Livre des Psaumes 90

JERUSALEM	LXX
1 Prière. De Moïse, homme de Dieu. Seigneur, tu as été pour nous un refuge d'âge en âge.	1 αινος ωδης τω δαυιδ ο κατοικων εν βοηθεια του υψιστου εν σκεπη του θεου του ουρανου αυλισθησεται
2 Avant que les montagnes fussent nées, enfantés la terre et le monde, de toujours à toujours tu esDieu.	2 ερει τω κυριω αντιλημπτωρ μου ει και καταφυγη μου ο θεος μου ελπιω επ' αυτον
3 Tu fais revenir le mortel à la poussière en disant: "Revenez, fils d'Adam! "	3 οτι αυτος ρυσεται με εκ παγιδος θηρευτων και απο λογου ταραχωδους
4 Car mille ans sont à tes yeux comme le jour d'hier qui passe, comme une veille dans la nuit.	4 εν τοις μεταφρενοις αυτου επισκιασει σοι και υπο τας πτερυγας αυτου ελπιεις οπλω κυκλωσει σε η αληθεια αυτου
5 Tu les submerges de sommeil, ils seront le matin comme l'herbe qui pousse;	5 ου φοβηθηση απο φοβου νυκτερινου απο βελους πετομενου ημερας
6 le matin, elle fleurit et pousse, le soir, elle se flétrit et sèche.	6 απο πραγματος διαπορευομενου εν σκοτει απο συμπτωματος και δαιμονιου μεσημβρινου
7 Par ta colère, nous sommes consumés, par ta fureur, épouvantés.	7 πεσειται εκ του κλιτους σου χιλιας και μυριας εκ δεξιων σου προς σε δε ουκ εγγιει
8 Tu as mis nos torts devant toi, nos secrets sous l'éclat de ta face.	8 πλην τοις οφθαλμοις σου κατανοησεις και ανταποδοσιν αμαρτωλων οψη
9 Sous ton courroux tous nos jours déclinent, nous consommons nos années comme un soupir.	9 οτι συ κυριε η ελπις μου τον υψιστον εθου καταφυγην σου
10 Le temps de nos années, quelque 70 ans,	10 ου προσελευσεται προς σε κακα και μαστιξ ουκ εγγιει τω σκηνωματι σου
11 Qui sait la force de ta colère et, te craignant, connaît ton courroux?	11 οτι τοις αγγελοις αυτου εντελειται περι σου του διαφυλαξαι σε εν πασαις ταις οδοις σου
12 Fais-nous savoir comment compter nos jours, que nous venions de coeur à la sagesse!	12 επι χειρων αρουσιν σε μηποτε προσκοψης προς λιθον τον ποδα σου
13 Reviens, Yahvé! Jusques à quand? Prends en pitié tes serviteurs.	13 επ' ασπιδα και βασιλισκον επιβηση και καταπατησεις λεοντα και δρακοντα
14 Rassasie-nous de ton amour au matin, nous serons dans la joie et le chant tous les jours.	14 οτι επ' εμε ηλπισεν και ρυσομαι αυτον σκεπασω αυτον οτι εγνω το ονομα μου
15 Rends-nous en joies tes jours de châtiment et les années où nous connûmes le malheur.	15 επικαλεσεται με και εισακουσομαι αυτου μετ' αυτου ειμι εν θλιψει και εξελουμαι και δοξασω αυτον
16 Paraisse ton oeuvre pour tes serviteurs, ta splendeur soit sur leurs enfants!	16 μακροτητα ημερων εμπλησω αυτον και δειξω αυτω το σωτηριον μου
17 La douceur du Seigneur soit sur nous! Confirme l'ouvrage de nos mains!