Livre de la Genèse 42

BIBLES DES PEUPLES	LXX
1 Jacob apprit qu’il y avait du blé en Égypte; il dit à ses fils: “Pourquoi restez-vous à vous regarder les uns les autres?”	1 ιδων δε ιακωβ οτι εστιν πρασις εν αιγυπτω ειπεν τοις υιοις αυτου ινα τι ραθυμειτε
2 Il ajouta: “J’ai entendu dire qu’il y a du blé en Égypte. Descendez-y donc, achetez-nous du blé, c’est une question de vie ou de mort.”	2 ιδου ακηκοα οτι εστιν σιτος εν αιγυπτω καταβητε εκει και πριασθε ημιν μικρα βρωματα ινα ζωμεν και μη αποθανωμεν
3 Les frères de Joseph descendirent donc à dix pour acheter du blé en Égypte.	3 κατεβησαν δε οι αδελφοι ιωσηφ οι δεκα πριασθαι σιτον εξ αιγυπτου
4 Jacob n’avait pas envoyé Benjamin, le frère de Joseph, avec ses frères, car il se disait: “Il ne faudrait pas qu’il lui arrive malheur!”	4 τον δε βενιαμιν τον αδελφον ιωσηφ ουκ απεστειλεν μετα των αδελφων αυτου ειπεν γαρ μηποτε συμβη αυτω μαλακια
5 Les fils d’Israël arrivèrent donc avec tous ceux qui entraient dans le pays pour acheter du blé, car la famine régnait en Canaan.	5 ηλθον δε οι υιοι ισραηλ αγοραζειν μετα των ερχομενων ην γαρ ο λιμος εν γη χανααν
6 Comme Joseph était le premier ministre du pays, c’est lui qui vendait le blé à tous les gens du pays. Quand les frères de Joseph arrivèrent, ils se prosternèrent devant lui la face contre terre.	6 ιωσηφ δε ην αρχων της γης ουτος επωλει παντι τω λαω της γης ελθοντες δε οι αδελφοι ιωσηφ προσεκυνησαν αυτω επι προσωπον επι την γην
7 Joseph vit ses frères et les reconnut, mais il ne se fit pas reconnaître par eux. Il leur parla même sévèrement: “D’où venez-vous?” leur dit-il. “De Canaan, répondirent-ils, pour acheter du blé et avoir de quoi manger.”	7 ιδων δε ιωσηφ τους αδελφους αυτου επεγνω και ηλλοτριουτο απ' αυτων και ελαλησεν αυτοις σκληρα και ειπεν αυτοις ποθεν ηκατε οι δε ειπαν εκ γης χανααν αγορασαι βρωματα
8 Joseph avait reconnu ses frères, mais eux ne l’avaient pas reconnu.	8 επεγνω δε ιωσηφ τους αδελφους αυτου αυτοι δε ουκ επεγνωσαν αυτον
9 Joseph se souvint alors des songes qu’il avait eus à leur sujet. Il leur dit: “Vous êtes des espions! C’est pour voir les secrets du pays que vous êtes venus.”	9 και εμνησθη ιωσηφ των ενυπνιων ων ειδεν αυτος και ειπεν αυτοις κατασκοποι εστε κατανοησαι τα ιχνη της χωρας ηκατε
10 “Non, mon seigneur, répondirent-ils, tes serviteurs sont venus pour acheter du blé et pouvoir manger.	10 οι δε ειπαν ουχι κυριε οι παιδες σου ηλθομεν πριασθαι βρωματα
11 Nous sommes tous fils d’un même père, nous disons la vérité. Tes serviteurs ne sont pas des espions.”	11 παντες εσμεν υιοι ενος ανθρωπου ειρηνικοι εσμεν ουκ εισιν οι παιδες σου κατασκοποι
12 Il leur dit: “Non! C’est pour voir les secrets du pays que vous êtes venus!”	12 ειπεν δε αυτοις ουχι αλλα τα ιχνη της γης ηλθατε ιδειν
13 Ils répondirent: “Tes serviteurs étaient douze frères, fils d’un même père en Canaan. Le plus petit est avec notre père en ce moment, et l’autre n’est plus.”	13 οι δε ειπαν δωδεκα εσμεν οι παιδες σου αδελφοι εν γη χανααν και ιδου ο νεωτερος μετα του πατρος ημων σημερον ο δε ετερος ουχ υπαρχει
14 Joseph leur dit: “J’ai dit que vous êtes des espions!	14 ειπεν δε αυτοις ιωσηφ τουτο εστιν ο ειρηκα υμιν λεγων οτι κατασκοποι εστε
15 Mais je vais vous mettre à l’épreuve. Par la vie du Pharaon, vous ne partirez pas d’ici avant que votre plus jeune frère ne soit venu.	15 εν τουτω φανεισθε νη την υγιειαν φαραω ου μη εξελθητε εντευθεν εαν μη ο αδελφος υμων ο νεωτερος ελθη ωδε
16 Envoyez l’un d’entre vous chercher votre frère, et durant ce temps vous resterez en prison pour que l’on vérifie vos paroles; on verra bien si vous dites la vérité. Sinon, aussi vrai que Pharaon est vivant, vous n’êtes que des espions.”	16 αποστειλατε εξ υμων ενα και λαβετε τον αδελφον υμων υμεις δε απαχθητε εως του φανερα γενεσθαι τα ρηματα υμων ει αληθευετε η ου ει δε μη νη την υγιειαν φαραω η μην κατασκοποι εστε
17 Il les enferma donc pendant trois jours.	17 και εθετο αυτους εν φυλακη ημερας τρεις
18 Le troisième jour, Joseph leur dit: “Je veux que vous puissiez vivre, car je crains Dieu.	18 ειπεν δε αυτοις τη ημερα τη τριτη τουτο ποιησατε και ζησεσθε τον θεον γαρ εγω φοβουμαι
19 Si vous avez dit la vérité, qu’un seul d’entre vous reste enfermé ici dans la prison, et les autres s’en iront avec le blé pour que vos familles ne connaissent pas la faim.	19 ει ειρηνικοι εστε αδελφος υμων εις κατασχεθητω εν τη φυλακη αυτοι δε βαδισατε και απαγαγετε τον αγορασμον της σιτοδοσιας υμων
20 Puis vous ramènerez votre plus jeune frère afin que l’on vérifie vos paroles: ainsi vous ne mourrez pas.” On fit ainsi.	20 και τον αδελφον υμων τον νεωτερον αγαγετε προς με και πιστευθησονται τα ρηματα υμων ει δε μη αποθανεισθε εποιησαν δε ουτως
21 Ils se disaient l’un à l’autre: “Hélas! Nous sommes en train de payer à cause de notre frère; nous avons vu son angoisse quand il nous suppliait et nous avons refusé de l’entendre. C’est pour cela que tout ce malheur nous arrive.”	21 και ειπεν εκαστος προς τον αδελφον αυτου ναι εν αμαρτια γαρ εσμεν περι του αδελφου ημων οτι υπερειδομεν την θλιψιν της ψυχης αυτου οτε κατεδεετο ημων και ουκ εισηκουσαμεν αυτου ενεκεν τουτου επηλθεν εφ' ημας η θλιψις αυτη
22 Alors Ruben leur dit: “Ne vous avais-je pas avertis: Ne péchez pas contre cet enfant! Mais vous avez refusé de m’entendre, et aujourd’hui, nous payons pour sa mort.”	22 αποκριθεις δε ρουβην ειπεν αυτοις ουκ ελαλησα υμιν λεγων μη αδικησητε το παιδαριον και ουκ εισηκουσατε μου και ιδου το αιμα αυτου εκζητειται
23 Ils ne savaient pas que Joseph comprenait tout, car il leur avait parlé avec un interprète.	23 αυτοι δε ουκ ηδεισαν οτι ακουει ιωσηφ ο γαρ ερμηνευτης ανα μεσον αυτων ην
24 Joseph s’éloigna d’eux pour pleurer. Puis il revint vers eux, et de nouveau leur parla. Il prit l’un d’eux, Siméon, et le fit enchaîner sous leurs yeux.	24 αποστραφεις δε απ' αυτων εκλαυσεν ιωσηφ και παλιν προσηλθεν προς αυτους και ειπεν αυτοις και ελαβεν τον συμεων απ' αυτων και εδησεν αυτον εναντιον αυτων
25 Ensuite, Joseph ordonna de remplir de blé leurs sacs, de remettre l’argent de chacun dans son sac, et de leur donner des provisions pour la route. C’est ce que l’on fit.	25 ενετειλατο δε ιωσηφ εμπλησαι τα αγγεια αυτων σιτου και αποδουναι το αργυριον εκαστου εις τον σακκον αυτου και δουναι αυτοις επισιτισμον εις την οδον και εγενηθη αυτοις ουτως
26 Ils emportèrent donc leur blé sur leurs ânes et ils s’en retournèrent.	26 και επιθεντες τον σιτον επι τους ονους αυτων απηλθον εκειθεν
27 À la halte de la nuit, l’un deux ouvrit son sac pour donner du fourrage à son âne, et il aperçut son argent à l’entrée de son sac.	27 λυσας δε εις τον μαρσιππον αυτου δουναι χορτασματα τοις ονοις αυτου ου κατελυσαν ειδεν τον δεσμον του αργυριου αυτου και ην επανω του στοματος του μαρσιππου
28 Il dit à ses frères: “On m’a rendu mon argent, il est là de nouveau dans mon sac!” Très inquiets, ils se regardèrent alors l’un l’autre en tremblant. “Qu’est-ce que Dieu nous a fait là?” dirent-ils.	28 και ειπεν τοις αδελφοις αυτου απεδοθη μοι το αργυριον και ιδου τουτο εν τω μαρσιππω μου και εξεστη η καρδια αυτων και εταραχθησαν προς αλληλους λεγοντες τι τουτο εποιησεν ο θεος ημιν
29 Quand ils arrivèrent en Canaan, près de leur père Jacob, ils lui racontèrent toutes leurs aventures:	29 ηλθον δε προς ιακωβ τον πατερα αυτων εις γην χανααν και απηγγειλαν αυτω παντα τα συμβαντα αυτοις λεγοντες
30 “L’homme qui dirige le pays nous a parlé sévèrement et nous a traités d’espions.	30 λελαληκεν ο ανθρωπος ο κυριος της γης προς ημας σκληρα και εθετο ημας εν φυλακη ως κατασκοπευοντας την γην
31 Nous lui avons répondu: ‘Nous disons la vérité, nous ne sommes pas des espions.	31 ειπαμεν δε αυτω ειρηνικοι εσμεν ουκ εσμεν κατασκοποι
32 Nous étions douze frères, fils d’un même père. L’un d’entre nous n’est plus, et le plus jeune est en ce moment avec notre père en Canaan.’	32 δωδεκα αδελφοι εσμεν υιοι του πατρος ημων ο εις ουχ υπαρχει ο δε μικροτερος μετα του πατρος ημων σημερον εν γη χανααν
33 Alors ce maître du pays nous a dit: ‘C’est bien là que je vais voir si vous dites la vérité: laissez près de moi l’un d’entre vous, prenez de quoi mettre vos familles à l’abri de la famine, et partez!	33 ειπεν δε ημιν ο ανθρωπος ο κυριος της γης εν τουτω γνωσομαι οτι ειρηνικοι εστε αδελφον ενα αφετε ωδε μετ' εμου τον δε αγορασμον της σιτοδοσιας του οικου υμων λαβοντες απελθατε
34 Puis vous me ramènerez votre plus jeune frère, et je verrai que vous n’êtes pas des espions mais que vous dites bien la vérité. Je vous rendrai votre frère et vous pourrez circuler librement dans le pays.’ ”	34 και αγαγετε προς με τον αδελφον υμων τον νεωτερον και γνωσομαι οτι ου κατασκοποι εστε αλλ' οτι ειρηνικοι εστε και τον αδελφον υμων αποδωσω υμιν και τη γη εμπορευεσθε
35 Or, comme ils vidaient leurs sacs, chacun trouva dans son sac une bourse avec son argent. Quand ils virent, et leur père aussi, les bourses avec leur argent, ils eurent peur.	35 εγενετο δε εν τω κατακενουν αυτους τους σακκους αυτων και ην εκαστου ο δεσμος του αργυριου εν τω σακκω αυτων και ειδον τους δεσμους του αργυριου αυτων αυτοι και ο πατηρ αυτων και εφοβηθησαν
36 Leur père Jacob leur dit alors: “Vous me privez de mes enfants: Joseph n’est plus, Siméon n’est plus, et vous voulez me prendre Benjamin! C’est sur moi que retombe tout cela.”	36 ειπεν δε αυτοις ιακωβ ο πατηρ αυτων εμε ητεκνωσατε ιωσηφ ουκ εστιν συμεων ουκ εστιν και τον βενιαμιν λημψεσθε επ' εμε εγενετο παντα ταυτα
37 Ruben dit à son père: “Tu pourras mettre à mort mes deux fils, si je ne te ramène pas Benjamin. Confie-le moi, et je le ferai revenir près de toi.”	37 ειπεν δε ρουβην τω πατρι αυτου λεγων τους δυο υιους μου αποκτεινον εαν μη αγαγω αυτον προς σε δος αυτον εις την χειρα μου καγω αναξω αυτον προς σε
38 Jacob lui répondit: “Mon fils ne descendra pas avec vous, car son frère est mort et il reste seul. S’il lui arrivait malheur au cours de votre aventure, vous feriez descendre mes cheveux blancs dans la tristesse au séjour des morts.”	38 ο δε ειπεν ου καταβησεται ο υιος μου μεθ' υμων οτι ο αδελφος αυτου απεθανεν και αυτος μονος καταλελειπται και συμβησεται αυτον μαλακισθηναι εν τη οδω η αν πορευησθε και καταξετε μου το γηρας μετα λυπης εις αδου