα εκοσμηθη τω ιματισμω και παντι τω κοσμω τω γυναικειω και προσηλθεν η δουλη αυτης και εστρωσεν αυτη κατεναντι ολοφερνου χαμαι τα κωδια α ελαβεν παρα βαγωου εις την καθημερινην διαιταν αυτης εις το εσθιειν κατακλινομενην επ' αυτων
16 Judith entra et s’installa par terre. Holoferne n’avait plus de regards que pour elle. Il en avait l’esprit troublé et il fut pris d’un violent désir de s’unir à elle. En effet, depuis le jour où il l’avait vue, il cherchait une occasion de la séduire.	16 και εισελθουσα ανεπεσεν ιουδιθ και εξεστη η καρδια ολοφερνου επ' αυτην και εσαλευθη η ψυχη αυτου και ην κατεπιθυμος σφοδρα του συγγενεσθαι μετ' αυτης και ετηρει καιρον του απατησαι αυτην αφ' ης ημερας ειδεν αυτην
17 Il lui dit: “Allez, bois, partage notre fête!”	17 και ειπεν προς αυτην ολοφερνης πιε δη και γενηθητι μεθ' ημων εις ευφροσυνην
18 Judith répondit: “Je boirai donc seigneur, car, depuis que je suis au monde, jamais la vie ne m’a paru plus belle qu’aujourd’hui.”	18 και ειπεν ιουδιθ πιομαι δη κυριε οτι εμεγαλυνθη το ζην μου εν εμοι σημερον παρα πασας τας ημερας της γενεσεως μου
19 Elle se servit, mangea et but à côté de lui ce que sa servante avait préparé.	19 και λαβουσα εφαγεν και επιεν κατεναντι αυτου α ητοιμασεν η δουλη αυτης
20 Quant à Holoferne, il était si joyeux de sa présence qu’il but énormément de vin, beaucoup plus qu’il n’en avait jamais bu en un seul jour depuis sa naissance.	20 και ηυφρανθη ολοφερνης απ' αυτης και επιεν οινον πολυν σφοδρα οσον ουκ επιεν πωποτε εν ημερα μια αφ' ου εγεννηθη