ΨΑΛΜΟΙ - Salmi - Psalms 139

LXX	Biblija Hrvatski
1 εις το τελος ψαλμος τω δαυιδ	1 Zborovođi. Davidov. Jahve, proničeš me svega i poznaješ,
2 εξελου με κυριε εξ ανθρωπου πονηρου απο ανδρος αδικου ρυσαι με	2 ti znaš kada sjednem i kada ustanem, izdaleka ti već misli moje poznaješ.
3 οιτινες ελογισαντο αδικιας εν καρδια ολην την ημεραν παρετασσοντο πολεμους	3 Hodam li ili ležim, sve ti vidiš, znani su ti svi moji putovi.
4 ηκονησαν γλωσσαν αυτων ωσει οφεως ιος ασπιδων υπο τα χειλη αυτων διαψαλμα	4 Riječ mi još nije na jezik došla, a ti, Jahve, sve već znadeš.
5 φυλαξον με κυριε εκ χειρος αμαρτωλου απο ανθρωπων αδικων εξελου με οιτινες ελογισαντο υποσκελισαι τα διαβηματα μου	5 S leđa i s lica ti me obuhvaćaš, na mene si ruku svoju stavio.
6 εκρυψαν υπερηφανοι παγιδα μοι και σχοινια διετειναν παγιδας τοις ποσιν μου εχομενα τριβου σκανδαλον εθεντο μοι διαψαλμα	6 Znanje to odveć mi je čudesno, previsoko da bih ga dokučio.
7 ειπα τω κυριω θεος μου ει συ ενωτισαι κυριε την φωνην της δεησεως μου	7 Kamo da idem od duha tvojega i kamo da od tvog lica pobjegnem?
8 κυριε κυριε δυναμις της σωτηριας μου επεσκιασας επι την κεφαλην μου εν ημερα πολεμου	8 Ako se na nebo popnem, ondje si, ako u podzemlje legnem, i ondje si.
9 μη παραδως με κυριε απο της επιθυμιας μου αμαρτωλω διελογισαντο κατ' εμου μη εγκαταλιπης με μηποτε υψωθωσιν διαψαλμα	9 Uzmem li krila zorina pa se naselim moru na kraj,
10 η κεφαλη του κυκλωματος αυτων κοπος των χειλεων αυτων καλυψει αυτους	10 i ondje bi me ruka tvoja vodila, desnica bi me tvoja držala.
11 πεσουνται επ' αυτους ανθρακες εν πυρι καταβαλεις αυτους εν ταλαιπωριαις ου μη υποστωσιν	11 Reknem li: »Nek’ me barem tmine zakriju i nek’ me noć umjesto svjetla okruži!« –
12 ανηρ γλωσσωδης ου κατευθυνθησεται επι της γης ανδρα αδικον κακα θηρευσει εις διαφθοραν	12 ni tmina tebi neće biti tamna: noć sjaji kao dan i tama kao svjetlost.
13 εγνων οτι ποιησει κυριος την κρισιν του πτωχου και την δικην των πενητων	13 Jer ti si moje stvorio bubrege, satkao me u krilu majčinu.
14 πλην δικαιοι εξομολογησονται τω ονοματι σου και κατοικησουσιν ευθεις συν τω προσωπω σου	14 Hvala ti što sam stvoren tako čudesno, što su djela tvoja predivna. Dušu moju do dna si poznavao,
	15 kosti moje ne bjehu ti sakrite dok nastajah u tajnosti, otkan u dubini zemlje.
	16 Oči tvoje već tada gledahu djela moja, sve već bješe zapisano u knjizi tvojoj: dani su mi određeni dok još ne bješe ni jednoga.
	17 Kako su mi, Bože, naumi tvoji nedokučivi, kako li je neprocjenjiv zbroj njihov.
	18 Da ih brojim? Više ih je nego pijeska! Dođem li im do kraja, ti mi preostaješ!
	19 De, istrijebi, Bože, zlotvora, krvoloci nek’ odstupe od mene!
	20 Jer podmuklo se bune protiv tebe, uzalud se dižu tvoji dušmani.
	21 Jahve, zar da ne mrzim tvoje mrzitelje? Zar da mi se ne gade protivnici tvoji?
	22 Mržnjom dubokom ja ih mrzim i držim ih svojim neprijateljima.
	23 Pronikni me svega, Bože, srce mi upoznaj, iskušaj me i upoznaj misli moje:
	24 pogledaj, ne idem li putem pogubnim i povedi me putem vječnim!