Deuxième livre de Samuel 15

BIBLES DES PEUPLES	LXX
1 Après cela Absalom acheta un char, des chevaux, et se procura 50 hommes qui couraient devant lui.	1 και εγενετο μετα ταυτα και εποιησεν εαυτω αβεσσαλωμ αρματα και ιππους και πεντηκοντα ανδρας παρατρεχειν εμπροσθεν αυτου
2 Le matin de bonne heure Absalom allait se tenir près de la route qui conduit à la porte de la ville. Chaque fois qu’un homme avait un procès et qu’il devait se rendre chez le roi pour le jugement, Absalom l’appelait: “De quelle ville es-tu?” lui disait-il. Si l’autre répondait: “Ton serviteur est de telle tribu d’Israël”,	2 και ωρθρισεν αβεσσαλωμ και εστη ανα χειρα της οδου της πυλης και εγενετο πας ανηρ ω εγενετο κρισις ηλθεν προς τον βασιλεα εις κρισιν και εβοησεν προς αυτον αβεσσαλωμ και ελεγεν αυτω εκ ποιας πολεως συ ει και ειπεν ο ανηρ εκ μιας φυλων ισραηλ ο δουλος σου
3 Absalom lui disait: “Regarde, ta cause est bonne et juste, mais il n’y aura personne pour t’écouter chez le roi.”	3 και ειπεν προς αυτον αβεσσαλωμ ιδου οι λογοι σου αγαθοι και ευκολοι και ακουων ουκ εστιν σοι παρα του βασιλεως
4 Puis Absalom ajoutait: “Si seulement j’étais chargé de la justice dans ce pays! Tous ceux qui auraient un procès viendraient me trouver et je leur ferais justice.”	4 και ειπεν αβεσσαλωμ τις με καταστησει κριτην εν τη γη και επ' εμε ελευσεται πας ανηρ ω εαν η αντιλογια και κρισις και δικαιωσω αυτον
5 Et puis, lorsque quelqu’un s’approchait pour se prosterner devant lui, Absalom lui tendait la main, le relevait et l’embrassait.	5 και εγενετο εν τω εγγιζειν ανδρα του προσκυνησαι αυτω και εξετεινεν την χειρα αυτου και επελαμβανετο αυτου και κατεφιλησεν αυτον
6 Absalom faisait ainsi envers tous les Israélites qui venaient trouver le roi pour un procès, et il se gagnait le cœur de tous les Israélites.	6 και εποιησεν αβεσσαλωμ κατα το ρημα τουτο παντι ισραηλ τοις παραγινομενοις εις κρισιν προς τον βασιλεα και ιδιοποιειτο αβεσσαλωμ την καρδιαν ανδρων ισραηλ
7 Au bout de quatre ans, Absalom dit au roi: “Laisse-moi partir à Hébron pour un vœu que j’ai fait à Yahvé.	7 και εγενετο απο τελους τεσσαρακοντα ετων και ειπεν αβεσσαλωμ προς τον πατερα αυτου πορευσομαι δη και αποτεισω τας ευχας μου ας ηυξαμην τω κυριω εν χεβρων
8 Pendant que j’étais à Guéchour, en Aram, j’ai fait ce vœu: ‘Si Yahvé me laisse revenir à Jérusalem, j’irai honorer Yahvé à Hébron.’ ”	8 οτι ευχην ηυξατο ο δουλος σου εν τω οικειν με εν γεδσουρ εν συρια λεγων εαν επιστρεφων επιστρεψη με κυριος εις ιερουσαλημ και λατρευσω τω κυριω
9 Le roi lui dit: “Va en paix.” Alors Absalom se leva et partit pour Hébron.	9 και ειπεν αυτω ο βασιλευς βαδιζε εις ειρηνην και αναστας επορευθη εις χεβρων
10 Absalom envoya des gens à lui dans toutes les tribus d’Israël: “Dès que vous entendrez le son du cor, disait-il, vous proclamerez: Absalom est roi à Hébron.”	10 και απεστειλεν αβεσσαλωμ κατασκοπους εν πασαις φυλαις ισραηλ λεγων εν τω ακουσαι υμας την φωνην της κερατινης και ερειτε βεβασιλευκεν βασιλευς αβεσσαλωμ εν χεβρων
11 200 personnes invitées par Absalom étaient parties de Jérusalem avec lui, mais ils étaient allés sans savoir, sans rien connaître de toute cette affaire.	11 και μετα αβεσσαλωμ επορευθησαν διακοσιοι ανδρες εξ ιερουσαλημ κλητοι και πορευομενοι τη απλοτητι αυτων και ουκ εγνωσαν παν ρημα
12 Pendant qu’Absalom offrait des sacrifices, il envoya chercher à Guilo un conseiller de David qui s’appelait Ahitofel de Guilo. La conspiration grandissait de jour en jour et les partisans d’Absalom devenaient plus nombreux.	12 και απεστειλεν αβεσσαλωμ και εκαλεσεν τον αχιτοφελ τον γελμωναιον τον συμβουλον δαυιδ εκ της πολεως αυτου εκ γωλα εν τω θυσιαζειν αυτον και εγενετο συστρεμμα ισχυρον και ο λαος πορευομενος και πολυς μετα αβεσσαλωμ
13 Quelqu’un vint informer David: “Les hommes d’Israël se sont tournés vers Absalom.”	13 και παρεγενετο ο απαγγελλων προς δαυιδ λεγων εγενηθη η καρδια ανδρων ισραηλ οπισω αβεσσαλωμ
14 Alors David dit à ses serviteurs, à ceux qui étaient avec lui à Jérusalem: “Vite, fuyons! ou nous n’échapperons pas à Absalom. Dépêchez-vous de partir; s’il venait à nous rejoindre, il nous mettrait à mal et il passerait la ville au fil de l’épée.”	14 και ειπεν δαυιδ πασιν τοις παισιν αυτου τοις μετ' αυτου τοις εν ιερουσαλημ αναστητε και φυγωμεν οτι ουκ εστιν ημιν σωτηρια απο προσωπου αβεσσαλωμ ταχυνατε του πορευθηναι ινα μη ταχυνη και καταλαβη ημας και εξωση εφ' ημας την κακιαν και παταξη την πολιν στοματι μαχαιρης
15 Les serviteurs du roi lui dirent: “Quelle que soit la décision de mon seigneur le roi, nous sommes tes serviteurs.”	15 και ειπον οι παιδες του βασιλεως προς τον βασιλεα κατα παντα οσα αιρειται ο κυριος ημων ο βασιλευς ιδου οι παιδες σου
16 Le roi sortit donc à pied avec toute sa famille, laissant dans la ville 10 de ses concubines pour garder son palais.	16 και εξηλθεν ο βασιλευς και πας ο οικος αυτου τοις ποσιν αυτων και αφηκεν ο βασιλευς δεκα γυναικας των παλλακων αυτου φυλασσειν τον οικον
17 Le roi allait à pied accompagné de tous ses gens, et ils firent une halte à la dernière maison.	17 και εξηλθεν ο βασιλευς και παντες οι παιδες αυτου πεζη και εστησαν εν οικω τω μακραν
18 Tous ses serviteurs se tenaient à côté de lui pendant que les Kérétiens, les Pélétiens, les hommes de Gat passaient devant le roi: 600 hommes au total qui étaient venus de Gat à sa suite.	18 και παντες οι παιδες αυτου ανα χειρα αυτου παρηγον και πας ο χεττι και πας ο φελετθι και εστησαν επι της ελαιας εν τη ερημω και πας ο λαος παρεπορευετο εχομενος αυτου και παντες οι περι αυτον και παντες οι αδροι και παντες οι μαχηται εξακοσιοι ανδρες και παρησαν επι χειρα αυτου και πας ο χερεθθι και πας ο φελεθθι και παντες οι γεθθαιοι εξακοσιοι ανδρες οι ελθοντες τοις ποσιν αυτων εκ γεθ πορευομενοι επι προσωπον του βασιλεως
19 Le roi dit à Ittaï de Gat: “Pourquoi viens-tu toi aussi avec nous? Retourne et demeure auprès du nouveau roi. Tu es un étranger, tu as déjà eu à quitter ton pays.	19 και ειπεν ο βασιλευς προς εθθι τον γεθθαιον ινα τι πορευη και συ μεθ' ημων επιστρεφε και οικει μετα του βασιλεως οτι ξενος ει συ και οτι μετωκηκας συ εκ του τοπου σου
20 Tu es arrivé récemment et déjà je te ferais partir à l’aventure avec nous? Retourne, remmène avec toi tes frères, et que Yahvé te montre sa bonté et sa fidélité.”	20 ει εχθες παραγεγονας και σημερον κινησω σε μεθ' ημων και γε μεταναστησεις τον τοπον σου εχθες η εξελευσις σου και σημερον μετακινησω σε μεθ' ημων του πορευθηναι και εγω πορευσομαι ου αν εγω πορευθω επιστρεφου και επιστρεψον τους αδελφους σου μετα σου και κυριος ποιησει μετα σου ελεος και αληθειαν
21 Mais Ittaï répondit au roi: “Aussi vrai que Yahvé est vivant et aussi vrai que mon seigneur le roi est vivant, là où sera mon seigneur le roi, là seront pour moi la mort et la vie.”	21 και απεκριθη εθθι τω βασιλει και ειπεν ζη κυριος και ζη ο κυριος μου ο βασιλευς οτι εις τον τοπον ου εαν η ο κυριος μου και εαν εις θανατον και εαν εις ζωην οτι εκει εσται ο δουλος σου
22 Alors David dit à Ittaï: “Va et passe.” Et Ittaï de Gat passa avec tous ses hommes et leurs familles.	22 και ειπεν ο βασιλευς προς εθθι δευρο και διαβαινε μετ' εμου και παρηλθεν εθθι ο γεθθαιος και παντες οι παιδες αυτου και πας ο οχλος ο μετ' αυτου
23 Le peuple défilait et tout le monde pleurait à haute voix. Le roi traversa le torrent du Cédron et toute la population passa à l’est de la route qui longe le désert.	23 και πασα η γη εκλαιεν φωνη μεγαλη και πας ο λαος παρεπορευοντο εν τω χειμαρρω κεδρων και ο βασιλευς διεβη τον χειμαρρουν κεδρων και πας ο λαος και ο βασιλευς παρεπορευοντο επι προσωπον οδου την ερημον
24 Sadoq aussi était là avec tous les Lévites qui portaient l’Arche de l’Alliance de Dieu; ils déposèrent l’Arche de Dieu pendant que tout ce peuple montait de la ville et défilait.	24 και ιδου και γε σαδωκ και παντες οι λευιται μετ' αυτου αιροντες την κιβωτον διαθηκης κυριου απο βαιθαρ και εστησαν την κιβωτον του θεου και ανεβη αβιαθαρ εως επαυσατο πας ο λαος παρελθειν εκ της πολεως
25 Alors le roi dit à Sadoq: “Ramène l’Arche de Dieu en ville. Si je trouve grâce aux yeux de Yahvé, il me ramènera et me fera revoir l’Arche et sa Demeure.	25 και ειπεν ο βασιλευς τω σαδωκ αποστρεψον την κιβωτον του θεου εις την πολιν εαν ευρω χαριν εν οφθαλμοις κυριου και επιστρεψει με και δειξει μοι αυτην και την ευπρεπειαν αυτης
26 Mais s’il dit: Je ne veux plus de toi! me voici: qu’il me traite comme il lui semblera bon.”	26 και εαν ειπη ουτως ουκ ηθεληκα εν σοι ιδου εγω ειμι ποιειτω μοι κατα το αγαθον εν οφθαλμοις αυτου
27 Le roi dit encore au prêtre Sadoq: “Retourne en paix dans la ville avec ton fils Ahimaas et Yonathan, fils d’Ébyatar.	27 και ειπεν ο βασιλευς τω σαδωκ τω ιερει ιδετε συ επιστρεφεις εις την πολιν εν ειρηνη και αχιμαας ο υιος σου και ιωναθαν ο υιος αβιαθαρ οι δυο υιοι υμων μεθ' υμων
28 Regardez, je m’attarderai dans les défilés du désert jusqu’à ce que je reçoive un mot de vous pour me donner des nouvelles.”	28 ιδετε εγω ειμι στρατευομαι εν αραβωθ της ερημου εως του ελθειν ρημα παρ' υμων του απαγγειλαι μοι
29 Sadoq et Ébyatar ramenèrent donc l’Arche de Dieu à Jérusalem et ils y restèrent.	29 και απεστρεψεν σαδωκ και αβιαθαρ την κιβωτον εις ιερουσαλημ και εκαθισεν εκει
30 David gravissait le Mont des Oliviers, il montait en pleurant, un voile sur la tête, et marchait pieds nus. Tous ceux qui étaient avec lui avaient la tête voilée et montaient en pleurant.	30 και δαυιδ ανεβαινεν εν τη αναβασει των ελαιων αναβαινων και κλαιων και την κεφαλην επικεκαλυμμενος και αυτος επορευετο ανυποδετος και πας ο λαος ο μετ' αυτου επεκαλυψεν ανηρ την κεφαλην αυτου και ανεβαινον αναβαινοντες και κλαιοντες
31 On apporta cette nouvelle à David: “Ahitofel est l’un des conjurés, il est avec Absalom!” Et David s’écria: “Oh Yahvé, rends fous les conseils d’Ahitofel!”	31 και ανηγγελη δαυιδ λεγοντες και αχιτοφελ εν τοις συστρεφομενοις μετα αβεσσαλωμ και ειπεν δαυιδ διασκεδασον δη την βουλην αχιτοφελ κυριε ο θεος μου
32 David arrivait au sommet, là où l’on adore Dieu. Il vit venir à sa rencontre l’un de ses familiers, Houchaï l’Arkite, il avait sa tunique déchirée et de la terre sur la tête.	32 και ην δαυιδ ερχομενος εως του ροως ου προσεκυνησεν εκει τω θεω και ιδου εις απαντην αυτω χουσι ο αρχι εταιρος δαυιδ διερρηχως τον χιτωνα αυτου και γη επι της κεφαλης αυτου
33 David lui dit: “Si tu viens avec moi tu me seras à charge.	33 και ειπεν αυτω δαυιδ εαν μεν διαβης μετ' εμου και εση επ' εμε εις βασταγμα
34 Tu pourrais retourner en ville et tu dirais à Absalom: ‘Je serai à ton service, mon seigneur le roi; autrefois je servais ton père, maintenant je te servirai.’ Alors tu me rendrais service en brouillant les conseils d’Ahitofel.	34 και εαν εις την πολιν επιστρεψης και ερεις τω αβεσσαλωμ διεληλυθασιν οι αδελφοι σου και ο βασιλευς κατοπισθεν μου διεληλυθεν ο πατηρ σου και νυν παις σου ειμι βασιλευ εασον με ζησαι παις του πατρος σου ημην τοτε και αρτιως και νυν εγω δουλος σος και διασκεδασεις μοι την βουλην αχιτοφελ
35 Les prêtres Sadoq et Ébyatar seront avec toi. Tout ce que tu auras appris dans le palais, tu le répéteras aux prêtres Sadoq et Ébyatar.	35 και ιδου μετα σου εκει σαδωκ και αβιαθαρ οι ιερεις και εσται παν ρημα ο εαν ακουσης εξ οικου του βασιλεως και αναγγελεις τω σαδωκ και τω αβιαθαρ τοις ιερευσιν
36 Leurs deux fils, Ahimaas, fils de Sadoq et Yonathan, fils d’Ébyatar, sont avec eux, et par leur intermédiaire vous me ferez connaître tout ce que vous aurez appris.”	36 ιδου εκει μετ' αυτων δυο υιοι αυτων αχιμαας υιος τω σαδωκ και ιωναθαν υιος τω αβιαθαρ και αποστελειτε εν χειρι αυτων προς με παν ρημα ο εαν ακουσητε
37 Houchaï, le familier de David, rentra donc en ville au moment où Absalom arrivait à Jérusalem.	37 και εισηλθεν χουσι ο εταιρος δαυιδ εις την πολιν και αβεσσαλωμ εισεπορευετο εις ιερουσαλημ